- 12 Kasım 2009
- 1.503
- 2
merhaba herkese:)
okuduğumuz yazı her ne kadar bazı kıyaslamalar içerse de aslında bizim aşırı şevkatli anneliğimize bir atıf en azından ben böyle anladım.
hiç de gocunmadım.
2 yaşında kızım var asla uyku eğitimi alsın diye yatağında çatlayasıya ağlatmadım amaaa üstüne kendi giydiğimin 10 katını giydirip terletmedim, yapabileceği her şeyi ona yaptırdım, bebeğim sofra kurar, ellerini yıkamak için lavaboya gideriz taburesini kendisi çeker ben çıkarırım sabunu alır kendi ellerini yıkar, yemek yaparken bulaşık yıkarken bana yardım eder.
minik bir sırt çantası var içine yedek kıyafetlerini koyarız bir yere giderken kendisi taşır(hafif)
parka giderken eline poşet veririm istediği oyuncaklarını yanına alır kendisi taşır.
yemeğini kendisi yer, kıyafetlerini kendisi seçer:)
ben her zzaman tehlike anında veya riskli durumlarda müdahale edecek kadar yakın olurum, onun dışında tepesinde gezmem asla.
sürekli birbirimizi öperiz, sarılırız, babasıyla da durum böyle.
ben kendi ile barışık, özgüvenli ve adaletli bir birey yetiştirmek istiyorum, bu yazıdan da aklıma yatan birçok şey var zmanı geldiğinde uygulayacağım...
yanlışlarımız fazlalıklarımız mutlaka var hep de olacak.
asla mükemmek çocuk yetiştirdim-yetiştireceğim ben mükemmel anneyim gibi bir iddiam yok.
olamam da zaten...
her zaman öğreneceğim, bilmediklerimi araştıracağım, kafama yatan yöntemleri uygulayacağım böyle bir iddiam var ama:)
gelelim aşağıdaki alıntıyı neden yaptığıma:)
ben asla polemik insanı değilim ama yanlış gördüğüm şeyleri de söylerim:)
sevgili "happymother" arkadaşım, madem bu kadar türk olmayı seviyorsun ki ben de en az sizler kadar gurur duyuyorum türk olmaktan, bu kadar ateşli bir şekilde savunuyosun bizleri, neden rumuzun ve rütben yabancı bir dilde?
neden mutlu anne değilsin de happymothersın?
mutlu anne olsaydın kendini daha bizden ifade etmez miydin arkadaşım?
sadece merak ediyorum:)
sevgiler:)
okuduğumuz yazı her ne kadar bazı kıyaslamalar içerse de aslında bizim aşırı şevkatli anneliğimize bir atıf en azından ben böyle anladım.
hiç de gocunmadım.
2 yaşında kızım var asla uyku eğitimi alsın diye yatağında çatlayasıya ağlatmadım amaaa üstüne kendi giydiğimin 10 katını giydirip terletmedim, yapabileceği her şeyi ona yaptırdım, bebeğim sofra kurar, ellerini yıkamak için lavaboya gideriz taburesini kendisi çeker ben çıkarırım sabunu alır kendi ellerini yıkar, yemek yaparken bulaşık yıkarken bana yardım eder.
minik bir sırt çantası var içine yedek kıyafetlerini koyarız bir yere giderken kendisi taşır(hafif)
parka giderken eline poşet veririm istediği oyuncaklarını yanına alır kendisi taşır.
yemeğini kendisi yer, kıyafetlerini kendisi seçer:)
ben her zzaman tehlike anında veya riskli durumlarda müdahale edecek kadar yakın olurum, onun dışında tepesinde gezmem asla.
sürekli birbirimizi öperiz, sarılırız, babasıyla da durum böyle.
ben kendi ile barışık, özgüvenli ve adaletli bir birey yetiştirmek istiyorum, bu yazıdan da aklıma yatan birçok şey var zmanı geldiğinde uygulayacağım...
yanlışlarımız fazlalıklarımız mutlaka var hep de olacak.
asla mükemmek çocuk yetiştirdim-yetiştireceğim ben mükemmel anneyim gibi bir iddiam yok.
olamam da zaten...
her zaman öğreneceğim, bilmediklerimi araştıracağım, kafama yatan yöntemleri uygulayacağım böyle bir iddiam var ama:)
gelelim aşağıdaki alıntıyı neden yaptığıma:)
ben asla polemik insanı değilim ama yanlış gördüğüm şeyleri de söylerim:)
sevgili "happymother" arkadaşım, madem bu kadar türk olmayı seviyorsun ki ben de en az sizler kadar gurur duyuyorum türk olmaktan, bu kadar ateşli bir şekilde savunuyosun bizleri, neden rumuzun ve rütben yabancı bir dilde?
neden mutlu anne değilsin de happymothersın?
mutlu anne olsaydın kendini daha bizden ifade etmez miydin arkadaşım?
sadece merak ediyorum:)
sevgiler:)