anne baba ile kendi eviniz arasındaki mesafe: çok büyük problem mi?

mihribanbalik .!.:

birazcık uzun yazdım ama konu açtıktan sonra bir sürü soru geliyor. o sorular gelmeden hemen cevaplamak istedim.
yardımsever akıllı ve iyi niyetli insanlara ihtiyacım var. lütfen bir fikir verin.

kızlar eski konumu bilenler bilir.
eşimle ciddi problemlerimiz vardı.
çok şükür atlattık.
hala kalbim kırık olduğu için ( ve bazen de o günleri hatırlayınca sırf canını acıtmak için) sürekli sustuğum küstüğüm halde eşim sabır ve gayret gösteriyor. hamdolsun. ama affetmiş değilim.


ve en sonunda da ailemden uzak bir yere taşınmaya karar vermiştim. (konumu okuyanlar bilir)

sorun şu ki bu taşınma olayını duyan her yakınım sanki uçaktan paraşütsüz atlayacakmışım gibi davranıyorlar. kimse desteklemiyor. üstelik dünyanın bir ucuna taşınmıyorum. avrupa yakasındaydım anadolu yakasına geçicem.

kayınvalidemin evi uzakta, annemle ben komşuyuz, eşimin işi karşıda, görümcem de eşimin iş yerine yakın.

mesafelerin doğru olduğu ama oturduğumuz yerlerin temsili gösteren bir harita çizdim paintte. şaka gibi :) kusura bakmayın. umarım anlaşılırım.

Eki Görüntüle 1189325

benim iş yerimde şuan oturudğumuz semtte. ama çocuk olunca en az 2 sene ara vermeyi düşünüyorum. işe dönerken de taşındığımız ilçedeki kamu kurumlarına geçiş için başvuruda bulunmayı düşünüyorum.

annem ve babam ayrıca tüm akrabalarım bizim bulunduğumuz semt ve komşu semtlerde. ve hepsi gitmeme karşı.

sorun olacak konular şunlarmış:
- çocuğum olunca anneme çok ihtiyaç duyacakmışım. (ben anneanne ve babaannesiz büyüdüm diyorum. akrabalar sen annen kadar güçlü olamazsın diyorlar)
-eşimle yine tartışır kavga edersek yalnız kalırmışım. (annemle babamın endişesi)
-annem nasıl gidip gelecek her zaman? (çünkü babam arabasını sattı, ve araba yeniden alacak ama cidden çok kötü araba kullanıyor. annem babamın sürdüğü arabaya binmez.)
-annemler ve benim bulunduğumuz semtten ev baktığımız yer arasında taksiye bindim. 60 tl tuttu. (annemlerin ve benim durumum çok şükür fena değil ama bunun dönüşü ve çocuk olunca haftada bir kaç kez gidip gelişini hesaplarsak ciddi bir bütçe)
-ailemden uzaklaşıp görümceme yakın olucam. (eşimin kendi isteği. ama avucunu yalayacağını söyledim. canım isterse gidip gelicem. bu da ileri de sorun olabilir)


biliyorum ailesinde binlerce km ötede oturanlar var. benim annem ve babam da öyle ailelerinden uzaktalar. ama onlara yakın olmama alıştılar. evimin ışığı yanıyor mu yanmıyor mu? arabamız kapıda mı? bi yere mi gittik? evde mutfakta mıyız salonda mı? hepsini biliyorlar. mesela eşimle uyuya kaldık, eşimin yine bağırsak problemi tekrarladı, ya da benim ayağıma kramp girdi ve öğleden önce işe gidemedik. hemen ararlar. misal dün akşam yemeği dışarda yiycez. iftar saati eşim geldi. babam arıyor ne yiyceksiniz ne yapacaksınız? şimdi dışarı çıkıcaz desem. "bu saatte dışarı mı çıkacaksınız? nerde yemek yiyeceksiniz ne yiyeceksiniz? eşin niye geç kaldı?" bin tane soru. evde yiyoruz dedim. "tamam" dedi. sonra kapıda arabayı görememiş. yine beni arıyor. "arabayı göremedim nerdeydiniz" diye. "dışarıya hava almaya çıktık" dedim.
babam her şeyden haberdar olmak istiyor. belki eşimle sorunlar yaşadığımız için yine sorun var mı diye kontrol ediyor bilmiyorum. (gerçi eşimle aramda sorun olmadığı zamanlarda da kontrol altındayız) bu kadar müdehale etmesi normal mi? annem babamı frenlemek istiyor ama o da çoğu zaman aynı şeyi yapıyor.
mesela geçen gün kardeşlerle dışarda iftar yapıcaz. iftara 1 saat var beni arıyor. sinirli. dışarıya "teraviye mi gideceksiniz? çok az zaman kaldı. yine yetişemiyceksiniz." bi sürü şeyler söyledi. sinirimden ağlıycaktım. neyse iftar yapacağımız yere vardık. ezanı bekliyoruz. yine arıyor. vardınız mı diye.

