Kızlar malum kardeşimi evlendirdiğim için bu sıralar fazla koşturmacam var. Bu koşturmalarımdan dolayı biraz fala ayakta dursam bel ağrılarım başlıyor. Karnım ikizlerden dolayı bayağı büyük. Transfer olduğum zamandan beri cildim inanılmaz bozuldu. Bugün makyaj malzemesi almaya gittim hiç bir fondöten ve stick yüzümdeki hasarları kapatmaya yetmiyor. Stand da çalışan kızdan ruj istedim aradı bulamadı, "iyi bak bulamazsan ağlayacağım valla" diyip ruju buldurdum. Sanki o ruju bulamasa güzel olmayacağım. Saçlarımdaki kusurları söylemiyorum bile. Ben kendimi böyle görmeye hiç alışık olmadığım için mutsuz olmaya başladım. Bebeklerime herşey feda. İsterse bütün saçlarım dökülsün kel kalayım yeterki onlara bir şey olmasın ama sanırım hamilelik aynı zamanda takıntı ve mutsuzluk hormonunu da yükseltiyor. Bugün arkadaşlarımla toplandık, beni tanıdıkları için minik minik takılar almışlar mutlu olayım diye. Fayda etmedi.
Üstelik saat başı acıkıyorum. Hiç bir zaman tam doyana kadar yemiyorum bu da çabuk acıkmama sebep oluyor. Bu durumda sinirimi bozuyor. Sürekli az da olsa yemek yemek batıyor bana. Üstelik bazen acıktığım için ağlıyorum. Sanırım psikolojimi çökerttim... O kadar hareketli o kadar aktif bir insandım ki şu an evde oturmak, sürekli yemek yemek, gardrobun karşısına geçip bugün ne giysem acaba diye düşünmek beni derinden sarsarken, karnımı dokunup bonbonlarıma güzel ve sevgi dolu enerji göndermek paha biçilemez. İşte bu çelişki sayesinde psikolojimin de içine etmiş bulunmaktayım. Hayırlı, uğurlu olsun :)