Kızlar merhaba benim daha önce kullandığım bir profilim vardı ama ona bir türlü ulaşamadım.Bu profili açtım...
Benim sıkıntım eşiminin ailesine olan düşkünlüğü ki ailesi onu 10 yaşında Kıbrısa anneannesinin yanına yollamış ve hiç analık babalık yapmamışlar...Daha önce söz etmiştim yaşadıklarımdan 4 yıldır beraberiz 2 yıldır evliyiz ve 7 aylık bir kızımız var..Annesi isim konusunda bize çok baskı yaptı ve eşim bana hiç sormadan gidip çocuğa annesinin isdediği ismi göbek adı olarak yazdırdı...Bize her ziyarete geldiklerinde 2-3 ay kalıyorlar yiyorlar içiyorlar,herşeye karışıyorlar huzurumuzu bozup gidiyorlar..bir de ev kiralarını ve geçinecekleri parayı biz yolluyoruz...Kısacası hiç bir zaman yanımızda ne maddi ne manevi olmadılar.onlar geldimi altüst oluyoruz ilişkimiz sarsılıyor..Türkiyede yaşıyorlar ve 4 günlüğüne gelen ay gidiyoruz.Bebeğimiz 7 aylık ve henüz ne konuşabiliyor ne yürüyebiliyor..çokda hareketli bir bebek eşime annesinin bakamayacağını söylediğim için ayrılma noktasına geldik..bakamaz ama çünkü bakabilseydi 50 gün boyunca bakardı bana hiç yardım etmedi bebeğimi hiç almadı bile eline..üstelik yemekleri dikişli halimle ben yaptım o da oturup yedi ve yemeğinin tabağını bile ben topladım arkasından..Üstelik hamileliğimin son haftalarında geldi bize bütün işini ben yaptım koca göbeğim ile birde bir gün oturup güya komşularını anlatma ayağına bana ''bir komşum gelinin bütün işlerini yaparmış.bende yapma dedim''dedi komşusu oğlumun saadeti huzuru için yaparım torunlarıma da bakarım demiş kaynanamsa ''ben yapmam kimsenin işini beni kimsenin saadeti huzuru ilgilendirmez.isderse bozulsun'' demiş ve bunu bana anlattı..Siz ne anlarsınız bundan???doğum sonrası onların yüzünden sütüm kesildi stressten..daha neler yaşadım anlatsam sığmaz buraya.Hep eşimin hatırına ona olan sevgimden sustum ama o canı sıkıldımı bunları hiç görmüyor...
dün onlar yüzünden parçalandık yine..Evet bir anne olarak güvenmiyorum kaynanama çocuğumu emanet etmek isdemiyorum..üstelik ne eşim ne bebeğim için hiç bişey yapmadı.doğumda ki parada asla gözüm yok bebeğime hiç bişey takmadı bir hediye bile getyirmedi..misafir gibi geldi misafir gibi gitti.doğurdum klinikten eve geldik toplandı diğer oğluna gitti 3-4 gün kaldı orda.yardıma ihtiyacım olduğu anda bana destek olmadı.üstüne dikişlerimle ben ona hürmet ettim ve birde surat astı bana...Gücüme giden eişimin bunları görmüyor olması sırf onu bana savunmak için benimle parçalanması boşanmakla ayrılmakla tehdit etmesi bir de şiddete başvurması...Ne yapcağımı bilmiyorum çok mutsuzum..beni boşayacakmış...bunu bende düşünüyorum ama bebeğime acıyorym...
tabiki anne çok önemli ama sanki sadece onunki anne bizimki değil..ve sadece o hak ediyor saygıyı..bende anne değilmiyim?benim isdeklerime duygularıma saygı nerde?üstelik kendine hiç bakmayan umursamayan bir anneye nasıl bu kadar düşer bir insan anlayamıyorum...Sizce ben ne yapmalıyım???
Benim sıkıntım eşiminin ailesine olan düşkünlüğü ki ailesi onu 10 yaşında Kıbrısa anneannesinin yanına yollamış ve hiç analık babalık yapmamışlar...Daha önce söz etmiştim yaşadıklarımdan 4 yıldır beraberiz 2 yıldır evliyiz ve 7 aylık bir kızımız var..Annesi isim konusunda bize çok baskı yaptı ve eşim bana hiç sormadan gidip çocuğa annesinin isdediği ismi göbek adı olarak yazdırdı...Bize her ziyarete geldiklerinde 2-3 ay kalıyorlar yiyorlar içiyorlar,herşeye karışıyorlar huzurumuzu bozup gidiyorlar..bir de ev kiralarını ve geçinecekleri parayı biz yolluyoruz...Kısacası hiç bir zaman yanımızda ne maddi ne manevi olmadılar.onlar geldimi altüst oluyoruz ilişkimiz sarsılıyor..Türkiyede yaşıyorlar ve 4 günlüğüne gelen ay gidiyoruz.Bebeğimiz 7 aylık ve henüz ne konuşabiliyor ne yürüyebiliyor..çokda hareketli bir bebek eşime annesinin bakamayacağını söylediğim için ayrılma noktasına geldik..bakamaz ama çünkü bakabilseydi 50 gün boyunca bakardı bana hiç yardım etmedi bebeğimi hiç almadı bile eline..üstelik yemekleri dikişli halimle ben yaptım o da oturup yedi ve yemeğinin tabağını bile ben topladım arkasından..Üstelik hamileliğimin son haftalarında geldi bize bütün işini ben yaptım koca göbeğim ile birde bir gün oturup güya komşularını anlatma ayağına bana ''bir komşum gelinin bütün işlerini yaparmış.bende yapma dedim''dedi komşusu oğlumun saadeti huzuru için yaparım torunlarıma da bakarım demiş kaynanamsa ''ben yapmam kimsenin işini beni kimsenin saadeti huzuru ilgilendirmez.isderse bozulsun'' demiş ve bunu bana anlattı..Siz ne anlarsınız bundan???doğum sonrası onların yüzünden sütüm kesildi stressten..daha neler yaşadım anlatsam sığmaz buraya.Hep eşimin hatırına ona olan sevgimden sustum ama o canı sıkıldımı bunları hiç görmüyor...
dün onlar yüzünden parçalandık yine..Evet bir anne olarak güvenmiyorum kaynanama çocuğumu emanet etmek isdemiyorum..üstelik ne eşim ne bebeğim için hiç bişey yapmadı.doğumda ki parada asla gözüm yok bebeğime hiç bişey takmadı bir hediye bile getyirmedi..misafir gibi geldi misafir gibi gitti.doğurdum klinikten eve geldik toplandı diğer oğluna gitti 3-4 gün kaldı orda.yardıma ihtiyacım olduğu anda bana destek olmadı.üstüne dikişlerimle ben ona hürmet ettim ve birde surat astı bana...Gücüme giden eişimin bunları görmüyor olması sırf onu bana savunmak için benimle parçalanması boşanmakla ayrılmakla tehdit etmesi bir de şiddete başvurması...Ne yapcağımı bilmiyorum çok mutsuzum..beni boşayacakmış...bunu bende düşünüyorum ama bebeğime acıyorym...
tabiki anne çok önemli ama sanki sadece onunki anne bizimki değil..ve sadece o hak ediyor saygıyı..bende anne değilmiyim?benim isdeklerime duygularıma saygı nerde?üstelik kendine hiç bakmayan umursamayan bir anneye nasıl bu kadar düşer bir insan anlayamıyorum...Sizce ben ne yapmalıyım???
