Eşimle 1 senelik görüşmenin ardından severek evlendik. 11 aylık evliyiz. Eşimin memleketi ile benim memleketim arasında 900 km mesafe var. Biz eşimle eşimin memleketine 250 km uzaklıkta başka şehirde yaşıyoruz. Ben haftaiçi hergün 8-5 olarak çalışıyorum. Cumartesi-pazarları tatil günlerim. Eşim nöbet usulü çalışıyor. Eşim evlendiğimiz günden beri sürekli ailesine gitmek istiyor. Cuma ben işten çıkınca yola çıkıyoruz, Cuma-Cumartesi geceleri eşimin ailesinde kalıp Pazar akşam kendi evimize dönüyoruz. Benim hiç dinlenme zamanım olmadan pazartesi sabah işe başlıyorum. Gitme sıklığı genelde 2 haftada bir gitme isteği oluyor. Aslında bişey demesem her haftasonu gitmek ister. Arabamız olmadığı için otobüsle yolculuk 4 saat sürüyor. Ayrıca yolculuk beni etkiliyor, otobüs perişan ediyor. Eşim bunu kendi gözüyle görmesine rağmen devamlı gitmek istiyor.Üstelik memleketine gidince bi kahve içmeye yada ufak bi geziye çıkarmıyor. Ben annesi ve kardeşleriyle aynı evde tıkılıp kalıyorum kendi dışarda babasının ufak tefek işleri oluyo onları hallediyor. Ben daha önce artık yorulduğumu gitme sıklığını azaltmak gerektiğini ifade ettim. Bana ailemden habersiz duramam, ben sana demiştim başka yerde yaşarsak haftasonları bizim olmaz diye dedi. Fakat bana öyle bir şey söylemedi. Derken bana hak verdiğini ifade etti ama değişiklik olmadı.Flört ederken ikimiz başka şehirdeydik izin alma problemimiz vardı ailesine gitme durumu yoktu, evlendikten sonra rahat bi yere geldik, nöbetlerini istediği gibi ayarlayabiliyor.
Örnek vermek gerekirse geçen haftasonu nöbetçi diyelim, bu haftasonu da eşimle vakit geçireyim geçen haftasonu vakit geçiremedik nöbetçidim diye düşünmüyor. Memleketine gitmek istiyor. Gerçi 11 aydır bu durumu düşünmekten artık benle niye vakit geçirmek istemiyo diye düşünmekten çok derdim artık yorgunluk. Haftasonları evimin temizliği, kendi ihtiyaçlarım, hiçbir şey yapmasam da kendi evimde dinlenmek istiyorum. Bayramda 6 gün eşimin memleketinde kaldık. Bu haftasonu yine memleketine gitmek istiyor. Zaten bayram yeni geçti ve 6 gün orda kaldık ama bunu anlayamıyor. Ve üstelik sonraki hafta zaten akrabasının düğünü var. Bu hafta gitmek istemesinin manası yok çünkü diğer haftasonu zaten gitcez.
Doğum günümde dahi beni memleketine götürdü. Ailesi ile birlikte kutladık. Pastayı kardeşi yapmış. Üzerinde kardeşinden bana yapılan pasta ile ilgili notlar vardı, yani evlendikten sonra ilk doğum günüm özel bişey yoktu eşimden bana. Kutlama oldu herkes yatağına gitti. Eşim ne ailesi varken ne onlar odasına gidince beni tebrik dahi etmedi. Doğum günümü kutlamadı. Hediye almış onu verdi. Zaten ailesinin yanında bana mesafeli sanki eşi değil gibiyim. Ben kendi evimize dönerken moralim bozuktu anladı, ertesi gün ben işteyken hazırlık yapmış ,yani iş işten geçince..
İkimiz de 25 yaşındayız. Ailesi sağlık olarak gayet iyiler. Bizim birlikte vakit geçirmemiz zamanda sürekli yollarda olmak istemiyorum. Sırt çantasına eşya koy göçebe gibi yollara düş..
