Karışmamalısınız. Dinleyebilirsiniz, yol gösterebilirsiniz, dertleşebilirsiniz ama anne babanızın problemleri sadece onları ilgilendirir sizi değil. Bunun karşısında gidip babanızla konuşmak arayı düzeltmek annenize hakaret olur.Annemin akraba eş dost dert anlataack kimsesi yok çünkü kime bir şey anlatmaya kalksam üstüne 3 5 koyup kendi dertlerini bana anlatmaya başlıyorlar diyor. Benimle paylaşıyor bana ağlayıp söylüyor, ben çocuğunuzum karışmam deyip nasıl içinden çıkabilirim
Yooo tam tersi. Benim ailemin insanları kötü olan şeyi çekmeyi sevmiyor. 'uc günlük dünyada şu mendeburun yüzünü görerek mi öleyim' modundalar. Kendilerini seviyorlar.Kız sizin ailenin kadınlarınında kocadan yana yüzü gülmemiş he
Yok zaten çekmeyelim canım neden çekelim? Seninkilerinde çekmediğini anladım zatenYooo tam tersi. Benim ailemin insanları kötü olan şeyi çekmeyi sevmiyor. 'uc günlük dünyada şu mendeburun yüzünü görerek mi öleyim' modundalar. Kendilerini seviyorlar.
Babam da ilk evliliginde üç ayda boşanmış mesela, annem de her önüne gelene 'bosan bence' der :) hem bosanmayip hem dert anlatana 'sen salaksın,sana xxx diyen insanla hala evlisin. Anlatma benim de canımı sikma' diye susturur
Ben de aileme / sulaleme benziyorum o yönden. Çok sevsem de sevgililerimden kolay vazgeçebiliyorum . Yaşım otuz, evlenebilirim, kötü tarafini görürsem kucağımda cocukla bosayabilirim, tekrar aşık olabilirim, tekrar evlenip tekrar bosanabilirim. Bu benim hayatım. Neden bir kere sevdim diye cezasını ömür boyu çekeyim ki? Reenkarnasyona inanmıyorum, bir kere geldim dünyaya. Onda da beni üzen,kıran,değersiz hissettiren , fiziksel-cinsel-ekonomik-duygusal şiddet uygulayan bir adamla harcayamam.
Annemle babam her gün kapıdan öpüşerek vedalaşıp ayrilan iki insan. Ama günün birinde (Allah korusun) bir durum yaşanırsa şiddettir,aldatmadir,hakarettir asla demem ki 'bir daha deneyin' diye. Tam tersi ben fişeklerim ayrilsinlar diye:) bir lafı eden/davranışta bulunan sonuçlarına katlanmali
Her erkek bir yerde serefsizdir, diyormusumYok zaten çekmeyelim canım neden çekelim? Seninkilerinde çekmediğini anladım zaten
Sadece hepsine sorunlu kocalar denk gelmiş ya ondan dedim.
Öyle aileyede yazıklar olsun.Koca zaten varla yok arası,kızın mesleğide var ya boşasana işte yaa.Her erkek bir yerde serefsizdir, diyormusumşaka şaka:)
Yani aslında çoğu kadının yaşadığı,ama katlandığı şeyler. Mesela yakın bir arkadaşım var, gencecik kiz. Kocasi eve yumurta bile almıyor, 'gelirken bebeğe mama al' desen 'herseyi bana kitliyorsun' diye kavga çıkartır almaz, evde olan biten her şeyi naklen annesine anlatır, annesinden izin almadan karısı cocuguyla yan şehre bile gitmez, kavga eder 5 gün annesinin evinde gider ,aramaz. Çocuğuna bakmaz odaya geçer kapıyı kilitler çocuk gelmesin diye. Kızın kendi parasini çocuğa bonkörce harcaması bile aralalrinda kavga sebebi, hamileyken bile adamın ailesi 'neden devlette dogurmadin' diye kizi aglattilar, doğum izninde eve para getirmiyor diye et vermediler kıza...
Böyle bir evliliği var mesela, on yıl olacak devam ediyor. Ailesi de devam etmesini onayliyor, boşanma fikrindense yakınıp barışmayi tercih ediyor. çünkü adam 'özünde iyi biri' vurmaz-bagirmaz- aldatmaz... Muhtemelen böyle bir ömür devam edecekler, bir gün evini benimsemesi,aile olduğunu anlamasi umuduyla.
