Kızlar kötü bir yorum olacak ama 30lu yaşlardaki erkekler bence 20li yaşlara bakıyor. Ben de 30lu yaşlarında ve bekar biriyim. Ama yaşımdan dolayı bir kaç kez reddedildim. O doğurganlık olayına bakılıyor maalesef. Yani umarım hepsi öyle değildir ama benim karşılaştıklarım öyle çıktı.
Örnek vereyim o zaman. Çevrem deki insalar öğrtim görevlisi doktor mühendis ve tanışmam için bu meslekten birilerini öneriyorlar mesela . Ama yaşı benden büyük jenerasyon farkı yaşayanileceğim br mühendis, kendisini ilah sanan bir doktor ve kwndine özgüveni dahi olmayan bir öğretim görevlisi... ben kalıba bakmam çevrem gayet temiz ve düzgündür ama gğn geliyor o çevreden bile size uygun bir tane düzgün biri çıkmıyor. E benim de kendimden alt biriyle evlenmem için sebep yok. Alttan kastım kusura bakmayın ama bu ilişkilerde daima bir denklik vardır kadın daha fazla para statü sahibiyse başta hayran olan o etkek bir süre sonra aşağlık paikolojisiyle sizi aldatır emin olur gözlemlediğim kadarıyla. Evlilik için denklik önemlidir.Olay birine bir şeyler hissedememekse ona bir şey diyemem. Ama "bu benim kriterlerime uygun değil" deyip baştan eliyorsanız belki de kriterlerinizi gözden geçirmelisiniz. Sosyal bir insan için 7 sene gerçekten uzun bir süre çünkü.
Sonuçta herkes kendisine benzeyen insanlarla arkadaşlık eder.
O arkadaşlarla girdiği ortamlar, o ortamlarda tanıştığı kişiler, arkadaşların arkadaş çevresi vs benzer zevklere sahip, benzer kültürel yapıda, benzer ekonomik sınıfta insanlardan oluşur.
7 senede tek bir kişiye bile denk gelemediyseniz ya kriterleriniz çok uç şeyler ya da kendinize göre yanlış çevredesinizdir.
Doğru insanı bulmanın zamanı yok nasibi var. 30 dan sonra ki doğru adam bulma ihtimalinizle 30 dan önceki ihtimaliniz aynı. Hissettikleriniz de gayet normal ve insanî duygular . İşiniz var belli bir yaşa gelmişsiniz evlenmek istemek kadar normal bişey yok . Allah iyilerle karşılaştırsınIyi geceler arkadaslar. Öncelikle Allah daha büyük dert vermesin diyorum ama sizin de tecrübelerinizi merak etmiyor degilim.
29 yasindayim bu sene 30 olacagim. Ögretmenim calisiyorum, isimi cok seviyorum ve hayatimdan az cok memnunum cok sükür. 6-7 sene kadar önce birini cok sevdim, nisanlandik ama bir cok sebepden dolayi ayrildik. 6-7 senedir hayatimda kimse yok. Yasitlarim, arkadaslarim neredeyse hepsi evlendi, cocuklari oldu. Bu konulara fazla takilan, 'acaba evlenebilecek miyim' diyen biri hic degildim. Ama su son bir sene beni öyle bir korku aldi. 30 yasima giricem, bir gün anne olmayi cok isterim, ama gel gelelimki senelerdir kimseyi sevemedim, 'evet iste evelenecegim insan' diyebilecegim kimse cikmadi karsima. Belirli bi yasdan sonra zor veya imkansiz mi?
Evlenip mutsuz olmaktansa tabi ki ömür boyu bekar kalirim daha iyi. Burda bir cok konu okuyoruz mutsuz evliliklerle ilgili. Ama insan bir ömrü yanliz gecirmekde istemiyor, hayati paylasabilecegi, güvenebilecegi bir insan olsun istiyor hayatinda. 30undan sonra dogru insani bulmak cok mu zor kizlar? Ümidimi kaybetmek üzereyim neredeyse...
Ahh canim ben kapilmadin mi saniosun?
Her ayrilik sonrasi bir daha baskasi olmayacak travmalari, iliskide mutlu olmadigim halde yalniz kalma korkusuyla ite kaka devam ettirme cabalarim. Ama sonra baktim hayatima yukarda bahsettigim seyleri kesfettim. Evet bizde 25 ysinda hayatimizin askini bulabilir evlenebilir omur boyu mutlu yasayabilirdik. Ama kismet degilmis, demekki daha var bu hayalimizi yasamak icin. Bu sure zarfinda da ne kdr eglenip iyi anilar biriktirirsek o kadar yanimiza kar.
Bak bu bi kisir dongu, kendimi kotu hisssettikce bu konuda, panik oldukca, mutsuz oluosun, mutsuz oldukca negatif enerji kaplio heryeri, sen farketmiosun ama enerjine, aurana, cekim gucune yansio. Hatta guzelligine bile. O yuzden zamanin geldiginde mutlulugun seni bulacagindan emin ol, inan bana olacaksin.
Valla evlilik birkere olacak oda mükemmel olacak diye bakilinca evlenilmiyor
Bunu kendimden biliyorum.
Zamanında bende öyle idim
Birkere olacak sonsuz dek surecek soyle olacak böyle olacak blablabla...
Bakıyorsun yillar gecmis yine ayni kafada oluyorsun cesaretin kırılıyor istediğin gibiler ya evlenmis oluyor vsvsvs
Oyuzden kalben mantıken hislenebilceginiz birilerine sans verin
Hemen kestirip atmayin.
4 4luk beklerseniz omur beklemekle gecer.
Ki hicbirimiz 44luk degiliz
Boşanmak da öcü degil.
Evet haklisiniz öyle bakmamak gerekiyor. Insanlar 20 sene sonra bile ayrilabiliyor. Bir kere olacak sonuna kadar olacak diye bir düsünce yanlis..
Kesinlikle burada çok fazla kompleks yapıyor hem çevre hem aile. Herkesle savaşmak zorunda kalıyorsun gereksiz yere. Bende 30 yaşındayım nişanlımla 29 yaşında tanıştım asla geç yaşlar değil:)
Benim gibiler varmış demek ki. Ben de yalnızım zannediyordum.Ben de Temmuz'da 32 yasima girecegim ve evlenmek de istemiyorum henuz ama SEVGILIM OLSUN ISTIYORUM!!!! Valla ben de bulamiyorum kimseyi napicaz boyle bilmiyorum. Kendimize bakmamiz ve sosyallesmemiz lazim... Yalniz yasamak guzel, yalniz olmak, gonlunce yasamak guzel ama insanin da bazi ihtiyaclari oluyor.
Benim gibiler varmış demek ki. Ben de yalnızım zannediyordum.
Evet bende nişanlımın ilk aşkıyım o 40 sayılır . Bu zamana kadar hiç aşık olmamış. Hatta daha önce biri ile beraber yaşamışlar ama onla evlenmemişTanışın bakın derim. Mesela bende ve bazı tanıdğım kadınlarda şöyle bir şey gördüm kafada bir şablon var, o şablona uymayan herke direkt eleniyor. Bunu ben de bir ara yapmışım farkında olmadan. Zaten genel olarak beklentisi yüksek bir insanım ama bu şablonum mutlulukla alakası olmayan çok ayrıntı şeylerdi. Misal takım: elbise giysin. En son hoşlandığım kişi gayet tişört giyiyor yazları ama sevdim kalp ısınınca kriter miriter kalmadı ... bilmiyorum nasip kısmet sonunda, cidden kalp ısınınca kriter, şablon hiçbir şey kalmıyor sadece yanında olmak istiyorsun. Bu olduğunda 32 yaşındaydım, abimiz de boşanmış çocuklu bir insan 40 yaşında ama hiç aşık olmamış daha önce ilk evliliğini severek yapmış tabi ama daha çok mantık çerçevesinde, aşkından ölüp bitmiyormuş. 40lık bir erkeğin ilk aşkı oldum yaniİnsan 30da da 40da da aşık olabilir kalp çarpıyor umutsuz olmayın asla hayat büyük güzelliklere gebe.
O erkeğe göre değişiyor zaten böyle istiyorsa özünde sizi istemiyor demektir , bence korunmuş bile oluyorsunuz böyle . Vardı benimde 10 yaş büyük görüştüğüm biri. Biz evlenemedik gerçekten gitti yine on yaş küçük biriyle evlendi, kafaya koymuş demek dedim:) Ama su an ben 30 nişanlım 31 yaşında. Hepsi de öyle değil yani çokta üzerinde durma. Banada boşanmış kisileri söylüyordu artik başka talibin çıkmaz demek değil bu. Herkesin bakış açısı yaklaşımı farkli oluyor. Kimi atanmış öğretmen, mesleğe önem verir yaş mühim değil diye düşünüyor. Söylüyor sizin kriterinizi bilmeden. Oluyor öyle seyler. Bana da amca gibi görünen kişileri onerdiler evet meslek ve statü olarak iyi yerlerdeydi bunlar ama ben yanımda genç duracak birini istedim.Ben de bu yaş konusunda kompleks oluşmuş durumda. Çünkü bu konu ile ilgili çok eleştri aldım. “Yaşın geçti, anca seni boşanmış çocuklu erkekler ister” vs. Bundan dolayı ister istemez ön yargı ile yaklaşıyorum. Bir de 40 ına yaklaşmış erkeklerin 20 li yaşlardaki hanımlara ilgi gösterdiğini görünce daha da bu konuda fikrim sabitleşiyor.
30 unda evlenmiş biri olarak, iyiki beklemişim diyorum. Emin ol daha mantıklı oluyorsun. Eşinde sende daha olgunsunuz bi kere hemen tartışmak yerine konuşabiliyorsunuz. Bana benziyor biraz hayat hikayen. Hatta bazen eşimle diyoruz keşke daha önce tanışsaydık. Ama öyle olmuyor küçük yaşın verdiği biraz cahiliyet oluyor mesela hemen tartışmaya açık oluyorsun ve insanlara güven olarak daha toy oluyorsun. Yaşın gereği insan sarraflığıda az buçuk oluyor nerde nasıl davranmanı vs biliyorsun. Bence çok kafana takma inşallah hayatına öyle biri gelir ki ve sen de inşallah Benim gibi tüm gidenlere gittikleri için dua edersin. Belki daha yeni evlisin diyebilirsin(2 yıl) (1 yılda nişanlılık oldu) 3 yıldır tanıyorum ama balık baştan kokar diye bi atasözü var. Herhalde 2 yılda kendini belli eder di aynı evi paylaşıyoruz sonuçta.Iyi geceler arkadaslar. Öncelikle Allah daha büyük dert vermesin diyorum ama sizin de tecrübelerinizi merak etmiyor degilim.
29 yasindayim bu sene 30 olacagim. Ögretmenim calisiyorum, isimi cok seviyorum ve hayatimdan az cok memnunum cok sükür. 6-7 sene kadar önce birini cok sevdim, nisanlandik ama bir cok sebepden dolayi ayrildik. 6-7 senedir hayatimda kimse yok. Yasitlarim, arkadaslarim neredeyse hepsi evlendi, cocuklari oldu. Bu konulara fazla takilan, 'acaba evlenebilecek miyim' diyen biri hic degildim. Ama su son bir sene beni öyle bir korku aldi. 30 yasima giricem, bir gün anne olmayi cok isterim, ama gel gelelimki senelerdir kimseyi sevemedim, 'evet iste evelenecegim insan' diyebilecegim kimse cikmadi karsima. Belirli bi yasdan sonra zor veya imkansiz mi?
