Ne saçma, siz çocuk değilsiniz ki... Asi falan da değilsiniz bence. Oturup anne babanızla vakit geçirecek değilsiniz. Onlar sizin yaşıtınız değil, arkadaşınız değil. Ailenizle bu durumu konuşmalısınız bence. Sürekli evde takılmaktan ve hayatınıza müdahale edilmesinden bunaldığınızı söyleyin.Merhaba arkadaşlar. 28 yaşındayım doktorum ve aileme çok yakın bir hastanede çalışıyorum.. işten eve gidiyorum evden işe. Nöbetten çıkıp bi kahvaltı yapacak olsam, eve dönerken trafiğe takılıp geciksem yahut 4-5 saate gelirim deyip 6 saat otursam sorun.. sürekli "niye aramıyorsun, neden haber vermiyorsun" diye
söyleniyorlar bana. Dışarı
çıkarken "çılabilor miyim"
demek yerine "çıkıyorum"
dediğim için kavga çıkıyor..
Yaşıtlarım benim gbi değil ve
ben yoruldum artık. Dışarı
çıktığımda arayıp "biz bir-iki
saat daha oturucaz" diye haber
verdiğimde de annemin
"doymadın di mi!" diyip
suratıma kapatmak gbi
tepkileri var.. evde oturursam
benden iyisi yok. Çok hayırlı
evladım. Ama çıkmak için
diretir, kavga edersem benden
kötüsü yok. Çok asiyim. Zaten çocuklarım da bana aynısını yapar falan filan..
Ablam var. O da annem gbi düşünüyor. Ve ben tartışmaktan, daha da önemlisi kendi istediklerim içon diretirken "hayırsız, kötü" ilan edilmekten yoruldum..
Yemin ederim uyum saglamaya çalışıyorum. Arkadaşlarım 5 kez dışarı çıkalım diyorsa bir tanesi için izin istiyorum.. ama olmuyor işte..
Bu sabah da kıyafet yüzünden tartıştık.. olmuyor işte belki de ben asiyim gerçekten de..
Yorumlarınızı bekliyorum..
Aile sadece yetiştirmek, hayata ilk adım dersleri vermek için var. Mesela bir üniversiteden mezun olduğunda nasıl derslerin olmaz, o okuldan sayılmassın, bağımlı olmazsın, ailede de öyle olmalı. 28 yaşında bir insana böyle karışılmaz, sen kendi kararlarını verecek yaştasın. Ailelerin 18 den sonra zaten baskı vs hakkı yok (ülkemizde durum çok farklı ne yazık ki), gençlikte de aile yardımcı, karar bireye ait olmalı sonucunda. Ama aileler ne yazık ki kendi fikirlerinizi kanunen uygulama yaşınızı baya bir geçseniz bile karışmayı görev biliyorlar. Yetiştiriliş tarzı, din vs , baskıcı gelenekler. Bunlara dur demezsen daha çok üzülürsün.
Gençlik kaç yıl, ki tıp okumuş birisin şuan uzmanlık vs öncesi rahat ve genç yıllarındasın, aile sorumluluk vs olmayan yıllar. Bu yıllarını sen yaşamayacaksın da kim yaşayacak. Ailene karşı gelsen en fazla azıcık pişman olursun ilerde, ama karşı gelmezsen hep şöyle böyle yapsaydım kendim karar verseydim diye keşkeler, ukteler kalacak içinde. Emin ol 2. Seçenek daha kötü. Tecrübe edinmek her zaman daha iyidir, iyi de kötü de sonuçlansa da.
Sen kendin bağımsız bir bireysin. Kimsenin baskısını çekmek zorunda değilsin. Kısıtlanmak zorunda değilsin. Hayatı kendin tecrübelerinle keşfetmelisin. Evde kalarak değil. İstediğini giyebilirsin istediğin yeri gezebilirsin. Ailen gelecekte değişmez ama senin geleceğin değişebilir. İstersen..
Ablana gelirsek, o da kısıtlandığından sen de kısıtlan istiyor bence. Kimseye eyvallahın olmasın bu hayatta derim ben.
Aslında uzmanlık sınavında il dışı tercih yapmak istiyorum ama o da sorun oldu tabi ki
Hay Allah ne yorucu bir durumdasin. Okumus, kendini gelistirmis, doktor cikmissin ama ailenin emrinden biturlu cikamamissin.
Tek caren karsilarina gecip oturup konusman. 'Beni boguyorsunuz, dayanamiyorum, icimde cok buyuk dert ediyorum de. Ozgurlugumu bukadar kisitlamayin de. Simdi bekarim, birakin biraz gezeyim tozayim de. Yanlis bisey yapacagimdanmi korkuyorsunuz, ben o yanlis seyi sizin ruhunuz duymadan yatak odamdan bile yapabilirim, ise gidiyorum diye ciktigim her an yapabilirim, derdiniz ne artik katlanamiyorum' de. Biraz isyan bayraklarini cek yani. Birazda vurdumduymaz ol. Bende cok gezerdim, annem ara ara cileden cikardi, ama gonlunu bi sekilde alirdim yine. Ama bekarliginda gezmeyeceksinde evlendikten sonra kocanin gozunun icinemi bakacaksin, beni biyere cikarsada gezsek diye. Hem evlendikten sonra arkadaslarinla simdiki kadar sik ve rahat gezemiyo insan. Sen sabahlar olmasiiin diyerek sabaha kadar dimtis dimtis egleneyim demiyosunki anladigim kadariyla, arkadaslarinla bi terasta keyif yapmanada bi zahmet izin versinler.
