annen saçmalamış canım kusura bakma ama , herkesin hayatı kendine, benimde kardeşim yeni evlendi şimdi çocuk istiyorlar o da kafasına takıyor ben de planlı değildi 2. bebeğime hamile kaldım kardeşim hiç üzülmedi aramızda 2 yaş var, bunlar kısmet işi biz isteriz allah kime ne zaman kısmet ederse , eminim sen hamile kalsan ablan üzülmezÖncelikle konuyu bir derdim var başlığına mi yoksa hamilelik başlığına mi yazsam arada kaldım..
Ben size durumunu anlatayım kızlar 7 yıllık iliskimin ardından eşimle evleneli 8 ay oluyor 27 yaşındayım. Ablam da 33 yaşında ve o da evleneli 1 yil oldu. benim nisanlanma donemim biraz sancili oldu cunku o donemde ablamin hayatinda birisi olmadigi icin ailem de ben de ablam incinmrsin diye erkek tarafını hep erteledik. Fakat en sonunda nasıl olsa hemen evlenmeyecekler gözüyle bakıldı ve nisanlandik. Ablam 30 yasini gectigi icin onun uzulmesi kirilmasini inanin hic istemedim aylarca hep dua ettim inşallah ben evlenmeden ablam evlenir de onu uzmem diye. Bu arada yanlış anlamayın ablam benim küçük annemdir herseyimdir hep de yanımda oldu nisanimda hicbiseyim eksik olmasın diye pervane oldu etrafimda.
Neyse nisandan 2 yıl sonra ablam aşık oldu ve hizli bir kararla evlendilerve biz de 4 ay sonra evlendik.ne çok dua etmişim ki allahım da kabul etti.
Ablamlar evlendikten iki ay sonra çocuk sahibi olmak için çalışmaya başladılar ablamin yaşını göz önüne alınca stresli adet dönemleri yaşıyor ve olmadıkça üzülüyor ağlıyordu. Bu arada ben de evlenmiştim. Bu dönemde annem her konuşmamızda bana "sakın hamile kalmak yok" diye şaka yollu ikazlarda bulunuyordu. Evlililigimun ilk aylarindan itibaren eşim cocuk istiyordu zaten yıllardır birlikteyiz biz ben senden eminim çocuğumuz olsun diyordu ilk aylar eşimi geçiştirmek daha kolaydı. Biraz gezelim evliligimizi yasayalim diyordum ki öyle de düşünüyordum. Fakat evliliğimizin altıncı ayı olduğunda eşim yigenleriyle ilgilenip bana muzip bakislari ve sürekli çocuk konusu açmasından ben de etkilenmedim değil iki aydır ictenice çocuk istiyorum eşime diyemiyorum çünkü ablam hamile kalmayı o kadar çok istiyor ve vher ay aglayip üzülüyor ki önce onun çocuğu olsun üzülmesin diyorum. ama esim bu aralar artik cocuk icin beklemek istemedigini dile getiriyor. Inanin cocuk gibi heyecanli simdiden.
Annem ablamla konuşurken çocuk yapmaları konusunda gözlerinin içi parlıyor inşallah diyor bana gelince aman sakın haa sakının diyor. Arada da tamammen açık konuşup "önce ablan tamam mi kızım nasıl üzülür şimdi sen kalirsan içten ice" diyor. Eşime bu durumu söyleyemem zaten evlenmek konusunda ablami bekledim bi şekilde ve eşimle ablamin arasına soğukluk girmesini istemiyorum. Kafam çok karışık nolur bana akıl verin. Ben mi ne istiyorum ben kesinlikle ablamin uzulmemesini ve bi an önce inşallah bir çocuğu olmasını istiyorum ve ben de anne olmak istiyorum. Arada kaldım. Sizce abladan önce hamile kalmak hem de o bu kadar çok isytiyoken dogru mu. Nolur yardimci olun ne anneme ne esime ne ablama bisey diyebiliyorum.
