• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Aileme vs eşimin ailesi, benim kırgınlığım

Serpico19 .!.:
Ablanla kıyaslaman yanlıs olmus mesela ablamın dogumuna bır ay kala gıttım korkı cıkınca annemle donduk. Sımdı dogum yapacagım ablam gelemeyecek annemde canları sagolsun o zaman oyleydı sımdı boyle olması gerektı. Kv gercekten ablanın kv ıyıyse gozu arkada kalmamıstır annenın demıstır ona bakan ıyı zaten dıye dusunmus olabılır. Alınganlık yapma ben olsam dogumdan sonra sorardım daha ozel bırsey mı olduda gelmedın dıye. Sımdı dogumum olacak ve gorumcem gelecek olumlu yonlerıne bakıyorum esıme daha cok destek olur bana aynı sekılde. Hıc sorgulamadm olmadı gereken boyle dedım sedece sende oyle yap yıne haber ver kv yanında ıse dert etme
Genişletmek için tıkla...
Biz yakın mesafelerdeyiz hepimizin evleri 2-3 sokak aralıklı, kimsenin çok önemli bi mazereti yoktu o yüzden alınmıştım. Kv yanımda olucak hine evet, çok teşekkür ederim
 
Bir intikam duygusuyla ya da öfkeyle hareket etmeyin bence. Neye ihtiyacınız olduğunu düşünüp, ona göre hareket edin. Mesela annenize seni doğurduktan sonra çağıracağım demek yerine, hastaneye gittiğim an seni yanımda görmek istiyorum, ilkinde bunun eksikliğini yaşattın, bu son şansın deyin. Hem azıcık içinizi soğutmuş, hem de ihtiyacınız olanı almış olursunuz. =) Doğumdan sonra çağırırsanız, yine aynı eksikliği hissedecek, üzüleceksiniz, bırakın sizin yerinize onlar üzülsün yav. Çok mu kötüyüm bilemedim ama hamile olan, önceliği olan sizsiniz. Azıcık ince düşünemiyorlarsa, emrivaki yapın. Herhangi bir insana böyle emrivaki yapamazsınız elbette ama anne bu ya, yavrusunun en ihtiyacı olan zamanda yanında da olmayacaksa, anlamı nedir anneliğin?
 
