Merhaba. Canımı sıkan bir konu var ve canımı sıkan kişi ile bu konuyu konuşacağım. Biraz öfkeliyim bu öfkemi yenip konuşmam lazım fikirlerinize ihtiyacım var. Şimdi olayı anlatmaya geçiyorum
Öncelikle şu bilgiyi vereyim bu kişi ablamın çok yakın arkadaşı ben 28 yaşındayım ve kendimi bildim bileli hayatımızda olan bir insan.
Olay 8 ay öncesine dayanıyor. 8 ay önce doğum yaptım. İlk bebeğim. Doğumdan 10 gün önce suyum geldi doğum başladı zannederek heyecanlandım korktum. Ablamı aradım böyle böyle diye hemen geliyorum dedi ve geldi evlerimiz çok yakın ve onun arabası var bizim aracımız yok. Eşimde geldi. Biz apar topar hastaneye gittik. Annem de geldi hastaneye. Birkaç bir şey yapıldı doktor eve gönderdi kendimi takip etmemi söyledi. Neyse dönüşte ablam bize gidelim yemek yeriz dedi. Hep birlikte ablamlara doğru geçtik. ( ablam o gün bahsi geçen arkadaşını ve başka bir arkadaşını davet etmiş, biz hastanedeyken onlar ablamın evindelerdi, çok yakın arkadaşlar) .Eşim yolda bizim evin önünde indi doğum başladı sandığımız için yanimzda eşyaları götürmüştük onları eve bırakmak için ve ablama gelirken de yiyecek bir şeyler almak için indi.
Ablama geldik. Hemen mutfakta yemek telaşı başladı birkaç şey hazırdı. Bahsi geçen kişi bana doğurmadın mı dedi. Yok daha zamanı var galiba dedim. "Biz 2 haftadır bu günü bekliyoruz buluşmak için bula bula bu günü mü buldun" dedi ben de mahcup hissediyorum planlarını bozdum diye ve bunu da hissettirdim ona. Sürekli böyle söylemeye devam etti. Aldırmadım, önemsemedim. (Keşke onemseyip ağzının payını verseymişim) daha sonra ben de hazırlığa yardım etmeye koyuldum. Masayı hazırlıyoruz bir yandan. O sırada "kimseyi beklemeyelim yaaa çok acıktım" dedi. Dışarıda olan kişi eşim onun geleceği biliniyor. Bu sırada erkek kardeşim de doğum yapacağımı düşünüp geldi. Ben de dedim ki "kimseyi beklemiyoruz yemekler hazır değil pişince oturalım hemen ben de çok acıktım" dedim. Bu sefer "ben insan sevmiyorum" demeye başladı. Benim artık burda tepem attı. Ben de "ben de ablamın evi deyim olmamam gereken bir yerde değilim " dedim. Gitmek istedim hazırlandım çıkıyordum bir şekilde girdim içeri. Bu defa o gitmek istedi ablam ikna etmeye çalıştı ve o tam merdivenden incekken eşim apartmana girince o da içeri girdi. İçeri girince bizi barıştirmak istediler neyse dedim hakkını helal et vs sarıldık masaya oturduk. Ben eşime tabak hazırlayıp koltuğa oturttum. Bu kişi diyor ki eşime "sende gel ya niye gelmiyorsun" ben de yok yok o koltukta daha rahat eder dedim eşime de tartışmayı caktirmak istemiyorum.
gün böyle bitti kendi evimize de geldik ben eşime bile anlatmadım olayı, kardeşim söyledi ben geldiğimde bir şey oluyordu ne oldu diye sorunca anlattım.
bu olay kapandı ve 10 gün sonra ben doğum yaptım doğumun üzerinden biraz zaman geçince beni aramadığını hayırlı olsun denediğini farkettim. Bir baktım her yerden silmiş beni.
Geçen hafta da benim çok yakın arkadaşım bir konu için bu kişiyi aramış bu da benden bahsedip "burası benim ablamın evi dedi bana" diye anlatmış. Olayın öncesi sonrası yok. Sadece bu kadar var.
Ona o kadar kızgınım ki. Kendinde hata bulamayıp benim lafımı kıvırıp benim arkadaşıma anlatması çok aşağılık.
Şimdi ben bu kişiyle konuşmak istiyorum. Sinirli olduğum için kendimi kaybetmekten korkuyorum. Ne yaptığını anlasın istiyorum. Hoş pek anlayacak biri değil. Ben şimdi ona yükselirsem senelerce anlatır durur orda burda mağdur edebiyatı yapar.
Nasil konuşayım yüz yüze mi arayıpta mı mesajla mı ? Siz ne düşünüyorsunuz
Güncelleme
Bu konuyu açtıktan birkaç gün sonra öğrendiğim bazı şeyler oldu. Ablamın arkadaşıyla konuşan benim arkadaşım bu kişiye benimle ilgili olumsuz şeyler söylemiş. Resmen arkamdan iş çevirmiş ve beni kullanmış.
Arkadaşımı arayıp konuyu açmak için ufak çaplı böyle mi düşünüyorsun benim hakkımda dedim. Müsait olmadığını işi bitince arayacağını söyledi ama üzerinden çok zaman geçti aramadı. Ben de aramayacağım yaptığı ikiyüzlülük ve terbiyesizlikle sessizce çıkacağım hayatından.
