Ben ilk bebeğimi yeni 37 yaşımda doğurdum :) risklerden elbette haberim vardı ama 30 yaşında evlendim. Mecburi hizmet belasına anca 33 yaşımda evime döndüm. 33 yaşında çalışmaya başladım ama başıma gelmeyen kalmadı olmadı (dış gebelik, yarım rahim, endometriozis, düşük yumurta rezervi vs) kızımı 3.
tüp bebek denemesinde aldım ve doktorum 37 yaşından üstünde olmadığımdan öncesinde genetik teste gerek duymadı.
Down sendromu riski artıyor evet. Ama nasıl artıyor? 35 yaşında 350 doğumda 1, kırk yaşında 100 doğumda 1. Yani öyle her doğuran yazı tura atıyormuş gibi risk belirtmek hiç doğru değil. Madem bilimsel konuşuyoruz yazın risk kaçta kaç
Ayrıca ben de yaşlı anne olduğumdan dolayı 10.haftamda genetik test yaptırdım (fetal dna) down sendromu ya da onun gibi bir kromozomal bozukluk olsaydı zaten kürtaj olma şansınız var. 10 hafta kısıtlaması böyle hastalıklar için geçerli değil. Kesin kararımızdı aldıracaktık ama neyse ki temiz çıktı.
Ben 2.çocuğu düşünüyorum :) kızım 11 aylık, biraz daha büyüsün eşim ikna olursa denemeyi düşünüyorum. Bir arkadaş demiş bu yaşa takma Türkiyede çok diye katılıyorum. Arkadaşım Türkiyeden almanyaya gitti 37 yaşında hamileyken. Orada doktora “yaşlı, riskli gebeyim” diye belirtince doktor kızmış
“niye her Türkiyeli 35 yaş üstü hastam böyle kendini tanıtıyor?” diye çıkışmış. Elbette bilimsel olarak riskliyiz. Ama zaten bu nedenle sık takip ediliyoruz. Saldım çayıra diye doğuracaksanız zaten gebelik hep risk. 20lerde de kontrolsüz risk (daha düşük de olsa).
Ayrıca avrupada 75 yaşında insanlar çok aktif. Dünyayı geziyor. Türkiyede 50 den sonra millet dede/nine psikolojisine giriyor. Hastalığınız yoksa, aktif spor yapıp zihninizi diri tuttuysanız çocuk da bakarsınız. Moralinizi bozmayın. Asıl odaklanacağınız konu “maddi, manevi uygun muyum? Psikolojik, fiziksel? Umarım kendiniz için en doğru kararı verirsiniz.