Kardesım bu Allahın ısı belkı hıc cocugu olmaz Allah korusun beklemek dogrumu? Her kesın bır nasıbı var sen bı dene belkı sen de ugrasacaksın aylarla cocuk hemen ısteyınce olmuyor haberın olsun.anennın yaptıgı evlat ayırmak cok ayıp.bence cok yalnıs yapıyorsunÖncelikle konuyu bir derdim var başlığına mi yoksa hamilelik başlığına mi yazsam arada kaldım..
Ben size durumunu anlatayım kızlar 7 yıllık iliskimin ardından eşimle evleneli 8 ay oluyor 27 yaşındayım. Ablam da 33 yaşında ve o da evleneli 1 yil oldu. benim nisanlanma donemim biraz sancili oldu cunku o donemde ablamin hayatinda birisi olmadigi icin ailem de ben de ablam incinmrsin diye erkek tarafını hep erteledik. Fakat en sonunda nasıl olsa hemen evlenmeyecekler gözüyle bakıldı ve nisanlandik. Ablam 30 yasini gectigi icin onun uzulmesi kirilmasini inanin hic istemedim aylarca hep dua ettim inşallah ben evlenmeden ablam evlenir de onu uzmem diye. Bu arada yanlış anlamayın ablam benim küçük annemdir herseyimdir hep de yanımda oldu nisanimda hicbiseyim eksik olmasın diye pervane oldu etrafimda.
Neyse nisandan 2 yıl sonra ablam aşık oldu ve hizli bir kararla evlendilerve biz de 4 ay sonra evlendik.ne çok dua etmişim ki allahım da kabul etti.
Ablamlar evlendikten iki ay sonra çocuk sahibi olmak için çalışmaya başladılar ablamin yaşını göz önüne alınca stresli adet dönemleri yaşıyor ve olmadıkça üzülüyor ağlıyordu. Bu arada ben de evlenmiştim. Bu dönemde annem her konuşmamızda bana "sakın hamile kalmak yok" diye şaka yollu ikazlarda bulunuyordu. Evlililigimun ilk aylarindan itibaren eşim cocuk istiyordu zaten yıllardır birlikteyiz biz ben senden eminim çocuğumuz olsun diyordu ilk aylar eşimi geçiştirmek daha kolaydı. Biraz gezelim evliligimizi yasayalim diyordum ki öyle de düşünüyordum. Fakat evliliğimizin altıncı ayı olduğunda eşim yigenleriyle ilgilenip bana muzip bakislari ve sürekli çocuk konusu açmasından ben de etkilenmedim değil iki aydır ictenice çocuk istiyorum eşime diyemiyorum çünkü ablam hamile kalmayı o kadar çok istiyor ve vher ay aglayip üzülüyor ki önce onun çocuğu olsun üzülmesin diyorum. ama esim bu aralar artik cocuk icin beklemek istemedigini dile getiriyor. Inanin cocuk gibi heyecanli simdiden.
Annem ablamla konuşurken çocuk yapmaları konusunda gözlerinin içi parlıyor inşallah diyor bana gelince aman sakın haa sakının diyor. Arada da tamammen açık konuşup "önce ablan tamam mi kızım nasıl üzülür şimdi sen kalirsan içten ice" diyor. Eşime bu durumu söyleyemem zaten evlenmek konusunda ablami bekledim bi şekilde ve eşimle ablamin arasına soğukluk girmesini istemiyorum. Kafam çok karışık nolur bana akıl verin. Ben mi ne istiyorum ben kesinlikle ablamin uzulmemesini ve bi an önce inşallah bir çocuğu olmasını istiyorum ve ben de anne olmak istiyorum. Arada kaldım. Sizce abladan önce hamile kalmak hem de o bu kadar çok isytiyoken dogru mu. Nolur yardimci olun ne anneme ne esime ne ablama bisey diyebiliyorum.
