- 10 Ağustos 2018
- 520
- 553
- 53
- Konu Sahibi turunculimon
-
- #21
Biz yakın mesafelerdeyiz hepimizin evleri 2-3 sokak aralıklı, kimsenin çok önemli bi mazereti yoktu o yüzden alınmıştım. Kv yanımda olucak hine evet, çok teşekkür ederim
Biz yakın mesafelerdeyiz hepimizin evleri 2-3 sokak aralıklı, kimsenin çok önemli bi mazereti yoktu o yüzden alınmıştım. Kv yanımda olucak hine evet, çok teşekkür ederimAblanla kıyaslaman yanlıs olmus mesela ablamın dogumuna bır ay kala gıttım korkı cıkınca annemle donduk. Sımdı dogum yapacagım ablam gelemeyecek annemde canları sagolsun o zaman oyleydı sımdı boyle olması gerektı. Kv gercekten ablanın kv ıyıyse gozu arkada kalmamıstır annenın demıstır ona bakan ıyı zaten dıye dusunmus olabılır. Alınganlık yapma ben olsam dogumdan sonra sorardım daha ozel bırsey mı olduda gelmedın dıye. Sımdı dogumum olacak ve gorumcem gelecek olumlu yonlerıne bakıyorum esıme daha cok destek olur bana aynı sekılde. Hıc sorgulamadm olmadı gereken boyle dedım sedece sende oyle yap yıne haber ver kv yanında ıse dert etme
Yuhhh, yok artık. Benim annem memleket den uçarak geldi duyar duymaz. Kesinlikle doğumdan sonra haber verirdim. İlkinde az bile yapmışsınız gerçekten ben çokçok üzülürdüm. Doldurmak gibi olmasın bende şimdi ikinciye hamileyim annem şimdiden derdine düştü ya yetşemezsem fln diye. Aileniz size neden bukdar uzak mesafeli davranmış anlamadım doğrusu. Genelde kv biraz daha geride durur hani doğum sürecinde kadın annesine daha çok ihtyaç duyar diye. Sizde anneniz sanki kv niz gibi davranmış. Ben kesinlikle doğurdukttan sonra haber verirdim tabi kayınvalideniz de size destek oluyorsa.Merhaba hanımlar. Aklıme geldikçe içten içe beni üzen bi durum var, onu paylaşmak istedim fikir alabilmek adına.
Ben bundan 2 sene önce ilk bebeğimi kucağıma aldım. Doğuma yakınlaştığım zamanlarda annem, kayınvalidem sık sık arayıp soruyordu gün içinde de hep geliyorlardı yanıma haber almak için. Kv ile aynı binadayız, annemler ile de bikaç sokak var aramızda. Annem ve ablam hep hastaneye gidince hemen ara bizde gelelim saat kaç olursa olsun dediler, doğumum yani sancılarım gece 3-4 saatlerinde başladı ve o saatlerde hastaneye giriş yaptık. Saat 5 civarı da serum falan takılıp beni odaya aldıklarında ailemi arattırdım eşime. Bu sırada kv, kp yanımızda onlarla gittik hastaneye. Neyse ben bekliyorum ki ailem de hemen gelecek, saat 7-8 oldu hala yoklar. Kardeşim var okula giden onu gönderip öyle gelirler belki diye düşündüm, ama bi yandan da moralim bozulmaya başlamıştı. Çünkü o an gerçekten anneme çok ihtiyaç duydum, yanımda olmasını çok istedim. İlk doğumumdu, sancılarım artıyordu saat geçtikçe ve çok da korkuyordum. KV hakkını yiyemem çok çok ilgilendi benimle, çekinme benden kızımsın sen benim korkma falan dedi hep sancılarımda duşa sokmayı bile teklif etti. Ama anne farklıdır ya işte, gözüm gönlüm hep aradı.. Saat 11-12 civarı geldi annemler yanıma. Ablamla birlikte. Görünce bi mutlu oldum, ama içim buruktu. Nerde kaldınız falan diye çıkıştığımı hatırlıyorum hatta. Kahvaltı yapmışlar, anca uyanabilmişler, çocukları okula göndermişler falan filan anca gelebilmişler. Neyse bişey kalmamıştı zaten, öğleden sonra doğum yaptım. Doğum