Eşimle 1 senelik görüşmenin ardından severek evlendik. 11 aylık evliyiz. Eşimin memleketi ile benim memleketim arasında 900 km mesafe var. Biz eşimle eşimin memleketine 250 km uzaklıkta başka şehirde yaşıyoruz. Ben haftaiçi hergün 8-5 olarak çalışıyorum. Cumartesi-pazarları tatil günlerim. Eşim nöbet usulü çalışıyor. Eşim evlendiğimiz günden beri sürekli ailesine gitmek istiyor. Cuma ben işten çıkınca yola çıkıyoruz, Cuma-Cumartesi geceleri eşimin ailesinde kalıp Pazar akşam kendi evimize dönüyoruz. Benim hiç dinlenme zamanım olmadan pazartesi sabah işe başlıyorum. Gitme sıklığı genelde 2 haftada bir gitme isteği oluyor. Aslında bişey demesem her haftasonu gitmek ister. Arabamız olmadığı için otobüsle yolculuk 4 saat sürüyor. Ayrıca yolculuk beni etkiliyor, otobüs perişan ediyor. Eşim bunu kendi gözüyle görmesine rağmen devamlı gitmek istiyor.Üstelik memleketine gidince bi kahve içmeye yada ufak bi geziye çıkarmıyor. Ben annesi ve kardeşleriyle aynı evde tıkılıp kalıyorum kendi dışarda babasının ufak tefek işleri oluyo onları hallediyor. Ben daha önce artık yorulduğumu gitme sıklığını azaltmak gerektiğini ifade ettim. Bana ailemden habersiz duramam, ben sana demiştim başka yerde yaşarsak haftasonları bizim olmaz diye dedi. Fakat bana öyle bir şey söylemedi. Derken bana hak verdiğini ifade etti ama değişiklik olmadı.Flört ederken ikimiz başka şehirdeydik izin alma problemimiz vardı ailesine gitme durumu yoktu, evlendikten sonra rahat bi yere geldik, nöbetlerini istediği gibi ayarlayabiliyor.
Örnek vermek gerekirse geçen haftasonu nöbetçi diyelim, bu haftasonu da eşimle vakit geçireyim geçen haftasonu vakit geçiremedik nöbetçidim diye düşünmüyor. Memleketine gitmek istiyor. Gerçi 11 aydır bu durumu düşünmekten artık benle niye vakit geçirmek istemiyo diye düşünmekten çok derdim artık yorgunluk. Haftasonları evimin temizliği, kendi ihtiyaçlarım, hiçbir şey yapmasam da kendi evimde dinlenmek istiyorum. Bayramda 6 gün eşimin memleketinde kaldık. Bu haftasonu yine memleketine gitmek istiyor. Zaten bayram yeni geçti ve 6 gün orda kaldık ama bunu anlayamıyor. Ve üstelik sonraki hafta zaten akrabasının düğünü var. Bu hafta gitmek istemesinin manası yok çünkü diğer haftasonu zaten gitcez.
Doğum günümde dahi beni memleketine götürdü. Ailesi ile birlikte kutladık. Pastayı kardeşi yapmış. Üzerinde kardeşinden bana yapılan pasta ile ilgili notlar vardı, yani evlendikten sonra ilk doğum günüm özel bişey yoktu eşimden bana. Kutlama oldu herkes yatağına gitti. Eşim ne ailesi varken ne onlar odasına gidince beni tebrik dahi etmedi. Doğum günümü kutlamadı. Hediye almış onu verdi. Zaten ailesinin yanında bana mesafeli sanki eşi değil gibiyim. Ben kendi evimize dönerken moralim bozuktu anladı, ertesi gün ben işteyken hazırlık yapmış ,yani iş işten geçince..
