anne baba ile kendi eviniz arasındaki mesafe: çok büyük problem mi?

birazcık uzun yazdım ama konu açtıktan sonra bir sürü soru geliyor. o sorular gelmeden hemen cevaplamak istedim.
yardımsever akıllı ve iyi niyetli insanlara ihtiyacım var. lütfen bir fikir verin.

kızlar eski konumu bilenler bilir.
eşimle ciddi problemlerimiz vardı.
çok şükür atlattık.
hala kalbim kırık olduğu için ( ve bazen de o günleri hatırlayınca sırf canını acıtmak için) sürekli sustuğum küstüğüm halde eşim sabır ve gayret gösteriyor. hamdolsun. ama affetmiş değilim.


ve en sonunda da ailemden uzak bir yere taşınmaya karar vermiştim. (konumu okuyanlar bilir)

sorun şu ki bu taşınma olayını duyan her yakınım sanki uçaktan paraşütsüz atlayacakmışım gibi davranıyorlar. kimse desteklemiyor. üstelik dünyanın bir ucuna taşınmıyorum. avrupa yakasındaydım anadolu yakasına geçicem.

kayınvalidemin evi uzakta, annemle ben komşuyuz, eşimin işi karşıda, görümcem de eşimin iş yerine yakın.

mesafelerin doğru olduğu ama oturduğumuz yerlerin temsili gösteren bir harita çizdim paintte. şaka gibi :) kusura bakmayın. umarım anlaşılırım.



benim iş yerimde şuan oturudğumuz semtte. ama çocuk olunca en az 2 sene ara vermeyi düşünüyorum. işe dönerken de taşındığımız ilçedeki kamu kurumlarına geçiş için başvuruda bulunmayı düşünüyorum.

annem ve babam ayrıca tüm akrabalarım bizim bulunduğumuz semt ve komşu semtlerde. ve hepsi gitmeme karşı.

sorun olacak konular şunlarmış:
- çocuğum olunca anneme çok ihtiyaç duyacakmışım. (ben anneanne ve babaannesiz büyüdüm diyorum. akrabalar sen annen kadar güçlü olamazsın diyorlar)
-eşimle yine tartışır kavga edersek yalnız kalırmışım. (annemle babamın endişesi)
-annem nasıl gidip gelecek her zaman? (çünkü babam arabasını sattı, ve araba yeniden alacak ama cidden çok kötü araba kullanıyor. annem babamın sürdüğü arabaya binmez.)
-annemler ve benim bulunduğumuz semtten ev baktığımız yer arasında taksiye bindim. 60 tl tuttu. (annemlerin ve benim durumum çok şükür fena değil ama bunun dönüşü ve çocuk olunca haftada bir kaç kez gidip gelişini hesaplarsak ciddi bir bütçe)
-ailemden uzaklaşıp görümceme yakın olucam. (eşimin kendi isteği. ama avucunu yalayacağını söyledim. canım isterse gidip gelicem. bu da ileri de sorun olabilir)


biliyorum ailesinde binlerce km ötede oturanlar var. benim annem ve babam da öyle ailelerinden uzaktalar. ama onlara yakın olmama alıştılar. evimin ışığı yanıyor mu yanmıyor mu? arabamız kapıda mı? bi yere mi gittik? evde mutfakta mıyız salonda mı? hepsini biliyorlar. mesela eşimle uyuya kaldık, eşimin yine bağırsak problemi tekrarladı, ya da benim ayağıma kramp girdi ve öğleden önce işe gidemedik. hemen ararlar. misal dün akşam yemeği dışarda yiycez. iftar saati eşim geldi. babam arıyor ne yiyceksiniz ne yapacaksınız? şimdi dışarı çıkıcaz desem. "bu saatte dışarı mı çıkacaksınız? nerde yemek yiyeceksiniz ne yiyeceksiniz? eşin niye geç kaldı?" bin tane soru. evde yiyoruz dedim. "tamam" dedi. sonra kapıda arabayı görememiş. yine beni arıyor. "arabayı göremedim nerdeydiniz" diye. "dışarıya hava almaya çıktık" dedim.
babam her şeyden haberdar olmak istiyor. belki eşimle sorunlar yaşadığımız için yine sorun var mı diye kontrol ediyor bilmiyorum. (gerçi eşimle aramda sorun olmadığı zamanlarda da kontrol altındayız) bu kadar müdehale etmesi normal mi? annem babamı frenlemek istiyor ama o da çoğu zaman aynı şeyi yapıyor.
mesela geçen gün kardeşlerle dışarda iftar yapıcaz. iftara 1 saat var beni arıyor. sinirli. dışarıya "teraviye mi gideceksiniz? çok az zaman kaldı. yine yetişemiyceksiniz." bi sürü şeyler söyledi. sinirimden ağlıycaktım. neyse iftar yapacağımız yere vardık. ezanı bekliyoruz. yine arıyor. vardınız mı diye.

eşim elbetteki bu kontrol etmelerden rahatsız. ama malum aramızı düzeltmeye çalıştığı için hiç bişeyden şikayet edemiyor.

akrabalarımız deseniz, birbirimize çok bağlıyız. sürekli görüşüyoruz. sürekli dediğim bazen haftada bir bazen 15 günde bir bazen de ayda bir. zaman zaman gitmiyorum, ya üşeniyrum ya işim oluyor. bu sefer "sen bizi unuttun" lafları. görümceme kv'ye yemeğe gitsek. hemen "ooo onlarla iyi ol, bizi boş ver" lafları.

inanın şu dengeyi sağlayacağımı bilmiyorum kv'ye görümceme oturmaya gideceğimi çekiniyorum.

neyse annemle babam şu gitme meselesi açıldığında "inşallah gitmezsiniz" diyorlar. "zaten gidemezsiniz, eşin kararsız, çocuk 10 yaşına gelir siz taşınana kadar" diyorlar. bazen de "ya biz camdan bakardık ışıkları yandı mı? uyudular mı? mutfaktalar mı? diye şimdi napıcaz.? çok da alıştık." diyorlar.

offfffff

valla bıktım. hamileliğimden midir nedir? bazen aşırı bunalıyorum bunları duyunca. annem babam canım kanım. çok fedakarlar cefakarlar. benim üzülmemi istemiyorlar ama beni de serbest bırakmıyorlar. herkes gözümü korkutuyor. kimse taşınmamı desteklemiyor. bense çocuğumla ve eşimle biraz özel hesapsız zaman geçirmek istiyorum. bilmiyorum yanlış mı düşünüyorum. siz ne dersiniz?

mihribanbalik .!.:

birazcık uzun yazdım ama konu açtıktan sonra bir sürü soru geliyor. o sorular gelmeden hemen cevaplamak istedim.
yardımsever akıllı ve iyi niyetli insanlara ihtiyacım var. lütfen bir fikir verin.

kızlar eski konumu bilenler bilir.
eşimle ciddi problemlerimiz vardı.
çok şükür atlattık.
hala kalbim kırık olduğu için ( ve bazen de o günleri hatırlayınca sırf canını acıtmak için) sürekli sustuğum küstüğüm halde eşim sabır ve gayret gösteriyor. hamdolsun. ama affetmiş değilim.


ve en sonunda da ailemden uzak bir yere taşınmaya karar vermiştim. (konumu okuyanlar bilir)

sorun şu ki bu taşınma olayını duyan her yakınım sanki uçaktan paraşütsüz atlayacakmışım gibi davranıyorlar. kimse desteklemiyor. üstelik dünyanın bir ucuna taşınmıyorum. avrupa yakasındaydım anadolu yakasına geçicem.

kayınvalidemin evi uzakta, annemle ben komşuyuz, eşimin işi karşıda, görümcem de eşimin iş yerine yakın.

mesafelerin doğru olduğu ama oturduğumuz yerlerin temsili gösteren bir harita çizdim paintte. şaka gibi :) kusura bakmayın. umarım anlaşılırım.

Eki Görüntüle 1189325

benim iş yerimde şuan oturudğumuz semtte. ama çocuk olunca en az 2 sene ara vermeyi düşünüyorum. işe dönerken de taşındığımız ilçedeki kamu kurumlarına geçiş için başvuruda bulunmayı düşünüyorum.

annem ve babam ayrıca tüm akrabalarım bizim bulunduğumuz semt ve komşu semtlerde. ve hepsi gitmeme karşı.

sorun olacak konular şunlarmış:
- çocuğum olunca anneme çok ihtiyaç duyacakmışım. (ben anneanne ve babaannesiz büyüdüm diyorum. akrabalar sen annen kadar güçlü olamazsın diyorlar)
-eşimle yine tartışır kavga edersek yalnız kalırmışım. (annemle babamın endişesi)
-annem nasıl gidip gelecek her zaman? (çünkü babam arabasını sattı, ve araba yeniden alacak ama cidden çok kötü araba kullanıyor. annem babamın sürdüğü arabaya binmez.)
-annemler ve benim bulunduğumuz semtten ev baktığımız yer arasında taksiye bindim. 60 tl tuttu. (annemlerin ve benim durumum çok şükür fena değil ama bunun dönüşü ve çocuk olunca haftada bir kaç kez gidip gelişini hesaplarsak ciddi bir bütçe)
-ailemden uzaklaşıp görümceme yakın olucam. (eşimin kendi isteği. ama avucunu yalayacağını söyledim. canım isterse gidip gelicem. bu da ileri de sorun olabilir)


biliyorum ailesinde binlerce km ötede oturanlar var. benim annem ve babam da öyle ailelerinden uzaktalar. ama onlara yakın olmama alıştılar. evimin ışığı yanıyor mu yanmıyor mu? arabamız kapıda mı? bi yere mi gittik? evde mutfakta mıyız salonda mı? hepsini biliyorlar. mesela eşimle uyuya kaldık, eşimin yine bağırsak problemi tekrarladı, ya da benim ayağıma kramp girdi ve öğleden önce işe gidemedik. hemen ararlar. misal dün akşam yemeği dışarda yiycez. iftar saati eşim geldi. babam arıyor ne yiyceksiniz ne yapacaksınız? şimdi dışarı çıkıcaz desem. "bu saatte dışarı mı çıkacaksınız? nerde yemek yiyeceksiniz ne yiyeceksiniz? eşin niye geç kaldı?" bin tane soru. evde yiyoruz dedim. "tamam" dedi. sonra kapıda arabayı görememiş. yine beni arıyor. "arabayı göremedim nerdeydiniz" diye. "dışarıya hava almaya çıktık" dedim.
babam her şeyden haberdar olmak istiyor. belki eşimle sorunlar yaşadığımız için yine sorun var mı diye kontrol ediyor bilmiyorum. (gerçi eşimle aramda sorun olmadığı zamanlarda da kontrol altındayız) bu kadar müdehale etmesi normal mi? annem babamı frenlemek istiyor ama o da çoğu zaman aynı şeyi yapıyor.
mesela geçen gün kardeşlerle dışarda iftar yapıcaz. iftara 1 saat var beni arıyor. sinirli. dışarıya "teraviye mi gideceksiniz? çok az zaman kaldı. yine yetişemiyceksiniz." bi sürü şeyler söyledi. sinirimden ağlıycaktım. neyse iftar yapacağımız yere vardık. ezanı bekliyoruz. yine arıyor. vardınız mı diye.

eşim elbetteki bu kontrol etmelerden rahatsız. ama malum aramızı düzeltmeye çalıştığı için hiç bişeyden şikayet edemiyor.

akrabalarımız deseniz, birbirimize çok bağlıyız. sürekli görüşüyoruz. sürekli dediğim bazen haftada bir bazen 15 günde bir bazen de ayda bir. zaman zaman gitmiyorum, ya üşeniyrum ya işim oluyor. bu sefer "sen bizi unuttun" lafları. görümceme kv'ye yemeğe gitsek. hemen "ooo onlarla iyi ol, bizi boş ver" lafları.

inanın şu dengeyi sağlayacağımı bilmiyorum kv'ye görümceme oturmaya gideceğimi çekiniyorum.

neyse annemle babam şu gitme meselesi açıldığında "inşallah gitmezsiniz" diyorlar. "zaten gidemezsiniz, eşin kararsız, çocuk 10 yaşına gelir siz taşınana kadar" diyorlar. bazen de "ya biz camdan bakardık ışıkları yandı mı? uyudular mı? mutfaktalar mı? diye şimdi napıcaz.? çok da alıştık." diyorlar.

offfffff

valla bıktım. hamileliğimden midir nedir? bazen aşırı bunalıyorum bunları duyunca. annem babam canım kanım. çok fedakarlar cefakarlar. benim üzülmemi istemiyorlar ama beni de serbest bırakmıyorlar. herkes gözümü korkutuyor. kimse taşınmamı desteklemiyor. bense çocuğumla ve eşimle biraz özel hesapsız zaman geçirmek istiyorum. bilmiyorum yanlış mı düşünüyorum. siz ne dersiniz?

Genişletmek için tıkla...

Hiçkimseyi dinleme ve o evi tut. Eşinin işine de yakın. Hem yol masrafı az olur hem zamandan kazanır. Hem inan bana evli çiftlerin evleri iki tarafın ailesinden de ne kadar uzak olursa o kadar rahat oluyorlar. Kimseyi karıştırma. Sizin artık ayrı bir aileniz var.

princessofdarkness .!.:

Hiçkimseyi dinleme ve o evi tut. Eşinin işine de yakın. Hem yol masrafı az olur hem zamandan kazanır. Hem inan bana evli çiftlerin evleri iki tarafın ailesinden de ne kadar uzak olursa o kadar rahat oluyorlar. Kimseyi karıştırma. Sizin artık ayrı bir aileniz var.

Genişletmek için tıkla...

peki canım çocuk olunca anneme çok ihtiyaç duyar mıyım? en çok bundan korkuyorum. annemin gidip gelme yol sorunu olabilir çünkü.

mihribanbalik .!.:

peki canım çocuk olunca anneme çok ihtiyaç duyar mıyım? en çok bundan korkuyorum. annemin gidip gelme yol sorunu olabilir çünkü.

Genişletmek için tıkla...

Canım annesi babası ayrı şehirde olanlar ne yapsın. Annene ihtiyaç duyacağın zaman en fazla bir hafta, iki hafta. Sonra zaten onların çok karışması canını sıkacak emin ol. Benim ablam da aynı sorunla karşılaşmıştı aynen de benim dediğimi uyguladı. Bizzat yaşandı yani:) Tabi yine en doğrusunu sen bilirsin.

kafanı karıştırmak istemem ama eğer ailene düşkünsen heleki annene..çocuk büyük problem oluyor insan çook yardıma ihiyaç duyuyor benim 5 aylık bebeğim varda konuşuyorum yazının diğer kısmnı okumadım bile sadece bu kısmı okuyarak cevapladım ama ben çok zorlanıyorum ailem farklı şehirde önceden beraberdik ama şimdi ayrıyız onun dışındaki problemleri bilemem ama bebek yoruyor insanı tek başına bakarım dersen bilemem.

mihribanbalik .!.:

birazcık uzun yazdım ama konu açtıktan sonra bir sürü soru geliyor. o sorular gelmeden hemen cevaplamak istedim.
yardımsever akıllı ve iyi niyetli insanlara ihtiyacım var. lütfen bir fikir verin.

kızlar eski konumu bilenler bilir.
eşimle ciddi problemlerimiz vardı.
çok şükür atlattık.
hala kalbim kırık olduğu için ( ve bazen de o günleri hatırlayınca sırf canını acıtmak için) sürekli sustuğum küstüğüm halde eşim sabır ve gayret gösteriyor. hamdolsun. ama affetmiş değilim.


ve en sonunda da ailemden uzak bir yere taşınmaya karar vermiştim. (konumu okuyanlar bilir)

sorun şu ki bu taşınma olayını duyan her yakınım sanki uçaktan paraşütsüz atlayacakmışım gibi davranıyorlar. kimse desteklemiyor. üstelik dünyanın bir ucuna taşınmıyorum. avrupa yakasındaydım anadolu yakasına geçicem.

kayınvalidemin evi uzakta, annemle ben komşuyuz, eşimin işi karşıda, görümcem de eşimin iş yerine yakın.

mesafelerin doğru olduğu ama oturduğumuz yerlerin temsili gösteren bir harita çizdim paintte. şaka gibi :) kusura bakmayın. umarım anlaşılırım.

Eki Görüntüle 1189325

benim iş yerimde şuan oturudğumuz semtte. ama çocuk olunca en az 2 sene ara vermeyi düşünüyorum. işe dönerken de taşındığımız ilçedeki kamu kurumlarına geçiş için başvuruda bulunmayı düşünüyorum.

annem ve babam ayrıca tüm akrabalarım bizim bulunduğumuz semt ve komşu semtlerde. ve hepsi gitmeme karşı.

sorun olacak konular şunlarmış:
- çocuğum olunca anneme çok ihtiyaç duyacakmışım. (ben anneanne ve babaannesiz büyüdüm diyorum. akrabalar sen annen kadar güçlü olamazsın diyorlar)
-eşimle yine tartışır kavga edersek yalnız kalırmışım. (annemle babamın endişesi)
-annem nasıl gidip gelecek her zaman? (çünkü babam arabasını sattı, ve araba yeniden alacak ama cidden çok kötü araba kullanıyor. annem babamın sürdüğü arabaya binmez.)
-annemler ve benim bulunduğumuz semtten ev baktığımız yer arasında taksiye bindim. 60 tl tuttu. (annemlerin ve benim durumum çok şükür fena değil ama bunun dönüşü ve çocuk olunca haftada bir kaç kez gidip gelişini hesaplarsak ciddi bir bütçe)
-ailemden uzaklaşıp görümceme yakın olucam. (eşimin kendi isteği. ama avucunu yalayacağını söyledim. canım isterse gidip gelicem. bu da ileri de sorun olabilir)


biliyorum ailesinde binlerce km ötede oturanlar var. benim annem ve babam da öyle ailelerinden uzaktalar. ama onlara yakın olmama alıştılar. evimin ışığı yanıyor mu yanmıyor mu? arabamız kapıda mı? bi yere mi gittik? evde mutfakta mıyız salonda mı? hepsini biliyorlar. mesela eşimle uyuya kaldık, eşimin yine bağırsak problemi tekrarladı, ya da benim ayağıma kramp girdi ve öğleden önce işe gidemedik. hemen ararlar. misal dün akşam yemeği dışarda yiycez. iftar saati eşim geldi. babam arıyor ne yiyceksiniz ne yapacaksınız? şimdi dışarı çıkıcaz desem. "bu saatte dışarı mı çıkacaksınız? nerde yemek yiyeceksiniz ne yiyeceksiniz? eşin niye geç kaldı?" bin tane soru. evde yiyoruz dedim. "tamam" dedi. sonra kapıda arabayı görememiş. yine beni arıyor. "arabayı göremedim nerdeydiniz" diye. "dışarıya hava almaya çıktık" dedim.
babam her şeyden haberdar olmak istiyor. belki eşimle sorunlar yaşadığımız için yine sorun var mı diye kontrol ediyor bilmiyorum. (gerçi eşimle aramda sorun olmadığı zamanlarda da kontrol altındayız) bu kadar müdehale etmesi normal mi? annem babamı frenlemek istiyor ama o da çoğu zaman aynı şeyi yapıyor. mesela geçen gün kardeşlerle dışarda iftar yapıcaz. iftara 1 saat var beni arıyor. sinirli. dışarıya "teraviye mi gideceksiniz? çok az zaman kaldı. yine yetişemiyceksiniz." bi sürü şeyler söyledi. sinirimden ağlıycaktım. neyse iftar yapacağımız yere vardık. ezanı bekliyoruz. yine arıyor. vardınız mı diye.