Canım benim çok ince düşüncelisin tabiki ablanın üzülmesini istememen çok doğal ama bu farklı bi durum senin bi ailen var eşin var ve eşin çocuk istiyor. Diyelim allah korusun ablanın hiç çocuğu olmayacak ne olacak bekleyecekmisin? bence ablan da mutlu olur teyze olacağı için. annene gelince ablanın mutluluğunu düşünürken seni üzdüğünden habersiz.Öncelikle konuyu bir derdim var başlığına mi yoksa hamilelik başlığına mi yazsam arada kaldım..
Ben size durumunu anlatayım kızlar 7 yıllık iliskimin ardından eşimle evleneli 8 ay oluyor 27 yaşındayım. Ablam da 33 yaşında ve o da evleneli 1 yil oldu. benim nisanlanma donemim biraz sancili oldu cunku o donemde ablamin hayatinda birisi olmadigi icin ailem de ben de ablam incinmrsin diye erkek tarafını hep erteledik. Fakat en sonunda nasıl olsa hemen evlenmeyecekler gözüyle bakıldı ve nisanlandik. Ablam 30 yasini gectigi icin onun uzulmesi kirilmasini inanin hic istemedim aylarca hep dua ettim inşallah ben evlenmeden ablam evlenir de onu uzmem diye. Bu arada yanlış anlamayın ablam benim küçük annemdir herseyimdir hep de yanımda oldu nisanimda hicbiseyim eksik olmasın diye pervane oldu etrafimda.
Neyse nisandan 2 yıl sonra ablam aşık oldu ve hizli bir kararla evlendilerve biz de 4 ay sonra evlendik.ne çok dua etmişim ki allahım da kabul etti.
Ablamlar evlendikten iki ay sonra çocuk sahibi olmak için çalışmaya başladılar ablamin yaşını göz önüne alınca stresli adet dönemleri yaşıyor ve olmadıkça üzülüyor ağlıyordu. Bu arada ben de evlenmiştim. Bu dönemde annem her konuşmamızda bana "sakın hamile kalmak yok" diye şaka yollu ikazlarda bulunuyordu. Evlililigimun ilk aylarindan itibaren eşim cocuk istiyordu zaten yıllardır birlikteyiz biz ben senden eminim çocuğumuz olsun diyordu ilk aylar eşimi geçiştirmek daha kolaydı. Biraz gezelim evliligimizi yasayalim diyordum ki öyle de düşünüyordum. Fakat evliliğimizin altıncı ayı olduğunda eşim yigenleriyle ilgilenip bana muzip bakislari ve sürekli çocuk konusu açmasından ben de etkilenmedim değil iki aydır ictenice çocuk istiyorum eşime diyemiyorum çünkü ablam hamile kalmayı o kadar çok istiyor ve vher ay aglayip üzülüyor ki önce onun çocuğu olsun üzülmesin diyorum. ama esim bu aralar artik cocuk icin beklemek istemedigini dile getiriyor. Inanin cocuk gibi heyecanli simdiden.
Annem ablamla konuşurken çocuk yapmaları konusunda gözlerinin içi parlıyor inşallah diyor bana gelince aman sakın haa sakının diyor. Arada da tamammen açık konuşup "önce ablan tamam mi kızım nasıl üzülür şimdi sen kalirsan içten ice" diyor. Eşime bu durumu söyleyemem zaten evlenmek konusunda ablami bekledim bi şekilde ve eşimle ablamin arasına soğukluk girmesini istemiyorum. Kafam çok karışık nolur bana akıl verin. Ben mi ne istiyorum ben kesinlikle ablamin uzulmemesini ve bi an önce inşallah bir çocuğu olmasını istiyorum ve ben de anne olmak istiyorum. Arada kaldım. Sizce abladan önce hamile kalmak hem de o bu kadar çok isytiyoken dogru mu. Nolur yardimci olun ne anneme ne esime ne ablama bisey diyebiliyorum.