İkimiz de 25 yaşındayız. Ailesi sağlık olarak gayet iyiler. Bizim birlikte vakit geçirmemiz zamanda sürekli yollarda olmak istemiyorum. Sırt çantasına eşya koy göçebe gibi yollara düş..
yok anacim yok cocuk felan doğurma sakin çünkü bu tipler neyse öyle devam ediyor aynisinin beteri benim basimda biz aynı sehirdeyiz kizim var 2 yasinda sürekli kizimi istylr birde onunla uğraşır durursun bende dogurmadan önce hiç gitmek istmezdim şimdi hiç istemiyorum.böyle insanlar sana o duyguyu bile zehir ediyor biz gittgmzde sanki esim kizim onların bend3 dış kapının dış mandali aman diymmm sakin haÇocuk şuan düşünmüyorum. Daha kendi çocuk olan adamdan çocuk yapmak.. Ailesine özellikle babasına çok düşkün.Aynı sofrada yemek yerken babasına ekmek arası bişeyler verir yedirir nerdeyse ağzına tutcak.
Ben rest çekmedikçe böyle olcak biliyorum. Düzelcek diye beklemek yordu beni.. Bazen pişman oluyorum evlendiğim için.
Ayda 1 bile fazla bence. Hayır anormal falan değilsiniz. Bu haftasonu yap bakalım ne diyecek. Peki hiç konuştunuz mu etraflıca ben gitmek istemiyorum yoruluyorum vs diye.Eşim ve ailesine göre bu durum çok normal. Acaba ben mi anormalim diye düşünüyorum. Kafayı yemek üzere lduğum için sizinle paylaşmak istedim. Bu haftasonu için dediğinizi yapcam. Sen git ben dinlenmek istiyorum dicem. Ayda bir gidilse neyse ama 2 haftada bir.. Bazen üst üste gittiğimiz oluyor.
Benim babamda böyleydi malesef azalmıyor çocuk olunca küçükken hatırlıyorum da biz de her haftasonu giderdik ama bizimki 1 buçuk saat uzaklıkta falandı. O yüzden çocuk falan yapmayın zaten düşünmüyormusunuz da dikkat edin yani yanlışlıkla falan olmasın.Okurken daraldım. Sürekli 250 km yol çekilirmi cekilmez. Evlenseymis madem ayri kalamiyor. Siz gitmeyin birakin tek gitsin. Israr ederse resti cekin. Ona izin verdiginize dua etsin. Zamanla azalir. Colugu cocugu olnca bitecek bu duskunlukler. Zaten o zaman planlar ona gore yapilacak.
Çocuk olunca biter gibi düşüncem yok. Bu sefer ailesi torun görmek isteyecektir.
Benim babamda böyleydi malesef azalmıyor çocuk olunca küçükken hatırlıyorum da biz de her haftasonu giderdik ama bizimki 1 buçuk saat uzaklıkta falandı. O yüzden çocuk falan yapmayın zaten düşünmüyormusunuz da dikkat edin yani yanlışlıkla falan olmasın.
