Bir bakıma haklısın aslında bir taraftan da onların gözünden bakıyorum da dışarda bir çok olaylar yaşanıyor malum özgecanımız gibi..Merhaba arkadaşlar. 28 yaşındayım doktorum ve aileme çok yakın bir hastanede çalışıyorum.. işten eve gidiyorum evden işe. Nöbetten çıkıp bi kahvaltı yapacak olsam, eve dönerken trafiğe takılıp geciksem yahut 4-5 saate gelirim deyip 6 saat otursam sorun.. sürekli "niye aramıyorsun, neden haber vermiyorsun" diye
söyleniyorlar bana. Dışarı
çıkarken "çılabilor miyim"
demek yerine "çıkıyorum"
dediğim için kavga çıkıyor..
Yaşıtlarım benim gbi değil ve
ben yoruldum artık. Dışarı
çıktığımda arayıp "biz bir-iki
saat daha oturucaz" diye haber
verdiğimde de annemin
"doymadın di mi!" diyip
suratıma kapatmak gbi
tepkileri var.. evde oturursam
benden iyisi yok. Çok hayırlı
evladım. Ama çıkmak için
diretir, kavga edersem benden
kötüsü yok. Çok asiyim. Zaten çocuklarım da bana aynısını yapar falan filan..
Ablam var. O da annem gbi düşünüyor. Ve ben tartışmaktan, daha da önemlisi kendi istediklerim içon diretirken "hayırsız, kötü" ilan edilmekten yoruldum..
Yemin ederim uyum saglamaya çalışıyorum. Arkadaşlarım 5 kez dışarı çıkalım diyorsa bir tanesi için izin istiyorum.. ama olmuyor işte..
Bu sabah da kıyafet yüzünden tartıştık.. olmuyor işte belki de ben asiyim gerçekten de..
Yorumlarınızı bekliyorum..
Ailen kısmen yeni eve çıkma fikrine de iyi bakmayacaktır. Başka bir yeri yazsan onda da sessiz kalacaklarını düşünmüyorum. Kesinlikle senin çizgini belirlemen lazım. Tamam annelerde bir koruma içgüdüsü var merak etme var ama ararsın haber verirsin olur biter. Bu kadarı 28 yaşında bir genç kız için fazla. Kırmadan al karşına konuş derim ben . Çabalamaktan zarar gelmez.
Bir bakıma haklısın aslında bir taraftan da onların gözünden bakıyorum da dışarda bir çok olaylar yaşanıyor malum özgecanımız gibi..bu tür olaylarda belki ailenin bu denli üzerinde baskıcı sahiplenici olmalarını tetikliyor olabilir.. 28 yaşındasın özgür olmak istiyorsan bu senin tabii hakkın ama anneler babalar ister ki çocukları onlardan her konuda izin alsın herşeylerini bise danışsın.. Belki de bunları yapmadığın için ailenle zıt gidiyorsunuz.. Yapmak zorunda değilsin yapıcaksın demiyorum ama ailen için mesela onların gönlü olsun diye isteklerini yapmanca bi sakınca yok bu arada aranızdaki buzlarda erir hem.. birbirinizi daha iyi anlamaya çalışırsınız belki de.. kendin açından değilde onların açısında bak olaya birazcık.. Aile hiçbirzaman çocuğunun kötülüğünü istemez çünki.. :)
Oyle haklısınız ki.. evde oturdum diye yaranamıyorum bile.. hayat akıp gidiyo ve ben karışamıyorum..
bu durum sizi arkadaslariniza karsida kucuk dusurur bence. bir kahvaltiya bir yemege gidiyorsuz. bakin mesals bugun benim kardesim saat 6 da arkadaslariyla yemege gitti. ustelik bugun siyasi olmasin diye soylemiyecem yasak cunku bugun gunlerden ne annem dikkatli ol kizim dedi. endiselendi biraz. ama ne isin var demedi. benim annem babamda cok duskun bize. ama bu kadari olmaz. aileniz cok baskin asiri baskici bir aile bazi aileler evlatlari uzerinde baski kurmayi severler. benim cevremde bu tip aileler varUzmanlık sınavına girdim. Tercih yapıp gideceğim artık. Yerleşemezsem de bi duruş sergilemeliyim farkındayım..