anımda da herkes ameliyathanenin önündeydi, kv sesi geliyordu hep sesleniyordu bana yapabilirsin korkma burdayız diye. Videoya çekmişler bide ben doğumda iken, annem ağlamış beklerken kapıda. Çok duygusaldır. Ama videoyu izlerken hiç sıcaklık duyamadım, sinirimden. Neyse sonrasında Akşam 9-10 civarı da babam geldi. O zamana kadar da babamın gelmesini çok beklemiştim. Şimdi belki niye bu kadar kafana taktın diyenler olur, aslında o kadar takmazdım belki ama ablamın da bi evladı var ve doğum yaptığı günü hatırlıyorum. Ben okuldaydım ve duyar duymaz kaçıp hastaneye gitmiştim, annem ve babam zaten hastaneye giriş anından itibaren hastaneden bi an gitmediler. Gece yanımda da kv kaldı, annem de klmayı teklif etti aslında ama yeğenim ve kardeşimin okulunu bahane etti biraz yarım ağız söyledi gibi geldi. Gerek yok diyip gönderdim. Ben doğum yaptıktan aylar sonra bu konu hakkında konuşurken, annemler çok geç gelmişti çok üzülmüştüm dedim. Kv de o gün bende çok sinirlendim, anneni bekliyodun hep hissettim dedi. O günden sonra daha da içime dert oldu. Aileme de söyledim, ikinci doğumda sizi doğurunca aricam diye. Ama annem çok üzüldü, hep bahaneler sıraladı açıklamaya çalıştı. Neyse çok uzattım, şimdi ikinciye hamileyim. Ve ailemi gerçekten doğumdan sonra aramayı düşünüyorum, ama pişman olur muyum yada çok mu abartırım diye de ikilemde kalıyorum. Çok uzun yazdım kusura bakmayın, fikir verirseniz sevinirim
Son cümlenize aynen katılıyorum, o yüzden böyle içerledim zaten. Hatta anne olunca daha da bastırdı bu kırgınlık, ben evladımı asla yalnız bırakmazdım diye düşündüm. Baştan lafımı sokarak arayacağım sanırım, teşekkür ederimBir intikam duygusuyla ya da öfkeyle hareket etmeyin bence. Neye ihtiyacınız olduğunu düşünüp, ona göre hareket edin. Mesela annenize seni doğurduktan sonra çağıracağım demek yerine, hastaneye gittiğim an seni yanımda görmek istiyorum, ilkinde bunun eksikliğini yaşattın, bu son şansın deyin. Hem azıcık içinizi soğutmuş, hem de ihtiyacınız olanı almış olursunuz. =) Doğumdan sonra çağırırsanız, yine aynı eksikliği hissedecek, üzüleceksiniz, bırakın sizin yerinize onlar üzülsün yav. Çok mu kötüyüm bilemedim ama hamile olan, önceliği olan sizsiniz. Azıcık ince düşünemiyorlarsa, emrivaki yapın. Herhangi bir insana böyle emrivaki yapamazsınız elbette ama anne bu ya, yavrusunun en ihtiyacı olan zamanda yanında da olmayacaksa, anlamı nedir anneliğin?
Evet bende o gün ikisi yer değiştirmiş gibi hissettim, abarttığımı söyleyenler de var şuan gerçi ama yaşayan daha iyi anlıyor sanırım. Aramaya karar verdim ama yine aynısı yaşanırsa tavrım farklı olucakYuhhh, yok artık. Benim annem memleket den ıçarak geldi duyar duymaz. Kesinlikle doğumdan sonra haber verirsim. İlkinde az bile yapmışsınız gerçekten ben çokçok üzülürdüm. Doldurmak gibi olmasın bende şimdi ikinciye hamileyim annem şimdiden derdine düştü ya yetşemezsem fln diye. Aileniz size neden bukdar uzak mesafeli davranmış anlamadım doğrusu. Genelde kv biraz daha geride durur hani doğum sürecinde kadın annesine daha çok ihtyaç duyar diye. Sizde anneniz sanki kv niz gibi davranmış. Ben kesinlikle doğurdukttan sonra haber verirdim tabi kayınvalideniz de size destek oluyorsa.
