Aklım allak-bullak yardım edin lütfen...

Tıpkı kv mi anlatmışsınız., hastalık hastası ve erkek evlatlarını kendisine bağlamayı çok iyi becermiş bir Anne...
Eşim annesine o derece düşkündü ki tıpkı eşiniz gibi gözyaşları dökerdi,çocuk gibi!anlam veremez kendi evlatlığımı sorgulardım.Sonra her şerde bir hayır var derler ya atakları başladı,psikologun yolunu tuttu olmadı psikiyatriye gitti Okb tanısı kondu meğer davranışlarının altında yatan sebep hastalıkmış(evham, endişe gibi hislerin fazla olması)...
Şimdi ilaç kullanıyor ve oldukça iyi, o annesine bir şey olacağı endişesi ve aile düşkünlüğü bir nebze azaldı....Daha mantıklı yaklaşımlar sergiliyor...Ben onun baştan beri hasta olduğunu düşünüyordum ve öyle de çıktı...Artıları çok tabi ki....Ama yaşadığınız hislerin çok da yabancısı değilim ben onu öyle kabul ettim....Siz 5. yıl evresinde fazlasıyla yorulmuşsunuz hak da veriyorum fakat eşinizi bir uzmana başvurması konusunda ikna edin ya da çift terapisine gidin derim.....En son çare belkide geç kalınmış bilemem ama sizin destek almanız evlatlarınız için son bir adım atmanızı öneririm...Maalesef ki erkekler bu konuda hazır yeyici maalesef...
 
Günaydın.
Biliyor musun geçen gün dikkatimi çekti.
Profil fotoğrafında bile anne-2 çocuk var.
Bekar anneliğe alıştırıyorsun kendini bence.
Mutsuz olduğun evliliği bitirmelisin bence.
Çocuklar da sen de en az hasarla atlatırsınız inşallah...
 

bak artık sevmiyor olabilirsin ama bunun da bir nedeni olmalı. böylece boşansan bir ömür acabalar yiyip bitirecek seni.. asıl bunun için gerekli terapi. boşanacaksan bile kendi kafanda net olmalısın. bence senin de yaşanmışlıklar sonucu çözemediğin ve biriken bir çok şey var ki bu seni yiyip bitirir.
 

Kayınvalide zaten problem, orası net.
Sizi çocuklar da yıpratmış haliyle.
Peki eşiniz ev işlerinde, çocuk bakımında yardımcı mıdır?
Yani anlattıklarınıza göre baskın ve umursamaz bir kayınvalide, onun sözünden çıkmayan bir eş. Kayınvalide değişmez ama eşiniz nispeten daha dik durabilen birine dönüşebilirdi çocuklardan sonra. 5 yıl sonra bir arpa boyu bile yol gidememişse bundan sonra gitmesi daha zor. Dahası gitse bile siz isteyecek misiniz orası da var.
 

Sen az çok benim konularımı biliyorsun, samimiyetinin çok iyi farkındayım.
Aynı şekilde yanıtlıyorum...

Neler denemedim.
5 sene boyunca, yeri geldi ilk çocuk olduktan sonra bile, biraz kafa dinleyelim başbaşa kalalım diye şehir dışı kaçamaklar yaptık 1 günlük.
2. çocuktan sonra da aynı şekilde eşim ile beraber başımızı dinleyelim diye neler yapmadım.
Ne organizasyonlar sağlamadım, yeterki iki kelam edelim beni anlasın beni dinlesin.
Sakin kafa ile bir birimize bir vakit ayıralım da, kendimizin farkına varalim diye...

Olmadı. Olmuyor.
Ben çabalamaktan o kadar çok yoruldum ki artık, neresinden neyi tutacağımı bilmiyorum.
Kavgacı bir tip değilim ben, ayrıca, çok gülen, hayatı dolu dolu yaşamayı seven biriyim.
Mesela haftasonu dolu dolu geçsin isterim, çalışan bir insanım.
Çocuklarımla doya doya vakit geçirmek istiyorum her daim ailecek gezelim isterim.
Ben kılımı kıpırdatmasam bu eşimin aklına gelmez mesela.

Son zamanlarda kendim de boşverdim herşeyi.
Geçen pazar günü ufak oğlum uyudukça ben de uyudum onunla beraber.
Büyük oğlum babası ile evin içinde ne yaptı ne etti bilmiyorum.
Böyle durumlarda da kendimi hayattan kopmuş mutsuz hissediyorum.
Ama elimden farklısı gelmiyor.
Neşelenecek, hayata dair umutlanacak, mutluluk duyacak birşey yok gibi geliyor.
 

Yeri gelince ailesi ile yaşıyoruz diyebilirim.
O konulara hiç girmeyeceğim ama kısacada diyeceğim annesi-babası bir çok bahane ile bende sayısızca kere kalmıştır.
Bir kere kem sözüm ters davranışım olmadığı gibi bir kere de ailesinden saygı duymamışımdır.

