Hayatımda daha saçma çok az şey duydum. Eril enerjinin verici olma durumunu biraz yanlış anlamış olabilir misiniz? Tamam babalar gününde çiçek alınmaz, doğum gününde sanki kadınlar kadar umurlarında gibi sürpriz yapıp mum üfletilmez belki, hediyelere boğulmaz ama neden hiç hediye alınmasın? Aile bireylerime, yakın arkadaşlarıma, kırk yabancı olan çocuğumun öğretmenine, evlenen iş arkadaşıma layık görebildiğim hediyeleri eşime/sevgilime neden almayayım ki, suçu erkek olmak mı, ne gerek var bu kadar taktikle yaşamaya? İçinizden geldiği gibi yaşayın yahu, kasmayın bu kadar, ilişki danışmanı falan…
Bir şeyi görür beğenirim, ona yakışacağını düşünür alırım. Sevgiliyken de böyleydi evliyken de. Hediyelerin sıklığı ve pahalılığı benim lehimedir her zaman ama ona da alınır yani, gavur değil bunlar. İlişkime de bir zarar vermedi bu.