Evet malesef görüntü o; ayri bi aile olundugunun, esinin bu konudaki fikirlerinin daha muhim oldugunun farkina varilmali..Oyle degil mi zaten.. Artik kendi yuvasini kurmus kendi bireysel kararlarini alabilen fertler olmuslar ama bakiniz isteme dugun vs ve simdide doguma bile aile karar veriyor.. eşinin isteklerini düşünüp ona göre yol alan bir kadın ile karsilasmadim ben cumlelerinde.. Ablamsa ablam eyvallah ama bi yere kadar sonra herkese bi siz kenarda durun diyebilmeli esi ve kendisi icin karar alabilmeliydi.
Sana gelince konu sahibi arkadasim eyvallah yukarda bahsettigim gibi ablana zaten esin yeterince toleransda bulundugu icin sen ona ablan konusunu acamadin degil mi? Bunu gordugun halde hala anne sozu dinleyecek misin? Annedir bas tacidir ancak senin annen dogururken baskalarindan icazet alarak mi dogurmus ne munasebet yaa aklim almiyor cildiricimbunu kayinvalideler yapsa hep birlikte linc ederdik bu annenin yaptigi cok mu farkli aklini topla o yuva senin sahiplen esinle ortak kararlar almayi ogren..
Öncelikle konuyu bir derdim var başlığına mi yoksa hamilelik başlığına mi yazsam arada kaldım..
Ben size durumunu anlatayım kızlar 7 yıllık iliskimin ardından eşimle evleneli 8 ay oluyor 27 yaşındayım. Ablam da 33 yaşında ve o da evleneli 1 yil oldu. benim nisanlanma donemim biraz sancili oldu cunku o donemde ablamin hayatinda birisi olmadigi icin ailem de ben de ablam incinmrsin diye erkek tarafını hep erteledik. Fakat en sonunda nasıl olsa hemen evlenmeyecekler gözüyle bakıldı ve nisanlandik. Ablam 30 yasini gectigi icin onun uzulmesi kirilmasini inanin hic istemedim aylarca hep dua ettim inşallah ben evlenmeden ablam evlenir de onu uzmem diye. Bu arada yanlış anlamayın ablam benim küçük annemdir herseyimdir hep de yanımda oldu nisanimda hicbiseyim eksik olmasın diye pervane oldu etrafimda.
Neyse nisandan 2 yıl sonra ablam aşık oldu ve hizli bir kararla evlendilerve biz de 4 ay sonra evlendik.ne çok dua etmişim ki allahım da kabul etti.
Ablamlar evlendikten iki ay sonra çocuk sahibi olmak için çalışmaya başladılar ablamin yaşını göz önüne alınca stresli adet dönemleri yaşıyor ve olmadıkça üzülüyor ağlıyordu. Bu arada ben de evlenmiştim. Bu dönemde annem her konuşmamızda bana "sakın hamile kalmak yok" diye şaka yollu ikazlarda bulunuyordu. Evlililigimun ilk aylarindan itibaren eşim cocuk istiyordu zaten yıllardır birlikteyiz biz ben senden eminim çocuğumuz olsun diyordu ilk aylar eşimi geçiştirmek daha kolaydı. Biraz gezelim evliligimizi yasayalim diyordum ki öyle de düşünüyordum. Fakat evliliğimizin altıncı ayı olduğunda eşim yigenleriyle ilgilenip bana muzip bakislari ve sürekli çocuk konusu açmasından ben de etkilenmedim değil iki aydır ictenice çocuk istiyorum eşime diyemiyorum çünkü ablam hamile kalmayı o kadar çok istiyor ve vher ay aglayip üzülüyor ki önce onun çocuğu olsun üzülmesin diyorum. ama esim bu aralar artik cocuk icin beklemek istemedigini dile getiriyor. Inanin cocuk gibi heyecanli simdiden.