eşim elbetteki bu kontrol etmelerden rahatsız. ama malum aramızı düzeltmeye çalıştığı için hiç bişeyden şikayet edemiyor.

akrabalarımız deseniz, birbirimize çok bağlıyız. sürekli görüşüyoruz. sürekli dediğim bazen haftada bir bazen 15 günde bir bazen de ayda bir. zaman zaman gitmiyorum, ya üşeniyrum ya işim oluyor. bu sefer "sen bizi unuttun" lafları. görümceme kv'ye yemeğe gitsek. hemen "ooo onlarla iyi ol, bizi boş ver" lafları.

inanın şu dengeyi sağlayacağımı bilmiyorum kv'ye görümceme oturmaya gideceğimi çekiniyorum.

neyse annemle babam şu gitme meselesi açıldığında "inşallah gitmezsiniz" diyorlar. "zaten gidemezsiniz, eşin kararsız, çocuk 10 yaşına gelir siz taşınana kadar" diyorlar. bazen de "ya biz camdan bakardık ışıkları yandı mı? uyudular mı? mutfaktalar mı? diye şimdi napıcaz.? çok da alıştık." diyorlar.

offfffff

valla bıktım. hamileliğimden midir nedir? bazen aşırı bunalıyorum bunları duyunca. annem babam canım kanım. çok fedakarlar cefakarlar. benim üzülmemi istemiyorlar ama beni de serbest bırakmıyorlar. herkes gözümü korkutuyor. kimse taşınmamı desteklemiyor. bense çocuğumla ve eşimle biraz özel hesapsız zaman geçirmek istiyorum. bilmiyorum yanlış mı düşünüyorum. siz ne dersiniz?

Genişletmek için tıkla...

valla ben bıktım okurken senin hamileliğini bilememde babanın yaptığını kaynanan yapsa burda kocanı ve ailesini aforoz ederiz değil mi...kocan şu muamelede boşanmaya kalksa sonuna kadar haklı burda bayanlara bu akıllar verilmiyor mu ailenden uzaklaş kaçarak uzaklaş hatta senin evlendiğini kavrayamayan insanlarla dolmuş çevreniz....camdan bakmak ne demek ya burda aynı sitede kalan gelin kaynanaya neler demedik onun kaynanasıda camdan bakıp durmadan kontrol ediyordu ki hala ediyor.bu arada acayip kaprislisin kocan enden peşinde koşuyor ara düzelmek için anlamış değilim bunu senin yapman gerekiyor kanımca burdan okuduklarıma göre yorumumu yapıyorum önceni bilemem......bilemedim ailenin dibinden ayrılmazsan hamileliğine bakmaz evliliğin acayip sarsılır sona doğru gider...ki inşallah doğru yolu bulursun kardeşim

mihribanbalik .!.:

birazcık uzun yazdım ama konu açtıktan sonra bir sürü soru geliyor. o sorular gelmeden hemen cevaplamak istedim.
yardımsever akıllı ve iyi niyetli insanlara ihtiyacım var. lütfen bir fikir verin.

kızlar eski konumu bilenler bilir.
eşimle ciddi problemlerimiz vardı.
çok şükür atlattık.
hala kalbim kırık olduğu için ( ve bazen de o günleri hatırlayınca sırf canını acıtmak için) sürekli sustuğum küstüğüm halde eşim sabır ve gayret gösteriyor. hamdolsun. ama affetmiş değilim.


ve en sonunda da ailemden uzak bir yere taşınmaya karar vermiştim. (konumu okuyanlar bilir)

sorun şu ki bu taşınma olayını duyan her yakınım sanki uçaktan paraşütsüz atlayacakmışım gibi davranıyorlar. kimse desteklemiyor. üstelik dünyanın bir ucuna taşınmıyorum. avrupa yakasındaydım anadolu yakasına geçicem.

kayınvalidemin evi uzakta, annemle ben komşuyuz, eşimin işi karşıda, görümcem de eşimin iş yerine yakın.

mesafelerin doğru olduğu ama oturduğumuz yerlerin temsili gösteren bir harita çizdim paintte. şaka gibi :) kusura bakmayın. umarım anlaşılırım.

Eki Görüntüle 1189325

benim iş yerimde şuan oturudğumuz semtte. ama çocuk olunca en az 2 sene ara vermeyi düşünüyorum. işe dönerken de taşındığımız ilçedeki kamu kurumlarına geçiş için başvuruda bulunmayı düşünüyorum.

annem ve babam ayrıca tüm akrabalarım bizim bulunduğumuz semt ve komşu semtlerde. ve hepsi gitmeme karşı.

sorun olacak konular şunlarmış:
- çocuğum olunca anneme çok ihtiyaç duyacakmışım. (ben anneanne ve babaannesiz büyüdüm diyorum. akrabalar sen annen kadar güçlü olamazsın diyorlar)
-eşimle yine tartışır kavga edersek yalnız kalırmışım. (annemle babamın endişesi)
-annem nasıl gidip gelecek her zaman? (çünkü babam arabasını sattı, ve araba yeniden alacak ama cidden çok kötü araba kullanıyor. annem babamın sürdüğü arabaya binmez.)
-annemler ve benim bulunduğumuz semtten ev baktığımız yer arasında taksiye bindim. 60 tl tuttu. (annemlerin ve benim durumum çok şükür fena değil ama bunun dönüşü ve çocuk olunca haftada bir kaç kez gidip gelişini hesaplarsak ciddi bir bütçe)
-ailemden uzaklaşıp görümceme yakın olucam. (eşimin kendi isteği. ama avucunu yalayacağını söyledim. canım isterse gidip gelicem. bu da ileri de sorun olabilir)


