• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Aileme vs eşimin ailesi, benim kırgınlığım

İçerlemenize sonuna kadar hak veriyorum. Ama annenizi de böyle kabul etmek lazım belkide ve bunu düşünüp düşünüp üzülmek yerine, ne beklentiniz varsa açık açık konuşmak ve yapmasını istemek daha iyi. Hepimiz her konuda şanslı değiliz ne yapalım, bazen en iyisi durumu kabullenmek. Benim annem hayatta bile değil. İki doğum yaptım, keşke görseydi, hiçbir şey yapamasa da sadece gözümün içine baksaydı gibi bir sürü keşkem var. Sizin anneniz hayatta, Allah uzun ömürler de versin, en azından bir olurunu bulma şansınız var. Bebeğiniz de sağlıkla gelsin inşallah.
Çook üzüldüm sizin adınızada, Rabbim mekanını cennet eylesin inşallah.. Hayattayken telafisi mümkün haklısınız, bir şans daha vereceğim. İyi dileğiniz içinde çok teşekkürler
 
Kesinlikle abartı değil size sonuna kadar katılıyorum. O an insan annesini görmek istiyor... yeri geliyor eşini bile görmek istemiyor o doğum sürecinde/anında. Ama anne yi illaki istio tabi bu herkes için geçerli değildir mutlaka. Ama sanırım siz de benim gibisiniz bu konuda. Yinede cok kafaya takmamaya calışın geldi mi gelmedi mi diye. Doğuma odaklanın gelen gelir gelmeyene de artık ona göre muamele edilir💆🏼‍♀️🤷🏼‍♀️🤷🏼‍♀️
Evet bende öyle yapmaya karar verdim, bu kez aynısı yaşanmaz inşallah
 
haklısınız ben olsam bende kırlırdırm
kv gerçekten iyi hoşgörülü bir kadınsa ona güvenmişler anlaşıldı :)

ben olsam çağırırım sakın doğurduktan sonra gelmeyin diye de muhakkak dokundururum
Bende öyle yapacağım, lafımı sokaraktan çağıracağım. Farklı olur inşallah bu kez
 
Anneniz önceliklerini şartlara göre ayarlayamamış.
Kardeşinizin çocuklarına mi bakıyor? O gün için başka bir çözüm bulup sizin yanınıza erkenden gelmesi daha uygun olurdu.
Duygularınızda haklisiniz ama yine de üzülmeyin.
Çocuğunuzu sağlıcakla kucağınıza alin inşallah.
O da üzüntünüzü anlayıp bundan sonra daha hassas davranacaktır.
Çok teşekkür ederim, evet çocuklara bakıyor. Ama ben o gün o bahaneleri yeterli göremedim nedense.. inşallah bu doğumumda farklı olur herşey
 
Ben de okuyunca üzüldüm açıkçası size hak verdim
Ama arkadaslara katılıyorum bu sefer daha hassas olurlar inşallah yine de haber verin zaten vereceğim demissiniz. Ama fazla beklentiye girmeyin bazen olmuyor işte.
 
Yaa size birşeyleri hatırlattıysam çok üzgünüm :KK43: Özel günlerden yana şanssız olanlardanız sanırım, yada geri planda kalan.. Üzmeyin sizde kendinizi
Yok üzülmeyin. nasıl desem mesela
ilk üni okuyan bendim evde ama bilgisayar mezunu olup bilgisayarı olmadan okuyan bunu ailesine kıyıp isteyemeyen istese de gerekli görülmeyecek olan ,
ilk evlenen bendim evde arkadaşlarımın getirdiği altınlara kadar kıyamadığım için anneme verdim ama kayınvalide tarafı beni hiç şeyine sallamadığı için annemin de kılını kıpırdatmadığı, onlar yaptırmıyor diye annemin kınalık giymeyi bırak kınada saç parası bile vermediği
tek bir küçük bir altın bile takmadığı
ablam evlenirken herşeyini a dan z ye yapıp 2 burma takıp kardeşlerimin adına bile altın takıp bana kınamda bir buluz almayan , bırak beni kendi günlük kıyafetle kınamda duran annemin ablamın düğününde 4 kardeş için herkese ayrı ayrı abiye parası verdiği , kendine bile babama bile
doğum olayım zaten malum 2 çocuğumda da bir doğum hediyesi getirmediği bir bayanım. Anlattığım zaman cahilmişim diyor mesela.
Ama dediğim gibi iki çocuğuma da ailem baktı. Çok severler ama diyorum ya çok yaman çelişkiler var. Ablam evlenirken herşey gözüm girdi sanki. Eşim tarafı bişey yapmayınca ailemin de umrunda olmadı. Kardeşim sözlendi bir telaş bir adet gelenek görenek sormayın. Yani bende bilmedikleri herşeyi onlarda öğrendiler daha doğrusu uyguladılar.
eşimin tarafındaki düğüne bile gelmediler. Amaaan bunlar şu an aklıma gelenler .Anlatsam roman olur.