Rabbim sizede nasip eder tekrar inşallah, haber vericem sanırım ve sonrasında ona göre tavır koyucambir daha hamıle kalırsam kımseye haber vermeyecem diye kendi kendime ah ettim
rabbim nasip ederse herkes kilomdan anlasın istiyorum ,
ama senın yerınde olsam haber vermezdim
Şükürler olsun ki sancilarimdan itibaren annem yanimdaydi, elbette ki anne yerini tutamaz kv ama ne mutlu size ki kv niz anne kadar yakin olmuş koşmuş herseyinize. Her ikisi de harika olan cok nadir oluyor aileden gulen kv kp den gülmüyor, kv kp den gulen aileden gulmuyor, hicbirinden gulmeyen icin hayat zaten cok zorlasiyor. Ama yine de yapayalniz degilmissiniz ve gec de olsa yetismisler. Dogum bittiginde herkes oradaymis. Benim kv full makyajini yapip resmen gecerken ugradik modunda gelmisti. Anlatsam film konusu olur. Yine de el eldir. Olsun annecigine sitemini soylemissin zaten, bu sefer cok daha dikkat edecektir eminim. Sen yine de oz annene yuz cevirme. Bence doguma girmeden haber et.Merhaba hanımlar. Aklıme geldikçe içten içe beni üzen bi durum var, onu paylaşmak istedim fikir alabilmek adına.
Ben bundan 2 sene önce ilk bebeğimi kucağıma aldım. Doğuma yakınlaştığım zamanlarda annem, kayınvalidem sık sık arayıp soruyordu gün içinde de hep geliyorlardı yanıma haber almak için. Kv ile aynı binadayız, annemler ile de bikaç sokak var aramızda. Annem ve ablam hep hastaneye gidince hemen ara bizde gelelim saat kaç olursa olsun dediler, doğumum yani sancılarım gece 3-4 saatlerinde başladı ve o saatlerde hastaneye giriş yaptık. Saat 5 civarı da serum falan takılıp beni odaya aldıklarında ailemi arattırdım eşime. Bu sırada kv, kp yanımızda onlarla gittik hastaneye. Neyse ben bekliyorum ki ailem de hemen gelecek, saat 7-8 oldu hala yoklar. Kardeşim var okula giden onu gönderip öyle gelirler belki diye düşündüm, ama bi yandan da moralim bozulmaya başlamıştı. Çünkü o an gerçekten anneme çok ihtiyaç duydum, yanımda olmasını çok istedim. İlk doğumumdu, sancılarım artıyordu saat geçtikçe ve çok da korkuyordum. KV hakkını yiyemem çok çok ilgilendi benimle, çekinme benden kızımsın sen benim korkma falan dedi hep sancılarımda duşa sokmayı bile teklif etti. Ama anne farklıdır ya işte, gözüm gönlüm hep aradı.. Saat 11-12 civarı geldi annemler yanıma. Ablamla birlikte. Görünce bi mutlu oldum, ama içim buruktu. Nerde kaldınız falan diye çıkıştığımı hatırlıyorum hatta. Kahvaltı yapmışlar, anca uyanabilmişler, çocukları okula göndermişler falan filan anca gelebilmişler. Neyse bişey kalmamıştı zaten, öğleden sonra doğum yaptım. Doğum anımda da herkes ameliyathanenin önündeydi, kv sesi geliyordu hep sesleniyordu bana yapabilirsin korkma burdayız diye. Videoya çekmişler bide ben doğumda iken, annem ağlamış beklerken kapıda. Çok duygusaldır. Ama videoyu izlerken hiç sıcaklık duyamadım, sinirimden. Neyse