Annem ablamla konuşurken çocuk yapmaları konusunda gözlerinin içi parlıyor inşallah diyor bana gelince aman sakın haa sakının diyor. Arada da tamammen açık konuşup "önce ablan tamam mi kızım nasıl üzülür şimdi sen kalirsan içten ice" diyor. Eşime bu durumu söyleyemem zaten evlenmek konusunda ablami bekledim bi şekilde ve eşimle ablamin arasına soğukluk girmesini istemiyorum. Kafam çok karışık nolur bana akıl verin. Ben mi ne istiyorum ben kesinlikle ablamin uzulmemesini ve bi an önce inşallah bir çocuğu olmasını istiyorum ve ben de anne olmak istiyorum. Arada kaldım. Sizce abladan önce hamile kalmak hem de o bu kadar çok isytiyoken dogru mu. Nolur yardimci olun ne anneme ne esime ne ablama bisey diyebiliyorum.
Öncelikle konuyu bir derdim var başlığına mi yoksa hamilelik başlığına mi yazsam arada kaldım..
Ben size durumunu anlatayım kızlar 7 yıllık iliskimin ardından eşimle evleneli 8 ay oluyor 27 yaşındayım. Ablam da 33 yaşında ve o da evleneli 1 yil oldu. benim nisanlanma donemim biraz sancili oldu cunku o donemde ablamin hayatinda birisi olmadigi icin ailem de ben de ablam incinmrsin diye erkek tarafını hep erteledik. Fakat en sonunda nasıl olsa hemen evlenmeyecekler gözüyle bakıldı ve nisanlandik. Ablam 30 yasini gectigi icin onun uzulmesi kirilmasini inanin hic istemedim aylarca hep dua ettim inşallah ben evlenmeden ablam evlenir de onu uzmem diye. Bu arada yanlış anlamayın ablam benim küçük annemdir herseyimdir hep de yanımda oldu nisanimda hicbiseyim eksik olmasın diye pervane oldu etrafimda.
Neyse nisandan 2 yıl sonra ablam aşık oldu ve hizli bir kararla evlendilerve biz de 4 ay sonra evlendik.ne çok dua etmişim ki allahım da kabul etti.
Ablamlar evlendikten iki ay sonra çocuk sahibi olmak için çalışmaya başladılar ablamin yaşını göz önüne alınca stresli adet dönemleri yaşıyor ve olmadıkça üzülüyor ağlıyordu. Bu arada ben de evlenmiştim. Bu dönemde annem her konuşmamızda bana "sakın hamile kalmak yok" diye şaka yollu ikazlarda bulunuyordu. Evlililigimun ilk aylarindan itibaren eşim cocuk istiyordu zaten yıllardır birlikteyiz biz ben senden eminim çocuğumuz olsun diyordu ilk aylar eşimi geçiştirmek daha kolaydı. Biraz gezelim evliligimizi yasayalim diyordum ki öyle de düşünüyordum. Fakat evliliğimizin altıncı ayı olduğunda eşim yigenleriyle ilgilenip bana muzip bakislari ve sürekli çocuk konusu açmasından ben de etkilenmedim değil iki aydır ictenice çocuk istiyorum eşime diyemiyorum çünkü ablam hamile kalmayı o kadar çok istiyor ve vher ay aglayip üzülüyor ki önce onun çocuğu olsun üzülmesin diyorum. ama esim bu aralar artik cocuk icin beklemek istemedigini dile getiriyor. Inanin cocuk gibi heyecanli simdiden.
Annem ablamla konuşurken çocuk yapmaları konusunda gözlerinin içi parlıyor inşallah diyor bana gelince aman sakın haa sakının diyor. Arada da tamammen açık konuşup "önce ablan tamam mi kızım nasıl üzülür şimdi sen kalirsan içten ice" diyor. Eşime bu durumu söyleyemem zaten evlenmek konusunda ablami bekledim bi şekilde ve eşimle ablamin arasına soğukluk girmesini istemiyorum. Kafam çok karışık nolur bana akıl verin. Ben mi ne istiyorum ben kesinlikle ablamin uzulmemesini ve bi an önce inşallah bir çocuğu olmasını istiyorum ve ben de anne olmak istiyorum. Arada kaldım. Sizce abladan önce hamile kalmak hem de o bu kadar çok isytiyoken dogru mu. Nolur yardimci olun ne anneme ne esime ne ablama bisey diyebiliyorum.
mantıksız istekler bunlar nerden belli sizin hemen çocuğunuz olucağı bu işler şakaya gelmez zaman kaybetmeyin bence.. Herkes kısmetinden ne varsa onu yaşar..Öncelikle konuyu bir derdim var başlığına mi yoksa hamilelik başlığına mi yazsam arada kaldım..