İşte bizim ailede olsa 'ozunde iyi insan' demezler de 'ne çekeceksin o şerefsizi,boşa gitsin' olur :)
Yoo ben de ağlarım. Ağladım.Şu yazdıklarınızı ne kadar inanarak yazdınız? Annemi sevmediğim bu hayatı ona reva gördüğüm bakıcı olmasına normal baktığım bunlar benim için hakaret niteliğinde sözler. Ayrıca evet sizin tabirinizle oturup üühühü ağladım siz oturup soğukkanlılıkla izleyebilir ya da gülüp geçebilirsiniz başınıza geldiğinde
Anneniz haklı kadın zaten normal üstü bir kaynana zulmü yaşamış şimdi bir daha mı yaşasın. Babanız çok yaşayamadıklarını yaşamak istiyorsa annesinin evine gitsin yaşayıp gelsin. Babanız boşanıcam derse de boşansın, annenizin arkasında durun ciddi bir nafaka da alır gül gibi yaşar gidersiniz. Babanızda yaşayamadıklarını yaşar.Merhabalar. Ailemle ilgili bir sorundan bahsedip tecrübeli yaşı büyük birilerinden akıl almak için buraya yazıyorum.
Annem ve babam 30 yıllık evliler. 2 kardeşiz ben 19 abim 28 yaşında.
Kısaca anlatayım babam evlatlık alınmış bir çocuk, öz babası öldükten sonra annesi de bir aileye babamı verip başkasıyla evlenmiş. Babam şu an 59 yaşında ve babaannemi geçen sene Kasım'da bulduk daha birkaç aydır görüşüyoruz. Annem 47 yaşında, çok zor şeyler yaşamış özellikle üvey babaannem ve üvey dedemden çok çekmiş. 18 yaşından 37 yaşına kadar çişini tuvaletini tutamayan 2 yaşlıya bakmış mide kaldırmayacak işler yapmış. Son 10 yılı da babaannem alzheimer olmuştu o hali daha da kötüydü ve annem bunu da çekti çok küçük olmama rağmen hatırlıyorum o pislik dolu hayatı.
Şimdi bulduğumuz öz babaannemle haklı olarak annem çok içli dışlı olmak istemiyor.
Tam köşesine çekilip kafa dinleme rahatlama yaşı. Yaşadıklarını unutmaya çalışıyor sürekli terapiler yapıyor psikiyatristle görüşüyor.
Babam ise yeni babanneme de aynı şekilde baktırmaya niyetli, kadının bizden ayrı 3 çocuğu var ve bu zamana kadar bu şekilde yaşamış. Hasta olduğunda bize gelmeli ve kendisini iyileştirene kadar bakmalıymışız, başka ilçede yaşıyor buraya merkeze geldiğinde istediği kadar evimizde yatıp kalabilmeliymiş ve evimiz misafir ağırlayacak durumda değil, tatile birlikte gitmeliymişiz, annesiyle yaşayamadıklarını yaşamak istiyormuş.
Annem ilk bulduğumuzda gitti geldi görüştü, babamın ölçüyü kaçıracağını anlayınca ben görüşmek istemiyorum kaynanadan payıma düşeni aldım dedi. Bunun üzerine 2 koca insan evlensek torun sahibi olacak insanlar çocuk gibi haftalarca küs kaldılar herkeste surat 5 karış. En son annem biz evde yokken konuşmaya başlamış derdini meramını anlatmış. Anneme verdiği cevap aynen şu: "Annem evime gelir de kalır da hizmet etmek istemiyorsan annenin bacının evine gider oturursun ben anneme hizmet ederim."
Annem 30 yıllık emeği karşılığında bu lafı duyunca kayışları kopardı. Boşanma konusu açıldı ve çok ciddiler. Annem boşuyorsa boşasın beni diyor ve babam da gözünü kırpmadan boşanır hiç düşünmez bile. Yanlış duymadınız bunlar yeni evli toy çift falan değil 47 59 yaşında insanlar.
Kendimi gerçekten çok büyük bir yük altında hissediyorum ama bu yükü çekemeyecek kadar da küçüğüm. Abim zaten çok yoğun çalışıyor geceden geceye görüyoruz. Kendi hayatıma kariyerime eğitimime odaklanacağım zamanda sabah akşam aklımda bu var ne zaman aklıma gelse gözyaşlarımı tutamıyorum. İçinde bulunduğumuz duruma annemin çektiklerine ağlıyorum sonra babama kıyamayıp ona ağlıyorum sonra aşık sandığım anne babanın meğer birbirine katlanmak zorunda olduğu için ayrılmadığını hatırlayıp ona ağlıyorum ve ağlamaktan başka hiçbir şey gelmiyor elimden. Annemle konuşuyoruz derdi içine sığmıyor taşıyor ama babamla tek kelime edemiyoruz ne yapacağımı gerçekten şaşırdım. Nasıl bir yol izlenmeli, dışarıya duyurmadan bu kavga kaos ortamı nasıl halledilmeli babama yaptığının yanlış olduğu nasıl gösterilmeli... Şimdiden teşekkür ederim fikirleriniz için...
