- 8 Temmuz 2022
- 628
- 728
- 29
-
- Konu Sahibi kediseverbiri
- #41
Sırt sırta verilse gayet güzel olur, ama verilirse tabii. Ben yine de şansımı denedim. Baktığım arabalar ne son modeldi ne de 0. İkinci el.
Asgari ücretle evden ayrılamaz ki. Daha araba düşünüyor birde
Edemiyor geçen defada çok yorum yaptık ayrı ev çok diyoruz bu kadar yüz verme siz ailen haketmiyor diyoruz anlamiyor
Acaba anlattığınız eksik bir şeyler mi var ? Anneniz fazla fedakâr mı siz kalp kırmak istemiyorsunuz ?Anlıyorum, sadece bunu kalp kırmadan yapmaya çalışıyorum. Ama bu süreçte benim kalbim kırılıyor, o ayrı.
Evet ayrımcılık yapıldığı kesin. Üzülmenizde çok normal. Bu yüzden beklenti içinde olmadan mesafeli yaşamanız en sağlıklısı. Gönlünüzü bile almak için uğraşmıyorsa göz yaşı dökmenize değmez bence. Bazı aileler nasıl yapabiliyorlar bilmiyorum merhametsiz olabiliyorlar. Kimileri erkek çocuğu üstün görüyor kimileri iki kız çocuğu arasında ayrımcılık yapıyor bunu hissettiyorsa çocuğuna sıkıntı var demektir.Selamlar, lütfen konuşup dertleşelim mi hanımlar, zira buna çok ihtiyacım var.
Yaklaşık iki hafta önce annemin borçlarından ve ona vereceğim tüm maaşımdan bahsettiğim bir konu açmıştım, yorum yapan üyeler muhakkak hatırlıyordur. Ben ailem için bu kadar fedakarlık yapıp, özveri gösterirken, her dediklerine koşulsuz onay verdiğim halde, ailemin beni yok saymasına o kadar üzülüyorum ki... Şu an saç diplerimden ayak parmaklarıma kadar kırılmış, perperişan haldeyim.
Kardeşimle benim aramda bariz bir ayrımcılık olduğunu gözlemliyorum. Ona yapılan şeyleri kıskanmıyorum lakin ona 3 yapıldıysa bana da 1 yapılıp gönlümün alınmasını beklerdim ama ben hep 3'te 0 aldım. Kardeşimin eğitim hayatı kötüydü bu sebeple hep parayla okudu, bu zamana kadar hep para ile bir yere geldi, ben hep devlette okudum, kuş kadar harçlıklarla idare ettim, hala daha gözümde kalmış olan, almayı istediğim şeyleri çalışarak aldım yine de doymuş değilim (psikolojikman bu şekilde hissediyorum tabii)
Dün akşam anneme, "Biraz birikim yapayım, babamla ortaklaşa bir araba alalım, yarısını ben vereyim yarısını o, hem o da kullanır, koskoca adamın altında araba yok, hem benim de çok işimi görür" dedim. Annem bunun asla olmayacağını, kardeşimin özel üniversitede okuyacağını, ayrı evde kalacağını ve ayriyetten okuduğu bölüm için çok yüksek meblağa da olan bir laptop istediğini söyledi (Muhtemelen Apple)
Ben de başladım ağlamaya, sadece sizden gitsin istemiyorum ben de elimden geldiğince parasal anlamda destek vererek bazı şeyleri istiyorum dedim, çok kırıldım istediğim herşeye hayır denmesine. Geçen açtığım konuda da spora gitme onun yerine parasını bana ver borcumu kapatayım falan demişti. Dün gece çok ağladım, yanıma gelip beni asla asla teselli etmedi, bu benim canımı herşeyden çok daha kötü yaktı. Dün gece yalnızdım ve yalnız ağlarken sanki deliriyormuşum gibi çaresizdim ve ne yapacağımı şaşırdım. Aynı zamanda biraz da griptim ve ilaç içmek için mutfağa gittim, annem kardeşimin odasındaydı beraber yatıyorlardı. Çok üzgünüm, hala ağlıyorum. Kendime çok acıyorum, üzülüyorum. Kırgınlığımı anlatamam.
