Annemin psikolojik şiddeti

Tebrik ederim sizi. Ben de aynısını diyorum fakat sonu trip kızıp küsmeye varıyor. Ve insanın hevesi kalmıyor.
Böyle ederek sizi vazgeçiriyor. Siz ödün vermeyin, küsse de mutlu olun. Sonunda bu yaptığının işe yaramadığını anlayacak. Ama siz hayatınızdan vazgeçtikçe küsmeye devam edecek
 
Tebrik ederim sizi. Ben de aynısını diyorum fakat sonu trip kızıp küsmeye varıyor. Ve insanın hevesi kalmıyor.
hayir sen aynisini demiyorsun , sen hakkin olan birseyi rica ediyorsun , kisisel alanina sahip cikman gerekiyor. 27 yasinda yetiskin bir kadin olarak annen dahil kimsenin onayina ihtiyacin yok. bir kere küser , iki kere küser ama eninde sonunda sinirlari kabul eder. annenin senin kisisel alanina saygi duymasini istiyorsan , önce buna hakkin oldugunu kendine sen inandiracaksin :)
 
Bazi psikolojik rahatsizliklar ayni annenizin yasadiklarini yasiyor, yaptıklarını yapiyor.

Herkes kotu, herkes kotu niyetli, o hep korumaci, sevdigi kisiler o olmazsa yok olur, baslarina kotu seyler gelir, herkesin gizli bir niyeti var, sosyal hayata karismamak icin onlarca gerekce sıralarlar.

Isterseniz bir psikologa goturun.
 
Herkese merhaba. Çıkmazdayım, dinlerseniz çok sevinirim. Öncelikle ben 27 yaşındayım. Bir abim var iki yıl önce evlendi. Annemle yasıyorum babam 15 sene önce kalp krizinden vefat etti. Evi ben idare ediyorum. Gel gelelim ki annem zor şeyler yaşadı ve haliyle bize çok bağlandı hep korumacı yaklaştı. Allah razı olsun okuttu bizi meslek sahibi etti. Ben de hiçbir zaman kötülük edip üzmedim ne isterse yaparım. Annem nedense kimseye güvenmez oldu. Abimin evliliğine de onay vermedi o yüzden görüşmüyor. Benim de bu zamana kadar hiçbir kız arkadaşımı sevmedi. Her dışarı çıktığımda surat asmalar, kavga etmeler, bedduaya varan hakaretler.. İnsanlar sana ne yaptı da sevmiyorsun diyorum ya. En yakın arkadaşım benden 4 yaş büyükmüş ne işi varmış benimle o yüzden güvenmiyormuş. E yaşıtlarımı da beğenmiyor, onlara da laf ediyor. Artık ne yapacağımı şaşırdım. Çok bunaldım konuşuyorum anlatmaya çalışıyorum olmuyor. Koskoca öğretmen olarak ilkokul çocuğu gibi baskı altında yaşıyorum. 40 veli 40 çocukla baş ediyorum annemle edemiyorum. Evde telefonla bile konuşamıyorum sorguya çekiyor. Kendi kafasında kurdukları ile yaşıyor. Her mesleğin iyisi kötüsü var evet buna indirgemek istemiyorum ama öğretmen ya okulda parmakla gösterilen insanlar ne kadar kötü olabilir? Ya da ben kötü ortamlara girecek insan mıyım? Ama zorla sokar beni kandırırlarmış ben safmışım. Arkadaşlarım beraber tatile gidiyorlar beni yollamadı tabii ki.. Üstelik hepsiyle tanıştırıyorum sırf sevsin diye ama olmuyor. Hepsine kulp takıyor. En basitinden bir restorana gitmem bile sorun oluyor kavga çıkıyor benim de moralim bozuluyor çıkamıyorum. Akıl verir misiniz ne yapmam gerekiyor?
Annenizi psikoloğa götürün bu böyle olmaz anneniz yaş almış bir birey artık siz laf anlatsanız da kafaya girmez diğer kulaktan çıkıyor dedikleriniz. Konu hassas baya derine inmesi gerekiyor yoksa üstünden atamaz bu agresifliği bu tükenmişliği olmaz yani tam tersine çocuklarının mutluluğunu istemesi gerekiyor birazda bencillik var yani annende.
 
Allah razı olsun sizin de annenize ve bebeğinize Allah rahmet eylesin. Keşke karışıp baskı göstermek yerine zor dönemlerinizde yanınızda destek olsaydı. Umarım eşinizin ailesinden yana şansınız güler.
Amin inşallah işi bahane etmişlerdi. Anneniz öncesinde de böyle miydi eğer öyle değilse babanızı kaybettikten sonra değişmesi maalesef çoğu evladın başına geliyor. Evlense bile korumacı tavırları bitmiyor.
 
X