öz babaannenizle ve diğer çocuklarıyla dururmu konuşun. anne uzaklaşsın sizden , baba uzaklaşmıyor iseMerhabalar. Ailemle ilgili bir sorundan bahsedip tecrübeli yaşı büyük birilerinden akıl almak için buraya yazıyorum.
Annem ve babam 30 yıllık evliler. 2 kardeşiz ben 19 abim 28 yaşında.
Kısaca anlatayım babam evlatlık alınmış bir çocuk, öz babası öldükten sonra annesi de bir aileye babamı verip başkasıyla evlenmiş. Babam şu an 59 yaşında ve babaannemi geçen sene Kasım'da bulduk daha birkaç aydır görüşüyoruz. Annem 47 yaşında, çok zor şeyler yaşamış özellikle üvey babaannem ve üvey dedemden çok çekmiş. 18 yaşından 37 yaşına kadar çişini tuvaletini tutamayan 2 yaşlıya bakmış mide kaldırmayacak işler yapmış. Son 10 yılı da babaannem alzheimer olmuştu o hali daha da kötüydü ve annem bunu da çekti çok küçük olmama rağmen hatırlıyorum o pislik dolu hayatı.
Şimdi bulduğumuz öz babaannemle haklı olarak annem çok içli dışlı olmak istemiyor.
Tam köşesine çekilip kafa dinleme rahatlama yaşı. Yaşadıklarını unutmaya çalışıyor sürekli terapiler yapıyor psikiyatristle görüşüyor.
Babam ise yeni babanneme de aynı şekilde baktırmaya niyetli, kadının bizden ayrı 3 çocuğu var ve bu zamana kadar bu şekilde yaşamış. Hasta olduğunda bize gelmeli ve kendisini iyileştirene kadar bakmalıymışız, başka ilçede yaşıyor buraya merkeze geldiğinde istediği kadar evimizde yatıp kalabilmeliymiş ve evimiz misafir ağırlayacak durumda değil, tatile birlikte gitmeliymişiz, annesiyle yaşayamadıklarını yaşamak istiyormuş.
Annem ilk bulduğumuzda gitti geldi görüştü, babamın ölçüyü kaçıracağını anlayınca ben görüşmek istemiyorum kaynanadan payıma düşeni aldım dedi. Bunun üzerine 2 koca insan evlensek torun sahibi olacak insanlar çocuk gibi haftalarca küs kaldılar herkeste surat 5 karış. En son annem biz evde yokken konuşmaya başlamış derdini meramını anlatmış. Anneme verdiği cevap aynen şu: "Annem evime gelir de kalır da hizmet etmek istemiyorsan annenin bacının evine gider oturursun ben anneme hizmet ederim."
Annem 30 yıllık emeği karşılığında bu lafı duyunca kayışları kopardı. Boşanma konusu açıldı ve çok ciddiler. Annem boşuyorsa boşasın beni diyor ve babam da gözünü kırpmadan boşanır hiç düşünmez bile. Yanlış duymadınız bunlar yeni evli toy çift falan değil 47 59 yaşında insanlar.
Kendimi gerçekten çok büyük bir yük altında hissediyorum ama bu yükü çekemeyecek kadar da küçüğüm. Abim zaten çok yoğun çalışıyor geceden geceye görüyoruz. Kendi hayatıma kariyerime eğitimime odaklanacağım zamanda sabah akşam aklımda bu var ne zaman aklıma gelse gözyaşlarımı tutamıyorum. İçinde bulunduğumuz duruma annemin çektiklerine ağlıyorum sonra babama kıyamayıp ona ağlıyorum sonra aşık sandığım anne babanın meğer birbirine katlanmak zorunda olduğu için ayrılmadığını hatırlayıp ona ağlıyorum ve ağlamaktan başka hiçbir şey gelmiyor elimden. Annemle konuşuyoruz derdi içine sığmıyor taşıyor ama babamla tek kelime edemiyoruz ne yapacağımı gerçekten şaşırdım. Nasıl bir yol izlenmeli, dışarıya duyurmadan bu kavga kaos ortamı nasıl halledilmeli babama yaptığının yanlış olduğu nasıl gösterilmeli... Şimdiden teşekkür ederim fikirleriniz için...