Hafta sonuna plan yapın arkadaşlatınızla illaki ortak karı koca arkadaşınız vardı ve cok gitmek istiyorsa o gitsin .benim eşimde sizinki gibiydi ilk evlendiğimizde hatta arkadaşlarla plan yapmamıza rağmen planı iptal etmek isteyip ailesine gitmek istedi . O ailesine gitti ben arkadaşlarla buluştum şimdi ayda bir falan gidiyoruz sanırım yada 3 haftada bir ama alışana kadar 2.5 sene geçtiEşimle 1 senelik görüşmenin ardından severek evlendik. 11 aylık evliyiz. Eşimin memleketi ile benim memleketim arasında 900 km mesafe var. Biz eşimle eşimin memleketine 250 km uzaklıkta başka şehirde yaşıyoruz. Ben haftaiçi hergün 8-5 olarak çalışıyorum. Cumartesi-pazarları tatil günlerim. Eşim nöbet usulü çalışıyor. Eşim evlendiğimiz günden beri sürekli ailesine gitmek istiyor. Cuma ben işten çıkınca yola çıkıyoruz, Cuma-Cumartesi geceleri eşimin ailesinde kalıp Pazar akşam kendi evimize dönüyoruz. Benim hiç dinlenme zamanım olmadan pazartesi sabah işe başlıyorum. Gitme sıklığı genelde 2 haftada bir gitme isteği oluyor. Aslında bişey demesem her haftasonu gitmek ister. Arabamız olmadığı için otobüsle yolculuk 4 saat sürüyor. Ayrıca yolculuk beni etkiliyor, otobüs perişan ediyor. Eşim bunu kendi gözüyle görmesine rağmen devamlı gitmek istiyor.Üstelik memleketine gidince bi kahve içmeye yada ufak bi geziye çıkarmıyor. Ben annesi ve kardeşleriyle aynı evde tıkılıp kalıyorum kendi dışarda babasının ufak tefek işleri oluyo onları hallediyor. Ben daha önce artık yorulduğumu gitme sıklığını azaltmak gerektiğini ifade ettim. Bana ailemden habersiz duramam, ben sana demiştim başka yerde yaşarsak haftasonları bizim olmaz diye dedi. Fakat bana öyle bir şey söylemedi. Derken bana hak verdiğini ifade etti ama değişiklik olmadı.Flört ederken ikimiz başka şehirdeydik izin alma problemimiz vardı ailesine gitme durumu yoktu, evlendikten sonra rahat bi yere geldik, nöbetlerini istediği gibi ayarlayabiliyor.
Örnek vermek gerekirse geçen haftasonu nöbetçi diyelim, bu haftasonu da eşimle vakit geçireyim geçen haftasonu vakit geçiremedik nöbetçidim diye düşünmüyor. Memleketine gitmek istiyor. Gerçi 11 aydır bu durumu düşünmekten artık benle niye vakit geçirmek istemiyo diye düşünmekten çok derdim artık yorgunluk. Haftasonları evimin temizliği, kendi ihtiyaçlarım, hiçbir şey yapmasam da kendi evimde dinlenmek istiyorum. Bayramda 6 gün eşimin memleketinde kaldık. Bu haftasonu yine memleketine gitmek istiyor. Zaten bayram yeni geçti ve 6 gün orda kaldık ama bunu anlayamıyor. Ve üstelik sonraki hafta zaten akrabasının düğünü var. Bu hafta gitmek istemesinin manası yok çünkü diğer haftasonu zaten gitcez.
Doğum günümde dahi beni memleketine götürdü. Ailesi ile birlikte kutladık. Pastayı kardeşi yapmış. Üzerinde kardeşinden bana yapılan pasta ile ilgili notlar vardı, yani evlendikten sonra ilk doğum günüm özel bişey yoktu eşimden bana. Kutlama oldu herkes yatağına gitti. Eşim ne ailesi varken ne onlar odasına gidince beni tebrik dahi etmedi. Doğum günümü kutlamadı. Hediye almış onu verdi. Zaten ailesinin yanında bana mesafeli sanki eşi değil gibiyim. Ben kendi evimize dönerken moralim bozuktu anladı, ertesi gün ben işteyken hazırlık yapmış ,yani iş işten geçince..
İkimiz de 25 yaşındayız. Ailesi sağlık olarak gayet iyiler. Bizim birlikte vakit geçirmemiz zamanda sürekli yollarda olmak istemiyorum. Sırt çantasına eşya koy göçebe gibi yollara düş..
Peki gidelim dediginde bu haftada arayalim onlar gelsinler demiyor musun hic belki senin icin daha yorucu olur ama yolu iyice bi gorsunler yorulsunlar yarin öbürgün gitmek istemediginde belki biraz daha anlayisli olunur hatta geldiklerinde soylenirlerse inceden konusursun. Isin zor ama imkansiz degil esinle tartismadan bir sekilde idrak etmesini saglamalisin.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?