bu durum sizi arkadaslariniza karsida kucuk dusurur bence. bir kahvaltiya bir yemege gidiyorsuz. bakin mesals bugun benim kardesim saat 6 da arkadaslariyla yemege gitti. ustelik bugun siyasi olmasin diye soylemiyecem yasak cunku bugun gunlerden ne annem dikkatli ol kizim dedi. endiselendi biraz. ama ne isin var demedi. benim annem babamda cok duskun bize. ama bu kadari olmaz. aileniz cok baskin asiri baskici bir aile bazi aileler evlatlari uzerinde baski kurmayi severler. benim cevremde bu tip aileler var
Anladım canım birazda seni anlamalarını istiyosun ee haklısın da.. Ablan nasıl davranıyor anneye karşı senin aksine merak ettim ? Nasıl oluyorda sen hayırsız evlat moduna giriyorsun en ufak bi olayda.. Hiç annenle ciddi ciddi konuştun mu "işimde gücümde mesleğimi sağlamlaştırmaya çalışan akşam oldumu tıpış tıpış eve gelen sana laf getirmeyen bi çocuğum şükret haline sen hayırsız evlat görmemişsin" diye söyle annene.. Bi dönem bende annemle çok atışırdım en ufak bişeyde hiç hoş olmayan bi kelime kullanırdı bana ve ben biyerden sonra yüksek sesle konuştum dedimki annemsin bana kız gerekirse döv ama o kelimeyi kullanma şuana kadar ne o....luğumu gördün ağrıma gidiyo demiştim.. Beni kaule almış olucakki davranışlarını değiştirmişti.. Belki sende ciddi manada konuşursan eğer annenle anlayabilir seni canım.. Bunu senin çözmen gerekir konuşarak evden ayrılarak değil bu hatayı yapma sakın.. ozaman kopar bağlarınız buda çok kötü olur..Aslında anlamaya çalışıyorum onları ama dışarı çıktığımda arayıp anne ben bi iki saat gecikicem diyorum "doymadn di mi" diyip kapatıyor telefonu. Bi erkek arkadaşım var işletme mezunu diye beğenmiyor. Bi tanı hırlı mı, hırsız mı, ayyaş mı, yankesici mi bi anla ama yok.. kıyametler koptu sana hakkımı helal etmem diye.. anlayış sıfır vallahi.. gizli iş yapmak zorunda kalıyorum..
Anladım canım birazda seni anlamalarını istiyosun ee haklısın da.. Ablan nasıl davranıyor anneye karşı senin aksine merak ettim ? Nasıl oluyorda sen hayırsız evlat moduna giriyorsun en ufak bi olayda.. Hiç annenle ciddi ciddi konuştun mu "işimde gücümde mesleğimi sağlamlaştırmaya çalışan akşam oldumu tıpış tıpış eve gelen sana laf getirmeyen bi çocuğum şükret haline sen hayırsız evlat görmemişsin" diye söyle annene.. Bi dönem bende annemle çok atışırdım en ufak bişeyde hiç hoş olmayan bi kelime kullanırdı bana ve ben biyerden sonra yüksek sesle konuştum dedimki annemsin bana kız gerekirse döv ama o kelimeyi kullanma şuana kadar ne o....luğumu gördün ağrıma gidiyo demiştim.. Beni kaule almış olucakki davranışlarını değiştirmişti.. Belki sende ciddi manada konuşursan eğer annenle anlayabilir seni canım.. Bunu senin çözmen gerekir konuşarak evden ayrılarak değil bu hatayı yapma sakın.. ozaman kopar bağlarınız buda çok kötü olur..
Merhaba arkadaşlar. 28 yaşındayım doktorum ve aileme çok yakın bir hastanede çalışıyorum.. işten eve gidiyorum evden işe. Nöbetten çıkıp bi kahvaltı yapacak olsam, eve dönerken trafiğe takılıp geciksem yahut 4-5 saate gelirim deyip 6 saat otursam sorun.. sürekli "niye aramıyorsun, neden haber vermiyorsun" diye
söyleniyorlar bana. Dışarı
çıkarken "çılabilor miyim"
demek yerine "çıkıyorum"
dediğim için kavga çıkıyor..
Yaşıtlarım benim gbi değil ve
ben yoruldum artık. Dışarı
çıktığımda arayıp "biz bir-iki
saat daha oturucaz" diye haber
verdiğimde de annemin
"doymadın di mi!" diyip
suratıma kapatmak gbi
tepkileri var.. evde oturursam
benden iyisi yok. Çok hayırlı
evladım. Ama çıkmak için
diretir, kavga edersem benden
kötüsü yok. Çok asiyim. Zaten çocuklarım da bana aynısını yapar falan filan..
Ablam var. O da annem gbi düşünüyor. Ve ben tartışmaktan, daha da önemlisi kendi istediklerim içon diretirken "hayırsız, kötü" ilan edilmekten yoruldum..
Yemin ederim uyum saglamaya çalışıyorum. Arkadaşlarım 5 kez dışarı çıkalım diyorsa bir tanesi için izin istiyorum.. ama olmuyor işte..
Bu sabah da kıyafet yüzünden tartıştık.. olmuyor işte belki de ben asiyim gerçekten de..
Yorumlarınızı bekliyorum..
merhaba, hikayelerimiz çok benzer geldi sizin adınıza çok üzüldüm ondan yazayım geldi.
Ben annemle babamın evliliğinin 14. Yılında doğmuş tek çocuklarıyım, anlayın yani ne kadar üzerime düşülüyor ne kadar pimpirikleniliyor üzerimde. Buna rağmen 18 yaşında bir Allah'ın kulunu tanımadığım istanbula üniversiteye geldim. Ha okuduğum okuldan tam burs kazanıp emrivaki yapmasaydım gelebilir miydim tabiki hayır. Annem üniversiteye hazırlanırken sen gidersen ben ne yaparım, ben seni beni yalnız bırakasın diye mi yetiştirdim vs. Dünya'nın lafını etti. Yok üniversiteye gidince biz sana burada hiç karışmayız zaten. Bir sürü vaat. Inanmadım çünkü ailemi tanıyorum. Siz inanmışsınız çünkü ailenizi tanımanıza rağmen hala iyi niyetinizi koruyorsnuz.
Ben şimdi 23 yaşındayım ve haddim olmayarak size önünüzde iki yol olduğunu söylüyorum. Ya profesyonel bir yalancı olacaksınız, her arkadaşınızla buluştuğunuzda hastanede işim uzadı, biri benden şunu istedi, yok arkadaşımın nöbetini tutuyorum, artık o sizin yaratıcılığınıza kalmış. Ya da yoruma açık olmayacak şekilde ne yapmak istediğinizi söyleyeceksiniz. Ertesi gün arkadaşınızla mı buluşacaksınız akşamdan ama öyle liseli gibi değil biz yarın şununla dışarı çıkacağız diyeceksiniz, e tabi Bombardıman gelecek. En başta ne gerek var. Daha yeni buluştun vs. Vs. Ilk olarak kendinizi haklı göstermeye çalışmayacaksınız. Siz zaten 28 yaşında kocaman kadınsınız ve zaten haklısınız. Bunu önce bi siz kabullenin. Özledim diyeceksiniz, plan yaptık tek kelimelik sinirlenmeden ama kesin cevaplarla. Sonra tabi ne asiliğiniz kalacak ne hayırsızlığınız, en başta gidemezsinler gelecek. Takmayacaksınız. Kararlılık aile ilişkilerinde kazanmanın ilk adımı. Ve ne yazık ki hak verilmez alınır. Asisin denilince ben böyleyim alışın diyeceksiniz, Hayırsız denilince siz Hayırsız evlat görmemişsiniz istersem size yalan söylerdim ruhunuz duymazdı diyeceksiniz. Bu kilit cümle bir daha bana bu lafları edersen hep yalan söylerim ruhunuz duymaz. Bu yapacağınız blöfün kilit noktası. Ama yine de evden kavga gürültü de olsa çıkacaksınız. Bu 3 sefer olur sizi 50 kere ararlar, 5 sefer olur kızarlar 20. Seferde eve gelince hoşgeldin kızım derler. Yeter ki siz kararlılığınızı gösterin.
