- 28 Ağustos 2024
- 252
- 409
- 18
Biraz içimi dökmek istedim. Abimle aramızda iki yaş var. Çocukken bir saniye bile ayrılmazdık. Büyüdük yine en büyük sırdaşım o oldu. Ben de onun aynı şekilde. Sonra o evlendi ben de evlendim ve bir anda bütün ilişkimiz koptu. Benim en büyük isteğim evinde eşiyle mutlu olması. Ama bu kadar silemez ki bir insan kardeşini ailesini birden. Evine iki senedir bir kere gittim sadece.
Birkaç ay önce haftasonu evine çok yakın bir yerden geçiyordum. Uzak biraz evlerimiz. Aradım onu dedim ki evdeyseniz insenize buradaki kafede kahve ısmarlayayım size dedim. Canım biz market alışverişine çıkıcaz şimdi başka zaman yapalım dedi. Planı olabilir tabi ki. Ama evin önündeyim dedim bir kapı önüne çıkabilirdi görmek için aylardır görüşmemiştik. Bir daha da yapmadım bunu zaten. Taşındım defalarca davet ettim hep bir bahane buldu gelmedi. Bir kupa bardak almışlar anneme bırakmışlar bana vermesi için ev hediyesi olarak. Onu bile zahmet edip getirmemişler.
Sonradan annemden öğrendim ki meğerse eşi bana kırgınmış. Bir gün abim aradı onu benim yanımda benim adım geçti konuşmada güldüler falan ben de kapatınca ne diyor dedim. Hiiç napıyosunuz diyor dedi. Ben de senin dedikodunu yapıyoruz deseydin dedim gülerek. Birden ciddileşti ben asla eşimin dedikodusunu yapmam dedi. Ben de şaşırdım zaten ben de abimin dedikodusunu yapacak değilim espiri yapıyorum dedim. Sonra tavrı değişti kızın. Ben ona dedikoducusun sen imasında bulunmuşum. anneme söylemiş bunu. Olayı da farklı anlatmış tabi. telefonu kapatmadan önce ben dedikodunu yapıyor senin demişim bunu da abim duymuş falan saçma sapan bir şey. Sonra saf kafam yine de dedim ki benden kaynaklı bir huzursuzluk olmasın ailemizde. Aradım dedim ki ben annemden böyle bir şey duydum gerçekten öyle demek istemedim eğer yanlış anlaşıldıysam çok özür dilerim dedim. Bana birdaha olmazsa sevinirim dedi bu kadar. Olmayacağına emin olabilirsin dedim kapattım ve müthiş soğudum. Yani biri anama sövse yine de özrüne böyle cevap vermem. Şimdi ben de aramayı bıraktım abimi de onu da. Onlar da aramıyor. Ama özlüyor insan. Çünkü o benim en yakın arkadaşımdı hep. Kedicilik oynardık hep onunla benim kedim olurdu. Şimdi böyle düşününce gözlerim doluyor hep niye böyle olduk diye.
Birkaç ay önce haftasonu evine çok yakın bir yerden geçiyordum. Uzak biraz evlerimiz. Aradım onu dedim ki evdeyseniz insenize buradaki kafede kahve ısmarlayayım size dedim. Canım biz market alışverişine çıkıcaz şimdi başka zaman yapalım dedi. Planı olabilir tabi ki. Ama evin önündeyim dedim bir kapı önüne çıkabilirdi görmek için aylardır görüşmemiştik. Bir daha da yapmadım bunu zaten. Taşındım defalarca davet ettim hep bir bahane buldu gelmedi. Bir kupa bardak almışlar anneme bırakmışlar bana vermesi için ev hediyesi olarak. Onu bile zahmet edip getirmemişler.
Sonradan annemden öğrendim ki meğerse eşi bana kırgınmış. Bir gün abim aradı onu benim yanımda benim adım geçti konuşmada güldüler falan ben de kapatınca ne diyor dedim. Hiiç napıyosunuz diyor dedi. Ben de senin dedikodunu yapıyoruz deseydin dedim gülerek. Birden ciddileşti ben asla eşimin dedikodusunu yapmam dedi. Ben de şaşırdım zaten ben de abimin dedikodusunu yapacak değilim espiri yapıyorum dedim. Sonra tavrı değişti kızın. Ben ona dedikoducusun sen imasında bulunmuşum. anneme söylemiş bunu. Olayı da farklı anlatmış tabi. telefonu kapatmadan önce ben dedikodunu yapıyor senin demişim bunu da abim duymuş falan saçma sapan bir şey. Sonra saf kafam yine de dedim ki benden kaynaklı bir huzursuzluk olmasın ailemizde. Aradım dedim ki ben annemden böyle bir şey duydum gerçekten öyle demek istemedim eğer yanlış anlaşıldıysam çok özür dilerim dedim. Bana birdaha olmazsa sevinirim dedi bu kadar. Olmayacağına emin olabilirsin dedim kapattım ve müthiş soğudum. Yani biri anama sövse yine de özrüne böyle cevap vermem. Şimdi ben de aramayı bıraktım abimi de onu da. Onlar da aramıyor. Ama özlüyor insan. Çünkü o benim en yakın arkadaşımdı hep. Kedicilik oynardık hep onunla benim kedim olurdu. Şimdi böyle düşününce gözlerim doluyor hep niye böyle olduk diye.
Son düzenleme: