Aileme çok kırgınım, darıldım.

kediseverbiri .!.:

Mümkün değil. Aklıma geldi evet ama gerçekten paraya ihtiyacım var ve finansal özgürlük beni kimseye bağlamıyor. Bu güzel bir şey. Eğer istifa edersem gelen gelir yok, yine aileme bel bağlamak zorunda kalacağım, artık bunu istemiyorum. Bir de bu olay olduktan sonra işime daha sıkı sıkıya sarıldım. Şu an çalıştığımdan 2 katı daha fazla çalışıyorum.




Kolejler görüşmeye çağırıyor, iki dakika demo ders yaptırıyor, onda da dersi dinlemiyorlar, yani İnsan Kaynakları çağırıp, görüştük demek için bunu yapıyor. Kaç tane güzel demo dersim oldu, hem materyal götürdüm, hem kaynak. Ders anlatışım da iyi geçti, olmadı ama. Mesela son görüştüğüm yer haftaiçi 8-5, cumartesi tam gün, pazar yarım gün çalışmamı teklif etti.



Hayır öyle bir gayem yok, tamamen vicdanen aileme olan yükümlülüklerimi yerine getirmeye çalışan biriyim (Makul olduğu taktirde), her zaman aile kavramına önem veren ve düşkün olan biri oldum. Bir çok kez aileme mesafe koymaya çalıştım, denedim ama kendimi yalnız hissettim. Kimsem yokmuş gibiydi. Puzzle gibi hissediyordum kendimi, onlarsız sanki kafam, kalbim, ciğerimin puzzle parçaları eksik gibi. Mesela yurtdışına gidip tekrar okumak ya da çalışmak istiyorum, ama yapamıyorum. Ailemden ayrı yalnız ne yaparım diyorum. Erasmus'a gittiğimde bir yıl orada kaldım ama döneceğim kesin olduğu için rahattım. Çalışmaya gidersem artık temelli orada kalmak ve ailemden uzak olmak beni yaralar diye düşünüyorum hala daha, geleceğime dahi yön veremiyorum.

Psikolojik destek alıyorum, evet, iyi geliyor o bana. Teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...

kediseverbiri .!.:

Arkadaşlar, bir kız kardeşim var. Geçen ay kendisine psikolog tarafından majör depresyon teşhisi konuldu. Kazandığı özel üniversiteye gönderilmezse sürekli kendine zarar vereceğini söyledi, bu durum ailemi çok yıprattı. Babam zaten çiftçi kazandığından kar etmeden kardeşime gidiyor fakat o da az değil geldiğinde sürekli kardeşime yüklü miktarda bir telefon kulaklık almıştı, ben 1500 TL'lik telefon için herhalde bir g*tlerini öpmemiştim. Hayır anlamıyorum birşeyleri üzerek elde etmek istemiyorum. Asgari ücretle ben bu hayat pahalılığında nasıl bir araba sahibi olabilirim? Destek istiyorum sadece her çocuk gibi, ailesinden maddi manevi yardım isteyen biriyim.

Genişletmek için tıkla...

kediseverbiri .!.:

Selamlar, lütfen konuşup dertleşelim mi hanımlar, zira buna çok ihtiyacım var.

Yaklaşık iki hafta önce annemin borçlarından ve ona vereceğim tüm maaşımdan bahsettiğim bir konu açmıştım, yorum yapan üyeler muhakkak hatırlıyordur. Ben ailem için bu kadar fedakarlık yapıp, özveri gösterirken, her dediklerine koşulsuz onay verdiğim halde, ailemin beni yok saymasına o kadar üzülüyorum ki... Şu an saç diplerimden ayak parmaklarıma kadar kırılmış, perperişan haldeyim.