turunculimon .!.:
Merhaba hanımlar. Aklıme geldikçe içten içe beni üzen bi durum var, onu paylaşmak istedim fikir alabilmek adına.
Ben bundan 2 sene önce ilk bebeğimi kucağıma aldım. Doğuma yakınlaştığım zamanlarda annem, kayınvalidem sık sık arayıp soruyordu gün içinde de hep geliyorlardı yanıma haber almak için. Kv ile aynı binadayız, annemler ile de bikaç sokak var aramızda. Annem ve ablam hep hastaneye gidince hemen ara bizde gelelim saat kaç olursa olsun dediler, doğumum yani sancılarım gece 3-4 saatlerinde başladı ve o saatlerde hastaneye giriş yaptık. Saat 5 civarı da serum falan takılıp beni odaya aldıklarında ailemi arattırdım eşime. Bu sırada kv, kp yanımızda onlarla gittik hastaneye. Neyse ben bekliyorum ki ailem de hemen gelecek, saat 7-8 oldu hala yoklar. Kardeşim var okula giden onu gönderip öyle gelirler belki diye düşündüm, ama bi yandan da moralim bozulmaya başlamıştı. Çünkü o an gerçekten anneme çok ihtiyaç duydum, yanımda olmasını çok istedim. İlk doğumumdu, sancılarım artıyordu saat geçtikçe ve çok da korkuyordum. KV hakkını yiyemem çok çok ilgilendi benimle, çekinme benden kızımsın sen benim korkma falan dedi hep sancılarımda duşa sokmayı bile teklif etti. Ama anne farklıdır ya işte, gözüm gönlüm hep aradı.. Saat 11-12 civarı geldi annemler yanıma. Ablamla birlikte. Görünce bi mutlu oldum, ama içim buruktu. Nerde kaldınız falan diye çıkıştığımı hatırlıyorum hatta. Kahvaltı yapmışlar, anca uyanabilmişler, çocukları okula göndermişler falan filan anca gelebilmişler. Neyse bişey kalmamıştı zaten, öğleden sonra doğum yaptım. Doğum anımda da herkes ameliyathanenin önündeydi, kv sesi geliyordu hep sesleniyordu bana yapabilirsin korkma burdayız diye. Videoya çekmişler bide ben doğumda iken, annem ağlamış beklerken kapıda. Çok duygusaldır. Ama videoyu izlerken hiç sıcaklık duyamadım, sinirimden. Neyse sonrasında Akşam 9-10 civarı da babam geldi. O zamana kadar da babamın gelmesini çok beklemiştim. Şimdi belki niye bu kadar kafana taktın diyenler olur, aslında o kadar takmazdım belki ama ablamın da bi evladı var ve doğum yaptığı günü hatırlıyorum. Ben okuldaydım ve duyar duymaz kaçıp hastaneye gitmiştim, annem ve babam zaten hastaneye giriş anından itibaren hastaneden bi an gitmediler. Gece yanımda da kv kaldı, annem de klmayı teklif etti aslında ama yeğenim ve kardeşimin okulunu bahane etti biraz yarım ağız söyledi gibi geldi. Gerek yok diyip gönderdim. Ben doğum yaptıktan aylar sonra bu konu hakkında konuşurken, annemler çok geç gelmişti çok üzülmüştüm dedim. Kv de o gün bende çok sinirlendim, anneni bekliyodun hep hissettim dedi. O günden sonra daha da içime dert oldu. Aileme de söyledim, ikinci doğumda sizi doğurunca aricam diye. Ama annem çok üzüldü, hep bahaneler sıraladı açıklamaya çalıştı. Neyse çok uzattım, şimdi ikinciye hamileyim. Ve ailemi gerçekten doğumdan sonra aramayı düşünüyorum, ama pişman olur muyum yada çok mu abartırım diye de ikilemde kalıyorum. Çok uzun yazdım kusura bakmayın, fikir verirseniz sevinirim
Genişletmek için tıkla...
Yuhhh, yok artık. Benim annem memleket den uçarak geldi duyar duymaz. Kesinlikle doğumdan sonra haber verirdim. İlkinde az bile yapmışsınız gerçekten ben çokçok üzülürdüm. Doldurmak gibi olmasın bende şimdi ikinciye hamileyim annem şimdiden derdine düştü ya yetşemezsem fln diye. Aileniz size neden bukdar uzak mesafeli davranmış anlamadım doğrusu. Genelde kv biraz daha geride durur hani doğum sürecinde kadın annesine daha çok ihtyaç duyar diye. Sizde anneniz sanki kv niz gibi davranmış. Ben kesinlikle doğurdukttan sonra haber verirdim tabi kayınvalideniz de size destek oluyorsa.
 
Loreth .!.:
Bir intikam duygusuyla ya da öfkeyle hareket etmeyin bence. Neye ihtiyacınız olduğunu düşünüp, ona göre hareket edin. Mesela annenize seni doğurduktan sonra çağıracağım demek yerine, hastaneye gittiğim an seni yanımda görmek istiyorum, ilkinde bunun eksikliğini yaşattın, bu son şansın deyin. Hem azıcık içinizi soğutmuş, hem de ihtiyacınız olanı almış olursunuz. =) Doğumdan sonra çağırırsanız, yine aynı eksikliği hissedecek, üzüleceksiniz, bırakın sizin yerinize onlar üzülsün yav. Çok mu kötüyüm bilemedim ama hamile olan, önceliği olan sizsiniz. Azıcık ince düşünemiyorlarsa, emrivaki yapın. Herhangi bir insana böyle emrivaki yapamazsınız elbette ama anne bu ya, yavrusunun en ihtiyacı olan zamanda yanında da olmayacaksa, anlamı nedir anneliğin?
Genişletmek için tıkla...
Son cümlenize aynen katılıyorum, o yüzden böyle içerledim zaten. Hatta anne olunca daha da bastırdı bu kırgınlık, ben evladımı asla yalnız bırakmazdım diye düşündüm. Baştan lafımı sokarak arayacağım sanırım, teşekkür ederim
 
bir daha hamıle kalırsam kımseye haber vermeyecem diye kendi kendime ah ettim
rabbim nasip ederse herkes kilomdan anlasın istiyorum ,

