Aynı benim yeğenim de böyleydi. Parka götürdüğümüzde diğer çocuklar abla Allah rızası için şu çocuğu götürün oyunumuzu bozuyor demişlerdi. Çocuklar bile adam seçiyor. Dediğiniz gibi durumu iyice kötüleşecek çünkü hep yalnız kalacak.Bizde de var bundan bi tane.. kendisi benim yeğenim olur, eşim aynı sizin gibi isyan modunda ne zaman oraya gitsek.
ki eşim çocuklarla inanılmaz güzel iletişim kurar.
çocukların hiçbir suçu günahı yok aslında, tamamen ebeveynlerin suçu... evet sizin tahammül edememenizi anlıyorum ama kendinize onun aslında hiçbir suçu olmadığını, tam tersi mağdur durumda olduğu konusunda telkinlerde bulunmanızı tavsiye edeceğim. bu çocuk yarın birgün okula başlayacak, sosyal hayatı olamayacak, arkadaş edinemeyecek.. hep yalnız kalacak.. gerçekten üzülüyorum ben yeğenime.. bi kere parka götürdük eşimle, kimseyle oynayamadığı gibi gelip şunun kafasını kırın şunu dövün diyip durdu, baktık olacak gibi değil eve götürdük.
Aynı benim yeğenim de böyleydi. Parka götürdüğümüzde diğer çocuklar abla Allah rızası için şu çocuğu götürün oyunumuzu bozuyor demişlerdi. Çocuklar bile adam seçiyor. Dediğiniz gibi durumu iyice kötüleşecek çünkü hep yalnız kalacak.
Söyledi sen böyle mi yetiştin peygamber mi doğurdun dedi.Eşiniz de belli ki rahatsız. Görümcenize ya al şu oğlunu şımartmışsınız aramayın gece gece diyemiyor mu ya elim ayağım titredi şeytan yetiştirmişler resmen tövbeler olsun
ayy haspam bi onun evladı var. görümcede çocuğu da ağır hasta... aradığında açma ağlasın dursun çok önemliler sankiSöyledi sen böyle mi yetiştin peygamber mi doğurdun dedi.
Annesi çocuğu ve onu kınadığımız için şehir dışına sahile götürdü çocugu üzdüğümüz için
İnanın daha 1 yaşında olmayan çocuğum var ağladığı zaman herhangi bir şey için.Sonuna kadar okudum, eğer çocuğun özel bir durumu yoksa; burada tek suçlu ailesi.
Çocuk ne derse yapmışlar. Aman ağlamasın da istediği olsun diye her istediği olmuş.
Benim de 5 yaşında oğlum var ama asla bu davranışlara girmedi.
Heee birkaç yıl önce, istediğini ağlayarak yapma yollarına girdi oğlum ama, bıraktım saatlerce ağladı ama istediğini yapmadım.
Zaten en fazla birkaç kere ağlıyorlar, istedikleri olmayınca ağlamayı ve ağlayarak istediğini yaptırmayı bırakıyor çocuklar.
Yalnız burada baya bir geç kalınmış.
Allah yardımcınız olsun, böyle bir çocukla baş etmek oldukça zordur.
Yaklaşmasanız daha iyi aslında.Başlığı okuyunca garip gelebilir hatta bunları okuduğunuz zaman tepki de verebilirsiniz.
Eşimin ailesiyle çok iyi anlaşıyoruz bugüne kadar en ufak bı sıkıntı yaşamadık. Aileler de mükemmel anlaşıyor ama mutlaka bir sorun çıkar ya bu sorun 5 yaşında ki bir çocuk.
Görümce ve kayınvalide karşılıklı dairelerde oturuyorlar görümce çalıştığı için oğluna kayınvalide bakıyor yani her akşam oradalar.
Size çocuktan bahsetmek istiyorum.
Kendi ailemde kuzenler de yeğenlerde daha önce böyle bi durum yaşamadım nasıl davranacağımı bilmiyorum.
Çocuk inanılmaz ilgi isteyen bir çocuk ve herkesi yönetmek istiyor. Devamlı emir veriyor ne emir verirse anında yapılıyor.
Örnek verecek olursam.
Hep birlikte masaya oturuyoruz yemek yemeye başlıyoruz çocuk geliyo ve dıyo kı kivi sen ordan kalk şu sandalyeye oturacaksın.
Annesi hemen bana dönüyo kivi geçebilir mısın x öyle istiyor dıyo.