Evlenip mutsuz olmaktansa tabi ki ömür boyu bekar kalirim daha iyi. Burda bir cok konu okuyoruz mutsuz evliliklerle ilgili. Ama insan bir ömrü yanliz gecirmekde istemiyor, hayati paylasabilecegi, güvenebilecegi bir insan olsun istiyor hayatinda. 30undan sonra dogru insani bulmak cok mu zor kizlar? Ümidimi kaybetmek üzereyim neredeyse...
Oncelıkle ınsallah sızı cok seven sızın cok sevecegınız bır esınız olur.. Benım gibi evli ve ıkı dusuk ardından hamıle kalıp esi ilgisiz, alakasız,hastamehe kendın git diyen bır kocanız da olabılırdı.. Etrafınızdakı ınsanlar coluk cocuga ksrısmıs evlenmıs ama acaba huzurlular mı.evlılıklerınde tutku saygı ozverı sevgi ask var mı..yoksa eger emın olun hıc evlenmesehdım keske dıyorlar..neden bosanmıyorlar.bırcok sebepten.ahrılık bıle cok zorken bosanmak daha zor oluyor.aileler cok mudahıl uzuluyorlar vs, kısılerın kısısel korkukarı olabılıyor.. Neyse sızın konunuza ben dert yandım.ınsallah karsınız abırı cokacaktır.dert etmeyın.allah hayırlısını versın.ınsallah az bulunan bazık centilmen kulturlu bırı cıkar karsınıza..Iyi geceler arkadaslar. Öncelikle Allah daha büyük dert vermesin diyorum ama sizin de tecrübelerinizi merak etmiyor degilim.
29 yasindayim bu sene 30 olacagim. Ögretmenim calisiyorum, isimi cok seviyorum ve hayatimdan az cok memnunum cok sükür. 6-7 sene kadar önce birini cok sevdim, nisanlandik ama bir cok sebepden dolayi ayrildik. 6-7 senedir hayatimda kimse yok. Yasitlarim, arkadaslarim neredeyse hepsi evlendi, cocuklari oldu. Bu konulara fazla takilan, 'acaba evlenebilecek miyim' diyen biri hic degildim. Ama su son bir sene beni öyle bir korku aldi. 30 yasima giricem, bir gün anne olmayi cok isterim, ama gel gelelimki senelerdir kimseyi sevemedim, 'evet iste evelenecegim insan' diyebilecegim kimse cikmadi karsima. Belirli bi yasdan sonra zor veya imkansiz mi?
Evlenip mutsuz olmaktansa tabi ki ömür boyu bekar kalirim daha iyi. Burda bir cok konu okuyoruz mutsuz evliliklerle ilgili. Ama insan bir ömrü yanliz gecirmekde istemiyor, hayati paylasabilecegi, güvenebilecegi bir insan olsun istiyor hayatinda. 30undan sonra dogru insani bulmak cok mu zor kizlar? Ümidimi kaybetmek üzereyim neredeyse...
Ben de bu yaş konusunda kompleks oluşmuş durumda. Çünkü bu konu ile ilgili çok eleştri aldım. “Yaşın geçti, anca seni boşanmış çocuklu erkekler ister” vs. Bundan dolayı ister istemez ön yargı ile yaklaşıyorum. Bir de 40 ına yaklaşmış erkeklerin 20 li yaşlardaki hanımlara ilgi gösterdiğini görünce daha da bu konuda fikrim sabitleşiyor.
30 u geçmiş kadınlara neden corona virüslü muamelesi yapıyorsunuz? Bu forumda aynı konuyla ilgili yüzlerce konu açıldı, 30lu yaşlardaki kadınlardaki bu takıntı nedir hiç anlamıyorum.
Siz böyle özgüvensiz davrandıkça emin olun sizle kimse evlenmez hatta sevgili bile olmaz.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?