- 20 Nisan 2019
- 332
- 676
- 18
-Sende yok mu bişey?
-Bul artık birini, evlen artık?
-Herşey zamanında güzel, elini çabuk tut.
-Yaşın geçiyor bak biraz daha evlenmezsen çocuğunda olmaz.
-Treni kaçırmak üzresin şimdi bulamazsan birdaha hiç bulamazsın... vb...
Bu lafları duymaktan okadar çok bıktım ki... insanlar neden bukadar cahil ve patavatsız? Konuşurken gülerek söylediği bir sözün karşısındaki inciteceğini hatta günlerce ağlatabileceğini neden hiç düşünmez? Bu işler siparişle olmuyor, ne yapayım sokağa çıkıp koca mı arayayım? Hayatıma birilerini almaya çalıştığımda oldu hep alkol kullanıyormusun, birgün gel bize içelim ben evililik düşünmüyorum ama takılabiliriz diyen ciddiyetsiz kişiler karşıma çıktı. Karşıma ciddi doğru düzgün biri çıkmadıysa bunun suçlusu benmiyim, neden eksik kusurlu sorunlu biriymişim gibi muamele görüyorum?
En son sosyal medya üzerinden liseden uzun zamandır görüşmediğim bir arkadaşım yazdı art niyet aramadım cevap verdim kendisi erkek ve görmeyeli evlendiğini çocukları olduğunu söyledi bende tebrik ettim Allah bağışlasın dedim... Sen evlenmiyormusun? diye sordu ve elini çabuk tutmazsan çocuğun olmaz dedi ne yapabilirim dedim eşini çok sevdiğini boşanmak istemediğini ama benide sahiplenebileceğini, imam nikahı kıyıp ev tutabileceğini söyledi. Şoka girdim.. dedim ne saçmalıyorsun sen? Sonra şaka yaptım diye kıvırdı. Ondan öncede eski bir işyerinden babam yaşında abi dediğim boşanmış bir herif bir gece yazdı imam nikahı kıyalım. Bu şekilde konuşma cesaretini verecek kadar dahi muatap olmadığım insanlar ama yazıyorlar bekar olanlar bu nasıl olsa bu yaşa kadar evlenmediyse hertürlü gider diye düşünür evli olanlar bu nasıl olsa evde kaldı diyip kendine metres yapmak ister 31 yaşında bekar olmak bukadar içler acısı bir durum mu? Artık tiksiniyorum herşeyden...
İnsanların sürekli evlenemediğim için kendimi değersiz hissettirmesinden bıktım... En son 33 yaşında evlenmek için evlenen yeni evli bir bayan arkadaşımla konuştum nikahta keramet varmıymış ısınabildin mi diye sordum Hayır dedi hiç mutlu değil hala ısınamamış çocuğa.. ne yapayım sırf birileri evlendi desin diye yaşım geçmeden çocuğum olsun diye bende mi onun gibi yapayım? Bu işler neden kimine göre bukadar zor? Kimini hiçbir çaba göstermeden evinde bulur. Kimi aramadığı mecra bırakmasada, onlarca kişi ile görüşsede sonuç hüsran olur. Hayat ne garip...
-Bul artık birini, evlen artık?
-Herşey zamanında güzel, elini çabuk tut.
-Yaşın geçiyor bak biraz daha evlenmezsen çocuğunda olmaz.
-Treni kaçırmak üzresin şimdi bulamazsan birdaha hiç bulamazsın... vb...
Bu lafları duymaktan okadar çok bıktım ki... insanlar neden bukadar cahil ve patavatsız? Konuşurken gülerek söylediği bir sözün karşısındaki inciteceğini hatta günlerce ağlatabileceğini neden hiç düşünmez? Bu işler siparişle olmuyor, ne yapayım sokağa çıkıp koca mı arayayım? Hayatıma birilerini almaya çalıştığımda oldu hep alkol kullanıyormusun, birgün gel bize içelim ben evililik düşünmüyorum ama takılabiliriz diyen ciddiyetsiz kişiler karşıma çıktı. Karşıma ciddi doğru düzgün biri çıkmadıysa bunun suçlusu benmiyim, neden eksik kusurlu sorunlu biriymişim gibi muamele görüyorum?
En son sosyal medya üzerinden liseden uzun zamandır görüşmediğim bir arkadaşım yazdı art niyet aramadım cevap verdim kendisi erkek ve görmeyeli evlendiğini çocukları olduğunu söyledi bende tebrik ettim Allah bağışlasın dedim... Sen evlenmiyormusun? diye sordu ve elini çabuk tutmazsan çocuğun olmaz dedi ne yapabilirim dedim eşini çok sevdiğini boşanmak istemediğini ama benide sahiplenebileceğini, imam nikahı kıyıp ev tutabileceğini söyledi. Şoka girdim.. dedim ne saçmalıyorsun sen? Sonra şaka yaptım diye kıvırdı. Ondan öncede eski bir işyerinden babam yaşında abi dediğim boşanmış bir herif bir gece yazdı imam nikahı kıyalım. Bu şekilde konuşma cesaretini verecek kadar dahi muatap olmadığım insanlar ama yazıyorlar bekar olanlar bu nasıl olsa bu yaşa kadar evlenmediyse hertürlü gider diye düşünür evli olanlar bu nasıl olsa evde kaldı diyip kendine metres yapmak ister 31 yaşında bekar olmak bukadar içler acısı bir durum mu? Artık tiksiniyorum herşeyden...
İnsanların sürekli evlenemediğim için kendimi değersiz hissettirmesinden bıktım... En son 33 yaşında evlenmek için evlenen yeni evli bir bayan arkadaşımla konuştum nikahta keramet varmıymış ısınabildin mi diye sordum Hayır dedi hiç mutlu değil hala ısınamamış çocuğa.. ne yapayım sırf birileri evlendi desin diye yaşım geçmeden çocuğum olsun diye bende mi onun gibi yapayım? Bu işler neden kimine göre bukadar zor? Kimini hiçbir çaba göstermeden evinde bulur. Kimi aramadığı mecra bırakmasada, onlarca kişi ile görüşsede sonuç hüsran olur. Hayat ne garip...