eşim elbetteki bu kontrol etmelerden rahatsız. ama malum aramızı düzeltmeye çalıştığı için hiç bişeyden şikayet edemiyor.

akrabalarımız deseniz, birbirimize çok bağlıyız. sürekli görüşüyoruz. sürekli dediğim bazen haftada bir bazen 15 günde bir bazen de ayda bir. zaman zaman gitmiyorum, ya üşeniyrum ya işim oluyor. bu sefer "sen bizi unuttun" lafları. görümceme kv'ye yemeğe gitsek. hemen "ooo onlarla iyi ol, bizi boş ver" lafları.

inanın şu dengeyi sağlayacağımı bilmiyorum kv'ye görümceme oturmaya gideceğimi çekiniyorum.

neyse annemle babam şu gitme meselesi açıldığında "inşallah gitmezsiniz" diyorlar. "zaten gidemezsiniz, eşin kararsız, çocuk 10 yaşına gelir siz taşınana kadar" diyorlar. bazen de "ya biz camdan bakardık ışıkları yandı mı? uyudular mı? mutfaktalar mı? diye şimdi napıcaz.? çok da alıştık." diyorlar.

offfffff

valla bıktım. hamileliğimden midir nedir? bazen aşırı bunalıyorum bunları duyunca. annem babam canım kanım. çok fedakarlar cefakarlar. benim üzülmemi istemiyorlar ama beni de serbest bırakmıyorlar. herkes gözümü korkutuyor. kimse taşınmamı desteklemiyor. bense çocuğumla ve eşimle biraz özel hesapsız zaman geçirmek istiyorum. bilmiyorum yanlış mı düşünüyorum. siz ne dersiniz?

Genişletmek için tıkla...

canm bence tut evini git annen baban çok fazla üzerine geliyo benim kocam olsa çoktan gitmişti benm bildiğim inan annesine sık gidince kayınvalide rahatsız olur ama sizinki tam tersi annen baban onlara gidince rahatsız oluyo git zaman la alışırsın çalışoyosun çocuk 5 6 aylık oluncaya kadar evdesin o zamana kadar araştırır iyi bi bakıcı tutarsın biraz eşini evini bilmiş olursun eşinle daha mutlu huzurlu olursun kayınvalidene yakın olsaydın belki bunları demezdim kal çocuğa bakar falan derdim ama anneye komşuolunca kocayla kötü oluyoruz

mihribanbalik .!.:

kızlar konunun başında yazmadığım ama çok önemli bir şey var.

annemi çocuğum için yormak istemiyorum. o zaten büyütmüş büyüteceği kadar çocuk. şimdi rahat etme zamanıyken bi de eline çocuğu vermeyi, hem uykusuz kalmasını,hem koşturmaısnı istemiyorum. ona da kıyamıyorum ki.

görümcemle kv arası tam 70 km. kv o kadar yolu otobüs metrobüs gidiyor. açıkcası ben acıyorum. ama kendi kızı acımıyor.

ben kv'nin de yardımını beklemiyorum.

ama şunu da demem "çocuğuma bakmayın yorulmayın." yanlış anlayabilirler. o da onların torunları elbette bakmak isteyecekler. ama işte ben bunu onlardan rica ederek yaptırmak istemiyorum.




çalışıcam ama yine taşındığımız yerde işim olacak nasip olursa. annem bana yakın olsa elbette çok iyi olur. ama işte çok kararsızım offff.




tatlım annenle baban müdehaleci değl herhalde. ya da sen de dengeyi iyi sağlıyorsun. benim annemle babam beni 3 gün görmeseler canları sıkılıyor. ve farkında değiller ama çok müdehaleciler. biliyorum iyi niyettendir. fakat babama aynı şeyi kayınpederi yapsa babam çoktan arjantine taşınırdı herhalde.



annem benim de ilk zamanlar öyleydi. şimdi inan yeni yeni yemek yapmaya alıştım. akrablarım anneme gelir. hemen beni çağırırlar. eşim kıskanç olduğundan çok gidemedim o zamanlar ama bu hep sorun oldu.

sen de beni iyi anlarsın. hala herkesin gözünde çocuk gibiyim. yani eşim mi var yeni aile mi kurucam dertleri değil. "bizi de idare edeceksin" tavrındalar. kaprisli benim akrablarım. çok iyilerdir ama işte ilgi alaka bekliyorlar.

Genişletmek için tıkla...

Evet o konuda şanslıyım annem babam rahatsız edecekler diye telefon bile etmezler ben yakınım ama uzakta olsakta bir farkı olmazdı, ailem o alanı fazlasıyla veriyor ben sizi haklı buldum açıkçası yani sürekli özel alan ihlali olsa bende sıkılır ve kaçma yolları arardım sadece çocuk konusu biraz sıkıntılı olabilir şahsen çocuğum olmamış olsaydı farklı bir yerde otururdum ama anne konforundan vazgeçemedim:)

Bu kadar yakın oturup, sürekli kontrol edilmek çok rahatsız edici olmalı. Bende yıllardır annemlerle aynı mahallede oturuyorum. Aynı sitede oturmak için defalarca fırsat geçti elimize. Ben kabul etmedim. Zira sürekli kontrol edilmek boğar beni. Bunu yapan annem babam bile olsa...

