31 yaş evlilik için çok geç bi yaş değil bana göre. Sizin çevrenizdekiler patavatsız. Sizi üzenlere sizde cevaplarını verin. Şansınıza hep olmayacak insanlar çıkmış karşınıza. Evlenincede çocuk ne zaman yap bakalım oluyo mu-Sende yok mu bişey?
-Bul artık birini, evlen artık?
-Herşey zamanında güzel, elini çabuk tut.
-Yaşın geçiyor bak biraz daha evlenmezsen çocuğunda olmaz.
-Treni kaçırmak üzresin şimdi bulamazsan birdaha hiç bulamazsın... vb...
Bu lafları duymaktan okadar çok bıktım ki... insanlar neden bukadar cahil ve patavatsız? Konuşurken gülerek söylediği bir sözün karşısındaki inciteceğini hatta günlerce ağlatabileceğini neden hiç düşünmez? Bu işler siparişle olmuyor, ne yapayım sokağa çıkıp koca mı arayayım? Hayatıma birilerini almaya çalıştığımda oldu hep alkol kullanıyormusun, birgün gel bize içelim ben evililik düşünmüyorum ama takılabiliriz diyen ciddiyetsiz kişiler karşıma çıktı. Karşıma ciddi doğru düzgün biri çıkmadıysa bunun suçlusu benmiyim, neden eksik kusurlu sorunlu biriymişim gibi muamele görüyorum?
En son sosyal medya üzerinden liseden uzun zamandır görüşmediğim bir arkadaşım yazdı art niyet aramadım cevap verdim kendisi erkek ve görmeyeli evlendiğini çocukları olduğunu söyledi bende tebrik ettim Allah bağışlasın dedim... Sen evlenmiyormusun? diye sordu ve elini çabuk tutmazsan çocuğun olmaz dedi ne yapabilirim dedim eşini çok sevdiğini boşanmak istemediğini ama benide sahiplenebileceğini, imam nikahı kıyıp ev tutabileceğini söyledi. Şoka girdim.. dedim ne saçmalıyorsun sen? Sonra şaka yaptım diye kıvırdı. Ondan öncede eski bir işyerinden babam yaşında abi dediğim boşanmış bir herif bir gece yazdı imam nikahı kıyalım. Bu şekilde konuşma cesaretini verecek kadar dahi muatap olmadığım insanlar ama yazıyorlar bekar olanlar bu nasıl olsa bu yaşa kadar evlenmediyse hertürlü gider diye düşünür evli olanlar bu nasıl olsa evde kaldı diyip kendine metres yapmak ister 31 yaşında bekar olmak bukadar içler acısı bir durum mu? Artık tiksiniyorum herşeyden...
İnsanların sürekli evlenemediğim için kendimi değersiz hissettirmesinden bıktım... En son 33 yaşında evlenmek için evlenen yeni evli bir bayan arkadaşımla konuştum nikahta keramet varmıymış ısınabildin mi diye sordum Hayır dedi hiç mutlu değil hala ısınamamış çocuğa.. ne yapayım sırf birileri evlendi desin diye yaşım geçmeden çocuğum olsun diye bende mi onun gibi yapayım? Bu işler neden kimine göre bukadar zor? Kimini hiçbir çaba göstermeden evinde bulur. Kimi aramadığı mecra bırakmasada, onlarca kişi ile görüşsede sonuç hüsran olur. Hayat ne garip...
-Sende yok mu bişey?
-Bul artık birini, evlen artık?
-Herşey zamanında güzel, elini çabuk tut.
-Yaşın geçiyor bak biraz daha evlenmezsen çocuğunda olmaz.
-Treni kaçırmak üzresin şimdi bulamazsan birdaha hiç bulamazsın... vb...
Bu lafları duymaktan okadar çok bıktım ki... insanlar neden bukadar cahil ve patavatsız? Konuşurken gülerek söylediği bir sözün karşısındaki inciteceğini hatta günlerce ağlatabileceğini neden hiç düşünmez? Bu işler siparişle olmuyor, ne yapayım sokağa çıkıp koca mı arayayım? Hayatıma birilerini almaya çalıştığımda oldu hep alkol kullanıyormusun, birgün gel bize içelim ben evililik düşünmüyorum ama takılabiliriz diyen ciddiyetsiz kişiler karşıma çıktı. Karşıma ciddi doğru düzgün biri çıkmadıysa bunun suçlusu benmiyim, neden eksik kusurlu sorunlu biriymişim gibi muamele görüyorum?