Ortak arabaya olumsuz yanıt almanız sizin için iyi olmuş. Anlattığınız profilde bir aile borca 1-2 destek çıkar, sonra tamamen sizin üzerinize bırakır. Arabayı da kendileri ya da kardeşiniz kullanır. Siz de tanıyın artık. Duygu sömürüleriyle paranızı vermeyin kimseye.Selamlar, lütfen konuşup dertleşelim mi hanımlar, zira buna çok ihtiyacım var.
Yaklaşık iki hafta önce annemin borçlarından ve ona vereceğim tüm maaşımdan bahsettiğim bir konu açmıştım, yorum yapan üyeler muhakkak hatırlıyordur. Ben ailem için bu kadar fedakarlık yapıp, özveri gösterirken, her dediklerine koşulsuz onay verdiğim halde, ailemin beni yok saymasına o kadar üzülüyorum ki... Şu an saç diplerimden ayak parmaklarıma kadar kırılmış, perperişan haldeyim.
Kardeşimle benim aramda bariz bir ayrımcılık olduğunu gözlemliyorum. Ona yapılan şeyleri kıskanmıyorum lakin ona 3 yapıldıysa bana da 1 yapılıp gönlümün alınmasını beklerdim ama ben hep 3'te 0 aldım. Kardeşimin eğitim hayatı kötüydü bu sebeple hep parayla okudu, bu zamana kadar hep para ile bir yere geldi, ben hep devlette okudum, kuş kadar harçlıklarla idare ettim, hala daha gözümde kalmış olan, almayı istediğim şeyleri çalışarak aldım yine de doymuş değilim (psikolojikman bu şekilde hissediyorum tabii)
Dün akşam anneme, "Biraz birikim yapayım, babamla ortaklaşa bir araba alalım, yarısını ben vereyim yarısını o, hem o da kullanır, koskoca adamın altında araba yok, hem benim de çok işimi görür" dedim. Annem bunun asla olmayacağını, kardeşimin özel üniversitede okuyacağını, ayrı evde kalacağını ve ayriyetten okuduğu bölüm için çok yüksek meblağa da olan bir laptop istediğini söyledi (Muhtemelen Apple)
Ben de başladım ağlamaya, sadece sizden gitsin istemiyorum ben de elimden geldiğince parasal anlamda destek vererek bazı şeyleri istiyorum dedim, çok kırıldım istediğim herşeye hayır denmesine. Geçen açtığım konuda da spora gitme onun yerine parasını bana ver borcumu kapatayım falan demişti. Dün gece çok ağladım, yanıma gelip beni asla asla teselli etmedi, bu benim canımı herşeyden çok daha kötü yaktı. Dün gece yalnızdım ve yalnız ağlarken sanki deliriyormuşum gibi çaresizdim ve ne yapacağımı şaşırdım. Aynı zamanda biraz da griptim ve ilaç içmek için mutfağa gittim, annem kardeşimin odasındaydı beraber yatıyorlardı. Çok üzgünüm, hala ağlıyorum. Kendime çok acıyorum, üzülüyorum. Kırgınlığımı anlatamam.
asgari ücretle araba falan alınmaz.geçen hafta mtv ödedim 3400 küsür.kasko bozup arka tamponu yaptırdım.tamirden dönerken eve yakın yerde motoru yandı çekiciyle hopp tekrar sanayiye.25 30 bin masraf diyor usta.benzini bakımı yıkatması var daha.araba bir insan kadar masraflı.ayrıca babasıyla ortak almak istemesi de ayrıca saçma.sonra buradaki bir üye gibi onlarca konu açar.o üyeye selam olsunnBabanızla ortak araba alınca mı mutlu olacaksınız?
Kardeşinizle durduk yerde papaz olmak,ebeveynler hala hayatta iken mal kavgası yapmak daha mı güzel sizce? Aile evinde oturuyorsunuz, ömür boyu asgari ücret almamak için kendinize yatırım yapmayı tercih etmelisiniz.