Evet ben de bunun farkındayım, boşanmayı mutlu olmak için istemiyorum.
Boşanmayı düşünme sebeplerim artık boşuna kürek çekiyor olmak.
Artık bir çok şeyin körelmiş olduğu bir evliliği sürdürmek ne kadar mantıklı?
 
Esila09 .!.:
Başlarda belki telafi edilebilirdi ama, şu an ne noktada siz hala o sahneleri tekrar tekrar yaşıyormusunuz, 3. bir kişi sizin hislerinizi ona aktarmada yardım edemezmi?
Hemen boşanmak, bilemedim içim acıdı bi an
Genişletmek için tıkla...


Benim de içim çok acıyor.
Avukat arkadaşımla da konuştum, o da bana "boşanma" diyemedi.
Ki kendisinin elinden bunun gibi binlercesi geçiyor ve kendisi beni yaşadıklarımı biliyor.
Bazılarına şahit dahi oldu.
Onun da dediği "ben genelde orta yol bulunabilecek evlilikleri kurtarma taraftarıyım, eşleri karşıma alır "durun bakalım siz ne yapıyorsunuz bir kendinize gelin" ayarı çekerim ve sonrasında da birşeyler muhakkak tatlıya bağlanır" dedi.
Ancak benim için aynı şeyi yapamayacağını söyledi...
Eşimi de tanıyor, beni de, herşeyin de farkında... Sadece "boşan" diyemem ama ne karar verirsen destek olurum diyor o kadar.
 
doksanlar .!.:
erkekler annelerine o tarz cümleler kuramaz. malesef. garipler. ama önemli olan senin kendini savunmana bisey diyor mu. işte annesi bisey derse sen de de. ya da ailesine para gönderiyor mu. bunlar önemli şeyler
Genişletmek için tıkla...

Ailesine para desteği yapıyor mu bilmiyorum ama şüphelendiğim bir durum.
Çünkü abisi çalışmıyor, altını çiziyorum, annesi-babası abisinin ev kirası ve giderlerinin bir çoğunu karşılıyor.
Ama ortada bir başka gelir yok, kayınpederim emekli o kadar.
Bu değirmenin suyu nerden geliyor ben de bilmiyorum, yıllardır merak ediyorum.
Ancak kimsenin para hesabı beni ilgilendirmiyor diyerek umursamadım.
Fakat kafamın bir köşesinde de rahatsız eden bir mevzu oldu hep.
 
Gizem- .!.:
Bugün bitmese 3 yıl sonra biter gibi duruyor eğer başarabileceğinize inanıyorsanız ayrılın bir 3 yıl daha başkaları yüzünden üzülmeyin . Hayırlısı olsun inşallah
Genişletmek için tıkla...

Ben de öyle hissediyorum.
Zaten karşımdaki insanları düşünerek bu noktaya kadar geldi herşey.
Kendi kendime yaptım sanırım bunca senedir, şimdi de ceremesini çekiyorum.
 
Anerya .!.:
Şu da bir gerçek ki kv kp seni sevmiyorsa ne yaparsan yap hatta ağzınla kuş tut yine iyi olmazsın gözlerinde.onların sevmesi istemesi çok önemli değil ama eşin kopamıyorsa seni etkileyecek bi durum.
Genişletmek için tıkla...

Ben beni sevsinler istemiyorum ki...
Sevmesin, herkes herkesi sevmek zorunda değil, bunun idrakında bir insanım.
Ancak, ben birini sevmiyorsam dahi, kalkıp ona saygısızlık yapmam.
Belki benim yapım bu, en azından bana oğullarının eşi olduğum için saygı duyabilirler.
Torunlarını bu kadar seviyorlar, o iki çocuğun annesi olduğum için saygı duyabilirler.
Herşeyden öte, eşim beni seviyor ve sayıyorsa, bunu ailesine vurgulayabilir, ona göre davranmaları gerektiğini söyleyebilir.

Benim tükendiğim nokta bu zaten çokçası.
Görülmeyen saygı, verilmeyen değer.
 
captain price .!.:
çalışıyor musunuz? aileniz ne diyor, arkanızdalar mı?
Genişletmek için tıkla...

Evet çalışıyorum, yıllardan beri hem de.
Geçinebilecek maddi imkanım mevcut.
Gözüm o anlamda korkmuyor, Allah'ın izni ile çocuklarıma da yeterim.

Babam "bugün boşan" der. Çünkü mevzuları biliyor ve eşim için "çekilecek çile değil" diyor.
Annem, klasik kız annesi, arkamda ama "kızım iki çocuğun var" düşüncesinde.
Ama bugün boşanıyorum desem hayır demez, karar senin der destek olur.
Ama "ben demiştim" lafını sıkıştırır bir araya dereye.
 



Burda asıl sorun artı eksi meselesi, diğer mesajları okuduğumda sizede kıyamadım, sizede üzüldüm.
Eşinizin sizin için değerli hiç mi yönü yok?
Sonra hayat güllük gülistanlık gitmicek, eşiniz de sizin için olmasa çocukları için çabalamalı, sizi kendince sevdiğini düşünüyorum.
 

