Anne olmak ya da olmamak

Ferhans bazen düşünüyorum da acaba ailen neden bu yapıda değildi diye. Ufak bir düşünce sadece
 
Eger kararsizliginiz varsa, en ufak bir keske zamanindayla baslayan cumleler kuracaginizi dusunuyorsaniz, tup bebekle embriyolari simdiden olusturup dondurup, transfer icin hazir oldugunuz zamani beklemenizi oneririm. Cunku tup bebek de bazen cok uzun zamanlar alabiliyor. İlk toplamada beklenen embriyolar olusmazsa, tekrar denemeler baslayacak vs. derken oradan da bir zaman kaybi yasanabiliyor. Ve tabiiki ne kadar genc yumurtalarla bu islem yapilirsa o kadar avantaj
 
Çok öfkelendim. Normal şartlarda bir kadının çalışması için şartları zorlasın diye savunurum ama siz en doğrusunu yapmışsınız sizin şartlarınızda. şimdi nasıl çocuğunuz? konuşma geriliği zamanla tamamen geçebiliyor diye biliyorum.
sevdiklerimiz için kendimizi unutuyoruz evlat bambaşkadır eminim.
ya nasıl duygulandım tarif edemem. annesiyle gurur duyan bir evladınız olacak bence. Yarın sizin için güzel haberi benimle de paylaşırsanız mutlu olurum. sağlıkla gelsin minik.
 

bunu detaylı gündemimize alalım . çok mantıklı teşekkürler.
 
Ferhans bazen düşünüyorum da acaba ailen neden bu yapıda değildi diye. Ufak bir düşünce sadece
Ne alakası var şimdi? Güzel güzel fikrimi söylemişim.sanki çok mu memnunuz burada olmaktan.sürekli bir mücadele, kötülük, hırs, huzursuzluk.... senin yazdığın bu mesaj bile bunu doğruluyor.can ata ata yaşamıyorum ki.evet keşke öyle düşünselerdi.başı dert, sonu dert.
 
Hayır merak ettiğim, ailende bu yapıda bir kafaya sahip değilken sen kimi örnek alarak bu kadar nefret dolusun onu anlamış değilim
 
ben 33 yaşımdayım.
hayatımın hiçbir döneminde çocuk diye yanıp tutuşmadım.
aksine hayatımın komple değişecek olması korkunç bir durum.
çocukları çok sevdiğimde söylenemez.
bir sürü hayalim var. çocukla gerçekleşmesi zor hayaller.

ama öte yandan

babamın hayali torununa bahçede yapacağı park... komşunun torunuyla oyun oynaması...
annemin torunum olunca onu şuraya götüreceğim.. şöyle bakacağım..

bilmiyorum bazen çok mu bencilim diyorum.

bu arada 'ailem torun görmesin mi?' düşüncesinden gaza gelip korunmayı bıraktık.
3 yıl içinde 2 düşük yaşadım. bunlar çok yıkıcıydı. ama sonrasında hayat içinde yaşananlarda 'aslında iyi ki olmamış şuan bebek olsa napardık' derken buldum kendimi.

önümüzde ki ay eşim ve ben yurtdışına yerleşiyoruz.
ailenin duygusal baskısı uzaklaşacak. yeni ülke alışma süreci vs.. derken tekrar dener miyim???? emin değilim

ilerde kendim için değil ama ailem görmedi diye üzülme ihtimalim yüksek
 
Hayır merak ettiğim, ailende bu yapıda bir kafaya sahip değilken sen kimi örnek alarak bu kadar nefret dolusun onu anlamış değilim
Nefret dolu bir şekilde yazmamışım ki.şuan gayet sakinim ama burasının memnun olunacak bir yer olduğunu düşünmüyorum.hayat herşeye rağmen güzel değil bence.belli başlı şeylerin olması lâzım.eee onların olacağı da garanti değil.her yer hırs ve kötülük içinde.bu forumda bile biri en ufak bir iyi durumda olsa herkes kıskançlıktan ve hırstan ne yapacağını şaşırıyor.en son estetik cerrah konusu vardı.millet delirdi.haa evet hava atar tarzda yazıldığı için de verildi tepkinin bir kısmı ama 1000 tane mesajı da sadece bunla açıklayamayız.kalacak yer bile bulamadığımız bir ülkedeyiz.sürekli ev sahipleri, kiracıları falan öldürüyor.hepimiz birbirimizden kötüyüz neredeyse.siz de az önce kendimi güzelce ifade ettiğim hâlde bana laf sokup, intikam almak istemişsiniz mesela eee yaşamanın güzelliği nerede o zaman.ben ve milyonlarca kişi sadece hayatta kalmak için debelenip duruyor.insan kalitesi desen zaten yerlerde.gencecik, güzel güzel kadıncağızlar ömrüm geçip gidiyor, bir tane adam gibi ilişki yaşayamadım diye dert yanıp duruyor.eee o zaman neden böyle bir mesaj yazmayayım.ne maddiyatımız kalmış ne maneviyatımız.hiçbir şeyimiz yok.niye böyle bir cendereye, kurtlar sofrasına sırf bir iki romantik an yaşayacağım diye birini getirmeye teşvik edeyim insanları.burada bir iki duygusal mesaj yazan arkadaş çıkacak.sayfayı kapatınca hayat tüm acımasızlığıyla devam edecek.kendini kurtarmayı kısmen başaran herkes hemen kendi yaşadıklarını unutuyor.o her konuda kendini kurtarabilen sayılı azınlıktan olabilecek mi bakalım?
 