ama senın yerınde olsam haber vermezdim
 
Esyyyyyyyyyyy .!.:
Yuhhh, yok artık. Benim annem memleket den ıçarak geldi duyar duymaz. Kesinlikle doğumdan sonra haber verirsim. İlkinde az bile yapmışsınız gerçekten ben çokçok üzülürdüm. Doldurmak gibi olmasın bende şimdi ikinciye hamileyim annem şimdiden derdine düştü ya yetşemezsem fln diye. Aileniz size neden bukdar uzak mesafeli davranmış anlamadım doğrusu. Genelde kv biraz daha geride durur hani doğum sürecinde kadın annesine daha çok ihtyaç duyar diye. Sizde anneniz sanki kv niz gibi davranmış. Ben kesinlikle doğurdukttan sonra haber verirdim tabi kayınvalideniz de size destek oluyorsa.
Genişletmek için tıkla...
Evet bende o gün ikisi yer değiştirmiş gibi hissettim, abarttığımı söyleyenler de var şuan gerçi ama yaşayan daha iyi anlıyor sanırım. Aramaya karar verdim ama yine aynısı yaşanırsa tavrım farklı olucak
 
turunculimon .!.:
Merhaba hanımlar. Aklıme geldikçe içten içe beni üzen bi durum var, onu paylaşmak istedim fikir alabilmek adına.
Ben bundan 2 sene önce ilk bebeğimi kucağıma aldım. Doğuma yakınlaştığım zamanlarda annem, kayınvalidem sık sık arayıp soruyordu gün içinde de hep geliyorlardı yanıma haber almak için. Kv ile aynı binadayız, annemler ile de bikaç sokak var aramızda. Annem ve ablam hep hastaneye gidince hemen ara bizde gelelim saat kaç olursa olsun dediler, doğumum yani sancılarım gece 3-4 saatlerinde başladı ve o saatlerde hastaneye giriş yaptık. Saat 5 civarı da serum falan takılıp beni odaya aldıklarında ailemi arattırdım eşime. Bu sırada kv, kp yanımızda onlarla gittik hastaneye. Neyse ben bekliyorum ki ailem de hemen gelecek, saat 7-8 oldu hala yoklar. Kardeşim var okula giden onu gönderip öyle gelirler belki diye düşündüm, ama bi yandan da moralim bozulmaya başlamıştı. Çünkü o an gerçekten anneme çok ihtiyaç duydum, yanımda olmasını çok istedim. İlk doğumumdu, sancılarım artıyordu saat geçtikçe ve çok da korkuyordum. KV hakkını yiyemem çok çok ilgilendi benimle, çekinme benden kızımsın sen benim korkma falan dedi hep sancılarımda duşa sokmayı bile teklif etti. Ama anne farklıdır ya işte, gözüm gönlüm hep aradı.. Saat 11-12 civarı geldi annemler yanıma. Ablamla birlikte. Görünce bi mutlu oldum, ama içim buruktu. Nerde kaldınız falan diye çıkıştığımı hatırlıyorum hatta. Kahvaltı yapmışlar, anca uyanabilmişler, çocukları okula göndermişler falan filan anca gelebilmişler. Neyse bişey kalmamıştı zaten, öğleden sonra doğum yaptım. Doğum anımda da herkes ameliyathanenin önündeydi, kv sesi geliyordu hep sesleniyordu bana yapabilirsin korkma burdayız diye. Videoya çekmişler bide ben doğumda iken, annem ağlamış beklerken kapıda. Çok duygusaldır. Ama videoyu izlerken hiç sıcaklık duyamadım, sinirimden. Neyse sonrasında Akşam 9-10 civarı da babam geldi. O zamana kadar da babamın gelmesini çok beklemiştim. Şimdi belki niye bu kadar kafana taktın diyenler olur, aslında o kadar takmazdım belki ama ablamın da bi evladı var ve doğum yaptığı günü hatırlıyorum. Ben okuldaydım ve duyar duymaz kaçıp hastaneye gitmiştim, annem ve babam zaten hastaneye giriş anından itibaren hastaneden bi an gitmediler. Gece yanımda da kv kaldı, annem de klmayı teklif etti aslında ama yeğenim ve kardeşimin okulunu bahane etti biraz yarım ağız söyledi gibi geldi. Gerek yok diyip gönderdim. Ben doğum yaptıktan aylar sonra bu konu hakkında konuşurken, annemler çok geç gelmişti çok üzülmüştüm dedim. Kv de o gün bende çok sinirlendim, anneni bekliyodun hep hissettim dedi. O günden sonra daha da içime dert oldu. Aileme de söyledim, ikinci doğumda sizi doğurunca aricam diye. Ama annem çok üzüldü, hep bahaneler sıraladı açıklamaya çalıştı. Neyse çok uzattım, şimdi ikinciye hamileyim. Ve ailemi gerçekten doğumdan sonra aramayı düşünüyorum, ama pişman olur muyum yada çok mu abartırım diye de ikilemde kalıyorum. Çok uzun yazdım kusura bakmayın, fikir verirseniz sevinirim
Genişletmek için tıkla...
Şükürler olsun ki sancilarimdan itibaren annem yanimdaydi, elbette ki anne yerini tutamaz kv ama ne mutlu size ki kv niz anne kadar yakin olmuş koşmuş herseyinize. Her ikisi de harika olan cok nadir oluyor aileden gulen kv kp den gülmüyor, kv kp den gulen aileden gulmuyor, hicbirinden gulmeyen icin hayat zaten cok zorlasiyor. Ama yine de yapayalniz degilmissiniz ve gec de olsa yetismisler. Dogum bittiginde herkes oradaymis. Benim kv full makyajini yapip resmen gecerken ugradik modunda gelmisti. Anlatsam film konusu olur. Yine de el eldir. Olsun annecigine sitemini soylemissin zaten, bu sefer cok daha dikkat edecektir eminim. Sen yine de oz annene yuz cevirme. Bence doguma girmeden haber et.
 
