- 10 Ağustos 2018
- 520
- 553
- 53
- Konu Sahibi turunculimon
-
- #41
Çook üzüldüm sizin adınızada, Rabbim mekanını cennet eylesin inşallah.. Hayattayken telafisi mümkün haklısınız, bir şans daha vereceğim. İyi dileğiniz içinde çok teşekkürler
Çook üzüldüm sizin adınızada, Rabbim mekanını cennet eylesin inşallah.. Hayattayken telafisi mümkün haklısınız, bir şans daha vereceğim. İyi dileğiniz içinde çok teşekkürlerİçerlemenize sonuna kadar hak veriyorum. Ama annenizi de böyle kabul etmek lazım belkide ve bunu düşünüp düşünüp üzülmek yerine, ne beklentiniz varsa açık açık konuşmak ve yapmasını istemek daha iyi. Hepimiz her konuda şanslı değiliz ne yapalım, bazen en iyisi durumu kabullenmek. Benim annem hayatta bile değil. İki doğum yaptım, keşke görseydi, hiçbir şey yapamasa da sadece gözümün içine baksaydı gibi bir sürü keşkem var. Sizin anneniz hayatta, Allah uzun ömürler de versin, en azından bir olurunu bulma şansınız var. Bebeğiniz de sağlıkla gelsin inşallah.
Evet bende öyle yapmaya karar verdim, bu kez aynısı yaşanmaz inşallahKesinlikle abartı değil size sonuna kadar katılıyorum. O an insan annesini görmek istiyor... yeri geliyor eşini bile görmek istemiyor o doğum sürecinde/anında. Ama anne yi illaki istio tabi bu herkes için geçerli değildir mutlaka. Ama sanırım siz de benim gibisiniz bu konuda. Yinede cok kafaya takmamaya calışın geldi mi gelmedi mi diye. Doğuma odaklanın gelen gelir gelmeyene de artık ona göre muamele edilir
Bende öyle yapacağım, lafımı sokaraktan çağıracağım. Farklı olur inşallah bu kezhaklısınız ben olsam bende kırlırdırm
kv gerçekten iyi hoşgörülü bir kadınsa ona güvenmişler anlaşıldı :)
ben olsam çağırırım sakın doğurduktan sonra gelmeyin diye de muhakkak dokundururum
Yaa size birşeyleri hatırlattıysam çok üzgünümKonunuza yorum yaptığımdan beri istemsiz bir şekilde iş yerindeyim ama ağlıyorum. Sanırım içimde kalan çok şeylerim var
Çok teşekkür ederim, evet çocuklara bakıyor. Ama ben o gün o bahaneleri yeterli göremedim nedense.. inşallah bu doğumumda farklı olur herşeyAnneniz önceliklerini şartlara göre ayarlayamamış.
Kardeşinizin çocuklarına mi bakıyor? O gün için başka bir çözüm bulup sizin yanınıza erkenden gelmesi daha uygun olurdu.
Duygularınızda haklisiniz ama yine de üzülmeyin.
Çocuğunuzu sağlıcakla kucağınıza alin inşallah.
O da üzüntünüzü anlayıp bundan sonra daha hassas davranacaktır.
Yok üzülmeyin. nasıl desem meselaYaa size birşeyleri hatırlattıysam çok üzgünümÖzel günlerden yana şanssız olanlardanız sanırım, yada geri planda kalan.. Üzmeyin sizde kendinizi
Kirilmakta haklısınız ama bu kararı siz vereceksiniz. Anneniz yanınızda olmazsa üzülürsünüz ama cagirdiginiz halde gelmezse yine üzülürsünüz. Bence şimdiden söyleyin. Gelmeyecekseniz haber vermeyeyim deyin.Merhaba hanımlar. Aklıme geldikçe içten içe beni üzen bi durum var, onu paylaşmak istedim fikir alabilmek adına.
Ben bundan 2 sene önce ilk bebeğimi kucağıma aldım. Doğuma yakınlaştığım zamanlarda annem, kayınvalidem sık sık arayıp soruyordu gün içinde de hep geliyorlardı yanıma haber almak için. Kv ile aynı binadayız, annemler ile de bikaç sokak var aramızda. Annem ve ablam hep hastaneye gidince hemen ara bizde gelelim saat kaç olursa olsun dediler, doğumum yani sancılarım gece 3-4 saatlerinde başladı ve o saatlerde hastaneye giriş yaptık. Saat 5 civarı da serum falan takılıp beni odaya aldıklarında ailemi arattırdım eşime. Bu sırada kv, kp yanımızda onlarla gittik hastaneye. Neyse ben bekliyorum ki ailem de hemen gelecek, saat 7-8 oldu hala yoklar. Kardeşim var okula giden onu gönderip öyle gelirler belki diye düşündüm, ama bi yandan da moralim bozulmaya başlamıştı. Çünkü o an gerçekten anneme çok ihtiyaç duydum, yanımda olmasını çok istedim. İlk doğumumdu, sancılarım artıyordu saat geçtikçe ve çok da korkuyordum. KV hakkını yiyemem çok çok ilgilendi benimle, çekinme benden kızımsın sen benim korkma falan dedi hep sancılarımda duşa sokmayı bile teklif etti. Ama anne farklıdır ya işte, gözüm gönlüm hep aradı.. Saat 11-12 civarı geldi annemler yanıma. Ablamla birlikte. Görünce bi mutlu oldum, ama içim buruktu. Nerde kaldınız falan diye çıkıştığımı hatırlıyorum hatta. Kahvaltı yapmışlar, anca uyanabilmişler, çocukları okula göndermişler falan filan anca gelebilmişler. Neyse bişey kalmamıştı zaten, öğleden sonra doğum yaptım. Doğum anımda da herkes ameliyathanenin önündeydi, kv sesi geliyordu hep sesleniyordu bana yapabilirsin korkma burdayız diye. Videoya çekmişler bide ben doğumda iken, annem ağlamış beklerken kapıda. Çok duygusaldır. Ama videoyu izlerken hiç sıcaklık duyamadım, sinirimden. Neyse sonrasında Akşam 9-10 civarı da babam geldi. O zamana kadar da babamın gelmesini çok beklemiştim. Şimdi belki niye bu kadar kafana taktın diyenler olur, aslında o kadar takmazdım belki ama ablamın da bi evladı var ve doğum yaptığı günü hatırlıyorum. Ben okuldaydım ve duyar duymaz kaçıp hastaneye gitmiştim, annem ve babam zaten hastaneye giriş anından itibaren hastaneden bi an gitmediler. Gece yanımda da kv kaldı, annem de klmayı teklif etti aslında ama yeğenim ve kardeşimin okulunu bahane etti biraz yarım ağız söyledi gibi geldi. Gerek yok diyip gönderdim. Ben doğum yaptıktan aylar sonra bu konu hakkında konuşurken, annemler çok geç gelmişti çok üzülmüştüm dedim. Kv de o gün bende çok sinirlendim, anneni bekliyodun hep hissettim dedi. O günden sonra daha da içime dert oldu. Aileme de söyledim, ikinci doğumda sizi doğurunca aricam diye. Ama annem çok üzüldü, hep bahaneler sıraladı açıklamaya çalıştı. Neyse çok uzattım, şimdi ikinciye hamileyim. Ve ailemi gerçekten doğumdan sonra aramayı düşünüyorum, ama pişman olur muyum yada çok mu abartırım diye de ikilemde kalıyorum. Çok uzun yazdım kusura bakmayın, fikir verirseniz sevinirim
Başkası olsa çağırmayın derdim ama anneniz o... Nasıl üzülür böyle bir şey yapsanız düşünemiyorum bile... Eminim siz de çok üzülmüşsünüzdür o doğum haliyle geç gelmelerine. Ama anne işte... Bence hiç o gün yaşanmamış gibi düşünün ve affedin.Merhaba hanımlar. Aklıme geldikçe içten içe beni üzen bi durum var, onu paylaşmak istedim fikir alabilmek adına.