Son düzenleme:
Yeni hayat adımınızda kolaylıklar güzellikler bulsun sizi. Aynı baskıyı annem açısından içimde hissediyorum . Kendi isteğim bu baskıdan mı yoksa içimden mi geliyor çözmek zor.
Herşey de var bir hayır . Olumsuz gözüken de de olumluda da .
 
Evet ilerleme kaydediyoruz çok şükür . Daha önce konuştuğu için dilde bir sorun olmadığını en azından biliyoruz. Bu bizim için umut. Atlatmasi kolay olmadı. Bakıcı ve kreş olayindan sonra 1 yıl boyunca ben ve babasından başka hiç kimse ona dokunamadi. babasına bile izin vermesi bir kaç ay sürdü.gece uykusu sıfıra indi. kimseyle iletişim haline geçmedi.herhangi oyun matı olan bir ortama bile sokamadik.yuksek sesle dahi biri konuşsa ağlama krizlerine girerdi.ev araba ne varsa sattık ,sehir degistirdim. özel dersler aldırdım , terapilere goturduk. Evladım için değer. onu kaybetmektense ev hanımı olurum daha iyi.
Zaman ne gösterir bilemem oğlum duzelirse normal çocukların seviyesine gelirse tekrar sınava girerim, çalışmaktan gocunmam.
 
Kendinizle öz eleştiri yapmanız harika, bekarken arkadaşlardan özenip içimde yanan bir çocuk aşkı vardı. Evlendikten sonra sorumluluklar arttı ve 2 yılım sizin gibi düşünmekle geçti, herkes çocuğun çok güzel bir şey olduğunu söylerdi zaten çocuklar güzel… Mesele bende hazır mıyım? Ona ne vereceklerim ve ne katacaklarımdı.. Derken güzel bir evlilik nasip olmadı maalesef çocukta hikaye oldu.. Hayırlısı böyleymiş, bizde arkadaşların çocuklarını severiz
Böyle güzel eleştiri yapabilen hemcinsimin en iyi kararı verebileceğine inanıyorum
 
Senin mantigina göre dinazorlar gibi çoktan soyumuz tukenirdi. Canlılar üreme iç gudusune sahiptir. Bakabilen ve isteyen tabi ki doğuracak.ve annelik çok farklı bir his bir hafta kabızlık çeken çocuğun sıçtı diye boka bakıp bakıp halay cekesin geliyor.
 
Bence geç kalmışsınız 35 den sonra insanın enerjisi ciddi düşüyor ve down sendrom riski vs artıyor
Bide merak ediyorum çocuk istemeyenler emeklilikte filan ne yapacaksınız kapınızı çalan kimse kalmayacak herkes ailesiyle çocuklarıyla kendi kabuğunda oluyor arkadaş filan hepsi hikaye dara düştüğünüzde kimse kalmaz. eşinizi kaybetseniz mesela neye tutunacaksınız
Aile olmadıktan sonra hayatın bi anlamı yok gibi geliyor bana yani yalnızlıktan hiç korkmuyor musunuz
 
olaya bakışınız çok yanlış. tabiki hayatın zorlukları olacak, insanların bunda zorlanması ve ifade etmesi pişman olduğu anlamına gelmezki, doğurduktan sonra tabiki istemiyorum diyemezler demişsiniz yoo bunu demek isteyen hakeza diyor çocuğunu yurda bırakıyor bakmıyor ilgilenmiyor ,ama aklı başında evladını seven anneler asla çocuğundan pişman olmaz ,aklına bile gelmez , evet eskiden sosyal baskı vardı ama artık insanlar çok daha bilinçli bir şekilde anne oluyor, dünya kötü olabilir ama bu insanı bütün insani duygularla yeniden donatan anneliğin şifasından onu mahrum bırakmamalı. kadın dünyada herşeye katlanan, merhamet timsali olarak yaratılmış ve ALLAH kadının bu vasıflarına binaen ona anne olma şerefini bahşederek bu hayat hengamesinde onun yükünü evlatlarının sevgisi ile hafifletmiştir, yoksa çekilecek dert değil evet. peki size soruyorum ,eşiniz dört dörtlük mü, sanmam ,keşke evlenmeseydim diyor musunuz,onu da sanmam ,e işte annelik de öyle birşey ,dört dörtlük değil elbet ama pişmanlık getirecek bir durumu da yok.
 
