Ailemden ayrı okuyamıyorum yardım edin yapamıyorum

aybuke894

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
22 Kasım 2018
26
3
24
Üniversitede 1. Sınıfım. Daha önce ailemden ayrı asla kalmadım beni kapalı yetiştirdiler kişisel özelliğimde böyle. Aileye eve çok bağlıyım ve kendi başıma yapamıyorum hep birşey ler eksik geliyor yurtta kalıyorum 4 kişilik odam önceki odamı değiştirdim anlaşamadık bu odadada herkes kendi halinde ruh gibiler sorun bende değil çünkü birbirleriylede konuşmuyorlar yurtta çok yalnızım okulda bölümden 2 samimi gördüğüm arkadaşım var ama kimse beni arayıp sormuyor ben aramasam yanlarına gitmesem yada buluşalım demesem asla aramazlar buda beni üzüyor farklı bir şehirde insan kendini yalnız hissediyor ve bu çok kötü bir durum topluluklara katıldım çok olmasada orada da bir gördüğünü bir daha göremedim zaten devamlı gitmedim her hafta evime gittim derslere de kendimi veremedim erkek arkadaş bulmuştum ama gerçek yüzünü gösterdi ve hayatımdan çıktı o varken değer verdi sanmıştım biraz daha iyiydim ama artık oda yok kime buluşalım desem beni hep ekiyor sınıfta herkesin belli grubu var zaten ve çoğu havalı tipler asosyal yada Çekingen olduğumu düşünmüyorum bölümü de çok sevmiyorum ege reklamcılık okuyorum aydın nazilli de yaşıyorum normalde uluslararası ilişkiler fln mı geçsem Nazilli de bilmiyorum Nazilli de kampüs çok büyük değil ama ailemin yanında olucam en azından. Yarın gidicem ve çok mutsuzum maalesef yapım böyle duygusal bağlı bir insanım rahatına da düşkünüm evi çok özlüyorum orada belki samimi arkadaşlar bulsam daha farklı olurdu ama hiçbirşey yolunda değil bugünlerde ailemi kaybetme korkusu da başladı ya birşey olursa o zaman napcam diye gerçekten çok mutsuzum ne yapacağımı bilmiyorum
 
Bağımsız bir kişilik geliştirmek için ailenden uzak olmak çok iyi bir fırsat. Daha 1. sınıfsın zamanla alışacaksın. Arkadaş konusunda şimdilik sıkıntı çekebilirsin ama ilerleyen zamanlarda yeni insanlarla tanışırsın. Kafa dengi bulduğun arkadaşlarınla eve çıkabilirsin yurttan daha rahat olur. Lütfen biraz sabırlı olun. İnsanın alıştığı ortamdan kopması, ailesinden uzaklaşıp kendi başının çaresine bakması tabii ki kolay değil.
Çocuk değil gençsiniz!
:KK200:
 
Daha 1.ci sınıfsın sosyalleşmek zaman alır zamanla rayına oturur zaten hem fazla sosyal olmakta iyi değildir 3 5 arkadaşın olsa yeter ailenin yanına geçmek özgüvenini sorumluluk hissini kişisel gelişimini zedeler. Bence biraz daha zaman ver kendine
 
Üniversitede 1. Sınıfım. Daha önce ailemden ayrı asla kalmadım beni kapalı yetiştirdiler kişisel özelliğimde böyle. Aileye eve çok bağlıyım ve kendi başıma yapamıyorum hep birşey ler eksik geliyor yurtta kalıyorum 4 kişilik odam önceki odamı değiştirdim anlaşamadık bu odadada herkes kendi halinde ruh gibiler sorun bende değil çünkü birbirleriylede konuşmuyorlar yurtta çok yalnızım okulda bölümden 2 samimi gördüğüm arkadaşım var ama kimse beni arayıp sormuyor ben aramasam yanlarına gitmesem yada buluşalım demesem asla aramazlar buda beni üzüyor farklı bir şehirde insan kendini yalnız hissediyor ve bu çok kötü bir durum topluluklara katıldım çok olmasada orada da bir gördüğünü bir daha göremedim zaten devamlı gitmedim her hafta evime gittim derslere de kendimi veremedim erkek arkadaş bulmuştum ama gerçek yüzünü gösterdi ve hayatımdan çıktı o varken değer verdi sanmıştım biraz daha iyiydim ama artık oda yok kime buluşalım desem beni hep ekiyor sınıfta herkesin belli grubu var zaten ve çoğu havalı tipler asosyal yada Çekingen olduğumu düşünmüyorum bölümü de çok sevmiyorum ege reklamcılık okuyorum aydın nazilli de yaşıyorum normalde uluslararası ilişkiler fln mı geçsem Nazilli de bilmiyorum Nazilli de kampüs çok büyük değil ama ailemin yanında olucam en azından. Yarın gidicem ve çok mutsuzum maalesef yapım böyle duygusal bağlı bir insanım rahatına da düşkünüm evi çok özlüyorum orada belki samimi arkadaşlar bulsam daha farklı olurdu ama hiçbirşey yolunda değil bugünlerde ailemi kaybetme korkusu da başladı ya birşey olursa o zaman napcam diye gerçekten çok mutsuzum ne yapacağımı bilmiyorum
başka arkadaşlar edinmeye çalış onlarla buluş. ya da hiç işin yokken dışarı çık çarşıda boş boş gez mağazalara gir kendinle vakit geçirmeye alış. eminim zamanla kendine güvenin gelecek tek başına bir şeyler yaptıkça. git yalnız başına bi yerde otur yemek ye kahve iç. telefonunla uğraşırsın illa biri olup onunla muhabbet etmene gerek yok. telefonundan bir şeyler okursun

kaybetme korkusu herkeste zaman zaman olan bir duygu bunu dert edinme kendine. ailenle her gün telefonda görüşebilirsin bi sabah bi akşam ara mesela rahatlarsın
 
senin yasadıklarının benzerini 4 yıl önce yaşadım. ve ben ailemin yanına döndüm. Döndüğümden beri de keşke dönmeseydim mesleğimi de orda elime alsaydım diyorum. Çünkü hep iç içe olunca onlarda bıkıyor ve en önemlisi rahatca cıkamıyorsun istediğin gibi takılamıyorsun ve bu yüzden de kendini geliştiremiyor yerinde sayıyorsun... Karar senin :)
 
X