biliyorum ailesinde binlerce km ötede oturanlar var. benim annem ve babam da öyle ailelerinden uzaktalar. ama onlara yakın olmama alıştılar. evimin ışığı yanıyor mu yanmıyor mu? arabamız kapıda mı? bi yere mi gittik? evde mutfakta mıyız salonda mı? hepsini biliyorlar. mesela eşimle uyuya kaldık, eşimin yine bağırsak problemi tekrarladı, ya da benim ayağıma kramp girdi ve öğleden önce işe gidemedik. hemen ararlar. misal dün akşam yemeği dışarda yiycez. iftar saati eşim geldi. babam arıyor ne yiyceksiniz ne yapacaksınız? şimdi dışarı çıkıcaz desem. "bu saatte dışarı mı çıkacaksınız? nerde yemek yiyeceksiniz ne yiyeceksiniz? eşin niye geç kaldı?" bin tane soru. evde yiyoruz dedim. "tamam" dedi. sonra kapıda arabayı görememiş. yine beni arıyor. "arabayı göremedim nerdeydiniz" diye. "dışarıya hava almaya çıktık" dedim.
babam her şeyden haberdar olmak istiyor. belki eşimle sorunlar yaşadığımız için yine sorun var mı diye kontrol ediyor bilmiyorum. (gerçi eşimle aramda sorun olmadığı zamanlarda da kontrol altındayız) bu kadar müdehale etmesi normal mi? annem babamı frenlemek istiyor ama o da çoğu zaman aynı şeyi yapıyor.
mesela geçen gün kardeşlerle dışarda iftar yapıcaz. iftara 1 saat var beni arıyor. sinirli. dışarıya "teraviye mi gideceksiniz? çok az zaman kaldı. yine yetişemiyceksiniz." bi sürü şeyler söyledi. sinirimden ağlıycaktım. neyse iftar yapacağımız yere vardık. ezanı bekliyoruz. yine arıyor. vardınız mı diye.

eşim elbetteki bu kontrol etmelerden rahatsız. ama malum aramızı düzeltmeye çalıştığı için hiç bişeyden şikayet edemiyor.

akrabalarımız deseniz, birbirimize çok bağlıyız. sürekli görüşüyoruz. sürekli dediğim bazen haftada bir bazen 15 günde bir bazen de ayda bir. zaman zaman gitmiyorum, ya üşeniyrum ya işim oluyor. bu sefer "sen bizi unuttun" lafları. görümceme kv'ye yemeğe gitsek. hemen "ooo onlarla iyi ol, bizi boş ver" lafları.

inanın şu dengeyi sağlayacağımı bilmiyorum kv'ye görümceme oturmaya gideceğimi çekiniyorum.

neyse annemle babam şu gitme meselesi açıldığında "inşallah gitmezsiniz" diyorlar. "zaten gidemezsiniz, eşin kararsız, çocuk 10 yaşına gelir siz taşınana kadar" diyorlar. bazen de "ya biz camdan bakardık ışıkları yandı mı? uyudular mı? mutfaktalar mı? diye şimdi napıcaz.? çok da alıştık." diyorlar.

offfffff

valla bıktım. hamileliğimden midir nedir? bazen aşırı bunalıyorum bunları duyunca. annem babam canım kanım. çok fedakarlar cefakarlar. benim üzülmemi istemiyorlar ama beni de serbest bırakmıyorlar. herkes gözümü korkutuyor. kimse taşınmamı desteklemiyor. bense çocuğumla ve eşimle biraz özel hesapsız zaman geçirmek istiyorum. bilmiyorum yanlış mı düşünüyorum. siz ne dersiniz?

Genişletmek için tıkla...

Ben de senin gibi annemle cok yakin oluyorum. Esine de hak veriyorum bazen bunaltici olabiliyorlar. Her gittikleri yere sormadan bizi de goturme cabalari falan bir sey demiyor ama esimi rahatsız ediyor olabilir. Burda evler cok eski gürültü cok diye ben de taşınmak istiyorum ama senin o dedigin ilk madde-cocuk olunca anneye ihtiyac duyma meselesi- engelliyor beni. Bir işim oldugunda birkac saatligine anneme birakabiliyorum mesela.ama senin Istegin de cok normal. Ailelerden uzak kalmak her zaman daha iyidir, karisan eden olmaz. Cocuguma tek basima da rahat rahat bakarim dersen düşün mutlaka. Ilelebet annelerimizin babalarimizin yaninda kalamayiz degil mi.

denizim_85 .!.:

kafanı karıştırmak istemem ama eğer ailene düşkünsen heleki annene..çocuk büyük problem oluyor insan çook yardıma ihiyaç duyuyor benim 5 aylık bebeğim varda konuşuyorum yazının diğer kısmnı okumadım bile sadece bu kısmı okuyarak cevapladım ama ben çok zorlanıyorum ailem farklı şehirde önceden beraberdik ama şimdi ayrıyız onun dışındaki problemleri bilemem ama bebek yoruyor insanı tek başına bakarım dersen bilemem.

Genişletmek için tıkla...

birde canım insanın bir şehirde arkadaş,ahbap,akraba gibi tanıdıklaırnın olması çok iyi bir yerde inan bana bazen çok işe yarıyorlaar başına bişey gelse kapını çalacak bir tanıdığın olmasna o kadar ihitayç duyuyor insa sevsende sevmesende.bence akıl verenler haksızda değil hani her boyutunu iyice düşünmelisin özgürlük böle bişey değil.hayatta hiçbişey gereksiz değil.bazen bunaltırlar ama yinede gerekirler hiç olmamalarından çok daha iyidir bu durum

Ben anneme çok yakın oturuyorum eşimin işi uzakta ve daha yeni taşındım isteyerek kızım var 2,5 yaşında imkanım olsaydı daha önce taşınırdım evet çocuk olunca insanın annesine çok ihtiyacı oluyor ayrı şehirlerde olan ne yapsın diyorlar ama bence bu züğürt tesellisi onlarında imkanı olsa eminim annelerinden uzakta çocuk büyütmek istemezlerdi..
Ama babanızın yaptığıda hiç hoş değil ve huzursuzluk çıkaracak bir davranış sırf bu sebepten haklı buluyorum uzağa gitmek istemenizi ama çocuk konusunda zorlanacağınız kesin

Günlerdir düşündüğüm şeyleri yazmışsın cicim. Hemen hemen aynı durumdayım. Annemlerle bloklarımız yanyana. Eşimle bir sorunumuz yok, ailem de çok müdahaleci insanlar değil ama ben çok sıkıldım bu durumdan. Annem yemek yapmama izin vermiyor çoğu zaman, sabahtan yapıp arıyor şunu yaptım diye. Orda yememiz için zorlamıyor ama bu durum beni sıkıyor. Ya da her gelen akraba "hiç evlenmemiş gibisin sephora, ne güzel hep annenin yanındasın" diyor deli oluyorum. Bizim ayrı bir aile olduğumuzu iki senedir kimse kabullenemedi. Buna kızıyorum ve biraz uzaklaşırsak düzelir belki bu durum diyorum. Çocuk olayı bende de muamma ama. Nasıl olacak o iş bilmiyorum.