Bu arada her anne bebeğine bakabilecek donanıma sahip oluyor endişe etmeyin :) büyük aksilikler olmazsa (ki inşallah olmaz) altından kalkamayacağınız bir durum yok. Kızım doğduğunda ailemden 700 km uzaktaydım. Annem doğum için geldi. 20 gün kalıp gitti. 21. Gün bebeğimi tek başıma yıkadım. Anne olunca nerden geldiğini anlamadığını bir özgüven ve bilgelik gelip oturuyor içinize

semraanne .!.:

canm bence tut evini git annen baban çok fazla üzerine geliyo benim kocam olsa çoktan gitmişti benm bildiğim inan annesine sık gidince kayınvalide rahatsız olur ama sizinki tam tersi annen baban onlara gidince rahatsız oluyo git zaman la alışırsın çalışoyosun çocuk 5 6 aylık oluncaya kadar evdesin o zamana kadar araştırır iyi bi bakıcı tutarsın biraz eşini evini bilmiş olursun eşinle daha mutlu huzurlu olursun kayınvalidene yakın olsaydın belki bunları demezdim kal çocuğa bakar falan derdim ama anneye komşuolunca kocayla kötü oluyoruz

Genişletmek için tıkla...

tatlım annem babam kv kp ile aram iyi olsun hep gidip geleyim mutlu olurlar. akrabalarım kıskanıyor iyi olmamızı. çok enteresan evet. bi de kv kıskanıyor işte hem akrabalar hem annemle babamla sık görüşüyoruz diye.
kaç parçaya ayrılacağımı şaşırdım resmen.

mihribanbalik .!.:

kızlar konunun başında yazmadığım ama çok önemli bir şey var.

annemi çocuğum için yormak istemiyorum. o zaten büyütmüş büyüteceği kadar çocuk. şimdi rahat etme zamanıyken bi de eline çocuğu vermeyi, hem uykusuz kalmasını,hem koşturmaısnı istemiyorum. ona da kıyamıyorum ki.

görümcemle kv arası tam 70 km. kv o kadar yolu otobüs metrobüs gidiyor. açıkcası ben acıyorum. ama kendi kızı acımıyor.

ben kv'nin de yardımını beklemiyorum.

ama şunu da demem "çocuğuma bakmayın yorulmayın." yanlış anlayabilirler. o da onların torunları elbette bakmak isteyecekler. ama işte ben bunu onlardan rica ederek yaptırmak istemiyorum.




çalışıcam ama yine taşındığımız yerde işim olacak nasip olursa. annem bana yakın olsa elbette çok iyi olur. ama işte çok kararsızım offff.




tatlım annenle baban müdehaleci değl herhalde. ya da sen de dengeyi iyi sağlıyorsun. benim annemle babam beni 3 gün görmeseler canları sıkılıyor. ve farkında değiller ama çok müdehaleciler. biliyorum iyi niyettendir. fakat babama aynı şeyi kayınpederi yapsa babam çoktan arjantine taşınırdı herhalde.



annem benim de ilk zamanlar öyleydi. şimdi inan yeni yeni yemek yapmaya alıştım. akrablarım anneme gelir. hemen beni çağırırlar. eşim kıskanç olduğundan çok gidemedim o zamanlar ama bu hep sorun oldu.

sen de beni iyi anlarsın. hala herkesin gözünde çocuk gibiyim. yani eşim mi var yeni aile mi kurucam dertleri değil. "bizi de idare edeceksin" tavrındalar. kaprisli benim akrablarım. çok iyilerdir ama işte ilgi alaka bekliyorlar.

Genişletmek için tıkla...

Bişeyi merak ettim, doğulu bir aile misiniz? Tavırlar aynı çünkü ve bunları genelde bizim gibi doğulu ailelerde görüyorum. Misafir gelse hemen aranırım gel ayıp olur. Eşim bişey demez ama ben sıkılıyorum. Büyük ablam geldi başka bir şehirden 3 hafta kaldı, her akşam gece yarılarına kadar onlarla oturmamı istiyorlar. E evde bi adam var ama. Anlatamıyorum. Yavaş yavaş tepkimi koyuyorum, daha az gidiyorum, daha az arıyorum falan. Onlara kalsa sabah kahvaltıya gidip akşam dönecem evime. Biraz mesafeyi açabilirsem kalırım burda, yok olmazsa kiraya çıkmayı göze alıp gitmeyi düşünüyorum.

bende aileme çok yakın oturuyorum. ailem senin ailen kadar sık boğaz yapmıyorlar... babamda merak eder. ama aramaz. ben ararım biz dışardayız derim konu kapanır. eğer beni de sıksalardı bende rahatsız olurdum.