Bu arada asgari ücreti savunmuyorum asla çünkü savunulacak bir yanı yok. Araba da alınmaz o maaşla ama halihazırda bir arabanın masrafını da karşılayamazsınız,babanızdan ayrı bile alsanız. Hiç girmeyin o işe bence.
Para vermeyi kes ve o evi kaardesin gibi kullan .ye iç birikim yap ama asla para verme yada git kendini on yıllık borca şok araba al onu bahane et para verme .başka çaresi yokSelamlar, lütfen konuşup dertleşelim mi hanımlar, zira buna çok ihtiyacım var.
Yaklaşık iki hafta önce annemin borçlarından ve ona vereceğim tüm maaşımdan bahsettiğim bir konu açmıştım, yorum yapan üyeler muhakkak hatırlıyordur. Ben ailem için bu kadar fedakarlık yapıp, özveri gösterirken, her dediklerine koşulsuz onay verdiğim halde, ailemin beni yok saymasına o kadar üzülüyorum ki... Şu an saç diplerimden ayak parmaklarıma kadar kırılmış, perperişan haldeyim.
Kardeşimle benim aramda bariz bir ayrımcılık olduğunu gözlemliyorum. Ona yapılan şeyleri kıskanmıyorum lakin ona 3 yapıldıysa bana da 1 yapılıp gönlümün alınmasını beklerdim ama ben hep 3'te 0 aldım. Kardeşimin eğitim hayatı kötüydü bu sebeple hep parayla okudu, bu zamana kadar hep para ile bir yere geldi, ben hep devlette okudum, kuş kadar harçlıklarla idare ettim, hala daha gözümde kalmış olan, almayı istediğim şeyleri çalışarak aldım yine de doymuş değilim (psikolojikman bu şekilde hissediyorum tabii)
Dün akşam anneme, "Biraz birikim yapayım, babamla ortaklaşa bir araba alalım, yarısını ben vereyim yarısını o, hem o da kullanır, koskoca adamın altında araba yok, hem benim de çok işimi görür" dedim. Annem bunun asla olmayacağını, kardeşimin özel üniversitede okuyacağını, ayrı evde kalacağını ve ayriyetten okuduğu bölüm için çok yüksek meblağa da olan bir laptop istediğini söyledi (Muhtemelen Apple)
Ben de başladım ağlamaya, sadece sizden gitsin istemiyorum ben de elimden geldiğince parasal anlamda destek vererek bazı şeyleri istiyorum dedim, çok kırıldım istediğim herşeye hayır denmesine. Geçen açtığım konuda da spora gitme onun yerine parasını bana ver borcumu kapatayım falan demişti. Dün gece çok ağladım, yanıma gelip beni asla asla teselli etmedi, bu benim canımı herşeyden çok daha kötü yaktı. Dün gece yalnızdım ve yalnız ağlarken sanki deliriyormuşum gibi çaresizdim ve ne yapacağımı şaşırdım. Aynı zamanda biraz da griptim ve ilaç içmek için mutfağa gittim, annem kardeşimin odasındaydı beraber yatıyorlardı. Çok üzgünüm, hala ağlıyorum. Kendime çok acıyorum, üzülüyorum. Kırgınlığımı anlatamam.