Ya da kvme sen yemek yeme istemiyorum kalk diyo o da tamam deyip sofradan kalkıyo.
Yemeğin ortasında benım canım şu yemek istıyo yapın dıyo anında sofradan kalkıp onu yapıyolar yapınca da vazgectım deyıp yemıyo.
Ya da benım önümde ki tabağı istiyo ben o tabağı yemek ıstıyorum dıye hayır deyınce küsüyo, bağırıyo, ağlıyo kapıları çarpıyo.
Şimdi buraya kadar sanane diyebilirsiniz ama çocuğun bana ayrı bi gıcıklığı var.
Çünkü emirlerini yerine getirmiyorum rica etse ya da normal bir şekilde istese tamam ama devamlı emir vermesi beni sinirlendiriyor.
Gözlerımın içine baka baka beni şikayet ediyor annesıne benımle oynamıyo söyle oynasın.
Ya da ben su istiyorum ama kivi getirecek tarzı
Annesi bana da diyemediği için çocuga yalvarıyo ben getırıyım suyu dıye hayır o getirecek dıye ağlamaya başlıyo bu sefer bana geliyolar lütfen sen verir misin diye.
Günde 5 6 kere görüntülü arıyor eşimi benı açmıyoruz. Açana kadar arıyor. Açınca da telefonu kapatmayın ben sizi izliycem burdan dıyo. Ya da hadi buraya geleceksiniz oyun oynamak istiyorum dıyo sinirden telefonu suratına kapatıyorum arama dıye bu sefer açana kadar eşimi arıyor ya da annesini arayıp telefonumu açmadı dıye annesıne aratıyor.
Bir iki kere acil işleri olduğu için bır ıkı saat ilgilenmek zorunda kaldım. İkimiz tek olunca ne dediysem yaptı ne dersem tamam tamam hiç zorlamadı. Kapıdan içeri ailesi girer girmez beni terslemeye sanane şu bu dedi anında.
Yanımızda kimse yokken o kadar uysal kı.
Bebeğim var zaten sık gitmiyoruz oraya bu sefer de gecenın saat onbırınde ailesıne ben bebeği görücem dediği için bize geliyorlar. Yatıcaz diyoruz. Yaa şimdi sabaha kadar ağlar 10 dakıka görsün çıkarız diyolar.
Oraya gitsem konuşmalar hep şu şekilde bebeği uyandır sevcem.
Şu elbiseyi giydir.
Oyuncaklarıma dokunmayacak
Onu kimse sevmeyecek
Kucağınıza almayacaksınız su içiyorum içmesin.
Mama içiriyorum içmesin.
Korkudan torununu almıyor kadın kucagına.
Ya da evde ki herkese oyun oynatıp kendi ev halkını izliyor oyuna gırmeyı kabul etmezsen saatlerce ağlıyo
Bir iki kere eşim hareketlerıne o kadar sinirlendi ki uzun süre gitmedik 5 yasında kı cocuk yuzunden.
Kreşe verdiler iki saat sonra aldılar kreşten nedeni de tüm öğretmenler sadece onunla ilgilenecekmiş başka çocuklarla da ilgilendikleri için çocuk ağlamış.
Çocukla yalnız kalmaktan çekiniyorum bir kere puzzle yaptırmaya çalıştı bana bunu senin yapman lazım dedim diye annesine beni şikayet etti beni azarladı, vurdu dıye. gözlerimin içine baka baka bana iftira atıp gülüyor.
Evet bu tamamen yetiştirme tarzıyla alakalı bi durum aileden kaynaklı farkındayım.
Ama bu telefonlar, evde rahat bırakmamalar artık beni delirtmeye başladı gece uyku da bile arıyor açın telefonu dıye. 5 yaşında ki bi çocukla böyle bı zıtlık yaşamak istemiyorum. Yaklaşımım nasıl olmalı yorumlarınızı bekliyorum
Götürdüler zaten görüştüler pedegog da burda söylenenleri söyledi hata sizde diye.Siz söylerseniz belki problem olur ama bence eşiniz bir şekilde çocuğun tedavi olması gerektiğini söylemeli. Yani farkında değiller mi anlamadım ki ? Dayak cennetten çıkma dye boşuna demiyorlar gerçekten
Döver fazlasını da yapar Allah korusun. Herkes ben kızdığım için beni eleştiriyor senin çocuğun olunca göreceğiz diyor ama ben kızmaya devam ediyorum. Bizim dönemimizde misafir çocuğu haksız olsa bile biz dayak yerdik. Misafirlikte annemden gözle onay almadan bir tane börek yemezdim dökerim falan diye. Ne ara böyle her şeye göz yumulur oldu. Tamam sağlıklı psikolojiyle büyütelim baskı kurmayalım da bu da sağlıklı değil ki.Ya benim yeğenim (7 yaşında) markette istediği çikolatayı bulamadı diye babamın ellerini kollarını tırmalamış nasıl kanatmış, zapt edememişler.. gerçekten çok kötü ya.. e bu çocuk ortaokula başlayınca tekme tokat döver sizi diyorum, çocuk sınır, kural nedir bilmiyor ki.. ablamla konuşmuyorum bu yüzden. kadının umrunda değil.