Bu mesajınız bana cesaret verdi.
Ortada şiddet yok, aldatma yok, kumar yok, içki yok.
Avukat arkadaşıma da demiştim "bu sebepten boşanılır mı yahu? Ben mi kafayı yiyorum" diye ve bana dediği şey şu olmuştu "tek değilsin, kaç tane dava bakıyorum ben bu şekilde ve inan bu psikolojik baskıya giriyor" demişti...

İnsan boş bir sebepmiş gibi düşünüyor başlangıçta ama büyümeyen bir adam ile evli olmak hiç kolay değil.
 

Siz kaç senelik evlisiniz bilmiyorum.
Ancak öyle anlar oluyor ki o kızgınlık başka bir şeye dönüşebiliyor.
Hadi bir şans daha vereyim, bir aramız ısınsın bakalım belki pozitif etki olur.

Nitekim o da öyle birşeydi.
Hatta ben spiral taktıracaktım o dönem ve reglim gelmemişti bekliyordum.
Eşimin bir akrabası ebe hemşire onunla konuşmuştum "ya takalım şu spirali de kurtulayım" diyordum.
O da sormuştu hamile olma ihtimalin var mı diye ben de kendisine "kesinlikle imkansız!" diye cevap vermiştim.
2 hafta sonra da hamile olduğumu öğrenmiştim.

Hayat böyle birşey, bazen "hiç yapmam" dediklerini yapıyorsun, yaşamam dediklerini yaşıyorsun.
 

o zaman boşanmak istiyosanız boşanın. ama ben şunu anlamadım. şu anki problem nedir? yani hakim karşısına çıktığınızda bu adam balayındayken günde 3 kere annesi ile telefonda konuştu diyemeyeceğinize göre...
 
seni hasta eden bir duruma gelmiş.
öncelikle bu derin mutsuzluk duygusunu kırmaya çalış.
hani dalga geçtiğimiz "mutluluk içimizde" geyiği var ya.
tam da bu!
iki kez doğum yaptın, çocuklarına bakıyorsun, hayatını sürdürüyor çalışıyorsun.
güçlüsün..
mutlu olmak ve şükretmek için onlarca sebebin var.
hiçbir acı sonsuza dek sürmüyor.
bu hayatın içinde eşin sana yükse tam manasıyla bu yükten kurtulman gerekir bence de.

ama boşansan da, bu adam ve ailesi hayatında olmaya devam edecek bir şekilde.
bunları göze alabiliyor musun?
sana, boşanmak istemiyorum seni seviyorum demesini mi beklerdin?
emek verecek olsa senin için bir kıymeti olur muydu?
 

İşte ben de bunu bir bilsem.
Neden evlenir ki insan? Tam bir delilik.
 
Birkaç günlüğüne bir yerlere gitseniz iyi olmaz mi?? Anne baba sıfatından ziyade birbirinizi eş olarak insan olarak dinleseniz olmaz mi? ..
Hakkınızda en iyisi olsun..!!
 

Şu anki problemleri ben nasıl dile getirsem onu bir bulabilirsem hepsini anlatacağım zaten.
Çocukları ile ilgili ve alakalı bir adam ancak sadece cinsellik konularında benimle alakadar.
Geri kalan konularda o kadar alakalı değil.
Ben zamanla içime kapandım, iyice kendimi soyutlamaya başladım.
Beni sevindiren üzen veya rahatsız eden şeyleri onunla paylaşamıyorum artık.

Aynı yatakta yatmaktan hoşnut değilim mesela, beni rahatsız ediyor yanımda yatıyor olması.
Bir sefer evden kovdum, bumerang misali, dışarı gitti geri geldi.
Tesadüfende o gün (haftasonuydu) bir tanıdığım geldi, kol kırılır yen içinde kalır hesabı, belli etmemek için birşey demedim eşime, başkası şahit olmasın sorunlarımıza diye, konu ortada öylece kaldı.
O gün bugündür sürümcemede herşey.

Mutsuzum, çünkü eşim hiç bir zaman bana ailesi konusunda bir koruma sağlamadı.
Ortada bana karşı yöneltilen bir şiddet yok, ancak ailesi her daim her konuda haklı ve haklı davranışları gösteriyorlar.
Eşime sorsan "annesine de eşine de saygı gösteriyor"muş. Bana en son dediği bu.
Tamam saygı gösterme diyen yok, ancak her iki tarafta aynı anda haklı olamaz değil mi?
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

C
Annesine düşkün eş
Yorumlar
19
Görüntüleme
1K
Mihrimah Sultann
K
Kırgınlık
2
Yorumlar
22
Görüntüleme
772
kurklukadin
K
M
Eşime artık katlanamiyorum
2 3 4
Yorumlar
62
Görüntüleme
3K
lesitin34
L
K
Arada kalmak ne zormuş
2
Yorumlar
30
Görüntüleme
1K
gulendam_34
G
Maddi sorunları aileye anlatmak?
4 5 6
Yorumlar
106
Görüntüleme
4K
Sen ne anlatiyon be abla
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…