Ben sıkıldıysam senin yaşadıklarından sonra orda kalman mucize. Bebeği çok dert etme, zaten iki sene ara vercem diyorsun. Baya ele gelmiş olur ufaklık. Evde olduğun sürece tek başına bakabilirsin çocuğuna bence, çok yardıma gerek yok. İlk zamanlar zorlar biraz belki. Taşınmalısın bence.

mihribanbalik .!.:

birazcık uzun yazdım ama konu açtıktan sonra bir sürü soru geliyor. o sorular gelmeden hemen cevaplamak istedim.
yardımsever akıllı ve iyi niyetli insanlara ihtiyacım var. lütfen bir fikir verin.

kızlar eski konumu bilenler bilir.
eşimle ciddi problemlerimiz vardı.
çok şükür atlattık.
hala kalbim kırık olduğu için ( ve bazen de o günleri hatırlayınca sırf canını acıtmak için) sürekli sustuğum küstüğüm halde eşim sabır ve gayret gösteriyor. hamdolsun. ama affetmiş değilim.


ve en sonunda da ailemden uzak bir yere taşınmaya karar vermiştim. (konumu okuyanlar bilir)

sorun şu ki bu taşınma olayını duyan her yakınım sanki uçaktan paraşütsüz atlayacakmışım gibi davranıyorlar. kimse desteklemiyor. üstelik dünyanın bir ucuna taşınmıyorum. avrupa yakasındaydım anadolu yakasına geçicem.

kayınvalidemin evi uzakta, annemle ben komşuyuz, eşimin işi karşıda, görümcem de eşimin iş yerine yakın.

mesafelerin doğru olduğu ama oturduğumuz yerlerin temsili gösteren bir harita çizdim paintte. şaka gibi :) kusura bakmayın. umarım anlaşılırım.

Eki Görüntüle 1189325

benim iş yerimde şuan oturudğumuz semtte. ama çocuk olunca en az 2 sene ara vermeyi düşünüyorum. işe dönerken de taşındığımız ilçedeki kamu kurumlarına geçiş için başvuruda bulunmayı düşünüyorum.

annem ve babam ayrıca tüm akrabalarım bizim bulunduğumuz semt ve komşu semtlerde. ve hepsi gitmeme karşı.

sorun olacak konular şunlarmış:
- çocuğum olunca anneme çok ihtiyaç duyacakmışım. (ben anneanne ve babaannesiz büyüdüm diyorum. akrabalar sen annen kadar güçlü olamazsın diyorlar)
-eşimle yine tartışır kavga edersek yalnız kalırmışım. (annemle babamın endişesi)
-annem nasıl gidip gelecek her zaman? (çünkü babam arabasını sattı, ve araba yeniden alacak ama cidden çok kötü araba kullanıyor. annem babamın sürdüğü arabaya binmez.)
-annemler ve benim bulunduğumuz semtten ev baktığımız yer arasında taksiye bindim. 60 tl tuttu. (annemlerin ve benim durumum çok şükür fena değil ama bunun dönüşü ve çocuk olunca haftada bir kaç kez gidip gelişini hesaplarsak ciddi bir bütçe)
-ailemden uzaklaşıp görümceme yakın olucam. (eşimin kendi isteği. ama avucunu yalayacağını söyledim. canım isterse gidip gelicem. bu da ileri de sorun olabilir)


biliyorum ailesinde binlerce km ötede oturanlar var. benim annem ve babam da öyle ailelerinden uzaktalar. ama onlara yakın olmama alıştılar. evimin ışığı yanıyor mu yanmıyor mu? arabamız kapıda mı? bi yere mi gittik? evde mutfakta mıyız salonda mı? hepsini biliyorlar. mesela eşimle uyuya kaldık, eşimin yine bağırsak problemi tekrarladı, ya da benim ayağıma kramp girdi ve öğleden önce işe gidemedik. hemen ararlar. misal dün akşam yemeği dışarda yiycez. iftar saati eşim geldi. babam arıyor ne yiyceksiniz ne yapacaksınız? şimdi dışarı çıkıcaz desem. "bu saatte dışarı mı çıkacaksınız? nerde yemek yiyeceksiniz ne yiyeceksiniz? eşin niye geç kaldı?" bin tane soru. evde yiyoruz dedim. "tamam" dedi. sonra kapıda arabayı görememiş. yine beni arıyor. "arabayı göremedim nerdeydiniz" diye. "dışarıya hava almaya çıktık" dedim.
babam her şeyden haberdar olmak istiyor. belki eşimle sorunlar yaşadığımız için yine sorun var mı diye kontrol ediyor bilmiyorum. (gerçi eşimle aramda sorun olmadığı zamanlarda da kontrol altındayız) bu kadar müdehale etmesi normal mi? annem babamı frenlemek istiyor ama o da çoğu zaman aynı şeyi yapıyor.
mesela geçen gün kardeşlerle dışarda iftar yapıcaz. iftara 1 saat var beni arıyor. sinirli. dışarıya "teraviye mi gideceksiniz? çok az zaman kaldı. yine yetişemiyceksiniz." bi sürü şeyler söyledi. sinirimden ağlıycaktım. neyse iftar yapacağımız yere vardık. ezanı bekliyoruz. yine arıyor. vardınız mı diye.

eşim elbetteki bu kontrol etmelerden rahatsız. ama malum aramızı düzeltmeye çalıştığı için hiç bişeyden şikayet edemiyor.

akrabalarımız deseniz, birbirimize çok bağlıyız. sürekli görüşüyoruz. sürekli dediğim bazen haftada bir bazen 15 günde bir bazen de ayda bir. zaman zaman gitmiyorum, ya üşeniyrum ya işim oluyor. bu sefer "sen bizi unuttun" lafları. görümceme kv'ye yemeğe gitsek. hemen "ooo onlarla iyi ol, bizi boş ver" lafları.

inanın şu dengeyi sağlayacağımı bilmiyorum kv'ye görümceme oturmaya gideceğimi çekiniyorum.

neyse annemle babam şu gitme meselesi açıldığında "inşallah gitmezsiniz" diyorlar. "zaten gidemezsiniz, eşin kararsız, çocuk 10 yaşına gelir siz taşınana kadar" diyorlar. bazen de "ya biz camdan bakardık ışıkları yandı mı? uyudular mı? mutfaktalar mı? diye şimdi napıcaz.? çok da alıştık." diyorlar.

offfffff

valla bıktım. hamileliğimden midir nedir? bazen aşırı bunalıyorum bunları duyunca. annem babam canım kanım. çok fedakarlar cefakarlar. benim üzülmemi istemiyorlar ama beni de serbest bırakmıyorlar. herkes gözümü korkutuyor. kimse taşınmamı desteklemiyor. bense çocuğumla ve eşimle biraz özel hesapsız zaman geçirmek istiyorum. bilmiyorum yanlış mı düşünüyorum. siz ne dersiniz?