bebek gelince ailene ihtiyacın artabilir. aslında ailenle konuşsan da bu kadar sıkmasa... çok abartmışlar...

mihribanbalik .!.:

birazcık uzun yazdım ama konu açtıktan sonra bir sürü soru geliyor. o sorular gelmeden hemen cevaplamak istedim.
yardımsever akıllı ve iyi niyetli insanlara ihtiyacım var. lütfen bir fikir verin.

kızlar eski konumu bilenler bilir.
eşimle ciddi problemlerimiz vardı.
çok şükür atlattık.
hala kalbim kırık olduğu için ( ve bazen de o günleri hatırlayınca sırf canını acıtmak için) sürekli sustuğum küstüğüm halde eşim sabır ve gayret gösteriyor. hamdolsun. ama affetmiş değilim.


ve en sonunda da ailemden uzak bir yere taşınmaya karar vermiştim. (konumu okuyanlar bilir)

sorun şu ki bu taşınma olayını duyan her yakınım sanki uçaktan paraşütsüz atlayacakmışım gibi davranıyorlar. kimse desteklemiyor. üstelik dünyanın bir ucuna taşınmıyorum. avrupa yakasındaydım anadolu yakasına geçicem.

kayınvalidemin evi uzakta, annemle ben komşuyuz, eşimin işi karşıda, görümcem de eşimin iş yerine yakın.

mesafelerin doğru olduğu ama oturduğumuz yerlerin temsili gösteren bir harita çizdim paintte. şaka gibi :) kusura bakmayın. umarım anlaşılırım.

Eki Görüntüle 1189325

benim iş yerimde şuan oturudğumuz semtte. ama çocuk olunca en az 2 sene ara vermeyi düşünüyorum. işe dönerken de taşındığımız ilçedeki kamu kurumlarına geçiş için başvuruda bulunmayı düşünüyorum.

annem ve babam ayrıca tüm akrabalarım bizim bulunduğumuz semt ve komşu semtlerde. ve hepsi gitmeme karşı.

sorun olacak konular şunlarmış:
- çocuğum olunca anneme çok ihtiyaç duyacakmışım. (ben anneanne ve babaannesiz büyüdüm diyorum. akrabalar sen annen kadar güçlü olamazsın diyorlar)
-eşimle yine tartışır kavga edersek yalnız kalırmışım. (annemle babamın endişesi)
-annem nasıl gidip gelecek her zaman? (çünkü babam arabasını sattı, ve araba yeniden alacak ama cidden çok kötü araba kullanıyor. annem babamın sürdüğü arabaya binmez.)
-annemler ve benim bulunduğumuz semtten ev baktığımız yer arasında taksiye bindim. 60 tl tuttu. (annemlerin ve benim durumum çok şükür fena değil ama bunun dönüşü ve çocuk olunca haftada bir kaç kez gidip gelişini hesaplarsak ciddi bir bütçe)
-ailemden uzaklaşıp görümceme yakın olucam. (eşimin kendi isteği. ama avucunu yalayacağını söyledim. canım isterse gidip gelicem. bu da ileri de sorun olabilir)


biliyorum ailesinde binlerce km ötede oturanlar var. benim annem ve babam da öyle ailelerinden uzaktalar. ama onlara yakın olmama alıştılar. evimin ışığı yanıyor mu yanmıyor mu? arabamız kapıda mı? bi yere mi gittik? evde mutfakta mıyız salonda mı? hepsini biliyorlar. mesela eşimle uyuya kaldık, eşimin yine bağırsak problemi tekrarladı, ya da benim ayağıma kramp girdi ve öğleden önce işe gidemedik. hemen ararlar. misal dün akşam yemeği dışarda yiycez. iftar saati eşim geldi. babam arıyor ne yiyceksiniz ne yapacaksınız? şimdi dışarı çıkıcaz desem. "bu saatte dışarı mı çıkacaksınız? nerde yemek yiyeceksiniz ne yiyeceksiniz? eşin niye geç kaldı?" bin tane soru. evde yiyoruz dedim. "tamam" dedi. sonra kapıda arabayı görememiş. yine beni arıyor. "arabayı göremedim nerdeydiniz" diye. "dışarıya hava almaya çıktık" dedim.
babam her şeyden haberdar olmak istiyor. belki eşimle sorunlar yaşadığımız için yine sorun var mı diye kontrol ediyor bilmiyorum. (gerçi eşimle aramda sorun olmadığı zamanlarda da kontrol altındayız) bu kadar müdehale etmesi normal mi? annem babamı frenlemek istiyor ama o da çoğu zaman aynı şeyi yapıyor.
mesela geçen gün kardeşlerle dışarda iftar yapıcaz. iftara 1 saat var beni arıyor. sinirli. dışarıya "teraviye mi gideceksiniz? çok az zaman kaldı. yine yetişemiyceksiniz." bi sürü şeyler söyledi. sinirimden ağlıycaktım. neyse iftar yapacağımız yere vardık. ezanı bekliyoruz. yine arıyor. vardınız mı diye.