En son sosyal medya üzerinden liseden uzun zamandır görüşmediğim bir arkadaşım yazdı art niyet aramadım cevap verdim kendisi erkek ve görmeyeli evlendiğini çocukları olduğunu söyledi bende tebrik ettim Allah bağışlasın dedim... Sen evlenmiyormusun? diye sordu ve elini çabuk tutmazsan çocuğun olmaz dedi ne yapabilirim dedim eşini çok sevdiğini boşanmak istemediğini ama benide sahiplenebileceğini, imam nikahı kıyıp ev tutabileceğini söyledi. Şoka girdim.. dedim ne saçmalıyorsun sen? Sonra şaka yaptım diye kıvırdı. Ondan öncede eski bir işyerinden babam yaşında abi dediğim boşanmış bir herif bir gece yazdı imam nikahı kıyalım. Bu şekilde konuşma cesaretini verecek kadar dahi muatap olmadığım insanlar ama yazıyorlar bekar olanlar bu nasıl olsa bu yaşa kadar evlenmediyse hertürlü gider diye düşünür evli olanlar bu nasıl olsa evde kaldı diyip kendine metres yapmak ister 31 yaşında bekar olmak bukadar içler acısı bir durum mu? Artık tiksiniyorum herşeyden...
İnsanların sürekli evlenemediğim için kendimi değersiz hissettirmesinden bıktım... En son 33 yaşında evlenmek için evlenen yeni evli bir bayan arkadaşımla konuştum nikahta keramet varmıymış ısınabildin mi diye sordum Hayır dedi hiç mutlu değil hala ısınamamış çocuğa.. ne yapayım sırf birileri evlendi desin diye yaşım geçmeden çocuğum olsun diye bende mi onun gibi yapayım? Bu işler neden kimine göre bukadar zor? Kimini hiçbir çaba göstermeden evinde bulur. Kimi aramadığı mecra bırakmasada, onlarca kişi ile görüşsede sonuç hüsran olur. Hayat ne garip...
Farklı çevrelere girseniz, belki birileri ile tanışırdınız. Etrafınızda bir tane düzgün insan yokmuş. Ayrıca 31 yaş nedir ki. Ben 39 yaşımda evlendim. Çocuk için acele ediyorsanız herkesin biyolojik saati aynı değil. İsterseniz nir kadın doğumcuya gidip yımurtalıklarınızın durumuna baktırın, ultrasonla bile anlaşılıyor. Ben en son 48 yaşında muayene girmişdim. Yumurtalık rezervim çok iyi durumdaydı, doktorum bebek için ısrar etti illaki yap, sonra pişman olacaksın diye. Ama ben eşimle aramdaki özel sebepler nedeniyle çocuk istemedm. Sizde belki çok endişe edeceğiniz bir durumda değilsiniz. Bende evlenmek için evlendim, kimseyi istemedim çünkü, mantığıma en yakın gelene evet dedim ancak hayatım hep pişmanlıkla geçti. Sakın aynı hataya düşmeyin. Mutlaka aşık olup evlenin. Keşke akrabalarınız devreye girse , birileri ile tanışmanız için vesile olsalar. Gençler beceremeyince büyükler devreye girmeli. Bu bizim kültürümüzde var, çöp çatanlık. Demek onlarda pek ellerini taşın altına koymak istememiş. Yine en iyisi kendine farklı çevreler edinmen belki anlaşabileceğin birisi ile karşılaşabilirsin. Allah büyükdür.-Sende yok mu bişey?
-Bul artık birini, evlen artık?
-Herşey zamanında güzel, elini çabuk tut.
-Yaşın geçiyor bak biraz daha evlenmezsen çocuğunda olmaz.
-Treni kaçırmak üzresin şimdi bulamazsan birdaha hiç bulamazsın... vb...
Bu lafları duymaktan okadar çok bıktım ki... insanlar neden bukadar cahil ve patavatsız? Konuşurken gülerek söylediği bir sözün karşısındaki inciteceğini hatta günlerce ağlatabileceğini neden hiç düşünmez? Bu işler siparişle olmuyor, ne yapayım sokağa çıkıp koca mı arayayım? Hayatıma birilerini almaya çalıştığımda oldu hep alkol kullanıyormusun, birgün gel bize içelim ben evililik düşünmüyorum ama takılabiliriz diyen ciddiyetsiz kişiler karşıma çıktı. Karşıma ciddi doğru düzgün biri çıkmadıysa bunun suçlusu benmiyim, neden eksik kusurlu sorunlu biriymişim gibi muamele görüyorum?
En son sosyal medya üzerinden liseden uzun zamandır görüşmediğim bir arkadaşım yazdı art niyet aramadım cevap verdim kendisi erkek ve görmeyeli evlendiğini çocukları olduğunu söyledi bende tebrik ettim Allah bağışlasın dedim... Sen evlenmiyormusun? diye sordu ve elini çabuk tutmazsan çocuğun olmaz dedi ne yapabilirim dedim eşini çok sevdiğini boşanmak istemediğini ama benide sahiplenebileceğini, imam nikahı kıyıp ev tutabileceğini söyledi. Şoka girdim.. dedim ne saçmalıyorsun sen? Sonra şaka yaptım diye kıvırdı. Ondan öncede eski bir işyerinden babam yaşında abi dediğim boşanmış bir herif bir gece yazdı imam nikahı kıyalım. Bu şekilde konuşma cesaretini verecek kadar dahi muatap olmadığım insanlar ama yazıyorlar bekar olanlar bu nasıl olsa bu yaşa kadar evlenmediyse hertürlü gider diye düşünür evli olanlar bu nasıl olsa evde kaldı diyip kendine metres yapmak ister 31 yaşında bekar olmak bukadar içler acısı bir durum mu? Artık tiksiniyorum herşeyden...
İnsanların sürekli evlenemediğim için kendimi değersiz hissettirmesinden bıktım... En son 33 yaşında evlenmek için evlenen yeni evli bir bayan arkadaşımla konuştum nikahta keramet varmıymış ısınabildin mi diye sordum Hayır dedi hiç mutlu değil hala ısınamamış çocuğa.. ne yapayım sırf birileri evlendi desin diye yaşım geçmeden çocuğum olsun diye bende mi onun gibi yapayım? Bu işler neden kimine göre bukadar zor? Kimini hiçbir çaba göstermeden evinde bulur. Kimi aramadığı mecra bırakmasada, onlarca kişi ile görüşsede sonuç hüsran olur. Hayat ne garip...
Bu insanlar nasıl böyle olabiliyor, aklım almıyor..Benimde bir arkadaşım vardi. Kendisi univden evlendi. Çocuğu oldu. Bende aradim hayirli olsun dedim.o da bana dediki saol tatlım. Sne ne yapacaksin ne evlendin ne bebegin oldu. Sende ikisi de yok. Bende artk konuşmuyorum onunla. Yani onlarla mutsuz olacağıma araya mesafe koyarım. Banada aynısını diyorlar uzaklas onlardan , ya da he nasip de gec
Yahu sizin nasıl bir çevreniz var. Nasıl insanlarla muhattap oluyorsunuz ben anlamadım. Ben de 31 yaşımdayım ve benden büyük çoğu arkadaşım hala evli değil. Kimseye de böyle şeyler diyen olmuyor. Bence siz ortamınızı değiştirin. Rahatlarsınız.
Benimde bir arkadaşım vardi. Kendisi univden evlendi. Çocuğu oldu. Bende aradim hayirli olsun dedim.o da bana dediki saol tatlım. Sne ne yapacaksin ne evlendin ne bebegin oldu. Sende ikisi de yok. Bende artk konuşmuyorum onunla. Yani onlarla mutsuz olacağıma araya mesafe koyarım. Banada aynısını diyorlar uzaklas onlardan , ya da he nasip de gec
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?