Merhaba arkadaslar,
yukarida yazdigim gibi 9 aydir evliyim ve simdiden artik canima tak etti.
Esim borderline hastasi ve cok sinirli, üstelik ailesi herseyimize karisiyor.
Ikimizde calisan insanlariz, haftasonu ziyaretelerine gidiyoruz ama hergün hergün telefonla konusmalar,
esimin sürekli oraya gitme istegi beni bunaltti.
Ben esimi cok uzun süredir taniyorum, ailesini zamaninda cok üzdü. O yüzden faturasini bana kesmeye calisiyor. Sürekli annesini tatmin etmeye calisirken beni unutuyor.
Kavgalarimiz genelde ailesi yüzünden cikiyor, el bile kaldirdigi oldu.
Kavgalarimiz sonrasinda beni evden atiyor, 3 defa annemlerin yaninda kalmak zorunda kaldim.
Ikimiz de 29 yasindayiz, icimden gelen sey sadece kapiyi cekip annemin babamin yanina gitmek.
Aslinda kayinvalidem ve ailesiyle cok iyi anlasiyorum, ama benim arkamdan ister istemez esimi dolduruyor, kendiligimden hic cikip geldigim olmuyormus. Bu yüzden esim bana karsi doluyor kavga ediyor. Halimden anlamiyorlar. Bos zamanimiz hep onlarla gecsin istiyorlar. Baska bir dertte görümcem. Evimizde ne olup biterse herseyden haberi oluyor.
Ev mahremiyeti diye birseyimiz kalmadi.
Cocuklari cok seviyorum ama ömrüm boyunca böyle bir aileye bagli kalmak istemiyorum.
Bosanmsam bir türlü bosanmasam bir türlü. Kendi ayaklarimin üzerinde durabilirim, ama bu yastan sonra dogru kisiyi de bulamamaktan korkuyorum.
Esimle birbirimizi cok seviyoruz, ama ailesine karsi bagli olmasi bir hastalik derecesinde.
Sizce ne yapmaliyim? Haftaya beraber bir psikologa gitmeyi düsünüyoruz
yukarida yazdigim gibi 9 aydir evliyim ve simdiden artik canima tak etti.
Esim borderline hastasi ve cok sinirli, üstelik ailesi herseyimize karisiyor.
Ikimizde calisan insanlariz, haftasonu ziyaretelerine gidiyoruz ama hergün hergün telefonla konusmalar,
esimin sürekli oraya gitme istegi beni bunaltti.
Ben esimi cok uzun süredir taniyorum, ailesini zamaninda cok üzdü. O yüzden faturasini bana kesmeye calisiyor. Sürekli annesini tatmin etmeye calisirken beni unutuyor.
Kavgalarimiz genelde ailesi yüzünden cikiyor, el bile kaldirdigi oldu.
Kavgalarimiz sonrasinda beni evden atiyor, 3 defa annemlerin yaninda kalmak zorunda kaldim.
Ikimiz de 29 yasindayiz, icimden gelen sey sadece kapiyi cekip annemin babamin yanina gitmek.
Aslinda kayinvalidem ve ailesiyle cok iyi anlasiyorum, ama benim arkamdan ister istemez esimi dolduruyor, kendiligimden hic cikip geldigim olmuyormus. Bu yüzden esim bana karsi doluyor kavga ediyor. Halimden anlamiyorlar. Bos zamanimiz hep onlarla gecsin istiyorlar. Baska bir dertte görümcem. Evimizde ne olup biterse herseyden haberi oluyor.
Ev mahremiyeti diye birseyimiz kalmadi.
Cocuklari cok seviyorum ama ömrüm boyunca böyle bir aileye bagli kalmak istemiyorum.
Bosanmsam bir türlü bosanmasam bir türlü. Kendi ayaklarimin üzerinde durabilirim, ama bu yastan sonra dogru kisiyi de bulamamaktan korkuyorum.
Esimle birbirimizi cok seviyoruz, ama ailesine karsi bagli olmasi bir hastalik derecesinde.
Sizce ne yapmaliyim? Haftaya beraber bir psikologa gitmeyi düsünüyoruz