eşim elbetteki bu kontrol etmelerden rahatsız. ama malum aramızı düzeltmeye çalıştığı için hiç bişeyden şikayet edemiyor.

akrabalarımız deseniz, birbirimize çok bağlıyız. sürekli görüşüyoruz. sürekli dediğim bazen haftada bir bazen 15 günde bir bazen de ayda bir. zaman zaman gitmiyorum, ya üşeniyrum ya işim oluyor. bu sefer "sen bizi unuttun" lafları. görümceme kv'ye yemeğe gitsek. hemen "ooo onlarla iyi ol, bizi boş ver" lafları.

inanın şu dengeyi sağlayacağımı bilmiyorum kv'ye görümceme oturmaya gideceğimi çekiniyorum.

neyse annemle babam şu gitme meselesi açıldığında "inşallah gitmezsiniz" diyorlar. "zaten gidemezsiniz, eşin kararsız, çocuk 10 yaşına gelir siz taşınana kadar" diyorlar. bazen de "ya biz camdan bakardık ışıkları yandı mı? uyudular mı? mutfaktalar mı? diye şimdi napıcaz.? çok da alıştık." diyorlar.

offfffff

valla bıktım. hamileliğimden midir nedir? bazen aşırı bunalıyorum bunları duyunca. annem babam canım kanım. çok fedakarlar cefakarlar. benim üzülmemi istemiyorlar ama beni de serbest bırakmıyorlar. herkes gözümü korkutuyor. kimse taşınmamı desteklemiyor. bense çocuğumla ve eşimle biraz özel hesapsız zaman geçirmek istiyorum. bilmiyorum yanlış mı düşünüyorum. siz ne dersiniz?

Genişletmek için tıkla...

Ayni ben gibisinde bukadar yaziyi okudikca okudum canim bende yeni evlendim babamin evleri var ve biz nerseyse sulalece orada yasyoruz halamlar amcamlar babamlar abimler herkesin kendi evleri var yanyana ayni sitelerde.bizde evlendik esimle o evlerden birinde oturduk kalabalik bir aileyiz esim inannilmaz sever ailemi ama halamlar her gelene cikar bazen yorarlar beni.ama biz abimler annemler cok mutluyuz istedgmzde birlkde istedgmzde ayriyiz herksn kendi hayati var ama esimle bir yere gidelim saat gec olsn babam arar needsniz isigignz yansin uyyucam.ama tabi yan yana olmak bi yandan süper calisyorum geliyorum yorgunum annem arar yemege gelin abim arar abim yemege gelin birlikde hep bi aktivite.neyse velhasili 1ay kadar once taglisiz bir olay yasadik annemide ordan alip esim annem ve ben ordan biraz uzaga tasindik gecici bir sureligine.annem olmasaydi suan dusunemiyorum abimler yanliz kaldi abimlerin 2aylik bebbegi var yengem zorluk cekiyor eskiden bir zile basardi simdi arabayla gelmk zornda biz her an bebegi ozluyoruz.bak mesafe yakin annemde bizim yanmzda ama ben 1aydir kotyum yani aileyle yasayip ayrilmak cok kötü kanadin kolun kiriliyor.biz mecburyetten tasindik iyi dusun hele bebek olacaksa annene okadar cok ihtuacn varki annesne yakin otrmayanlar anlamaz ama anne baba en buyuk destek her acidan arasinlar bosver suan biz babamla kotuyuz oyle ozluyorumki disardayken arayip kizim nerdsn sende alayim eve gidyorum demsne sakin yanlarindan ayrilma

haritaya bayıldım...
kişisel fikrim annene yakın kalman yönünde...

Alakasız olacak ama ben birseye takıldım. Daha onceki konunu sonuna kadar okumustum ve burada yazdiklarinda hep celiskiler var. Ailenin bu kadar mudahaleci olmasi sorunlardan sonrami oldu yoksa sonradanmi cunku hep bu mudaheleler varmis gibi yazmissin. Aileni ayda bir goruyordun neredeyse ve izinsiz gidemiyordun falan kocan kotuydu ailen bas taciydi sorunlu gunlerinde. Simdi kocayla barisinca ailenin her hareketi sani rahatsiz eder olmus. Evet haklisin surekli kontrol ediliyorsaniz berbat birsey ama bu uzaklik cok fazla. Cocuk olunca cok ihtiyacin oluyor annene

princessofdarkness .!.:

Hiçkimseyi dinleme ve o evi tut. Eşinin işine de yakın. Hem yol masrafı az olur hem zamandan kazanır. Hem inan bana evli çiftlerin evleri iki tarafın ailesinden de ne kadar uzak olursa o kadar rahat oluyorlar. Kimseyi karıştırma. Sizin artık ayrı bir aileniz var.

Genişletmek için tıkla...

mihribanbalik .!.:

peki canım çocuk olunca anneme çok ihtiyaç duyar mıyım? en çok bundan korkuyorum. annemin gidip gelme yol sorunu olabilir çünkü.

Genişletmek için tıkla...