Ben bundan 2 sene önce ilk bebeğimi kucağıma aldım. Doğuma yakınlaştığım zamanlarda annem, kayınvalidem sık sık arayıp soruyordu gün içinde de hep geliyorlardı yanıma haber almak için. Kv ile aynı binadayız, annemler ile de bikaç sokak var aramızda. Annem ve ablam hep hastaneye gidince hemen ara bizde gelelim saat kaç olursa olsun dediler, doğumum yani sancılarım gece 3-4 saatlerinde başladı ve o saatlerde hastaneye giriş yaptık. Saat 5 civarı da serum falan takılıp beni odaya aldıklarında ailemi arattırdım eşime. Bu sırada kv, kp yanımızda onlarla gittik hastaneye. Neyse ben bekliyorum ki ailem de hemen gelecek, saat 7-8 oldu hala yoklar. Kardeşim var okula giden onu gönderip öyle gelirler belki diye düşündüm, ama bi yandan da moralim bozulmaya başlamıştı. Çünkü o an gerçekten anneme çok ihtiyaç duydum, yanımda olmasını çok istedim. İlk doğumumdu, sancılarım artıyordu saat geçtikçe ve çok da korkuyordum. KV hakkını yiyemem çok çok ilgilendi benimle, çekinme benden kızımsın sen benim korkma falan dedi hep sancılarımda duşa sokmayı bile teklif etti. Ama anne farklıdır ya işte, gözüm gönlüm hep aradı.. Saat 11-12 civarı geldi annemler yanıma. Ablamla birlikte. Görünce bi mutlu oldum, ama içim buruktu. Nerde kaldınız falan diye çıkıştığımı hatırlıyorum hatta. Kahvaltı yapmışlar, anca uyanabilmişler, çocukları okula göndermişler falan filan anca gelebilmişler. Neyse bişey kalmamıştı zaten, öğleden sonra doğum yaptım. Doğum anımda da herkes ameliyathanenin önündeydi, kv sesi geliyordu hep sesleniyordu bana yapabilirsin korkma burdayız diye. Videoya çekmişler bide ben doğumda iken, annem ağlamış beklerken kapıda. Çok duygusaldır. Ama videoyu izlerken hiç sıcaklık duyamadım, sinirimden. Neyse sonrasında Akşam 9-10 civarı da babam geldi. O zamana kadar da babamın gelmesini çok beklemiştim. Şimdi belki niye bu kadar kafana taktın diyenler olur, aslında o kadar takmazdım belki ama ablamın da bi evladı var ve doğum yaptığı günü hatırlıyorum. Ben okuldaydım ve duyar duymaz kaçıp hastaneye gitmiştim, annem ve babam zaten hastaneye giriş anından itibaren hastaneden bi an gitmediler. Gece yanımda da kv kaldı, annem de klmayı teklif etti aslında ama yeğenim ve kardeşimin okulunu bahane etti biraz yarım ağız söyledi gibi geldi. Gerek yok diyip gönderdim. Ben doğum yaptıktan aylar sonra bu konu hakkında konuşurken, annemler çok geç gelmişti çok üzülmüştüm dedim. Kv de o gün bende çok sinirlendim, anneni bekliyodun hep hissettim dedi. O günden sonra daha da içime dert oldu. Aileme de söyledim, ikinci doğumda sizi doğurunca aricam diye. Ama annem çok üzüldü, hep bahaneler sıraladı açıklamaya çalıştı. Neyse çok uzattım, şimdi ikinciye hamileyim. Ve ailemi gerçekten doğumdan sonra aramayı düşünüyorum, ama pişman olur muyum yada çok mu abartırım diye de ikilemde kalıyorum. Çok uzun yazdım kusura bakmayın, fikir verirseniz sevinirim
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?