Konunu gaspettim kusura bakma.
 
Sakın yapmayın onlar sizin aileniz ananız babanız kardeşiniz kv lafına bakmayın ne kadar iyi de olsa el bunu unutmayın ve dolduruşa gelmeyin olabilir geç kalmışlardır işlerinde olabilir büyütmeyin ne olursa olsun ele karşı açık vermeyin duygularınızı erken haber verin ve kesinlikle bu durumu küsmek ve alınmak kırılmak yerine anneniz ve babanızla konuşun her konuda iletişim önemli anne baba bakın ben kırıldım ve üzüldüm diye sakince duygularınızı paylaşın onlarda anlarlar zaten ama siz siz olun kim olursa olsun ana gibi yar baba gibi diyar olmaz bu sözü unutmayın kimse baki değil işler kötü gider bir bakarsın sadece yanında ailen kalır akıllı olun duygularınıza kapılmayın kv size yaa evet anne ler gec gelirdı aaa olur mu hiç mi dedi işleri çıkmıştır yoksa aile her zaman yanımda diyin ailene kimse eleştiremez kv kp bile olsa
 
Doğumlarda bende yanlızdım seni iyi anlıyorum. İlk doğumumda annem yaşıyordu ama çok rahatsızdı. Gelememesi normaldi. İkincisinde annem rahmetli olmuştu.
Üçüncü de ölü doğum yapmıştım. Sadece eşim vardı, bu üçünde de. Ablalarım da vardı ama gelmediler. Bahane dersen bizimkilerde de çok.

Anlayacağın üçünde de tek eşim vardı.

Canın ne istiyorsa onu yap. Ama haber verdiğinde yine geç gelirse laf etme. Belli ki verdiği değerler bu kadar.
 
Merhaba hanımlar. Aklıme geldikçe içten içe beni üzen bi durum var, onu paylaşmak istedim fikir alabilmek adına.
Ben bundan 2 sene önce ilk bebeğimi kucağıma aldım. Doğuma yakınlaştığım zamanlarda annem, kayınvalidem sık sık arayıp soruyordu gün içinde de hep geliyorlardı yanıma haber almak için. Kv ile aynı binadayız, annemler ile de bikaç sokak var aramızda. Annem ve ablam hep hastaneye gidince hemen ara bizde gelelim saat kaç olursa olsun dediler, doğumum yani sancılarım gece 3-4 saatlerinde başladı ve o saatlerde hastaneye giriş yaptık. Saat 5 civarı da serum falan takılıp beni odaya aldıklarında ailemi arattırdım eşime. Bu sırada kv, kp yanımızda onlarla gittik hastaneye. Neyse ben bekliyorum ki ailem de hemen gelecek, saat 7-8 oldu hala yoklar. Kardeşim var okula giden onu gönderip öyle gelirler belki diye düşündüm, ama bi yandan da moralim bozulmaya başlamıştı. Çünkü o an gerçekten anneme çok ihtiyaç duydum, yanımda olmasını çok istedim. İlk doğumumdu, sancılarım artıyordu saat geçtikçe ve çok da korkuyordum. KV hakkını yiyemem çok çok ilgilendi benimle, çekinme benden kızımsın sen benim korkma falan dedi hep sancılarımda duşa sokmayı bile teklif etti. Ama anne farklıdır ya işte, gözüm gönlüm hep aradı.. Saat 11-12 civarı geldi annemler yanıma. Ablamla birlikte. Görünce bi mutlu oldum, ama içim buruktu. Nerde kaldınız falan diye çıkıştığımı hatırlıyorum hatta. Kahvaltı yapmışlar, anca uyanabilmişler, çocukları okula göndermişler falan filan anca gelebilmişler. Neyse bişey kalmamıştı zaten, öğleden sonra doğum yaptım. Doğum anımda da herkes ameliyathanenin önündeydi, kv sesi geliyordu hep sesleniyordu bana yapabilirsin korkma burdayız diye. Videoya çekmişler bide ben doğumda iken, annem ağlamış beklerken kapıda. Çok duygusaldır. Ama videoyu izlerken hiç sıcaklık duyamadım, sinirimden. Neyse sonrasında Akşam 9-10 civarı da babam geldi. O zamana kadar da babamın gelmesini çok beklemiştim. Şimdi belki niye bu kadar kafana taktın diyenler olur, aslında o kadar takmazdım belki ama ablamın da bi evladı var ve doğum yaptığı günü hatırlıyorum. Ben okuldaydım ve duyar duymaz kaçıp hastaneye gitmiştim, annem ve babam zaten hastaneye giriş anından itibaren hastaneden bi an gitmediler. Gece yanımda da kv kaldı, annem de klmayı teklif etti aslında ama yeğenim ve kardeşimin okulunu bahane etti biraz yarım ağız söyledi gibi geldi. Gerek yok diyip gönderdim. Ben doğum yaptıktan aylar sonra bu konu hakkında konuşurken, annemler çok geç gelmişti çok üzülmüştüm dedim. Kv de o gün bende çok sinirlendim, anneni bekliyodun hep hissettim dedi. O günden sonra daha da içime dert oldu. Aileme de söyledim, ikinci doğumda sizi doğurunca aricam diye. Ama annem çok üzüldü, hep bahaneler sıraladı açıklamaya çalıştı. Neyse çok uzattım, şimdi ikinciye hamileyim. Ve ailemi gerçekten doğumdan sonra aramayı düşünüyorum, ama pişman olur muyum yada çok mu abartırım diye de ikilemde kalıyorum. Çok uzun yazdım kusura bakmayın, fikir verirseniz sevinirim
Kirilmakta haklısınız ama bu kararı siz vereceksiniz. Anneniz yanınızda olmazsa üzülürsünüz ama cagirdiginiz halde gelmezse yine üzülürsünüz. Bence şimdiden söyleyin. Gelmeyecekseniz haber vermeyeyim deyin.
 