Anneniz gelince kalır sizde. Hem ayrıca bizim ailelerimiz istanbulda değil. Benim görüşüm aileye yakın(yürüme mesafesinde ya da arabayla on dakika gibi)oturmak ama bazen evlilikte huzur, işe yakınlık maddiyat sebebiyle uzak olunuyor. Uzak da olsanız aynı ildesiniz. Doğum zamanı anneniz uzun kalır sonrasında da geldiğinde kalır madem..

canım 4 yıllık evlıyım kv mın ust katına gelın gıttım 1 sene dayandım sonrasında sırf oradan kacabılmek ıcın ev ararken esımın''benımkılere yakın ıstemıyosun senınkılerede olmayalım''dedıgı ıcın gıttım herkese uzak bı ev tuttum.sonra nemı oldu
1-hamılelıgım boyunca annemde kalmam gerektı kendı evıme gıdıp gelmem zordu sorunlu bı hamılelık gecırdm duzenımız altüst oldu aıle hayatımız kalmadı
2-çocuk oldu annem kardesuımı bırakıp gelemedı ben tek basıma kafayı yedım gun oldu saat 4 olmuş ben hala kahvaltı edememıstım
3-ıse başladım bısure yıne annemde kaldık ve en sonnnn annemın dıbıne evı taşıdık
demem okı annenden uzaklaşma

haa buarada çocuk olunca anane bakıcaksa şayet ben gbı zaten başka alternatıfın yok
ozamana kadar ohooooo deme zaman dedıgın su gbı akıp gdıo

gulisk .!.:

Alakasız olacak ama ben birseye takıldım. Daha onceki konunu sonuna kadar okumustum ve burada yazdiklarinda hep celiskiler var. Ailenin bu kadar mudahaleci olmasi sorunlardan sonrami oldu yoksa sonradanmi cunku hep bu mudaheleler varmis gibi yazmissin. Aileni ayda bir goruyordun neredeyse ve izinsiz gidemiyordun falan kocan kotuydu ailen bas taciydi sorunlu gunlerinde. Simdi kocayla barisinca ailenin her hareketi sani rahatsiz eder olmus. Evet haklisin surekli kontrol ediliyorsaniz berbat birsey ama bu uzaklik cok fazla. Cocuk olunca cok ihtiyacin oluyor annene

Genişletmek için tıkla...

canım benim orda yazdıklarımın da burda yazdıklarımın da hepsi doğru. şuan bu eşimle barıştıktan sonra farkettiğim bir durum. eşim ailem hakkında ağzını açamıyor. ama ben aradaki farkı yavaş yavaş anlıyorum.
annemlere gitmem onların bana gelmesi sorundu. şuan kesinlikle değil. gerçi annem babam bana hala gelmiyor. ben gidiyorum daha çok. eskiden beri olan ve benim farketmediğim şeyler varmış.
-misal babamın çok kontrolcü olduğu. bu eşimle o büyük kavgamızdan sonra daha da arttı.
-onların beni hep yanlarında istemesi. bu hep varmış. annem biraz daha sabırlı ama babam sabırsz.
-benim kesinlikle onlardan uzak bir yere taşınmamı istememeleri. ayağımın üzerine basamama korkuları. çünkü hep onlar destek oldular. hiç kendim yürümedimki bi yolda.

ama sanırım kafamda bi şeyler şekillendi. ben anne olucam. henüz kadın bile olmadan. bu da annemle babamın benim üzerimde fazla fedakar olmaları. belki normali budur bilemiyorum. ama bana hiç fırsat verilmiyor canım tek başıma aile düzenimi oluşturmama. offf valla iki çark arasında sıkışmış gibi hissdiyorum bazen.

akandeniz .!.:

haritaya bayıldım...
kişisel fikrim annene yakın kalman yönünde...

Genişletmek için tıkla...

sağol canım benim. resmen %50 taşının %50 taşınmayın. :/

mihribanbalik .!.:

birazcık uzun yazdım ama konu açtıktan sonra bir sürü soru geliyor. o sorular gelmeden hemen cevaplamak istedim.
yardımsever akıllı ve iyi niyetli insanlara ihtiyacım var. lütfen bir fikir verin.

kızlar eski konumu bilenler bilir.
eşimle ciddi problemlerimiz vardı.
çok şükür atlattık.
hala kalbim kırık olduğu için ( ve bazen de o günleri hatırlayınca sırf canını acıtmak için) sürekli sustuğum küstüğüm halde eşim sabır ve gayret gösteriyor. hamdolsun. ama affetmiş değilim.


ve en sonunda da ailemden uzak bir yere taşınmaya karar vermiştim. (konumu okuyanlar bilir)

sorun şu ki bu taşınma olayını duyan her yakınım sanki uçaktan paraşütsüz atlayacakmışım gibi davranıyorlar. kimse desteklemiyor. üstelik dünyanın bir ucuna taşınmıyorum. avrupa yakasındaydım anadolu yakasına geçicem.

kayınvalidemin evi uzakta, annemle ben komşuyuz, eşimin işi karşıda, görümcem de eşimin iş yerine yakın.

mesafelerin doğru olduğu ama oturduğumuz yerlerin temsili gösteren bir harita çizdim paintte. şaka gibi :) kusura bakmayın. umarım anlaşılırım.

