- 29 Nisan 2013
- 1.697
- 2.432
- 333
Merhaba canım...Seni ve hislerine çok iyi anlıyorum.
Şuan oglum 22 aylık ve inan bana aynı yollardan bende geçtim.Ben de ailemden uzakta,gurbetteyim.
Ben de oğlumun bütün sorumlulugunu üzerime aldığım için 16 aya kadar herşeyi ile ilgilendim.Evet 16 ay diyorum çünkü o aydan sonra büyük bir patlama yaşadım ve eşime canımın acısıyla çok ağır laflar söyledim.O kadar yorgun,bitkin ve tükenmiştim ki boşanmayı dahi düşünüyordum.O büyük kavgamızdan sonra bir anda sihirli bir değnek değdi sanki ve herşey düzene girdi.Eşim işten gelir gelmez oglan yatana kadar ilgileniyor.Banyosunu yaptırıyor,gece bazen benim yerime o kalkıyor ve h.sonları baba oğul saati yapıp gezmelere gidiyorlar.Artık çocuğumla ilgilenmek bana çok daha fazla keyif veriyor...
Evet bebeğim daha küçükken yine eşime yardıma ve desteğe ihtiyacım olduğundan çok bahsederdim fakat o dediklerimden 1 gün sonra yine her şey eskiye dönerdi.
Benim izlenim ve tecrubelerime göre erkekler bebeklerle 1 -1.5 yaşından sonra daha kolay ilgilenebiliyorlar.
Sen yine isteklerinden eşine bahset devamlı.Umarım senin eşin daha anlayışlı olup yardım konusunda daha erken davranır
Son olarak lütfen kendini üzme...Ben şuan geriye baktığımda o günlerin ne kadarda çabuk geçtiğini düşünüyorum.Yani bu bebişler hep böyle kalmıyorlar emin ol.
Ne güzel düzelmiş herşey şimdi. Orda arkadaşların var mı şimdi
ben de esra 18 yaşındayım sanırım aranızdaki en genç benim :))
tabi inşallah olur 
)
atlamış mısır,meyve azcık