Ya biraz da sabırlı olmak geremez mi? Tamam dediklerinize tamam da insanın da günü gününe uymaz, sorunu sıkıntısı olur.Yooo tam tersi. Benim ailemin insanları kötü olan şeyi çekmeyi sevmiyor. 'uc günlük dünyada şu mendeburun yüzünü görerek mi öleyim' modundalar. Kendilerini seviyorlar.
Babam da ilk evliliginde üç ayda boşanmış mesela, annem de her önüne gelene 'bosan bence' der :) hem bosanmayip hem dert anlatana 'sen salaksın,sana xxx diyen insanla hala evlisin. Anlatma benim de canımı sikma' diye susturur
Ben de aileme / sulaleme benziyorum o yönden. Çok sevsem de sevgililerimden kolay vazgeçebiliyorum . Yaşım otuz, evlenebilirim, kötü tarafini görürsem kucağımda cocukla bosayabilirim, tekrar aşık olabilirim, tekrar evlenip tekrar bosanabilirim. Bu benim hayatım. Neden bir kere sevdim diye cezasını ömür boyu çekeyim ki? Reenkarnasyona inanmıyorum, bir kere geldim dünyaya. Onda da beni üzen,kıran,değersiz hissettiren , fiziksel-cinsel-ekonomik-duygusal şiddet uygulayan bir adamla harcayamam.
Annemle babam her gün kapıdan öpüşerek vedalaşıp ayrilan iki insan. Ama günün birinde (Allah korusun) bir durum yaşanırsa şiddettir,aldatmadir,hakarettir asla demem ki 'bir daha deneyin' diye. Tam tersi ben fişeklerim ayrilsinlar diye:) bir lafı eden/davranışta bulunan sonuçlarına katlanmali
Annem ilk bulduğumuzda gitti geldi görüştü, babamın ölçüyü kaçıracağını anlayınca ben görüşmek istemiyorum kaynanadan payıma düşeni aldım dedi.
En son annem biz evde yokken konuşmaya başlamış derdini meramını anlatmış. Anneme verdiği cevap aynen şu: "Annem evime gelir de kalır da hizmet etmek istemiyorsan annenin bacının evine gider oturursun ben anneme hizmet ederim."
Annem 30 yıllık emeği karşılığında bu lafı duyunca kayışları kopardı. Boşanma konusu açıldı ve çok ciddiler. Annem boşuyorsa boşasın beni diyor ve babam da gözünü kırpmadan boşanır hiç düşünmez bile.
47 59 yaşında insanlar.
Annemle konuşuyoruz derdi içine sığmıyor taşıyor ama babamla tek kelime edemiyoruz ne yapacağımı gerçekten şaşırdım. Nasıl bir yol izlenmeli, dışarıya duyurmadan bu kavga kaos ortamı nasıl halledilmeli babama yaptığının yanlış olduğu nasıl gösterilmeli... Şimdiden teşekkür ederim fikirleriniz için...
Annen haklı, sakın köstek olmayın. Baban böyle hizmet eden kadını ASLAAA bırakmaz, anneni bıktırmaya çalışıyorlar. kesinlikle annene destek olun. çok sinirlendim babanıza, çok istiyorsa kendi baksın.Merhabalar. Ailemle ilgili bir sorundan bahsedip tecrübeli yaşı büyük birilerinden akıl almak için buraya yazıyorum.
Annem ve babam 30 yıllık evliler. 2 kardeşiz ben 19 abim 28 yaşında.
Kısaca anlatayım babam evlatlık alınmış bir çocuk, öz babası öldükten sonra annesi de bir aileye babamı verip başkasıyla evlenmiş. Babam şu an 59 yaşında ve babaannemi geçen sene Kasım'da bulduk daha birkaç aydır görüşüyoruz. Annem 47 yaşında, çok zor şeyler yaşamış özellikle üvey babaannem ve üvey dedemden çok çekmiş. 18 yaşından 37 yaşına kadar çişini tuvaletini tutamayan 2 yaşlıya bakmış mide kaldırmayacak işler yapmış. Son 10 yılı da babaannem alzheimer olmuştu o hali daha da kötüydü ve annem bunu da çekti çok küçük olmama rağmen hatırlıyorum o pislik dolu hayatı.
Şimdi bulduğumuz öz babaannemle haklı olarak annem çok içli dışlı olmak istemiyor.