Arabayida üstüne yap ya da arsa al ama.parani bir yere bağla ve verme .Para vermeyi kes ve o evi kaardesin gibi kullan .ye iç birikim yap ama asla para verme yada git kendini on yıllık borca şok araba al onu bahane et para verme .başka çaresi yok
Ben de en çok asgari ücretle araba almak istemesine takıldım zaten. Nasıl bakacaksın o arabaya,üstelik anan babanla ortak,üstelik anan baban kardeşini kayırırken?asgari ücretle araba falan alınmaz.geçen hafta mtv ödedim 3400 küsür.kasko bozup arka tamponu yaptırdım.tamirden dönerken eve yakın yerde motoru yandı çekiciyle hopp tekrar sanayiye.25 30 bin masraf diyor usta.benzini bakımı yıkatması var daha.araba bir insan kadar masraflı.ayrıca babasıyla ortak almak istemesi de ayrıca saçma.sonra buradaki bir üye gibi onlarca konu açar.o üyeye selam olsunn
Para vermeyi kesin tek kuruş vermeyin geleceğiniz için de birikim yapın neden babayla alıyorsunuz arabayı çok mantıksız yarın bir gün kardeşin çöker üstüne arkasından baka kalırsın birşeyler yapıyorsan sana ait olsun borçlanmayı dene mesela kredi çek veya eminevim gibi bir yere yazıl araba için aylık ödeme yap al arabanı yada düzenli olarak bankaya her ay atacağın parayı belirle at 6 bin maaş alıyorsan 5.500 at bankaya 500 lirayida harçlık yap niye hep vericisin vermek zorunda da değilsin sordukları zamanda şuraya yazıldım araba alicam aylık şu kadar ödemem var param yok de çık yok üstüne geliyorlarsa kavga et babayla ortak araba almak çok mantıksız geldi banaSelamlar, lütfen konuşup dertleşelim mi hanımlar, zira buna çok ihtiyacım var.
Yaklaşık iki hafta önce annemin borçlarından ve ona vereceğim tüm maaşımdan bahsettiğim bir konu açmıştım, yorum yapan üyeler muhakkak hatırlıyordur. Ben ailem için bu kadar fedakarlık yapıp, özveri gösterirken, her dediklerine koşulsuz onay verdiğim halde, ailemin beni yok saymasına o kadar üzülüyorum ki... Şu an saç diplerimden ayak parmaklarıma kadar kırılmış, perperişan haldeyim.
Kardeşimle benim aramda bariz bir ayrımcılık olduğunu gözlemliyorum. Ona yapılan şeyleri kıskanmıyorum lakin ona 3 yapıldıysa bana da 1 yapılıp gönlümün alınmasını beklerdim ama ben hep 3'te 0 aldım. Kardeşimin eğitim hayatı kötüydü bu sebeple hep parayla okudu, bu zamana kadar hep para ile bir yere geldi, ben hep devlette okudum, kuş kadar harçlıklarla idare ettim, hala daha gözümde kalmış olan, almayı istediğim şeyleri çalışarak aldım yine de doymuş değilim (psikolojikman bu şekilde hissediyorum tabii)
Dün akşam anneme, "Biraz birikim yapayım, babamla ortaklaşa bir araba alalım, yarısını ben vereyim yarısını o, hem o da kullanır, koskoca adamın altında araba yok, hem benim de çok işimi görür" dedim. Annem bunun asla olmayacağını, kardeşimin özel üniversitede okuyacağını, ayrı evde kalacağını ve ayriyetten okuduğu bölüm için çok yüksek meblağa da olan bir laptop istediğini söyledi (Muhtemelen Apple)
Ben de başladım ağlamaya, sadece sizden gitsin istemiyorum ben de elimden geldiğince parasal anlamda destek vererek bazı şeyleri istiyorum dedim, çok kırıldım istediğim herşeye hayır denmesine. Geçen açtığım konuda da spora gitme onun yerine parasını bana ver borcumu kapatayım falan demişti. Dün gece çok ağladım, yanıma gelip beni asla asla teselli etmedi, bu benim canımı herşeyden çok daha kötü yaktı. Dün gece yalnızdım ve yalnız ağlarken sanki deliriyormuşum gibi çaresizdim ve ne yapacağımı şaşırdım. Aynı zamanda biraz da griptim ve ilaç içmek için mutfağa gittim, annem kardeşimin odasındaydı beraber yatıyorlardı. Çok üzgünüm, hala ağlıyorum. Kendime çok acıyorum, üzülüyorum. Kırgınlığımı anlatamam.
Çok düşük ücretlere anlaşmışsınız. Anaokulu değil kolej bakın. 8-9 bin altında anlaşmamaya çalışınÖzel kolejler, şirketler olabilir ama hiç geri dönüş alamıyorum. Son iki yıldır hep anaokullarında çalışıyorum. İki dil öğretiyorum çocuklara, hep asgari aldım bu zamana kadar.
