Keşke ailem bana böyle bir olanak sunsaydı. Çok şanslısın. Sakın bu öneriyi tepme. Çok pişmanlıklar duyarsın. Ben yüksek mühendisim, lisansı da yüksek lisansı da burda yaptım. Evliyim şimdi. Eşim evlenir evlenmez dubaiye çalışmaya gitti. Evimizi kurmuş olalım diye hemen mezuniyetten sonra evlenmiştik biz. Hala kendime yurtdışında yaşicak yerler bakıyorum. Eşim seneye gelicek ama ben yurtdışında kendime doktora programları arıyorum. Eğitimler bakıyorum. Öyle bi deneyim çok güzel bir şey olmalı. Çalıştığım şirkete bastırmaya çalışıyorum beni göndersinler diye :))
Erkek arkadaşın bir şey derse gittin 3 yıl boş boş oyalandın sonra geldin 2 yıl burda boş boş gezdin, üniversite mezunu değilsin daha hiç çalışmadın bizim için bi para bile biriktirmedin beni oyalıyosun sıkıldım biraz da sen beni bekle de:) kigerçekten de öyle. 10yıllık ilişkide bekleyen hep sen olmuşsun. O hayatını yaşamış gibi duruyor. Biraz da sen yaşa. Niye onun iznini alıcakmışsın. En azından 2 yıllık bi bölüm okuyabilirsin. Babanın mesleği ne bilmiyorum. Ama ailen haklı. Çocuklar her zaman annelerinden babalarından bir adım öne gidebilmeliler. Çünkü onların tecrübeleri bizi birkaç adım öne itelemeye yetiyor. Ailem lise mezunu. Üniversiteye girebilmekten başka bir ufuk yoktu kafalarında. Girdikten sonra her şey oluyo bitiyo sanıyolardı. Hiçbir zaman anlamadılar yüksek lisans doktora telaşımı. Sen şanslısın, ailende bilgili birileri var. Keşke hiç izin vermeselerdi evde oturmana liseden sonra.
yurtdışına çık, gez toz, yabancı dil öğren, yabancı arkadaşlar edin, ufkun açılsın. :)
koketcim çok çok teşekkür ediyorum güzel fikirlerin, önerilerin, yorumların için...
bu ilişkide çok emek verdim tmm oda verdi ama asla benim kadar değil.
zaten her şeyi geçtim en büyük emeğim sabrım değil mi..
şu an askere gitmemiş olsaydı benim gitmeme bir şey diyemezdi..
askere bizim için gitti sözde, gelince evlenicez diye umut vererek.
ama niyeyse onun umutlarına ben canı gönülden inanmadım.çünkü her defasında beni yanılttı.
şimdi askerlik son noktaydı.geldiğinde benim için, bizim için çabalamazsa (evlilikten ibaret değil) o zaman son noktayı ben koyucam.
üstelik doğuda kritik yerde asker. okul dersem ona ayrılcaz biliyorum ve psikolojisi bozulcak orada bana ihtiyacı olduğunu söylüyor.
üzmek yada üzülmek istemiyorum. doğru olan nedir bilemiyorum. bencillik etmek istemiyorum.
hadi 1 sene daha beklesem onu ayrılırsak üniye gitsem seneye bu sefer kardeşimle birlikte gidemicem ve hayal ettiğimiz gibi olmıcak, aynı bölümü aynı sınıfta okucaktık ve birbrmze destek olacaktık.
çıkmazda gibi hissediyorum böyle kendimi..:26:
neler olurdu