sonrasında Akşam 9-10 civarı da babam geldi. O zamana kadar da babamın gelmesini çok beklemiştim. Şimdi belki niye bu kadar kafana taktın diyenler olur, aslında o kadar takmazdım belki ama ablamın da bi evladı var ve doğum yaptığı günü hatırlıyorum. Ben okuldaydım ve duyar duymaz kaçıp hastaneye gitmiştim, annem ve babam zaten hastaneye giriş anından itibaren hastaneden bi an gitmediler. Gece yanımda da kv kaldı, annem de klmayı teklif etti aslında ama yeğenim ve kardeşimin okulunu bahane etti biraz yarım ağız söyledi gibi geldi. Gerek yok diyip gönderdim. Ben doğum yaptıktan aylar sonra bu konu hakkında konuşurken, annemler çok geç gelmişti çok üzülmüştüm dedim. Kv de o gün bende çok sinirlendim, anneni bekliyodun hep hissettim dedi. O günden sonra daha da içime dert oldu. Aileme de söyledim, ikinci doğumda sizi doğurunca aricam diye. Ama annem çok üzüldü, hep bahaneler sıraladı açıklamaya çalıştı. Neyse çok uzattım, şimdi ikinciye hamileyim. Ve ailemi gerçekten doğumdan sonra aramayı düşünüyorum, ama pişman olur muyum yada çok mu abartırım diye de ikilemde kalıyorum. Çok uzun yazdım kusura bakmayın, fikir verirseniz sevinirim
İçerlemenize sonuna kadar hak veriyorum. Ama annenizi de böyle kabul etmek lazım belkide ve bunu düşünüp düşünüp üzülmek yerine, ne beklentiniz varsa açık açık konuşmak ve yapmasını istemek daha iyi. Hepimiz her konuda şanslı değiliz ne yapalım, bazen en iyisi durumu kabullenmek. Benim annem hayatta bile değil. İki doğum yaptım, keşke görseydi, hiçbir şey yapamasa da sadece gözümün içine baksaydı gibi bir sürü keşkem var. Sizin anneniz hayatta, Allah uzun ömürler de versin, en azından bir olurunu bulma şansınız var. Bebeğiniz de sağlıkla gelsin inşallah.Son cümlenize aynen katılıyorum, o yüzden böyle içerledim zaten. Hatta anne olunca daha da bastırdı bu kırgınlık, ben evladımı asla yalnız bırakmazdım diye düşündüm. Baştan lafımı sokarak arayacağım sanırım, teşekkür ederim
Kesinlikle abartı değil size sonuna kadar katılıyorum. O an insan annesini görmek istiyor... yeri geliyor eşini bile görmek istemiyor o doğum sürecinde/anında. Ama anne yi illaki istio tabi bu herkes için geçerli değildir mutlaka. Ama sanırım siz de benim gibisiniz bu konuda. Yinede cok kafaya takmamaya calışın geldi mi gelmedi mi diye. Doğuma odaklanın gelen gelir gelmeyene de artık ona göre muamele edilirEvet bende o gün ikisi yer değiştirmiş gibi hissettim, abarttığımı söyleyenler de var şuan gerçi ama yaşayan daha iyi anlıyor sanırım. Aramaya karar verdim ama yine aynısı yaşanırsa tavrım farklı olucak
Haklısınız evet insan bekliyor bir de ilk doğum.İnsan kahvaltı etmeden bile koşa koşa gelir ablanız gönderip cocukları arkadan gelebilirdi.Merhaba hanımlar. Aklıme geldikçe içten içe beni üzen bi durum var, onu paylaşmak istedim fikir alabilmek adına.