Genişletmek için tıkla...

esınızın ve sızın ısınız nereye yakınsa onu tutun
annenıze ıhtıyac tabıkı duyabılırsınız ama sız calısmıyor evde olucaksanız esınızın ısıne yakın ev tercıh edın
ısınması cephesı cok onemlı
annenıze ıhtıyac duyarsınız ama kendınızı gelıstırın bol bol kıtap okuyun ıhtıyac halınde sorarsınız zaten bazen o yatılı gelır
ama ıkı aıleyede uzak olursa da ıyı olur sankı

ama sız calısmayı dusunuyorsanız annensıze yakın olsun

byull87 .!.:

valla ben bıktım okurken senin hamileliğini bilememde babanın yaptığını kaynanan yapsa burda kocanı ve ailesini aforoz ederiz değil mi...kocan şu muamelede boşanmaya kalksa sonuna kadar haklı burda bayanlara bu akıllar verilmiyor mu ailenden uzaklaş kaçarak uzaklaş hatta senin evlendiğini kavrayamayan insanlarla dolmuş çevreniz....camdan bakmak ne demek ya burda aynı sitede kalan gelin kaynanaya neler demedik onun kaynanasıda camdan bakıp durmadan kontrol ediyordu ki hala ediyor.bu arada acayip kaprislisin kocan enden peşinde koşuyor ara düzelmek için anlamış değilim bunu senin yapman gerekiyor kanımca burdan okuduklarıma göre yorumumu yapıyorum önceni bilemem......bilemedim ailenin dibinden ayrılmazsan hamileliğine bakmaz evliliğin acayip sarsılır sona doğru gider...ki inşallah doğru yolu bulursun kardeşim

Genişletmek için tıkla...

eşim ciddi hatalar yaptı canım. o da farkında şuan ne yapsam alttan alıyor pişmanlığından.
aileden akrabadan uzaklaşayım ama diğerlerinin dediğine göre onlara çocuk olunca çok ihtiyaç oluyormuş. of napıcam bilmiyorum. kafam iyice karıştı.

amber88 .!.:

Ben de senin gibi annemle cok yakin oluyorum. Esine de hak veriyorum bazen bunaltici olabiliyorlar. Her gittikleri yere sormadan bizi de goturme cabalari falan bir sey demiyor ama esimi rahatsız ediyor olabilir. Burda evler cok eski gürültü cok diye ben de taşınmak istiyorum ama senin o dedigin ilk madde-cocuk olunca anneye ihtiyac duyma meselesi- engelliyor beni. Bir işim oldugunda birkac saatligine anneme birakabiliyorum mesela.ama senin Istegin de cok normal. Ailelerden uzak kalmak her zaman daha iyidir, karisan eden olmaz. Cocuguma tek basima da rahat rahat bakarim dersen düşün mutlaka. Ilelebet annelerimizin babalarimizin yaninda kalamayiz degil mi.

Genişletmek için tıkla...

bizimkiler bizi bi yerlere götürmeye çalışsa epey problem olurdu herhalde. hadi beni götürürler belki ama eşim gelmezdi.
ayrıca canım uzağa taşındığımda bir yere gidecek olsam görümcem yakında olduğundan ona bırakabilirim sanırım. eşimin arkadaşları da o tarafta evli ve küçük çocukları da var. şuan onlara da bırakabilirim gibi geliyor. ama çocuğum olunca emanet edebilir miyim ondan da emin değilim.

denizim_85 .!.:

birde canım insanın bir şehirde arkadaş,ahbap,akraba gibi tanıdıklaırnın olması çok iyi bir yerde inan bana bazen çok işe yarıyorlaar başına bişey gelse kapını çalacak bir tanıdığın olmasna o kadar ihitayç duyuyor insa sevsende sevmesende.bence akıl verenler haksızda değil hani her boyutunu iyice düşünmelisin özgürlük böle bişey değil.hayatta hiçbişey gereksiz değil.bazen bunaltırlar ama yinede gerekirler hiç olmamalarından çok daha iyidir bu durum

Genişletmek için tıkla...

canım görümcem ve eşimin arkadaşları olacak. ama tabi kendi annem teyzem kuzenlerim gibi olmaz. biliyorum büyük ihtiyaç aile akraba. ama şuan kendi evimle aile akraba ilişkilerini dengelmeyi beceremiyorum. çocuk olunca nasıl yapıcam?

benimde 3.5 yaşında oğlum var.çalışıyorsan büyük sıkıntı.
kreş sonrası mesela ilkokula giderken erken çıktığında çocuk nereye gidecek?
hasta olacak kreşe gidemeyecek,
kreşe erken vermeni de ben tavsiye etmem.
çocuk açısından çok büyük sıkıntı yaşarsın.
sen işe gidip gelirken sıkıntı yaşarsın.çocuk olduktan sonra iş yerinin
senin eve daha yakın olması büyük avantaj çünkü.annenlerle konuşup sürekli
müdahale etmelerini engelleyebilirsin ya da iki sokak öteye taşınırsın.
ama ben gitmeni tavsiye etmem.

bu arada eşinin de senin ailene daha yakın oturmanızdan dolayı rahatsız olduğunu
düşündüm bir önceki konunuzdan.dipdibe değil de belki 1-2 sokak öteye taşınabilirsiniz.
eşinizde rahatsız olmaz belki.

kızlar konunun başında yazmadığım ama çok önemli bir şey var.

annemi çocuğum için yormak istemiyorum. o zaten büyütmüş büyüteceği kadar çocuk. şimdi rahat etme zamanıyken bi de eline çocuğu vermeyi, hem uykusuz kalmasını,hem koşturmaısnı istemiyorum. ona da kıyamıyorum ki.

görümcemle kv arası tam 70 km. kv o kadar yolu otobüs metrobüs gidiyor. açıkcası ben acıyorum. ama kendi kızı acımıyor.

ben kv'nin de yardımını beklemiyorum.

ama şunu da demem "çocuğuma bakmayın yorulmayın." yanlış anlayabilirler. o da onların torunları elbette bakmak isteyecekler. ama işte ben bunu onlardan rica ederek yaptırmak istemiyorum.

hel_in .!.:

esınızın ve sızın ısınız nereye yakınsa onu tutun
annenıze ıhtıyac tabıkı duyabılırsınız ama sız calısmıyor evde olucaksanız esınızın ısıne yakın ev tercıh edın
ısınması cephesı cok onemlı
annenıze ıhtıyac duyarsınız ama kendınızı gelıstırın bol bol kıtap okuyun ıhtıyac halınde sorarsınız zaten bazen o yatılı gelır
ama ıkı aıleyede uzak olursa da ıyı olur sankı

ama sız calısmayı dusunuyorsanız annensıze yakın olsun

Genişletmek için tıkla...