En doğrusu sizin yaptığınız. Çocuk ağlayınca ölmüyor, bırakın ağlasın yani.İnanın daha 1 yaşında olmayan çocuğum var ağladığı zaman herhangi bir şey için.
Şimdiden daha koşup yapmıyorum sırf böyle olmasın diye
Valla çok üzüldüm ya. Ama daha çok o çocukla ilerde karşılaşacak insanlara. Allah evlatlarımızı iyi insanlarla karşılaştırsın. Demekki şimdiki problemli insanlar böyle yetişiyorGötürdüler zaten görüştüler pedegog da burda söylenenleri söyledi hata sizde diye.
Çocuk olmasına izin verin dedi ama tutum değişmeyince çocuk da değişmedi
Sizin sorumluluğunuz değil tabiki ama söylemeden geçemeyeceğim; görümcen ve diğerleri resmen geleceğe bir psikopat potansiyeli yetiştiriyor. Bu çocuk bu tip davranış bozukluğuyla ilerde dışlanacak ve sevilmeyecek. Sonra da buna tepki olarak sürekli saldırganca davranacak. Yazık gerçekten.Önce ailesinin bir çocuğun sorumluluğunu alacak kapasitede olması gerek tabi.Çoğu zaman kabul etmiyoruz zaten telefon susmuyor bu sefer de. Apartmanda yaşıtları çok. Arkadaşları var ama onların her oyuncağını oynamak istiyor ama kendininkine dokundurtmuyo. Çocuklarda küsüp gidiyor mantıken.
Bu ne be kabus gibi, gece rüyama girecek.Başlığı okuyunca garip gelebilir hatta bunları okuduğunuz zaman tepki de verebilirsiniz.
Eşimin ailesiyle çok iyi anlaşıyoruz bugüne kadar en ufak bı sıkıntı yaşamadık. Aileler de mükemmel anlaşıyor ama mutlaka bir sorun çıkar ya bu sorun 5 yaşında ki bir çocuk.
Görümce ve kayınvalide karşılıklı dairelerde oturuyorlar görümce çalıştığı için oğluna kayınvalide bakıyor yani her akşam oradalar.
Size çocuktan bahsetmek istiyorum.
Kendi ailemde kuzenler de yeğenlerde daha önce böyle bi durum yaşamadım nasıl davranacağımı bilmiyorum.
Çocuk inanılmaz ilgi isteyen bir çocuk ve herkesi yönetmek istiyor. Devamlı emir veriyor ne emir verirse anında yapılıyor.
Örnek verecek olursam.
Hep birlikte masaya oturuyoruz yemek yemeye başlıyoruz çocuk geliyo ve dıyo kı kivi sen ordan kalk şu sandalyeye oturacaksın.
Annesi hemen bana dönüyo kivi geçebilir mısın x öyle istiyor dıyo.
Ya da kvme sen yemek yeme istemiyorum kalk diyo o da tamam deyip sofradan kalkıyo.
Yemeğin ortasında benım canım şu yemek istıyo yapın dıyo anında sofradan kalkıp onu yapıyolar yapınca da vazgectım deyıp yemıyo.
Ya da benım önümde ki tabağı istiyo ben o tabağı yemek ıstıyorum dıye hayır deyınce küsüyo, bağırıyo, ağlıyo kapıları çarpıyo.
Şimdi buraya kadar sanane diyebilirsiniz ama çocuğun bana ayrı bi gıcıklığı var.
Çünkü emirlerini yerine getirmiyorum rica etse ya da normal bir şekilde istese tamam ama devamlı emir vermesi beni sinirlendiriyor.