Kardeşimle benim aramda bariz bir ayrımcılık olduğunu gözlemliyorum. Ona yapılan şeyleri kıskanmıyorum lakin ona 3 yapıldıysa bana da 1 yapılıp gönlümün alınmasını beklerdim ama ben hep 3'te 0 aldım. Kardeşimin eğitim hayatı kötüydü bu sebeple hep parayla okudu, bu zamana kadar hep para ile bir yere geldi, ben hep devlette okudum, kuş kadar harçlıklarla idare ettim, hala daha gözümde kalmış olan, almayı istediğim şeyleri çalışarak aldım yine de doymuş değilim (psikolojikman bu şekilde hissediyorum tabii)

Dün akşam anneme, "Biraz birikim yapayım, babamla ortaklaşa bir araba alalım, yarısını ben vereyim yarısını o, hem o da kullanır, koskoca adamın altında araba yok, hem benim de çok işimi görür" dedim. Annem bunun asla olmayacağını, kardeşimin özel üniversitede okuyacağını, ayrı evde kalacağını ve ayriyetten okuduğu bölüm için çok yüksek meblağa da olan bir laptop istediğini söyledi (Muhtemelen Apple)

Ben de başladım ağlamaya, sadece sizden gitsin istemiyorum ben de elimden geldiğince parasal anlamda destek vererek bazı şeyleri istiyorum dedim, çok kırıldım istediğim herşeye hayır denmesine. Geçen açtığım konuda da spora gitme onun yerine parasını bana ver borcumu kapatayım falan demişti. Dün gece çok ağladım, yanıma gelip beni asla asla teselli etmedi, bu benim canımı herşeyden çok daha kötü yaktı. Dün gece yalnızdım ve yalnız ağlarken sanki deliriyormuşum gibi çaresizdim ve ne yapacağımı şaşırdım. Aynı zamanda biraz da griptim ve ilaç içmek için mutfağa gittim, annem kardeşimin odasındaydı beraber yatıyorlardı. Çok üzgünüm, hala ağlıyorum. Kendime çok acıyorum, üzülüyorum. Kırgınlığımı anlatamam.

Genişletmek için tıkla...

kediseverbiri .!.:

Selamlar, lütfen konuşup dertleşelim mi hanımlar, zira buna çok ihtiyacım var.

Yaklaşık iki hafta önce annemin borçlarından ve ona vereceğim tüm maaşımdan bahsettiğim bir konu açmıştım, yorum yapan üyeler muhakkak hatırlıyordur. Ben ailem için bu kadar fedakarlık yapıp, özveri gösterirken, her dediklerine koşulsuz onay verdiğim halde, ailemin beni yok saymasına o kadar üzülüyorum ki... Şu an saç diplerimden ayak parmaklarıma kadar kırılmış, perperişan haldeyim.

Kardeşimle benim aramda bariz bir ayrımcılık olduğunu gözlemliyorum. Ona yapılan şeyleri kıskanmıyorum lakin ona 3 yapıldıysa bana da 1 yapılıp gönlümün alınmasını beklerdim ama ben hep 3'te 0 aldım. Kardeşimin eğitim hayatı kötüydü bu sebeple hep parayla okudu, bu zamana kadar hep para ile bir yere geldi, ben hep devlette okudum, kuş kadar harçlıklarla idare ettim, hala daha gözümde kalmış olan, almayı istediğim şeyleri çalışarak aldım yine de doymuş değilim (psikolojikman bu şekilde hissediyorum tabii)

Dün akşam anneme, "Biraz birikim yapayım, babamla ortaklaşa bir araba alalım, yarısını ben vereyim yarısını o, hem o da kullanır, koskoca adamın altında araba yok, hem benim de çok işimi görür" dedim. Annem bunun asla olmayacağını, kardeşimin özel üniversitede okuyacağını, ayrı evde kalacağını ve ayriyetten okuduğu bölüm için çok yüksek meblağa da olan bir laptop istediğini söyledi (Muhtemelen Apple)

Ben de başladım ağlamaya, sadece sizden gitsin istemiyorum ben de elimden geldiğince parasal anlamda destek vererek bazı şeyleri istiyorum dedim, çok kırıldım istediğim herşeye hayır denmesine. Geçen açtığım konuda da spora gitme onun yerine parasını bana ver borcumu kapatayım falan demişti. Dün gece çok ağladım, yanıma gelip beni asla asla teselli etmedi, bu benim canımı herşeyden çok daha kötü yaktı. Dün gece yalnızdım ve yalnız ağlarken sanki deliriyormuşum gibi çaresizdim ve ne yapacağımı şaşırdım. Aynı zamanda biraz da griptim ve ilaç içmek için mutfağa gittim, annem kardeşimin odasındaydı beraber yatıyorlardı. Çok üzgünüm, hala ağlıyorum. Kendime çok acıyorum, üzülüyorum. Kırgınlığımı anlatamam.

Genişletmek için tıkla...