turunculimon .!.:
Son cümlenize aynen katılıyorum, o yüzden böyle içerledim zaten. Hatta anne olunca daha da bastırdı bu kırgınlık, ben evladımı asla yalnız bırakmazdım diye düşündüm. Baştan lafımı sokarak arayacağım sanırım, teşekkür ederim
Genişletmek için tıkla...
İçerlemenize sonuna kadar hak veriyorum. Ama annenizi de böyle kabul etmek lazım belkide ve bunu düşünüp düşünüp üzülmek yerine, ne beklentiniz varsa açık açık konuşmak ve yapmasını istemek daha iyi. Hepimiz her konuda şanslı değiliz ne yapalım, bazen en iyisi durumu kabullenmek. Benim annem hayatta bile değil. İki doğum yaptım, keşke görseydi, hiçbir şey yapamasa da sadece gözümün içine baksaydı gibi bir sürü keşkem var. Sizin anneniz hayatta, Allah uzun ömürler de versin, en azından bir olurunu bulma şansınız var. Bebeğiniz de sağlıkla gelsin inşallah.
 
Son düzenleme:
turunculimon .!.:
Evet bende o gün ikisi yer değiştirmiş gibi hissettim, abarttığımı söyleyenler de var şuan gerçi ama yaşayan daha iyi anlıyor sanırım. Aramaya karar verdim ama yine aynısı yaşanırsa tavrım farklı olucak
Genişletmek için tıkla...
Kesinlikle abartı değil size sonuna kadar katılıyorum. O an insan annesini görmek istiyor... yeri geliyor eşini bile görmek istemiyor o doğum sürecinde/anında. Ama anne yi illaki istio tabi bu herkes için geçerli değildir mutlaka. Ama sanırım siz de benim gibisiniz bu konuda. Yinede cok kafaya takmamaya calışın geldi mi gelmedi mi diye. Doğuma odaklanın gelen gelir gelmeyene de artık ona göre muamele edilir💆🏼‍♀️🤷🏼‍♀️🤷🏼‍♀️
 