Eki Görüntüle 1189325

benim iş yerimde şuan oturudğumuz semtte. ama çocuk olunca en az 2 sene ara vermeyi düşünüyorum. işe dönerken de taşındığımız ilçedeki kamu kurumlarına geçiş için başvuruda bulunmayı düşünüyorum.

annem ve babam ayrıca tüm akrabalarım bizim bulunduğumuz semt ve komşu semtlerde. ve hepsi gitmeme karşı.

sorun olacak konular şunlarmış:
- çocuğum olunca anneme çok ihtiyaç duyacakmışım. (ben anneanne ve babaannesiz büyüdüm diyorum. akrabalar sen annen kadar güçlü olamazsın diyorlar)
-eşimle yine tartışır kavga edersek yalnız kalırmışım. (annemle babamın endişesi)
-annem nasıl gidip gelecek her zaman? (çünkü babam arabasını sattı, ve araba yeniden alacak ama cidden çok kötü araba kullanıyor. annem babamın sürdüğü arabaya binmez.)
-annemler ve benim bulunduğumuz semtten ev baktığımız yer arasında taksiye bindim. 60 tl tuttu. (annemlerin ve benim durumum çok şükür fena değil ama bunun dönüşü ve çocuk olunca haftada bir kaç kez gidip gelişini hesaplarsak ciddi bir bütçe)
-ailemden uzaklaşıp görümceme yakın olucam. (eşimin kendi isteği. ama avucunu yalayacağını söyledim. canım isterse gidip gelicem. bu da ileri de sorun olabilir)


biliyorum ailesinde binlerce km ötede oturanlar var. benim annem ve babam da öyle ailelerinden uzaktalar. ama onlara yakın olmama alıştılar. evimin ışığı yanıyor mu yanmıyor mu? arabamız kapıda mı? bi yere mi gittik? evde mutfakta mıyız salonda mı? hepsini biliyorlar. mesela eşimle uyuya kaldık, eşimin yine bağırsak problemi tekrarladı, ya da benim ayağıma kramp girdi ve öğleden önce işe gidemedik. hemen ararlar. misal dün akşam yemeği dışarda yiycez. iftar saati eşim geldi. babam arıyor ne yiyceksiniz ne yapacaksınız? şimdi dışarı çıkıcaz desem. "bu saatte dışarı mı çıkacaksınız? nerde yemek yiyeceksiniz ne yiyeceksiniz? eşin niye geç kaldı?" bin tane soru. evde yiyoruz dedim. "tamam" dedi. sonra kapıda arabayı görememiş. yine beni arıyor. "arabayı göremedim nerdeydiniz" diye. "dışarıya hava almaya çıktık" dedim.
babam her şeyden haberdar olmak istiyor. belki eşimle sorunlar yaşadığımız için yine sorun var mı diye kontrol ediyor bilmiyorum. (gerçi eşimle aramda sorun olmadığı zamanlarda da kontrol altındayız) bu kadar müdehale etmesi normal mi? annem babamı frenlemek istiyor ama o da çoğu zaman aynı şeyi yapıyor.
mesela geçen gün kardeşlerle dışarda iftar yapıcaz. iftara 1 saat var beni arıyor. sinirli. dışarıya "teraviye mi gideceksiniz? çok az zaman kaldı. yine yetişemiyceksiniz." bi sürü şeyler söyledi. sinirimden ağlıycaktım. neyse iftar yapacağımız yere vardık. ezanı bekliyoruz. yine arıyor. vardınız mı diye.

eşim elbetteki bu kontrol etmelerden rahatsız. ama malum aramızı düzeltmeye çalıştığı için hiç bişeyden şikayet edemiyor.

akrabalarımız deseniz, birbirimize çok bağlıyız. sürekli görüşüyoruz. sürekli dediğim bazen haftada bir bazen 15 günde bir bazen de ayda bir. zaman zaman gitmiyorum, ya üşeniyrum ya işim oluyor. bu sefer "sen bizi unuttun" lafları. görümceme kv'ye yemeğe gitsek. hemen "ooo onlarla iyi ol, bizi boş ver" lafları.

inanın şu dengeyi sağlayacağımı bilmiyorum kv'ye görümceme oturmaya gideceğimi çekiniyorum.

neyse annemle babam şu gitme meselesi açıldığında "inşallah gitmezsiniz" diyorlar. "zaten gidemezsiniz, eşin kararsız, çocuk 10 yaşına gelir siz taşınana kadar" diyorlar. bazen de "ya biz camdan bakardık ışıkları yandı mı? uyudular mı? mutfaktalar mı? diye şimdi napıcaz.? çok da alıştık." diyorlar.

offfffff

valla bıktım. hamileliğimden midir nedir? bazen aşırı bunalıyorum bunları duyunca. annem babam canım kanım. çok fedakarlar cefakarlar. benim üzülmemi istemiyorlar ama beni de serbest bırakmıyorlar. herkes gözümü korkutuyor. kimse taşınmamı desteklemiyor. bense çocuğumla ve eşimle biraz özel hesapsız zaman geçirmek istiyorum. bilmiyorum yanlış mı düşünüyorum. siz ne dersiniz?

