Merhaba arkadaşlar, ben bu konuyu sizlere sormak için siteye yeni üye oldum.
Ben yeni atanmış bir öğretmenim yaşım 25. Uzun süredir hayatımda kimse yok bu durumdan da şikayetçi değilim ama nihayetinde evlenmeyi de düşünüyorum uygun bir kişiyle.
Ve aslında işe başladığımdan beri benle ilgilendiğini hissettiğim biri var. Aramızda bir beğeni de var. Zamanla doğru kişi olabileceğini de düşündüm ama emin olamadım çünkü biz hala tanışamadık
Ben sabahçıyım o öğlenci ben çıkarken o geliyor. Okul çok kalabalık ve iletişim özellikle (bayan ve erkek hocalar arasında) çok zayıf. Bana olan ilgisi bariz zaten benim bu düşüncemin temeli onun daha ilk günden bana baktığını fark etmemle başladı. Çocukcağız fırsat kolluyor gibi aslında gelip tam karşıma oturuyor kısacık zamanımız da olsa, göz kontağı kurmaya çalışıyor belki tanışabiliriz falan diye sanırım ama ne fırsat oluyor ne de ben rahat olabiliyorum neden bilmiyorum ben neredeyse arkamı dönüyorum onu görünce, yüzüne çok zor bakıyorum. Bir çekinme var, tanışmaya fırsat yok, çocuk da sapık gibi peşime takılamaz ya ne bileyim. Bu gidişle bizden bir şey olmaz diye düşünmeye başladım. 
Ne düşünüyorsunuz ne tavsiye ediyorsunuz kızlar ?
Vol 2
Kızlar bu çocuk beni deli edecek ya, uzaktan bakıp bakıp duruyor başka bir şey yaptığı yok. Bir şey var belli ama o kadar yani, bence beceriksiz bu.
Karşılaşmaya kesişmeye falan çalışıyor ama bakışarak nereye varmayı planlıyor acaba ? Hani böyle bir hamle yapayım da kızla tanışayım diye bir hareket göremiyorum, bence hem çekingen hem de kabiliyetsiz bu konuda. yani millet iki dakika da kız tavlar ayak üstü bu 1.5 aydır bakıp duruyor. Ama samimi buluyorum onu çünkü böyle bazen şaşkın davranıyor bir şeyler yapmak istiyor ama yapamıyor gibi, pişkin ve tecrübeli görünmüyor açıkcası. tamam ben oyalanıyorum biraz daha geç çıkıyorum okuldan bu aralar ama bazen gerçekten hiiiç bir şey olmayacakmış gibi hissediyorum
Ben yeni atanmış bir öğretmenim yaşım 25. Uzun süredir hayatımda kimse yok bu durumdan da şikayetçi değilim ama nihayetinde evlenmeyi de düşünüyorum uygun bir kişiyle.
Ve aslında işe başladığımdan beri benle ilgilendiğini hissettiğim biri var. Aramızda bir beğeni de var. Zamanla doğru kişi olabileceğini de düşündüm ama emin olamadım çünkü biz hala tanışamadık
Ben sabahçıyım o öğlenci ben çıkarken o geliyor. Okul çok kalabalık ve iletişim özellikle (bayan ve erkek hocalar arasında) çok zayıf. Bana olan ilgisi bariz zaten benim bu düşüncemin temeli onun daha ilk günden bana baktığını fark etmemle başladı. Çocukcağız fırsat kolluyor gibi aslında gelip tam karşıma oturuyor kısacık zamanımız da olsa, göz kontağı kurmaya çalışıyor belki tanışabiliriz falan diye sanırım ama ne fırsat oluyor ne de ben rahat olabiliyorum neden bilmiyorum ben neredeyse arkamı dönüyorum onu görünce, yüzüne çok zor bakıyorum. Bir çekinme var, tanışmaya fırsat yok, çocuk da sapık gibi peşime takılamaz ya ne bileyim. Bu gidişle bizden bir şey olmaz diye düşünmeye başladım. Ne düşünüyorsunuz ne tavsiye ediyorsunuz kızlar ?
Vol 2
Kızlar bu çocuk beni deli edecek ya, uzaktan bakıp bakıp duruyor başka bir şey yaptığı yok. Bir şey var belli ama o kadar yani, bence beceriksiz bu.
Karşılaşmaya kesişmeye falan çalışıyor ama bakışarak nereye varmayı planlıyor acaba ? Hani böyle bir hamle yapayım da kızla tanışayım diye bir hareket göremiyorum, bence hem çekingen hem de kabiliyetsiz bu konuda. yani millet iki dakika da kız tavlar ayak üstü bu 1.5 aydır bakıp duruyor. Ama samimi buluyorum onu çünkü böyle bazen şaşkın davranıyor bir şeyler yapmak istiyor ama yapamıyor gibi, pişkin ve tecrübeli görünmüyor açıkcası. tamam ben oyalanıyorum biraz daha geç çıkıyorum okuldan bu aralar ama bazen gerçekten hiiiç bir şey olmayacakmış gibi hissediyorum
Son düzenleme:
iyi olacagina inaniyorsan muhabbete girmekte sorun yok.bence.