Ben bundan 2 sene önce ilk bebeğimi kucağıma aldım. Doğuma yakınlaştığım zamanlarda annem, kayınvalidem sık sık arayıp soruyordu gün içinde de hep geliyorlardı yanıma haber almak için. Kv ile aynı binadayız, annemler ile de bikaç sokak var aramızda. Annem ve ablam hep hastaneye gidince hemen ara bizde gelelim saat kaç olursa olsun dediler, doğumum yani sancılarım gece 3-4 saatlerinde başladı ve o saatlerde hastaneye giriş yaptık. Saat 5 civarı da serum falan takılıp beni odaya aldıklarında ailemi arattırdım eşime. Bu sırada kv, kp yanımızda onlarla gittik hastaneye. Neyse ben bekliyorum ki ailem de hemen gelecek, saat 7-8 oldu hala yoklar. Kardeşim var okula giden onu gönderip öyle gelirler belki diye düşündüm, ama bi yandan da moralim bozulmaya başlamıştı. Çünkü o an gerçekten anneme çok ihtiyaç duydum, yanımda olmasını çok istedim. İlk doğumumdu, sancılarım artıyordu saat geçtikçe ve çok da korkuyordum. KV hakkını yiyemem çok çok ilgilendi benimle, çekinme benden kızımsın sen benim korkma falan dedi hep sancılarımda duşa sokmayı bile teklif etti. Ama anne farklıdır ya işte, gözüm gönlüm hep aradı.. Saat 11-12 civarı geldi annemler yanıma. Ablamla birlikte. Görünce bi mutlu oldum, ama içim buruktu. Nerde kaldınız falan diye çıkıştığımı hatırlıyorum hatta. Kahvaltı yapmışlar, anca uyanabilmişler, çocukları okula göndermişler falan filan anca gelebilmişler. Neyse bişey kalmamıştı zaten, öğleden sonra doğum yaptım. Doğum anımda da herkes ameliyathanenin önündeydi, kv sesi geliyordu hep sesleniyordu bana yapabilirsin korkma burdayız diye. Videoya çekmişler bide ben doğumda iken, annem ağlamış beklerken kapıda. Çok duygusaldır. Ama videoyu izlerken hiç sıcaklık duyamadım, sinirimden. Neyse sonrasında Akşam 9-10 civarı da babam geldi. O zamana kadar da babamın gelmesini çok beklemiştim. Şimdi belki niye bu kadar kafana taktın diyenler olur, aslında o kadar takmazdım belki ama ablamın da bi evladı var ve doğum yaptığı günü hatırlıyorum. Ben okuldaydım ve duyar duymaz kaçıp hastaneye gitmiştim, annem ve babam zaten hastaneye giriş anından itibaren hastaneden bi an gitmediler. Gece yanımda da kv kaldı, annem de klmayı teklif etti aslında ama yeğenim ve kardeşimin okulunu bahane etti biraz yarım ağız söyledi gibi geldi. Gerek yok diyip gönderdim. Ben doğum yaptıktan aylar sonra bu konu hakkında konuşurken, annemler çok geç gelmişti çok üzülmüştüm dedim. Kv de o gün bende çok sinirlendim, anneni bekliyodun hep hissettim dedi. O günden sonra daha da içime dert oldu. Aileme de söyledim, ikinci doğumda sizi doğurunca aricam diye. Ama annem çok üzüldü, hep bahaneler sıraladı açıklamaya çalıştı. Neyse çok uzattım, şimdi ikinciye hamileyim. Ve ailemi gerçekten doğumdan sonra aramayı düşünüyorum, ama pişman olur muyum yada çok mu abartırım diye de ikilemde kalıyorum. Çok uzun yazdım kusura bakmayın, fikir verirseniz sevinirim
haklısınız ben olsam bende kırlırdırmKüslük değil zaten, sadece içten içe bi kırgınlık
İki aileden yanada şanslı olduğunu düşünenlerdenim aslında ben, öyle büyük problemler yaşamadım çok şükür iki taraflada. Ama bazı şeyler insanı çok incitebiliyormuş, onu anladım bu yaşadığımla. Yüz çevirmedim tabiki anneme, kırgınlığım geçmedi nedense aklıma geldikçe üzülüyorum işte.. Haber vericem yine doğumdan önce, inşallah bu kez farklı olurŞükürler olsun ki sancilarimdan itibaren annem yanimdaydi, elbette ki anne yerini tutamaz kv ama ne mutlu size ki kv niz anne kadar yakin olmuş koşmuş herseyinize. Her ikisi de harika olan cok nadir oluyor aileden gulen kv kp den gülmüyor, kv kp den gulen aileden gulmuyor, hicbirinden gulmeyen icin hayat zaten cok zorlasiyor. Ama yine de yapayalniz degilmissiniz ve gec de olsa yetismisler. Dogum bittiginde herkes oradaymis. Benim kv full makyajini yapip resmen gecerken ugradik modunda gelmisti. Anlatsam film konusu olur. Yine de el eldir. Olsun annecigine sitemini soylemissin zaten, bu sefer cok daha dikkat edecektir eminim. Sen yine de oz annene yuz cevirme. Bence doguma girmeden haber et.
Teşekkür ederim, evet öyle yapmaya karar verdim bende inşallah farklı olur bu kezBöyle bir olay yaşasam bende çok kırılırdım. Bence bir şans daha verin ailenize sonra pişman olmayın
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?