Ben size durumunu anlatayım kızlar 7 yıllık iliskimin ardından eşimle evleneli 8 ay oluyor 27 yaşındayım. Ablam da 33 yaşında ve o da evleneli 1 yil oldu. benim nisanlanma donemim biraz sancili oldu cunku o donemde ablamin hayatinda birisi olmadigi icin ailem de ben de ablam incinmrsin diye erkek tarafını hep erteledik. Fakat en sonunda nasıl olsa hemen evlenmeyecekler gözüyle bakıldı ve nisanlandik. Ablam 30 yasini gectigi icin onun uzulmesi kirilmasini inanin hic istemedim aylarca hep dua ettim inşallah ben evlenmeden ablam evlenir de onu uzmem diye. Bu arada yanlış anlamayın ablam benim küçük annemdir herseyimdir hep de yanımda oldu nisanimda hicbiseyim eksik olmasın diye pervane oldu etrafimda.
Neyse nisandan 2 yıl sonra ablam aşık oldu ve hizli bir kararla evlendilerve biz de 4 ay sonra evlendik.ne çok dua etmişim ki allahım da kabul etti.
Ablamlar evlendikten iki ay sonra çocuk sahibi olmak için çalışmaya başladılar ablamin yaşını göz önüne alınca stresli adet dönemleri yaşıyor ve olmadıkça üzülüyor ağlıyordu. Bu arada ben de evlenmiştim. Bu dönemde annem her konuşmamızda bana "sakın hamile kalmak yok" diye şaka yollu ikazlarda bulunuyordu. Evlililigimun ilk aylarindan itibaren eşim cocuk istiyordu zaten yıllardır birlikteyiz biz ben senden eminim çocuğumuz olsun diyordu ilk aylar eşimi geçiştirmek daha kolaydı. Biraz gezelim evliligimizi yasayalim diyordum ki öyle de düşünüyordum. Fakat evliliğimizin altıncı ayı olduğunda eşim yigenleriyle ilgilenip bana muzip bakislari ve sürekli çocuk konusu açmasından ben de etkilenmedim değil iki aydır ictenice çocuk istiyorum eşime diyemiyorum çünkü ablam hamile kalmayı o kadar çok istiyor ve vher ay aglayip üzülüyor ki önce onun çocuğu olsun üzülmesin diyorum. ama esim bu aralar artik cocuk icin beklemek istemedigini dile getiriyor. Inanin cocuk gibi heyecanli simdiden.
Annem ablamla konuşurken çocuk yapmaları konusunda gözlerinin içi parlıyor inşallah diyor bana gelince aman sakın haa sakının diyor. Arada da tamammen açık konuşup "önce ablan tamam mi kızım nasıl üzülür şimdi sen kalirsan içten ice" diyor. Eşime bu durumu söyleyemem zaten evlenmek konusunda ablami bekledim bi şekilde ve eşimle ablamin arasına soğukluk girmesini istemiyorum. Kafam çok karışık nolur bana akıl verin. Ben mi ne istiyorum ben kesinlikle ablamin uzulmemesini ve bi an önce inşallah bir çocuğu olmasını istiyorum ve ben de anne olmak istiyorum. Arada kaldım. Sizce abladan önce hamile kalmak hem de o bu kadar çok isytiyoken dogru mu. Nolur yardimci olun ne anneme ne esime ne ablama bisey diyebiliyorum.