Bu sene o kadar çok şey öğrendim ki hayatla ilgili...sanırım büyüdüm dediğim yaştayım
Öncelikle şu bilgiyi vereyim bu kişi ablamın çok yakın arkadaşı ben 28 yaşındayım ve kendimi bildim bileli hayatımızda olan bir insan.
Olay 8 ay öncesine dayanıyor. 8 ay önce doğum yaptım. İlk bebeğim. Doğumdan 10 gün önce suyum geldi doğum başladı zannederek heyecanlandım korktum. Ablamı aradım böyle böyle diye hemen geliyorum dedi ve geldi evlerimiz çok yakın ve onun arabası var bizim aracımız yok. Eşimde geldi. Biz apar topar hastaneye gittik. Annem de geldi hastaneye. Birkaç bir şey yapıldı doktor eve gönderdi kendimi takip etmemi söyledi. Neyse dönüşte ablam bize gidelim yemek yeriz dedi. Hep birlikte ablamlara doğru geçtik. ( ablam o gün bahsi geçen arkadaşını ve başka bir arkadaşını davet etmiş, biz hastanedeyken onlar ablamın evindelerdi, çok yakın arkadaşlar) .Eşim yolda bizim evin önünde indi doğum başladı sandığımız için yanimzda eşyaları götürmüştük onları eve bırakmak için ve ablama gelirken de yiyecek bir şeyler almak için indi.
Ablama geldik. Hemen mutfakta yemek telaşı başladı birkaç şey hazırdı. Bahsi geçen kişi bana doğurmadın mı dedi. Yok daha zamanı var galiba dedim. "Biz 2 haftadır bu günü bekliyoruz buluşmak için bula bula bu günü mü buldun" dedi ben de mahcup hissediyorum planlarını bozdum diye ve bunu da hissettirdim ona. Sürekli böyle söylemeye devam etti. Aldırmadım, önemsemedim. (Keşke onemseyip ağzının payını verseymişim) daha sonra ben de hazırlığa yardım etmeye koyuldum. Masayı hazırlıyoruz bir yandan. O sırada "kimseyi beklemeyelim yaaa çok acıktım" dedi. Dışarıda olan kişi eşim onun geleceği biliniyor. Bu sırada erkek kardeşim de doğum yapacağımı düşünüp geldi. Ben de dedim ki "kimseyi beklemiyoruz yemekler hazır değil pişince oturalım hemen ben de çok acıktım" dedim. Bu sefer "ben insan sevmiyorum" demeye başladı. Benim artık burda tepem attı. Ben de "ben de ablamın evi deyim olmamam gereken bir yerde değilim " dedim. Gitmek istedim hazırlandım çıkıyordum bir şekilde girdim içeri. Bu defa o gitmek istedi ablam ikna etmeye çalıştı ve o tam merdivenden incekken eşim apartmana girince o da içeri girdi. İçeri girince bizi barıştirmak istediler neyse dedim hakkını helal et vs sarıldık masaya oturduk. Ben eşime tabak hazırlayıp koltuğa oturttum. Bu kişi diyor ki eşime "sende gel ya niye gelmiyorsun" ben de yok yok o koltukta daha rahat eder dedim eşime de tartışmayı caktirmak istemiyorum.
gün böyle bitti kendi evimize de geldik ben eşime bile anlatmadım olayı, kardeşim söyledi ben geldiğimde bir şey oluyordu ne oldu diye sorunca anlattım.
bu olay kapandı ve 10 gün sonra ben doğum yaptım doğumun üzerinden biraz zaman geçince beni aramadığını hayırlı olsun denediğini farkettim. Bir baktım her yerden silmiş beni.
Geçen hafta da benim çok yakın arkadaşım bir konu için bu kişiyi aramış bu da benden bahsedip "burası benim ablamın evi dedi bana" diye anlatmış. Olayın öncesi sonrası yok. Sadece bu kadar var.
Ona o kadar kızgınım ki. Kendinde hata bulamayıp benim lafımı kıvırıp benim arkadaşıma anlatması çok aşağılık.
Şimdi ben bu kişiyle konuşmak istiyorum. Sinirli olduğum için kendimi kaybetmekten korkuyorum. Ne yaptığını anlasın istiyorum. Hoş pek anlayacak biri değil. Ben şimdi ona yükselirsem senelerce anlatır durur orda burda mağdur edebiyatı yapar.
Nasil konuşayım yüz yüze mi arayıpta mı mesajla mı ? Siz ne düşünüyorsunuz
Güncelleme
Bu konuyu açtıktan birkaç gün sonra öğrendiğim bazı şeyler oldu. Ablamın arkadaşıyla konuşan benim arkadaşım bu kişiye benimle ilgili olumsuz şeyler söylemiş. Resmen arkamdan iş çevirmiş ve beni kullanmış.
Arkadaşımı arayıp konuyu açmak için ufak çaplı böyle mi düşünüyorsun benim hakkımda dedim. Müsait olmadığını işi bitince arayacağını söyledi ama üzerinden çok zaman geçti aramadı. Ben de aramayacağım yaptığı ikiyüzlülük ve terbiyesizlikle sessizce çıkacağım hayatından.
Bu sene o kadar çok şey öğrendim ki hayatla ilgili...sanırım büyüdüm dediğim yaştayım
Son düzenleme: