kızlar herşeyi ama herşeyi geçtim... ben ona hep derdim ki beni iki parmağınla tutma, avcunla kavra.. sahip çık ilişkimize.. arkamda her daim dağ gibi dur.. gurur kapris yapma.. ben yapmıyorum sen de yapma.. birbirimize küs yatmayalım... mutlaka çözelim... benden uzaklaşma.. içine kapanma... ben bu sebeplerle bu birikimle geçen sene onu terkettim.. çok kararlıydım.. çok yalvardı kızlar çoook... çocuklar gibi ağladı karşımda defalarca.. son bi şans yalvarırım dedi.. sabahlara kadar kapımda yattı kalktı ya.. her zaman aşkımıza sahip çıkacam haklısın bilemedim ilk ilişkim ilk aşkım toyum dedi...... affettim kızlar.. ben onu affettim... inandım ona.. ve gene tam 10 gündür ne arıyor ne soruyor... öldüm mü kaldım mı... kpss yüzünden bunalımdayım.. sınav iptal olacak mı olmayacak mı kafam kazan gibi.. 3 senedir hazırlanıyorum... evden dışarı çıkmıyorum....... burcu ne halde diyen yokkkk.. bunu affedemiyorum işte bunu.. ve ben elimi yüzüme alıp sessizliği bozdum sitem ettim msj attım içimi döktüm... cevap bile yooook.. aynısının çeyreğini yapacam ha ? ben ona evdeyim diyip bi yere gidecem ha ? asla affetmezdi beni... işte bu yüzden benim yarım kadar mücadele etmediği için korkak olduğu için kaçtiği için benim ne durumda olduğum umrunda olmadiği için vazgeçiyorum ondan..