turunculimon .!.:
Merhaba hanımlar. Aklıme geldikçe içten içe beni üzen bi durum var, onu paylaşmak istedim fikir alabilmek adına.
Ben bundan 2 sene önce ilk bebeğimi kucağıma aldım. Doğuma yakınlaştığım zamanlarda annem, kayınvalidem sık sık arayıp soruyordu gün içinde de hep geliyorlardı yanıma haber almak için. Kv ile aynı binadayız, annemler ile de bikaç sokak var aramızda. Annem ve ablam hep hastaneye gidince hemen ara bizde gelelim saat kaç olursa olsun dediler, doğumum yani sancılarım gece 3-4 saatlerinde başladı ve o saatlerde hastaneye giriş yaptık. Saat 5 civarı da serum falan takılıp beni odaya aldıklarında ailemi arattırdım eşime. Bu sırada kv, kp yanımızda onlarla gittik hastaneye. Neyse ben bekliyorum ki ailem de hemen gelecek, saat 7-8 oldu hala yoklar. Kardeşim var okula giden onu gönderip öyle gelirler belki diye düşündüm, ama bi yandan da moralim bozulmaya başlamıştı. Çünkü o an gerçekten anneme çok ihtiyaç duydum, yanımda olmasını çok istedim. İlk doğumumdu, sancılarım artıyordu saat geçtikçe ve çok da korkuyordum. KV hakkını yiyemem çok çok ilgilendi benimle, çekinme benden kızımsın sen benim korkma falan dedi hep sancılarımda duşa sokmayı bile teklif etti. Ama anne farklıdır ya işte, gözüm gönlüm hep aradı.. Saat 11-12 civarı geldi annemler yanıma. Ablamla birlikte. Görünce bi mutlu oldum, ama içim buruktu. Nerde kaldınız falan diye çıkıştığımı hatırlıyorum hatta. Kahvaltı yapmışlar, anca uyanabilmişler, çocukları okula göndermişler falan filan anca gelebilmişler. Neyse bişey kalmamıştı zaten, öğleden sonra doğum yaptım. Doğum anımda da herkes ameliyathanenin önündeydi, kv sesi geliyordu hep sesleniyordu bana yapabilirsin korkma burdayız diye. Videoya çekmişler bide ben doğumda iken, annem ağlamış beklerken kapıda. Çok duygusaldır. Ama videoyu izlerken hiç sıcaklık duyamadım, sinirimden. Neyse sonrasında Akşam 9-10 civarı da babam geldi. O zamana kadar da babamın gelmesini çok beklemiştim. Şimdi belki niye bu kadar kafana taktın diyenler olur, aslında o kadar takmazdım belki ama ablamın da bi evladı var ve doğum yaptığı günü hatırlıyorum. Ben okuldaydım ve duyar duymaz kaçıp hastaneye gitmiştim, annem ve babam zaten hastaneye giriş anından itibaren hastaneden bi an gitmediler. Gece yanımda da kv kaldı, annem de klmayı teklif etti aslında ama yeğenim ve kardeşimin okulunu bahane etti biraz yarım ağız söyledi gibi geldi. Gerek yok diyip gönderdim. Ben doğum yaptıktan aylar sonra bu konu hakkında konuşurken, annemler çok geç gelmişti çok üzülmüştüm dedim. Kv de o gün bende çok sinirlendim, anneni bekliyodun hep hissettim dedi. O günden sonra daha da içime dert oldu. Aileme de söyledim, ikinci doğumda sizi doğurunca aricam diye. Ama annem çok üzüldü, hep bahaneler sıraladı açıklamaya çalıştı. Neyse çok uzattım, şimdi ikinciye hamileyim. Ve ailemi gerçekten doğumdan sonra aramayı düşünüyorum, ama pişman olur muyum yada çok mu abartırım diye de ikilemde kalıyorum. Çok uzun yazdım kusura bakmayın, fikir verirseniz sevinirim
Genişletmek için tıkla...
Haklısınız evet insan bekliyor bir de ilk doğum.İnsan kahvaltı etmeden bile koşa koşa gelir ablanız gönderip cocukları arkadan gelebilirdi.
 
yani gene beklenti icine gireceksiniz ve gelmezlerse sinir harbine bürüneceksiniz
Bende simdi hamileyim eger normal dogum olursa sancılarım sıklastıgında haber vermeyi planlıyorum siz baya baya erken haber vermişsiniz belkide ona güvendiler en az bes altı saati var doguma diye
Bilemedim ben olsam yinede en son sancılar sıklastıgında haber verirdim diye düşünüyorum
 
Bence burda yazdığın gibi annenle ablana özellikle de annene duygularını anlat
Sana çok ihtiyaç duymuştum , seni çok aramıştım anne de, keşke Kv mimin yerine sen yanımda olsaydın de, çok zor anlar geçirdim ve hep senin yardımını sıcaklığını aramıştım de, duygularını bilsin annen
 