Hissettiklerinizi tahmin edebiliyorum ama bak 2. ye de hamilesini. Annenize kötü davranmayın. ciğerini yakmayın. siz yine çağırın yine geç gelirlerse onların ayıbı. En azından ilerde keşke demessiniz
 
Canım yine seninkiler gelmiş benim.annem ablamın çocuklarına baktığı için gelemedi bile kimsem yoktu doğumda yanımda ki şimdi ptesi günü ikinci bebeğim olacak ondada kimsem olmucak...ben ne yapayım hep tek başımayım...hazırlık,hastane bı Allah'ı. Kuluda demedi kinyapilacak birşeyin var mı diye...oğlum var krese gidiyor bı kase çorbaya muhtaç olduk ta aglayarak kalktım yaptım...vajinal varis başladı ikinci aydan itibaren ...çok ağrı çektim...onun için kimseye kırılma yinede
 
Iyi de sonucta dogumdan once gelmisler. Ustelik yaninizda kv varmis. Benim annem babam dogumdan birkac saat sonra gelebilmislerdi o sirada sadece esim vardi yanimda. Yani bu kadar abartmayin her seyi
 
Sizi doğuran büyüten hayatını size adayan kadının dedikodusunu bilmem kaç yaşında tanıştığınız sadece eşinizin annesi olma sıfatıyla hayatınızda yeri olan kadına yapıyorsunuz. Hem de ne için; doğumunuza beş altı saat erken geldi diye. Ben anlayamıyorum bunu ya. Annemin bende sonsuz kredisi vardır kapris yapar tembellik yapar azıcık ihmal eder ama bitmek yani kredisi
 
bence kv denın ılgısınden emın oldukları ve kv guvendıklerı için ağırdan satmışlar.ne olursa olsun haklısın
 