Izin vermiyorlarmi? 'Ozaman bundan sonra sizden izin almadan gezmem gerekecek, kusura bakmayin' dersin. Zorla eve baglayacak degillerya? Kendi huzurlari icinde senin huzurun icinde artik rahat versinler.
Kime sorun olacak ki? Olursa da olsun, taşının , sonra ister istemez kabullenirler. Ne istiyorsanız onu yapın, çocuk gibi izin almak da nedir?
Bir de neden başka bir şehre gitmek istiyorsunuz ? Olduğunuz yerde arkadaşlarınız varsa, hastaneden de menunsanız ayrı eve çıkın, karışanınız görüşeniniz olmaz. Doktormuşsunuz , maddiyat da problem değildir. Bu yaştaki yetişkin bir insanın maddi probemi yoksa ailesiyle yaşaması zaten garip bence.
Asi falan değilsin, hatta tam tersi munis bir kızsın.
Yaşın 28 artık izin almak durumunda değilsin.Sen kırımayayım, üzmeyeyim dedikçe hayat ellerinin arasından akıp gidiyor ve geri gelmeyecek. Bu yüzden direnmelisin. Evet çatışacaksın, evet arada kırgınlıklar olacak ama hayatını başkalarının istekleri doğrultusunda yaşayamazsın.
Süper bir mesleğin var , niye ailenle yaşıyorsun? Şehrin farklı bir ucunda iş bul, bu bahaneyle kendi evine çık bence.Merhaba arkadaşlar. 28 yaşındayım doktorum ve aileme çok yakın bir hastanede çalışıyorum.. işten eve gidiyorum evden işe. Nöbetten çıkıp bi kahvaltı yapacak olsam, eve dönerken trafiğe takılıp geciksem yahut 4-5 saate gelirim deyip 6 saat otursam sorun.. sürekli "niye aramıyorsun, neden haber vermiyorsun" diye
söyleniyorlar bana. Dışarı
çıkarken "çılabilor miyim"
demek yerine "çıkıyorum"
dediğim için kavga çıkıyor..
Yaşıtlarım benim gbi değil ve
ben yoruldum artık. Dışarı
çıktığımda arayıp "biz bir-iki
saat daha oturucaz" diye haber
verdiğimde de annemin
"doymadın di mi!" diyip
suratıma kapatmak gbi
tepkileri var.. evde oturursam
benden iyisi yok. Çok hayırlı
evladım. Ama çıkmak için
diretir, kavga edersem benden
kötüsü yok. Çok asiyim. Zaten çocuklarım da bana aynısını yapar falan filan..
Ablam var. O da annem gbi düşünüyor. Ve ben tartışmaktan, daha da önemlisi kendi istediklerim içon diretirken "hayırsız, kötü" ilan edilmekten yoruldum..
Yemin ederim uyum saglamaya çalışıyorum. Arkadaşlarım 5 kez dışarı çıkalım diyorsa bir tanesi için izin istiyorum.. ama olmuyor işte..
Bu sabah da kıyafet yüzünden tartıştık.. olmuyor işte belki de ben asiyim gerçekten de..
Yorumlarınızı bekliyorum..
Ben bu filmi senelerce izledim canım, sorun sende değil. Dediğim gibi savaşacaksın bunun başka yolu yok. Bir süre sonra ya hak verdiklerinden ya başa çıkamadıklarından ötürü kabulleniyorlar.Yemin ederim paranoyak oldum.
Annem ben dışarıdayken beni
aradığında sesi azıcık soğuk gelsin huzursuzluktan ölüyorum.. ama dediğim gbi farklı, sorunlu, istekleri bitmeyen benim..
Ben bu filmi senelerce izledim canım, sorun sende değil. Dediğim gibi savaşacaksın bunun başka yolu yok. Bir süre sonra ya hak verdiklerinden ya başa çıkamadıklarından ötürü kabulleniyorlar.
Süper bir mesleğin var , niye ailenle yaşıyorsun? Şehrin farklı bir ucunda iş bul, bu bahaneyle kendi evine çık bence.
Ya 28 yasindasiniz, doktor olmussunuz, actiginiz konuya bak, gidin tutun kendinize bir ev ayri yasayin bu kadar basit.
Rica ederim ne demek görevimizDi mi yaa. Hiçte aklıma gelmemişti. Sağolun bu cin fikriniz için. Siz de olmasanız böyle konular açmaya devam edecektim