Annelerin her dediği yapılınca genelde elini veren kolunu kaptırıyor, her şeye evet denilince bir kere hayır diyince kıyamet kopuyor. Ve her istenilen yapılınca sizin bir kişiliğiniz kalmıyor. Kavga edin, savaşın, yılmayın.
Bu satırları size bir gün dışarı çıkınca ben seni okumaya mı gezmeye mi gönderdim oraya, sen sokak köpeği misin laflarını duyan bir insan yazıyor. Ilk seferinde oturdum ağladım, baktım tek Başıma çürüyerek ölmekten iyidir laf yemek şimdi öyle diyince evet sokak köpeğiyim diyorum. Az miktarda yüzsüzlük iyidir ve emin olun size de iyi gelecek. Aileniz Mucizevi bi şekilde değişmez, siz onları yontacaksınız, kendi Hakkınızı kendiniz alacaksınız. Yoksa çok üzgünüm ama daha çok üzülürsünüz evde otururken.
Ben doktor değilim ama sağlıkçıyım. Doktorları iyi tanırım yani. Tıp okumak malum zor zanaat. Zaten onu okuyup bitirene kadar aileyle bir kopukluk oluyor illa ki diye düşünüyorum. Bu arada fakülteyi de mi ailenizin bulunduğu şehirde bitirdiniz bilmiyorum ama dediğim gibi o okulu bitirene kadar illa ki kopukluk olur. Sizin durumunuz farklı geldi bana. Tuhaf.
28 yaşınıza gelmişsiniz mis gibi mesleğinizi elinize almışsınız. Tahmin ediyorum ki çok zor şekilde geldiniz bu duruma. Okul stresiydi, sınavlardı, hocalardı derken tam çok şükür diyeceğiniz yerde aileniz çıkmış karşınıza. Sizin yerinizde olsam 'orada durun bi bakalım' derdim illa ki. Tabi ki onlara sert çıkın demiyorum, sizi bu duruma getiren yine onlar çünkü. Abartmışlar fazlaca. Siz tavrınızı kırıcı olmadan koyun bence. Uzmanlık için farklı şehir tercihi de sizin için cazip sanki. Hem alışmış olurlar.
Merhaba arkadaşlar. 28 yaşındayım doktorum ve aileme çok yakın bir hastanede çalışıyorum.. işten eve gidiyorum evden işe. Nöbetten çıkıp bi kahvaltı yapacak olsam, eve dönerken trafiğe takılıp geciksem yahut 4-5 saate gelirim deyip 6 saat otursam sorun.. sürekli "niye aramıyorsun, neden haber vermiyorsun" diye
söyleniyorlar bana. Dışarı
çıkarken "çılabilor miyim"
demek yerine "çıkıyorum"
dediğim için kavga çıkıyor..
Yaşıtlarım benim gbi değil ve
ben yoruldum artık. Dışarı
çıktığımda arayıp "biz bir-iki
saat daha oturucaz" diye haber
verdiğimde de annemin
"doymadın di mi!" diyip
suratıma kapatmak gbi
tepkileri var.. evde oturursam
benden iyisi yok. Çok hayırlı
evladım. Ama çıkmak için
diretir, kavga edersem benden
kötüsü yok. Çok asiyim. Zaten çocuklarım da bana aynısını yapar falan filan..
Ablam var. O da annem gbi düşünüyor. Ve ben tartışmaktan, daha da önemlisi kendi istediklerim içon diretirken "hayırsız, kötü" ilan edilmekten yoruldum..
Yemin ederim uyum saglamaya çalışıyorum. Arkadaşlarım 5 kez dışarı çıkalım diyorsa bir tanesi için izin istiyorum.. ama olmuyor işte..
Bu sabah da kıyafet yüzünden tartıştık.. olmuyor işte belki de ben asiyim gerçekten de..
Yorumlarınızı bekliyorum..
ne kadar çok benzer yanımız varr böylee :) benim ailemde aşağı yukarı aynı. sevgilimi de istemedikleri için buluşmamı istemiyolar. ben de çalışmadığım günlerde kütüphaneye diye çıkıyorum. akşama kadar çalışıyorum akşama bi iki saatliğine de olsa sevgilimi görüyorum. çözümü böyle buldum.
biz ne kadar büyüsekte ailelerimiz değişmez. ancak evlenince kurtulabiliriz gibi geliyo :)))