Eklemek istediğim nokta yalnızca maddi açıdan değil, manevi açıdan da rezil bir ülkeyiz.mesela ülkenin çok çokk büyük bir çoğunluğu adam gibi bir kadın erkek ilişkisi bile yaşayamıyor, yaşayamayacak.sizler eskaza evlenecek kadar değer verip, sevdiğiniz birileriyle evlenmişsiniz ama bu bile lüks bizim ülkemizde.özellikle tutkulu, istekli, coşkun kadıncağızlarımıza çok üzülüyorum.yazı yazmayı, iki lafı bir araya getirmeyi bilmeyen erkeklerimiz var ki bir de ilişki yaşamayı bilecekler.bu boyutu da var.ben daha gençken saatlerce ağlardım bu konular için mesela.şimdi durumum daha iyi ama o günleri de yaşadım yani.hâlâ aklımda.
 
Kesinlikle bu dediklerinize katılıyorum.
Şu an ülkede zengin kesimden değilsen veya garantili bir mesleğin yoksa ( Şu an sadece tıp bölümü garantide) sürünürsün.
Öğretmen arkadaşlarım var. Yüksek lisans vs yapmışlar. Aldıkları asgari ücretin bir tık üstü. Çoğu mühendis de aynı durumda. Çoğu kişi mesleğini bile yapmıyor. Çocuğun kendini kurtarması için ya çok zeki olacak ya da özel hoca, dershane, kurs, takviye vs ciddi para dökeceksin. Yoksa zor. Hepimizin çocuğunun çok zeki olacağının garantisi var mı? Bu iki durumda yoksa asgari ücretten hallice kazanacak. Neye sahip olacak? Aileden gelen bir mal mülk sermaye yoksa en alt segment araba 700 bin. 1+1evler 2, 2.5 milyondan başlıyor. Nasıl alacaksin bunları? Aldığın aylık 11.500 ile ne yapacaksın ki? Eskiden işçiler emekli olurken ikramiye ile iyi kötü bir ev alabilirdi. Şimdi araba bile alamazsın. Köyünde ev bile yaptıramazsın. Bu hayatın berbat geçecek. 40 yaşında önceki kuşaklar emekli oldu. Ben 58 de emekli olacağım değişmezse. Benden sonraki kuşak en az 65 yaşında olacak. Belki 70e çıkarırlar. Mezarda emeklilik yani
Ne zaman hayatını yaşayacaksın? 60 yaşına kadar çalış, ise git gel mal mülk sahibi olma, anca aç karnın doysun, hobi yok, seyahat yok, dışarıda yemek bile lüks.Geçende sinema bileti baktık eşimle iki kişi 450 tl. Sadece sinema. Bir de yemek yesek 850 900 tl gitti bile. Öncedendi öyle 3 5 çocuk. Çoğu arkadasim çok çocuk seven bile en fazla tek çocuk sahibi. Onun için bile 3 5 yıl düşündüler para biriktirdiler. Bu yaşadığımız hayat, hayat değil, hayatta kalmaya çalışmak sadece.
Kalitesiz bir hayatı çok pahalı yaşıyoruz maalesef.
 
Çocuk için olan kısmı daha çok ilgilendiriyor beni.yoksa gelmişiz 35, 40 yaşına, yaşayacağımızı yaşamışız ya da yaşamamışız, kabullenmişiz durumumuzu. Bir şekilde bu yaşlara gelmişsiz.anne baba pişman olmaz zaten.niye olsun? o çocuğun hayatını konuşuyoruz.
 
Yalnız kalmamak için dünyaya bir çocuk veya birkaç çocuk getirme fikri bana çok bencilce geliyor. Bu hayata hiçbirimiz elbette ki kendi seçimimizle gelmiyoruz ancak emekli olacağım birisi kapımı çaldın, yaşlanacağım beni doktora götüren birisi olsun diye de bir çocuk sahibi olunmaz. Bu nasıl çıkarcı bir zihniyettir böyle?! Korkunç bir çağda yaşıyoruz hiçbir şey daha iyiye gitmiyor özellikle bu coğrafyada. Beslenme, barınma, sağlık, eğitim her şey paralı ve gelecekte güvenliğimizi de satacaklar bize. İşte asıl yaşam savaşı da o zaman başlayacak...
 
Biz çocuğun hayatını tartışıyoruz.anne baba ununu elemiş eleğini asmış, yaşayacağını yaşamış.ya da yaşayamadıysa da hevesi geçmiş, kabullenmiş.can sıkıntısından bir de çocuk bakayım demiş.bu yani.ama o çocuğun nasıl yaşayacağını düşünmek mesele.yapmayan da çok artık.demek ki o kadar da içgüdüsel değil yani.
 
Tabi. Maddi çöküş olunca manevi değerler de çöküp gider. Şimdi çoğunluk yüzeysel bakıyor ilişkiye. Kimse kimseye değer vermiyor. Çoğunluk birbirini aldatiyor. Sadakat yok. Güven yok. Erkekler de çok değişti kadinlar da.. iyi insanlar var elbet. Evet azlar ama varlar umarım birine en kısa zamanda denk gelirsiniz. Yüzeysel ilişkiler yaygın ama yine de saygı, sevgi çerçevesinde ilişki isteyen kişiler de var. Umarım en kısa zamanda sizin de karşınıza öyle biri çıkar.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…