Ben ikinci doğumumu bir hafta hastanede yattıktan sonra sezaryen ile yaptım. Tansiyon ve su azlığı olduğu için devlet hastanesindeydim. Doğumun olacağı gün dışarda bekledi annem babam eşim filan. Sonra gittiler doğum kararlaştırılınca tekrar geldiler. Devlette özel oda tutarsan yanında biri kalıyor. Anneme dedim özel oda tutsam durur musun yanımda diye kızım ben hakedemem ki dedi. Ki her şeyi bilen bir kadın. Kalmak istemedi. Kayınvalidem zaten başka şehirde gelmek aramak sormak aklına bile gelmez. Sezeryan yaptığımı bile bilmez. Oğlumu 4 kızımı 2 3 aylıkken gördü ilk defa. Ablam ihtimal bile olmadı hastane konusunda. Kardeşim gelirdi ama grip olmuş sordu bana abla sıkıntı olmazsa geleyim diye. Nitekim sezeryanlı halimle bile yanımda kimse yoktu. Kendim indirdim kaldırdım.
Böyle deyince farklı bir manzara çıkıyor ortaya ama çocuklarıma annem babam bakıyor kardeşlerimin çok hakkı vardır çok fedakarlardır ama konu benim özel günlerim olunca birşeyler oluyor.
Düğünüm de dahil hiçbir özel günümü ciddiye almadılar. Anlatsam roman olur.
En azından anne gibi hissettirecek kayınvaliden varmış ne güzel. Boşver hiç takm kafana. Sag salim doğumunu yap gerisi hikaye
 
UpToSky .!.:
Şükürler olsun ki sancilarimdan itibaren annem yanimdaydi, elbette ki anne yerini tutamaz kv ama ne mutlu size ki kv niz anne kadar yakin olmuş koşmuş herseyinize. Her ikisi de harika olan cok nadir oluyor aileden gulen kv kp den gülmüyor, kv kp den gulen aileden gulmuyor, hicbirinden gulmeyen icin hayat zaten cok zorlasiyor. Ama yine de yapayalniz degilmissiniz ve gec de olsa yetismisler. Dogum bittiginde herkes oradaymis. Benim kv full makyajini yapip resmen gecerken ugradik modunda gelmisti. Anlatsam film konusu olur. Yine de el eldir. Olsun annecigine sitemini soylemissin zaten, bu sefer cok daha dikkat edecektir eminim. Sen yine de oz annene yuz cevirme. Bence doguma girmeden haber et.
Genişletmek için tıkla...
İki aileden yanada şanslı olduğunu düşünenlerdenim aslında ben, öyle büyük problemler yaşamadım çok şükür iki taraflada. Ama bazı şeyler insanı çok incitebiliyormuş, onu anladım bu yaşadığımla. Yüz çevirmedim tabiki anneme, kırgınlığım geçmedi nedense aklıma geldikçe üzülüyorum işte.. Haber vericem yine doğumdan önce, inşallah bu kez farklı olur
 
Anneniz önceliklerini şartlara göre ayarlayamamış.
Kardeşinizin çocuklarına mi bakıyor? O gün için başka bir çözüm bulup sizin yanınıza erkenden gelmesi daha uygun olurdu.
Duygularınızda haklisiniz ama yine de üzülmeyin.
Çocuğunuzu sağlıcakla kucağınıza alin inşallah.
O da üzüntünüzü anlayıp bundan sonra daha hassas davranacaktır.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

N
Kayinvalidemin doğum siralarindaki davranışları
2 3
Yorumlar
48
Görüntüleme
2K
Rowena Ravenclaw
R
Z
Ailem bana ve eşime küstü
5 6 7
Yorumlar
122
Görüntüleme
3K
zeynepokcuy
Z
D
  • Kilitli
Lohusanın ahı tutar mı?
3 4 5
Yorumlar
90
Görüntüleme
3K
littlelonely
L
Lady Guinevere
Sizce..?
2
Yorumlar
24
Görüntüleme
1K
Lady Guinevere
Lady Guinevere
C
Doğru bir karar mı verdim?
2 3 4
Yorumlar
63
Görüntüleme
1K
kufyesili
K
Back