Genişletmek için tıkla...

iki tarafada uzak olacaksın ben onu bilir onu söylerim ve ailen biraz bencil davranıyor eşin kızmakta haklı bence

mihribanbalik .!.:

evet eşim aileme yakın olmamızdan rahatsız. aynı semtte başka bir yere taşınmayı da düşündük. ama burdaki evler çok kötü bakımsız. eşimin işi gereği çevresi önemli. şuanki evimde inan Allah muhafaza erken doğum yapsam çocuk için beşik karyola koyacak yer yok.yatağımda yatırmam lazım.
evimiz güzel olsun istiyoruz. yeni olsun mesela. geniş olsun. ama bu oturduğumuz yerde hiç yok nerdeyse.

ama tabi bunun yanında çocuğun rahatı konforu önemli. 2 yaşından sonra ben işe başlarsam ne olacak? eşim boş ver çalışma diyor. ama devlette kadrolu mimarm ve bir kadın için bulunmaz bir nimet. sabah 8 akşam 4.30da çıkıyorum. çocuğumu süreklii her günbirine emanet etmem. çünkü bu karakterini etkileyecek. edeceksem de bu annem olur. ama taşınmam da gerekiyor. belki memuriyetten istifa ederim. zaten istediğimizde dönme gibi bir şansımız var. bilemiyorum. aklım iyice karıştı.



ben yardım istemesem de o koşarak gelir. biliyorum. ama kv gibi de olmaz. kv görümcem ne zaman başı sıkışsa hemen gidiyor. annemi bu kadar koşturamam.

Genişletmek için tıkla...

bence istifa da bir çözüm değil.dönmek istediğinde ise her isteyeni geri almıyorlar.
büyük sorun bence.

mihribanbalik .!.:

sağol canım benim. resmen %50 taşının %50 taşınmayın. :/

Genişletmek için tıkla...

bak bende anneme otobüsle 45 dk uzaklıktayım..
taksi 30 lira fln tutuyo..
oğlum 5 aylık hergün götürüp getirmem mümkün değil...
mecbur haftaiçi gidip orada kalıyorum..
sabahın köründe çocuğu götüremem..
annemde gelse benim işe yetişmem için sabah 5 te kalkması lazım zulüm olur yani...
çocuğunu bakıcıya bırakacaksan yada annen bakmayacaksa ona lafım yok tabi...
bide eşinizle olan problerle tekrarlanırsa fln ailen yakın olsun...
varsın karışsınlar he der geçersin..

Sephora85 .!.:

Bişeyi merak ettim, doğulu bir aile misiniz? Tavırlar aynı çünkü ve bunları genelde bizim gibi doğulu ailelerde görüyorum. Misafir gelse hemen aranırım gel ayıp olur. Eşim bişey demez ama ben sıkılıyorum. Büyük ablam geldi başka bir şehirden 3 hafta kaldı, her akşam gece yarılarına kadar onlarla oturmamı istiyorlar. E evde bi adam var ama. Anlatamıyorum. Yavaş yavaş tepkimi koyuyorum, daha az gidiyorum, daha az arıyorum falan. Onlara kalsa sabah kahvaltıya gidip akşam dönecem evime. Biraz mesafeyi açabilirsem kalırım burda, yok olmazsa kiraya çıkmayı göze alıp gitmeyi düşünüyorum.

Genişletmek için tıkla...

yok canım babam akdenizli annem karadenizli. ama istanbula okumaya ve çalışmaya gelip tanışıp evlenmişler. aile bağlarını çok önemser ikisi de. ailelerinde toparlayıcı konumdadır. tartışma ve kavgaları birleştirirler. resmen 50 kişilik koca bir aileyiz aslında. bundan şikayetçi değilim ama biraz hayata atılayım diyorum. acıysa acı napim, çok bunaldım.

kucukpisi .!.:

bende aileme çok yakın oturuyorum. ailem senin ailen kadar sık boğaz yapmıyorlar... babamda merak eder. ama aramaz. ben ararım biz dışardayız derim konu kapanır. eğer beni de sıksalardı bende rahatsız olurdum.

bebek gelince ailene ihtiyacın artabilir. aslında ailenle konuşsan da bu kadar sıkmasa... çok abartmışlar...

Genişletmek için tıkla...

talım ailemle konuşmayı deniyorum ama kırılıyorlar üzülüyorlar. biz ne yaptık ki. hep sizin iyiliğinizi istiyoruz diye. ben de onları üzmek istemiyorum. yanlış anlaşılmaktan korkuyorum. ama hep yanlış anlaşılıyorum.