Merhaba hanımlar. Aklıme geldikçe içten içe beni üzen bi durum var, onu paylaşmak istedim fikir alabilmek adına.
Ben bundan 2 sene önce ilk bebeğimi kucağıma aldım. Doğuma yakınlaştığım zamanlarda annem, kayınvalidem sık sık arayıp soruyordu gün içinde de hep geliyorlardı yanıma haber almak için. Kv ile aynı binadayız, annemler ile de bikaç sokak var aramızda. Annem ve ablam hep hastaneye gidince hemen ara bizde gelelim saat kaç olursa olsun dediler, doğumum yani sancılarım gece 3-4 saatlerinde başladı ve o saatlerde hastaneye giriş yaptık. Saat 5 civarı da serum falan takılıp beni odaya aldıklarında ailemi arattırdım eşime. Bu sırada kv, kp yanımızda onlarla gittik hastaneye. Neyse ben bekliyorum ki ailem de hemen gelecek, saat 7-8 oldu hala yoklar. Kardeşim var okula giden onu gönderip öyle gelirler belki diye düşündüm, ama bi yandan da moralim bozulmaya başlamıştı. Çünkü o an gerçekten anneme çok ihtiyaç duydum, yanımda olmasını çok istedim. İlk doğumumdu, sancılarım artıyordu saat geçtikçe ve çok da korkuyordum. KV hakkını yiyemem çok çok ilgilendi benimle, çekinme benden kızımsın sen benim korkma falan dedi hep sancılarımda duşa sokmayı bile teklif etti. Ama anne farklıdır ya işte, gözüm gönlüm hep aradı.. Saat 11-12 civarı geldi annemler yanıma. Ablamla birlikte. Görünce bi mutlu oldum, ama içim buruktu. Nerde kaldınız falan diye çıkıştığımı hatırlıyorum hatta. Kahvaltı yapmışlar, anca uyanabilmişler, çocukları okula göndermişler falan filan anca gelebilmişler. Neyse bişey kalmamıştı zaten, öğleden sonra doğum yaptım. Doğum anımda da herkes ameliyathanenin önündeydi, kv sesi geliyordu hep sesleniyordu bana yapabilirsin korkma burdayız diye. Videoya çekmişler bide ben doğumda iken, annem ağlamış beklerken kapıda. Çok duygusaldır. Ama videoyu izlerken hiç sıcaklık duyamadım, sinirimden. Neyse sonrasında Akşam 9-10 civarı da babam geldi. O zamana kadar da babamın gelmesini çok beklemiştim. Şimdi belki niye bu kadar kafana taktın diyenler olur, aslında o kadar takmazdım belki ama ablamın da bi evladı var ve doğum yaptığı günü hatırlıyorum. Ben okuldaydım ve duyar duymaz kaçıp hastaneye gitmiştim, annem ve babam zaten hastaneye giriş anından itibaren hastaneden bi an gitmediler. Gece yanımda da kv kaldı, annem de klmayı teklif etti aslında ama yeğenim ve kardeşimin okulunu bahane etti biraz yarım ağız söyledi gibi geldi. Gerek yok diyip gönderdim. Ben doğum yaptıktan aylar sonra bu konu hakkında konuşurken, annemler çok geç gelmişti çok üzülmüştüm dedim. Kv de o gün bende çok sinirlendim, anneni bekliyodun hep hissettim dedi. O günden sonra daha da içime dert oldu. Aileme de söyledim, ikinci doğumda sizi doğurunca aricam diye. Ama annem çok üzüldü, hep bahaneler sıraladı açıklamaya çalıştı. Neyse çok uzattım, şimdi ikinciye hamileyim. Ve ailemi gerçekten doğumdan sonra aramayı düşünüyorum, ama pişman olur muyum yada çok mu abartırım diye de ikilemde kalıyorum. Çok uzun yazdım kusura bakmayın, fikir verirseniz sevinirim
Başkası olsa çağırmayın derdim ama anneniz o... Nasıl üzülür böyle bir şey yapsanız düşünemiyorum bile... Eminim siz de çok üzülmüşsünüzdür o doğum haliyle geç gelmelerine. Ama anne işte... Bence hiç o gün yaşanmamış gibi düşünün ve affedin.
 
ay üzüldüm ya okuyunca. haklısın aslında ama normalde aranız iyimiş zaten o gün demek ki bi aksilik bişey oldu düşünemediler. sen yine doğumdan önce ara, çıkıp gelirler belki bu sefer.
 
belli ki siz duygusalliginizdan dolayi cok üzülmüssünüz lakin artik ilkinde oldugu gibi heyecan olmuyor bu sirf dogum icin degil genelde öyle galiba . Ailedeki ilk dügün bol telasli gecer mesela 3. veya 4. artik bi tecrübe olusuyor ve ilk heyecani kalmiyor.

bence arayin ne olacak ki .Siz size düseni yapmis olacaksiniz
 
o an çok duygusaldnız yanınızda ıstedınız ama boyle olmuş bunu buyutup kınlenmenıze gerek yok bence hem anne babamız dunyamız Allah onları başımızdan eksık etmesın buyuklerde hata yapabılır...
 
Back