7 aylık evliyim. Eşimle ilk günler ilişki konusunda sıkıntılar yaşamıştık, ilk gecemizde bi aksilik yaşayınca (yanlış kondom sonucu erken boşalma ve buna bağlı özgüvensizlik) cinsel hayatımız ilk zamanlar çok kötüydü. Kendine güveni yoktu ve sertleşemiyodu. Benim de istenmediğimi düşündüğüm için canım çok sıkılıyodu çünkü bana pek yanaşmak istemiyodu ilk zamanlar. Sonra ben ona bu tarz şeylere takılmadığımı sağlık sorunu olabileceğini sadece istenmediğimi hissettiğim için çok kötü hissettiğimi anlatınca adam tak diye düzeldi. Doktorsuz düzelmez sanarken aslında derdimin ne olduğunu öğrenince onda eksiklik görmediğimi anlayınca ne erken boşalma sorunu var ne sertleşme sorunu. Hatta epey geç bile boşalıyor diyebilirim.
Şimdi şu anki sorun şu ki eşime hazırlandığım zamanlar onun beni pek görmemesi bakmaması canımı çok sıkıyor ve istenmediğimi düşünüyorum. Mesela güzel iç çamaşırları giyiyorum, eşim bana bakmıyor bile, işlerini hallediyor, işleri bitince yanıma yanaşıyor. Ben bana baksın tepki versin işlerini bıraksın normali bu diye düşünüyorum (önemli işi yok angaryalardan bahsediyorum) ama o benim sabırsız ve doyumsuz olduğumu söylüyor. Oturdum dün erkeklerin iç çamaşırlı ya da çıplak kadın görünce tepkilerini falan izledim. Gayet de hepsi elinde ne işi varsa bırakıp direkt kadına yöneliyor. Benimkisi öyle değil. Bana yönelene kadar bana bakmıyor bile. Ve ben çok güzel bi kadın olduğumu fiziğimin de çok güzel olduğunu düşünüyorum. Kızlar arasında bile kalçam fark edilir iltifat edilir, ben kalçamı eşimin gözüne sokuyorum o önce işleri halledip sonra bana bakıyor. Bu yüzden eşim için hazırlanmak benim için travmaya dönüşmek üzere. Bir de başka kadınlar senin gibi değildir sen doyumsuzsun saçma şekilde kafaya takıyorsun falan diyor. Fikirlerinizi merak ediyorum. Onun dediği gibi ben mi abartıyorum yoksa benim böyle hissetmem normal mi? Saygı çerçevesinde fikir belirtir misiniz?
Ek olarak eşimle günlük hayatta iyi anlaşıyoruz, beni sevdiğinden şüphem yok çok iyi anlayışlı düşünceli bi eştir birbirimizi seviyoruz sevgi konusunda bir sorunumuz yok
Şimdi şu anki sorun şu ki eşime hazırlandığım zamanlar onun beni pek görmemesi bakmaması canımı çok sıkıyor ve istenmediğimi düşünüyorum. Mesela güzel iç çamaşırları giyiyorum, eşim bana bakmıyor bile, işlerini hallediyor, işleri bitince yanıma yanaşıyor. Ben bana baksın tepki versin işlerini bıraksın normali bu diye düşünüyorum (önemli işi yok angaryalardan bahsediyorum) ama o benim sabırsız ve doyumsuz olduğumu söylüyor. Oturdum dün erkeklerin iç çamaşırlı ya da çıplak kadın görünce tepkilerini falan izledim. Gayet de hepsi elinde ne işi varsa bırakıp direkt kadına yöneliyor. Benimkisi öyle değil. Bana yönelene kadar bana bakmıyor bile. Ve ben çok güzel bi kadın olduğumu fiziğimin de çok güzel olduğunu düşünüyorum. Kızlar arasında bile kalçam fark edilir iltifat edilir, ben kalçamı eşimin gözüne sokuyorum o önce işleri halledip sonra bana bakıyor. Bu yüzden eşim için hazırlanmak benim için travmaya dönüşmek üzere. Bir de başka kadınlar senin gibi değildir sen doyumsuzsun saçma şekilde kafaya takıyorsun falan diyor. Fikirlerinizi merak ediyorum. Onun dediği gibi ben mi abartıyorum yoksa benim böyle hissetmem normal mi? Saygı çerçevesinde fikir belirtir misiniz?
Ek olarak eşimle günlük hayatta iyi anlaşıyoruz, beni sevdiğinden şüphem yok çok iyi anlayışlı düşünceli bi eştir birbirimizi seviyoruz sevgi konusunda bir sorunumuz yok
Son düzenleme:
