o zaman ben de harcarım o da harcar evde otururuz ancak :)
sana şöyle örnek vereceğim.
ben calısıyorum eşim de calısıyor
5 senelık evlıyız.
eşim para harcamayı cok sever Dİ.
hali vakti yerinde olan bir ailesi vardı , eşimin maası bekarken cok düşüktü ama eşime herseyın en pahalısını almıslar önüne sermişler.
biz eşimle evlendik . borc harç ile evlendik ama .
eşim bu huyundan vazgecmedi, o zaman 1400 tl maasla calısırdı bana gider 500 tl ye parfum alırdı
bundan kac sene evvelden bahsedıyorum.
kendısıne gider 400 tl ye hırka alırdı
hersey içiç çok ucuz derdi.
benım o zaman maasım 2400 tl idi.
eşim almayı severdi kiradaydık paramız ucu ucuna yeterdı ama bi bakardım eve elinde koca bir makyaj seti ile gelmiş bana hediye almıs 700-800 tl o zaman.
ben kafayı yerdım tabiki.
sana feda olsun karıcım derdi:)
bana feda olsun da ay sonu kira ödenecek o olacak bu olacak bunları hiç düşünmezdi
çünkü ev eksik kalmazdı ben herseye yetişirdim
sonra ne mi yaptım , eşimi çok severim dünya iyisi bir adamdır
tek eksiği aile bütcesınden anlamamasıydı
içkisi dısarı alıskanlıgı öyle seyleri yok, evcimen kedi gibi bir eştir ama uçuk markalardan alısverıs yapma geleneğini evlenince bozmadı. bana da kendine de alırdı.
eşime göre geçim çok kolay ,500 tl ye bir gömlek çok uygun fiyatlı olabilirdi, ya da dısarıda iki kişi 500 tl bir aksam yemegi yese, mekan kaliteli olsun ne önemi var derdi.
sonra eşim çok daha ıyı sartlarda bir işe girdi
ben ne yaptım bılıyor musun, o gune kadar tüm paramı eve katardım, yetmediği yerde hızır gibi koşardım.
çok zor oldu benım için bunu yapmak ama mecburdum
eşimden gizli para bırıktırmeye basladım.sırf aile yonetmeyı ( bütce anlamında) öğrensin diye
yapım gereği, eli açık içi dısı bır olan ınsanım ve bu benı zorladı ama basardım.
mesela mazot alırdım 300 tl ye,500 tl aldım derdım.
işte markete giderdim 200 tl harcardım , eve gelirdim of hayat ne pahalı ya 350 tl gitti bir markette derdim
bunların acıklamasını eşim zaten asla sormaz benden para istemezdi ama o sacmasapan kendine ve bana kıyafet o bu alınca bunları karsılamak bana kalırdı cogu zaman.
işte eşimle bana kıyafet alırdım ama mesela maasım atıyorum 4000 tl ise , o ay 2000 tl yi eve harcamıs gbi bir sekilde kenara atardım.
ve bu sekılde ciddi birikim yaptım.
sonra eşimle av aldık, eşimi ev borcuna soktum.
ev alırken o kenara koydugum parayı çıkardım eşime verdim eve kattık ama biriktirdim demedim tabi:)
evi aldıktan sonra da 2 sene oldu ben ciddi birikim yaptım.
yeri geldi pazara gtmedim mesela
eşim dolabı açtı meyve yıyecektı, alamadım param yetmedi dedim :)
mesela şunu alalım eve derdi, param kalmadı ki derdim.
aa ben d hepsini karta yatırdım falan derdi.
mesela tatile gittik birkeresınde bunu hiç unutmam
öyle sıkısık hale getirdim ki evi:)
lüks otele cebımızde 10 tl nakıt para olmadan gittik.
eşim sinirlendi vay be ne hallere düştük falan dedi.
o gun bugundur eşim çok değişti,artık biliyor geçinmek zor
alacaklarını daha düşünerek alıyor ya da bana danısıyor
birsey alacagı zaman mesela artık pahalıymıs dıyebiliyor
ya da diğer ay alalım dıyebiliyor.
benım için cok zor oldu bu durum ama eşimi bu anlamda eğittim diyebilirim
şimdi evin tüm geçimi onun üzerinde.
birsey alacaksa danısır , hatta kendısıne bir küp kumbara aldı para bile biriktiriyor.
benim eşim sizinki gibi ailesine vermezdi
bizim için harcardı ama dediğim gibi harcamasının hesabını bilemezdi
siz de boyle seyler yapın , zor oluyor ugras ıstıyor ama sonuc değiyor
bırakın evde bazen ekmek olmasın , meyve olmasın, et olmasın
deterjan olmasın alamadım deyın
eşiniz yoklugu görsün
o zaman o da kesecektir para verme olayını