- 8 Temmuz 2022
- 628
- 728
- 29
-
- Konu Sahibi kediseverbiri
- #1
Selamlar, lütfen konuşup dertleşelim mi hanımlar, zira buna çok ihtiyacım var.
Yaklaşık iki hafta önce annemin borçlarından ve ona vereceğim tüm maaşımdan bahsettiğim bir konu açmıştım, yorum yapan üyeler muhakkak hatırlıyordur. Ben ailem için bu kadar fedakarlık yapıp, özveri gösterirken, her dediklerine koşulsuz onay verdiğim halde, ailemin beni yok saymasına o kadar üzülüyorum ki... Şu an saç diplerimden ayak parmaklarıma kadar kırılmış, perperişan haldeyim.
Kardeşimle benim aramda bariz bir ayrımcılık olduğunu gözlemliyorum. Ona yapılan şeyleri kıskanmıyorum lakin ona 3 yapıldıysa bana da 1 yapılıp gönlümün alınmasını beklerdim ama ben hep 3'te 0 aldım. Kardeşimin eğitim hayatı kötüydü bu sebeple hep parayla okudu, bu zamana kadar hep para ile bir yere geldi, ben hep devlette okudum, kuş kadar harçlıklarla idare ettim, hala daha gözümde kalmış olan, almayı istediğim şeyleri çalışarak aldım yine de doymuş değilim (psikolojikman bu şekilde hissediyorum tabii)
Dün akşam anneme, "Biraz birikim yapayım, babamla ortaklaşa bir araba alalım, yarısını ben vereyim yarısını o, hem o da kullanır, koskoca adamın altında araba yok, hem benim de çok işimi görür" dedim. Annem bunun asla olmayacağını, kardeşimin özel üniversitede okuyacağını, ayrı evde kalacağını ve ayriyetten okuduğu bölüm için çok yüksek meblağa da olan bir laptop istediğini söyledi (Muhtemelen Apple)
Ben de başladım ağlamaya, sadece sizden gitsin istemiyorum ben de elimden geldiğince parasal anlamda destek vererek bazı şeyleri istiyorum dedim, çok kırıldım istediğim herşeye hayır denmesine. Geçen açtığım konuda da spora gitme onun yerine parasını bana ver borcumu kapatayım falan demişti. Dün gece çok ağladım, yanıma gelip beni asla asla teselli etmedi, bu benim canımı herşeyden çok daha kötü yaktı. Dün gece yalnızdım ve yalnız ağlarken sanki deliriyormuşum gibi çaresizdim ve ne yapacağımı şaşırdım. Aynı zamanda biraz da griptim ve ilaç içmek için mutfağa gittim, annem kardeşimin odasındaydı beraber yatıyorlardı. Çok üzgünüm, hala ağlıyorum. Kendime çok acıyorum, üzülüyorum. Kırgınlığımı anlatamam.
Yaklaşık iki hafta önce annemin borçlarından ve ona vereceğim tüm maaşımdan bahsettiğim bir konu açmıştım, yorum yapan üyeler muhakkak hatırlıyordur. Ben ailem için bu kadar fedakarlık yapıp, özveri gösterirken, her dediklerine koşulsuz onay verdiğim halde, ailemin beni yok saymasına o kadar üzülüyorum ki... Şu an saç diplerimden ayak parmaklarıma kadar kırılmış, perperişan haldeyim.
Kardeşimle benim aramda bariz bir ayrımcılık olduğunu gözlemliyorum. Ona yapılan şeyleri kıskanmıyorum lakin ona 3 yapıldıysa bana da 1 yapılıp gönlümün alınmasını beklerdim ama ben hep 3'te 0 aldım. Kardeşimin eğitim hayatı kötüydü bu sebeple hep parayla okudu, bu zamana kadar hep para ile bir yere geldi, ben hep devlette okudum, kuş kadar harçlıklarla idare ettim, hala daha gözümde kalmış olan, almayı istediğim şeyleri çalışarak aldım yine de doymuş değilim (psikolojikman bu şekilde hissediyorum tabii)
Dün akşam anneme, "Biraz birikim yapayım, babamla ortaklaşa bir araba alalım, yarısını ben vereyim yarısını o, hem o da kullanır, koskoca adamın altında araba yok, hem benim de çok işimi görür" dedim. Annem bunun asla olmayacağını, kardeşimin özel üniversitede okuyacağını, ayrı evde kalacağını ve ayriyetten okuduğu bölüm için çok yüksek meblağa da olan bir laptop istediğini söyledi (Muhtemelen Apple)
Ben de başladım ağlamaya, sadece sizden gitsin istemiyorum ben de elimden geldiğince parasal anlamda destek vererek bazı şeyleri istiyorum dedim, çok kırıldım istediğim herşeye hayır denmesine. Geçen açtığım konuda da spora gitme onun yerine parasını bana ver borcumu kapatayım falan demişti. Dün gece çok ağladım, yanıma gelip beni asla asla teselli etmedi, bu benim canımı herşeyden çok daha kötü yaktı. Dün gece yalnızdım ve yalnız ağlarken sanki deliriyormuşum gibi çaresizdim ve ne yapacağımı şaşırdım. Aynı zamanda biraz da griptim ve ilaç içmek için mutfağa gittim, annem kardeşimin odasındaydı beraber yatıyorlardı. Çok üzgünüm, hala ağlıyorum. Kendime çok acıyorum, üzülüyorum. Kırgınlığımı anlatamam.