Ben senin yerinde olsam şu an işten çıkarım 1 yıl kpss kasarım
Çok düşük ücretlere anlaşmışsınız. Anaokulu değil kolej bakın. 8-9 bin altında anlaşmamaya çalışın
Öneri 1:
Maaşını alınca her ay 2 gr altın al , altın hesabına koy . 2050 TL gibi bir şey sanki . Geriye kalan paranın 1000 TL’ sini harçlık olarak ayır . 500 TL eve yardım yap. Daha fazla verme . Bence senin de sorunların var , kendini beğendirme çabasındasın . Severler beni diye düşünüyorsun ama sevgi zorlamayla olmuyor maalesef. Kendini sevmen lazım. Gerekirse profesyonel destek al. Kalan parayı canın ne istiyorsa öyle harca bir kaç ay sonrasında ger şey nasıl farklı oluyor göreceksin .
Öneri 2: etliye sütlüye karışma. Kardeşine almış olabilirler sana ne ? Onların evladı tabi ki yapacaklar . Hem para da babasının parası . Sana mı soracak kime harcayacağını . Sabahtan akşama kadar çalış , annenin eline paraları say ve otur oturduğun yerde. Yeteri kadar akıllı biri olursan şirinleri bile görebilirsin
Öneri 3 : illa tekerlekli bir şey almak istiyorsan elektrikli araba al . Citroen Ami var mesela çoookkk şirinişe gidip gelirken kullanırsın . Ama ben olsam araba işine hiç girmem . Hep altın alırdım biriken 1 kuruşa bile .
Bir yıl asgari hayat standardını korusan yeter aslında. Kafeye gitme ne bileyim abur cubur alma yeme. Yemek yemeni de engelleyemezler heralde dimi. Sofrada ne varsa onu ye. Hiç konuşma . Yok gibi yaşa. Kpss yi kazan ve bas git.Mümkün değil. Aklıma geldi evet ama gerçekten paraya ihtiyacım var ve finansal özgürlük beni kimseye bağlamıyor. Bu güzel bir şey. Eğer istifa edersem gelen gelir yok, yine aileme bel bağlamak zorunda kalacağım, artık bunu istemiyorum. Bir de bu olay olduktan sonra işime daha sıkı sıkıya sarıldım. Şu an çalıştığımdan 2 katı daha fazla çalışıyorum.
Kolejler görüşmeye çağırıyor, iki dakika demo ders yaptırıyor, onda da dersi dinlemiyorlar, yani İnsan Kaynakları çağırıp, görüştük demek için bunu yapıyor. Kaç tane güzel demo dersim oldu, hem materyal götürdüm, hem kaynak. Ders anlatışım da iyi geçti, olmadı ama. Mesela son görüştüğüm yer haftaiçi 8-5, cumartesi tam gün, pazar yarım gün çalışmamı teklif etti.
Hayır öyle bir gayem yok, tamamen vicdanen aileme olan yükümlülüklerimi yerine getirmeye çalışan biriyim (Makul olduğu taktirde), her zaman aile kavramına önem veren ve düşkün olan biri oldum. Bir çok kez aileme mesafe koymaya çalıştım, denedim ama kendimi yalnız hissettim. Kimsem yokmuş gibiydi. Puzzle gibi hissediyordum kendimi, onlarsız sanki kafam, kalbim, ciğerimin puzzle parçaları eksik gibi. Mesela yurtdışına gidip tekrar okumak ya da çalışmak istiyorum, ama yapamıyorum. Ailemden ayrı yalnız ne yaparım diyorum. Erasmus'a gittiğimde bir yıl orada kaldım ama döneceğim kesin olduğu için rahattım. Çalışmaya gidersem artık temelli orada kalmak ve ailemden uzak olmak beni yaralar diye düşünüyorum hala daha, geleceğime dahi yön veremiyorum.
Psikolojik destek alıyorum, evet, iyi geliyor o bana. Teşekkür ederim.