Gözlerımın içine baka baka beni şikayet ediyor annesıne benımle oynamıyo söyle oynasın.
Ya da ben su istiyorum ama kivi getirecek tarzı
Annesi bana da diyemediği için çocuga yalvarıyo ben getırıyım suyu dıye hayır o getirecek dıye ağlamaya başlıyo bu sefer bana geliyolar lütfen sen verir misin diye.
Günde 5 6 kere görüntülü arıyor eşimi benı açmıyoruz. Açana kadar arıyor. Açınca da telefonu kapatmayın ben sizi izliycem burdan dıyo. Ya da hadi buraya geleceksiniz oyun oynamak istiyorum dıyo sinirden telefonu suratına kapatıyorum arama dıye bu sefer açana kadar eşimi arıyor ya da annesini arayıp telefonumu açmadı dıye annesıne aratıyor.
Bir iki kere acil işleri olduğu için bır ıkı saat ilgilenmek zorunda kaldım. İkimiz tek olunca ne dediysem yaptı ne dersem tamam tamam hiç zorlamadı. Kapıdan içeri ailesi girer girmez beni terslemeye sanane şu bu dedi anında.
Yanımızda kimse yokken o kadar uysal kı.
Bebeğim var zaten sık gitmiyoruz oraya bu sefer de gecenın saat onbırınde ailesıne ben bebeği görücem dediği için bize geliyorlar. Yatıcaz diyoruz. Yaa şimdi sabaha kadar ağlar 10 dakıka görsün çıkarız diyolar.
Oraya gitsem konuşmalar hep şu şekilde bebeği uyandır sevcem.
Şu elbiseyi giydir.
Oyuncaklarıma dokunmayacak
Onu kimse sevmeyecek
Kucağınıza almayacaksınız su içiyorum içmesin.
Mama içiriyorum içmesin.
Korkudan torununu almıyor kadın kucagına.
Ya da evde ki herkese oyun oynatıp kendi ev halkını izliyor oyuna gırmeyı kabul etmezsen saatlerce ağlıyo
Bir iki kere eşim hareketlerıne o kadar sinirlendi ki uzun süre gitmedik 5 yasında kı cocuk yuzunden.
Kreşe verdiler iki saat sonra aldılar kreşten nedeni de tüm öğretmenler sadece onunla ilgilenecekmiş başka çocuklarla da ilgilendikleri için çocuk ağlamış.
Çocukla yalnız kalmaktan çekiniyorum bir kere puzzle yaptırmaya çalıştı bana bunu senin yapman lazım dedim diye annesine beni şikayet etti beni azarladı, vurdu dıye. gözlerimin içine baka baka bana iftira atıp gülüyor.
Evet bu tamamen yetiştirme tarzıyla alakalı bi durum aileden kaynaklı farkındayım.
Ama bu telefonlar, evde rahat bırakmamalar artık beni delirtmeye başladı gece uyku da bile arıyor açın telefonu dıye. 5 yaşında ki bi çocukla böyle bı zıtlık yaşamak istemiyorum. Yaklaşımım nasıl olmalı yorumlarınızı bekliyorum
Çocuk dışında ki her konuda evet.Yaklaşmasanız daha iyi aslında.
Çocuğun onun dilinden anlamayan ana baba ve aile sorunu var.
Kaynananıza da, çocuğumu sevmekten çekineceksen hiç gelmeyin bize deyin. Siz zaten gitmeyin.
Görümce ile iyi olduğunuza emin misiniz?
Döver fazlasını da yapar Allah korusun. Herkes ben kızdığım için beni eleştiriyor senin çocuğun olunca göreceğiz diyor ama ben kızmaya devam ediyorum. Bizim dönemimizde misafir çocuğu haksız olsa bile biz dayak yerdik. Misafirlikte annemden gözle onay almadan bir tane börek yemezdim dökerim falan diye. Ne ara böyle her şeye göz yumulur oldu. Tamam sağlıklı psikolojiyle büyütelim baskı kurmayalım da bu da sağlıklı değil ki.
Ben abimgil geldiğinde bilerek çorbayı acılı yaptım bizimkiler sever. Yeğenime ayırırdım normalde. Bir sefer ayırmadım. Ağzı yandı ağladı sen yaramaz olduğun için yandı işte hıh dedim. Abim nasıl kızdı küstüküserse küssün çocuk ejderha gibiydi neyse ki düzeldi şimdi çok şükür