çalışıcam ama yine taşındığımız yerde işim olacak nasip olursa. annem bana yakın olsa elbette çok iyi olur. ama işte çok kararsızım offff.

playdoh8484 .!.:

Ben anneme çok yakın oturuyorum eşimin işi uzakta ve daha yeni taşındım isteyerek kızım var 2,5 yaşında imkanım olsaydı daha önce taşınırdım evet çocuk olunca insanın annesine çok ihtiyacı oluyor ayrı şehirlerde olan ne yapsın diyorlar ama bence bu züğürt tesellisi onlarında imkanı olsa eminim annelerinden uzakta çocuk büyütmek istemezlerdi..
Ama babanızın yaptığıda hiç hoş değil ve huzursuzluk çıkaracak bir davranış sırf bu sebepten haklı buluyorum uzağa gitmek istemenizi ama çocuk konusunda zorlanacağınız kesin

Genişletmek için tıkla...

tatlım annenle baban müdehaleci değl herhalde. ya da sen de dengeyi iyi sağlıyorsun. benim annemle babam beni 3 gün görmeseler canları sıkılıyor. ve farkında değiller ama çok müdehaleciler. biliyorum iyi niyettendir. fakat babama aynı şeyi kayınpederi yapsa babam çoktan arjantine taşınırdı herhalde.

Sephora85 .!.:

Günlerdir düşündüğüm şeyleri yazmışsın cicim. Hemen hemen aynı durumdayım. Annemlerle bloklarımız yanyana. Eşimle bir sorunumuz yok, ailem de çok müdahaleci insanlar değil ama ben çok sıkıldım bu durumdan. Annem yemek yapmama izin vermiyor çoğu zaman, sabahtan yapıp arıyor şunu yaptım diye. Orda yememiz için zorlamıyor ama bu durum beni sıkıyor. Ya da her gelen akraba "hiç evlenmemiş gibisin sephora, ne güzel hep annenin yanındasın" diyor deli oluyorum. Bizim ayrı bir aile olduğumuzu iki senedir kimse kabullenemedi. Buna kızıyorum ve biraz uzaklaşırsak düzelir belki bu durum diyorum. Çocuk olayı bende de muamma ama. Nasıl olacak o iş bilmiyorum.

Ben sıkıldıysam senin yaşadıklarından sonra orda kalman mucize. Bebeği çok dert etme, zaten iki sene ara vercem diyorsun. Baya ele gelmiş olur ufaklık. Evde olduğun sürece tek başına bakabilirsin çocuğuna bence, çok yardıma gerek yok. İlk zamanlar zorlar biraz belki. Taşınmalısın bence.

Genişletmek için tıkla...

annem benim de ilk zamanlar öyleydi. şimdi inan yeni yeni yemek yapmaya alıştım. akrablarım anneme gelir. hemen beni çağırırlar. eşim kıskanç olduğundan çok gidemedim o zamanlar ama bu hep sorun oldu.

sen de beni iyi anlarsın. hala herkesin gözünde çocuk gibiyim. yani eşim mi var yeni aile mi kurucam dertleri değil. "bizi de idare edeceksin" tavrındalar. kaprisli benim akrablarım. çok iyilerdir ama işte ilgi alaka bekliyorlar.

Ailemden 2000 km uzakta oturuyorum.Önce hamileleğim sırasında çok yakındık..Sonra tayinimiz çıktı..Üstelik ikiz çocuklarım var.
Bana sorarsanz uzakta olmak daha rahat.Çünkü sorumluluk tamamen siz de oluyor.Duyduğunuz gibi değil bildiğiniz
gibi çocuk yetiştiriyorsunuz.Ayrıca tam olarak aile oluorsunuz.Çocuklarımı bırakıp bir yerlere gitme ihtiyacım olmadı.
Şöyle ki eşimle ayarlıyorduk o süreleri.Şimdi 8 yaşındalar..
Ayrıca ailemle bir araya geldiğimizde daha kaliteli vakit geçirmeye başladık.Çünkü sadece
tatillerde bir aradayız.Ya da kışın onlar geldiğinde aynı şekilde detaylarla uğraşmaya zaman kalmıyor
Umarım sizin için en hayırlısı olur

mihribanbalik .!.:

peki canım çocuk olunca anneme çok ihtiyaç duyar mıyım? en çok bundan korkuyorum. annemin gidip gelme yol sorunu olabilir çünkü.

Genişletmek için tıkla...

Merhabalar;
Eğer anneniz isterse gelir merak etme.Benim annem kavacıktan okmeydanına geliyordu kızıma bakmaya.

Yani burada biraz eşinizide düşünmek gerekir. Her gün o yolu iş için gidip gelmek zorunda olacak bir adam var.. Eve daha geç gelcek,evden daha erken çıkacak...

dirim .!.:

bu arada eşinin de senin ailene daha yakın oturmanızdan dolayı rahatsız olduğunu
düşündüm bir önceki konunuzdan.dipdibe değil de belki 1-2 sokak öteye taşınabilirsiniz.
eşinizde rahatsız olmaz belki.

Genişletmek için tıkla...

evet eşim aileme yakın olmamızdan rahatsız. aynı semtte başka bir yere taşınmayı da düşündük. ama burdaki evler çok kötü bakımsız. eşimin işi gereği çevresi önemli. şuanki evimde inan Allah muhafaza erken doğum yapsam çocuk için beşik karyola koyacak yer yok.yatağımda yatırmam lazım.
evimiz güzel olsun istiyoruz. yeni olsun mesela. geniş olsun. ama bu oturduğumuz yerde hiç yok nerdeyse.

ama tabi bunun yanında çocuğun rahatı konforu önemli. 2 yaşından sonra ben işe başlarsam ne olacak? eşim boş ver çalışma diyor. ama devlette kadrolu mimarm ve bir kadın için bulunmaz bir nimet. sabah 8 akşam 4.30da çıkıyorum. çocuğumu süreklii her günbirine emanet etmem. çünkü bu karakterini etkileyecek. edeceksem de bu annem olur. ama taşınmam da gerekiyor. belki memuriyetten istifa ederim. zaten istediğimizde dönme gibi bir şansımız var. bilemiyorum. aklım iyice karıştı.

KarKralicesi .!.:

bu akdar düşünceli olmasınlar az...
her iki aileyede uzak olmak en iyisi..
hem cocuk olunca calışmıcagına göre. ilk 1-2 ay annenden yardım istersin sanırım.
sonrasını sen halledersinki

Genişletmek için tıkla...

ben yardım istemesem de o koşarak gelir. biliyorum. ama kv gibi de olmaz. kv görümcem ne zaman başı sıkışsa hemen gidiyor. annemi bu kadar koşturamam.