Sevgi adına yapılabilecek şeylerden sadece bazılarını yaptım ben.. Ailemin nasıl izin verdiğini merak eden, arada bi ciddiyet yokken gidip yatakları toplaman vs çok gereksiz olmuş diyen, ve eleştriye dahi açık değilsin diyen kişilere diyebilecek çok şey bulamıyorum. Zaten söz konusu ailem oluncada herkese koca bir dur diyorum. Burda yapılan fedakarlıklar söz konusu. Hepinizde ne güzel davulun sesi dışardan hoş gelir mantığının bilinç altınıza gönderdiği sinyalle acımasızca yok şu hata, yok bu hata, yok şu yanlış, yok ailen nasıl izin verdi, annen ne diye bu kadar müdahale etti gibi şeyler diyip duruyorsunuz. Ailemin yanlış yaptığına asla ama asla inanmıyorum. Nasıl gidip kaldın, nasıl izin verdiler sorularınıza gelince de, güven denen birşey var, bilmem haberdar mısınız? Ben ailesine sonsuz güvenen ve şimdiye kadar da ailesinin kendisine hergün daha fazla güvenmesini sağlayan davranışlarda bulunmuş biriyim. Ben tek başıma yurt dışına da gittim geldim, kaldı ki gelecek düşlediğim insanın ailesine karşı neden bir güvensizlik duyayım? Ve resmiyet yok diyorsunuz da, resmiyet gayet tabi vardı. Sadece hata, ben kendimden çok verdim. İyiliğin hep esas çözüm olacağına inandığım için kimseye karşı ne bir art niyet ne bir fesatlık hissetmeden, toplayacağım bir yatağın, düzelteceğim bir yorganın ne gibi bir zararı olabileceğini düşünmedim bile. Bu yüz göz olmak değil, aksine bulunduğunuz yerde misafir bile olsanız üzerinize düşeni yapmak durumunda olduğunuz gibi, bende o evde o evin gelini sıfatıyla bulunuyor olmamdan kaynaklı benden bekleneni yaptım. Özellikle de gidip aman ben toparlıyım yatağınızı demedim elbet. Yazı çok uzun ve çok fazla karışık olmuş, farkındayım. Ruh halim dolayısıyla toparlayamıyorum.
Ben hata olanların zaten farkındayım arkadşlar, öyle olmasa öz irademle buraya yazıp fikirlerinizi alma fikrine yakınlaşmazdım bile. Ancak, üslubunuz, tarzınız benim hoşuma gitmedi. Yazacaksanız, zaten görüyorsunuz ki zor durumda olan biri var, daha da fazla zora sokmak yerine madem kadınlar kulubü, dayanışmaya geçmek daha yerinde olmaz mı?
Biz evli hayatı yaşamadık, ben evine taşınmadım, kimseyle yüz göz olmadım, aksine ailesinden herkese ne kadar şakalaşsam da, muhabbet etsem de aramızda hep bir seviye vardı ve ben bunu yaşanan herşeye rağmen korudum.
Asla yüz göz olmak gibi bir durum söz konusu olmadı. Ben, emeksiz hiç birşeyin olacağına inanmıyorum. Sevgide de bu böyle. Emek vereceksin, gerekirse yıllarca bu sürecek. Eğer gerçekten istiyorsanız. Yok hayır ben emek vermem dersenizde, bişey diyemem.. Ama emek dediğin tek taraflı değil, her iki kişininde vermesi gereken birşey derseniz, saygımdan susar, sadece hak veririm.. Çünkü benim yaptığım en büyük hata tek taraflı yapıyor olmaktı herşeyi..
Yaptıklarımı eleştriyorsunuz fakat, hepinizin çevresinde mevcuttur ki, evli olanlar bile bu kadar fedakarlığa girmiyor. Bunu görerek, daha farklı bir tarzla fikirlerinizi sunarsanız daha memnun olurum.
Alaycı bi şekilde, anlamayanlara özet geçenlerde ya üsluplarını düzeltsinler ya da yazmasınlar. Alay edilecek bir konu yok çünki.
muhtemelen buradaki söylenenler etkilemeyecek yine iletişime geçmeye çalışacaksın. canım hayat senin tabi ki; ve son olarak kendine dikkat et ve en değerli şeyin kendin olduğunu unutmama.