Tam köşesine çekilip kafa dinleme rahatlama yaşı. Yaşadıklarını unutmaya çalışıyor sürekli terapiler yapıyor psikiyatristle görüşüyor.
Babam ise yeni babanneme de aynı şekilde baktırmaya niyetli, kadının bizden ayrı 3 çocuğu var ve bu zamana kadar bu şekilde yaşamış. Hasta olduğunda bize gelmeli ve kendisini iyileştirene kadar bakmalıymışız, başka ilçede yaşıyor buraya merkeze geldiğinde istediği kadar evimizde yatıp kalabilmeliymiş ve evimiz misafir ağırlayacak durumda değil, tatile birlikte gitmeliymişiz, annesiyle yaşayamadıklarını yaşamak istiyormuş.
Annem ilk bulduğumuzda gitti geldi görüştü, babamın ölçüyü kaçıracağını anlayınca ben görüşmek istemiyorum kaynanadan payıma düşeni aldım dedi. Bunun üzerine 2 koca insan evlensek torun sahibi olacak insanlar çocuk gibi haftalarca küs kaldılar herkeste surat 5 karış. En son annem biz evde yokken konuşmaya başlamış derdini meramını anlatmış. Anneme verdiği cevap aynen şu: "Annem evime gelir de kalır da hizmet etmek istemiyorsan annenin bacının evine gider oturursun ben anneme hizmet ederim."
Annem 30 yıllık emeği karşılığında bu lafı duyunca kayışları kopardı. Boşanma konusu açıldı ve çok ciddiler. Annem boşuyorsa boşasın beni diyor ve babam da gözünü kırpmadan boşanır hiç düşünmez bile. Yanlış duymadınız bunlar yeni evli toy çift falan değil 47 59 yaşında insanlar.
Kendimi gerçekten çok büyük bir yük altında hissediyorum ama bu yükü çekemeyecek kadar da küçüğüm. Abim zaten çok yoğun çalışıyor geceden geceye görüyoruz. Kendi hayatıma kariyerime eğitimime odaklanacağım zamanda sabah akşam aklımda bu var ne zaman aklıma gelse gözyaşlarımı tutamıyorum. İçinde bulunduğumuz duruma annemin çektiklerine ağlıyorum sonra babama kıyamayıp ona ağlıyorum sonra aşık sandığım anne babanın meğer birbirine katlanmak zorunda olduğu için ayrılmadığını hatırlayıp ona ağlıyorum ve ağlamaktan başka hiçbir şey gelmiyor elimden. Annemle konuşuyoruz derdi içine sığmıyor taşıyor ama babamla tek kelime edemiyoruz ne yapacağımı gerçekten şaşırdım. Nasıl bir yol izlenmeli, dışarıya duyurmadan bu kavga kaos ortamı nasıl halledilmeli babama yaptığının yanlış olduğu nasıl gösterilmeli... Şimdiden teşekkür ederim fikirleriniz için...
Rahmetlinin arkasından konuşmak gibi olacak ama bizim bir tanıdık da para harcamaya bayılırdı. Tefeciden tut uçan kuşa borç yapmıştı. Karısı yıllarca borcunu ödedi. Boşanmak istedi. Sizin gibi 18 yaşındaki kız ağlamaktan helak oldu. Anne kızına kıyamadı. Kız kendini yırttı boşanmayın diye
Sonra adam yatalak oldu. E o saatten sonra da kadın bırakamadı adamı. Kız ise çoktaan evlenip mutlu yuvasında eşiyle yaşamaya başlamıştı bile. Olan annesine oldu. Adam vefat etti. Kadın 60 yaşına geldi, hayatını şimdi yaşamaya başladı.
Rica ederim silkelenin ve kendinize gelin.
Babanıza neden kıyamıyorsunuz?
Birikmişlik deyin, bardağı taşıran damla deyin ne olursa artık..
Üzüldüğüm şey boşanma değil boşaadan sonraki hayatları. Abim ve benim düzenimizde boşanmaları etkili olmaz ha ben maddi olarak bağımlıyım babama ama o ayrı mesele. Boşandıktan sonra ne sandığınız gibi nafaka alınabilir ne de tazminat. Baba evinin de buradan farklı olduğu söylenemez yani annem boşandığında da farklı şeyler yaşamayacak. En azından bu babaanne meselesini çözüp ( babamın annesiyle bizden bağımsız görüşmesi gibi) evli kalmalarından bahsetmiştim. Bu anlattıklarım geçmişte yaşananlar evet kabul edilebilir değil ama yine diyorum annem boşandığında yaşayacağı hayatı ben biliyorum.