- 20 Mart 2015
- 2.264
- 1.932
- 29
Annenle iş görüşmesine mi gittin? Kusura bakma ama çok güldüm. Çünkü ben de babamla gitti
Benimle içeri girdi bir de takıldığım noktalarda yardım ettiBenim gibi olanlar da varmış demek.
Ben ilk adımı her şeyi ailemle paylaşmayarak attım. Hayatıma çok müdahale ediyorlardı. Anlattığım şeylerden vurup hayatımı kısıtladılar gibi hissettim hep. Son 5-6 yıldır hayatımın tüm detaylarını paylaşmıyorum.
Sonraki adımda kendimi zorladım tek başıma karar alıp adım atabilmek için. Ailemi sevmediğimden değil kendi başıma özgür bir birey olabilmek adına yapıyorum bunları.
Ailene anlatma mesela günlük tut oraya anlat. Yazdıkça kendi kararın oluşur kafanda.
Bir yetişkin gibi kendi işimi kendim halletmeye çıkıyorum dışarı. Ama başaramıyorum bazenHemen babamı arayıp nasıl yapıldığını soruyorum. Sonra içimden diyorum “ne var be babamız var arıyoruz normal bu”
Ay aklıma geldi anlatayım. İş teklifi için aradı adamın biri. Konuştuk konuştuk sonra ben dedim ki “BABAMA DA SORAYIM”. Adam hmm tamam dedi. Telefonu kapatınca gelen ben ne yaptım hissi
Normal anormal diye ayırmıyorum da sağlıklı olmadığını söyleyebilirim. Ama bunun suçlusu elbette ki siz değilsiniz. Suçlu da demeyeyim hadi, annenizin sizi yetiştirme tarzı hatalı.
Çocuk yetiştirirken yapılan en büyük hatalardan birisi de bu. Bağlanmayı yapışma zanneden ebeveynler! Aman çocuğum benden ayrılmasın, en çok beni sevsin, dışarısı çok kötü (!) diyerek o çocuklara en büyük kötülüğü etmiş oluyoruz. İşin tuhafı, hadi bu kızcağızın annesi 24 sene önce bu kafadaymış. Şimdikilere ne demeli? Güvenli bağlanma diye okuyorlar, güvenli bağlanmayı "çocuğa yapışma" zanneden ebeveyn dolu ortalık. Hayır, güvenli bağlanma tersine ayrışma ile ilgilidir. Güvenli bağlanmanın amacı geri dönebileceğine, sığınabileceğine güven duyan yavrunun bakımverenden ayrışabilmesidir. Sağlıklı bireyleşme, sağlıklı bütünleşmeden gelir. Yapışmak sağlıksızdır.
Siz çocuklarınızı şöyle güvenle bir kucaklayın sonra da bir salın bakalım. Görün sonra ihtiyaç duyunca size nasıl geliyorlar. Güvenli ve sağlıklı bağlanma budur. Konu sahibinin annesinin yaptığı gibi kızının kendi zevklerine dahi karışarak onun ayrı bir birey olmasını engellemek değildir. Psikoterapilerde bile danışana tavsiye vermekten, direkt yönlendirmekten, düşünce empoze etmekten sırf bu yüzden kaçınılır.
Özgüven problemi yaşıyor musun?
Bende de var o sorun kıyafet ve makyajla kapatmaya çalışıyorum.Bende 24 yaşındayım artık yetişkiniz ve kendi kararlarımızı kendimiz vermeliyiz.Aileyi es geçmesek de kendi kararlarımız da olmalı.Evet, maalesef yaşıyorum...
Haklısınız, buna bir şey diyemiyorum maalesef...
Ya aslında benim annem "sözde" yapışmamı istemiyor. "Anne" diyorum, "hayatımın sonuna kadar sana bağımlı olmamı mı istiyorsun, bu yaptığın hiç sağlıklı degil" diyorum, o da diyor ki "hayatımın sonuna kadar g.tümün dibine yapışmanı tabii de istemem, hiçbir anne baba istemez" diyor. Rahatına düşkün anne imajı çiziyor ama yaptıkları ile söyledikleri çelişiyor.
Tum yazdıklarınız çok güzel şeyler. Konunun uzmanısınız sanırsam, değil mi?
İleride evlilik düşünürseniz olabilecekleri hayal edebiliyor musunuz? Ben durumu nacizane ciddi buldum. Önlem almanız gerek. Bunun sonu yok.
sanirim baba da annenizi dengeleyecek sekilde davranmamis, o da hatali
Yerinizde olsam is bulup evden ayrilirdim, baska turlusu cok zor sizin icin.
Bu ben mi acaba 24 yaşında bir ikizler yükseleni de ikizler olarak bu benim ya. Karar vermek işkencee
hayatın, yaşayışın, düşüncelerin sana özgü olmalı. hatta bazen sadece sen bilmelisin. nasıl derler, kendine meydan oku. içinden gelen o annene herşeyi anlatma hissi var ya... senin kanatlarını koparıyor. yapma güzelim. kendine meydan oku.sus biraz. sessizlik, sır iyidir.
her gece dışarı çıkıp o gece neler olduğunu eve döndüğünde yine annene anlatacaksan, yine bişey değişmez.
ailene sınırlar koy. senin anlatmak istediğin kadar bilecek herkes. senin de içindeki o herşeyi anlatma hissini törpülemen lazım.
bunun için de gerekirse anne babanı bazen kırman gerektiğini göreceksin.korkma...
başkalarını kırmamak için, uysal olmak için 24 yılını vermişsin. bu bedel çok bile...
Iliskileri lackalastirmanin ve yipratmanin anlami yok tek cozum: Uzak kalmak. Bazi iliskiler uzaktan, senede 1-2 gorusme ile guzel. Annem menapoz durumu stabil olunca degisir mi bilmiyorum ama degismedigi muddetce ben minimum olcude iletisim kurup iliskimizi yipratmamayi tercih ediyorum. Kisaca ilk firsatta evden ayrilmaniz yarariniza olacaktir.
Anneniz size psikolojik şiddet uyguluyor ve sizi resmen hasta etmiş mental olarak
Konu sahibi sema terapi/ boyun egme semasini arastirmanizi oneririm. Bu konuda uzman degilim tabi ki ama anlattiklarinizla cok ortusen bir sema… Sevilmek ve suclu hissetmemek icin surekli mutlu etmek ve uyum saglamak egilimindesiniz. En ufak bir catismada surtusmede cok yogun sucluluk duygunuz aktive oluyor. Aile icinde en ufak istekleriniz buyuk tepki ile karsilastigi icin kendi ihtiyaclarinizi dile getiremiyorsunuz.
Ilerde evlenirseniz baskici bir es secmeniz veya onu o konuma getirmeniz mumkun. Yine sosyal iliskilerde herkese evet diyen ve bu yuzden sevilen ama cok da ezilen insan olabilirsiniz.
En ufak ihtiyaci disa vurmayi bencillik olarak algiliyorsunuz, baskasina hayir demek ise vicdansizlikla esdeger sizin icin.
Anne babaniz kotu insanlar demiyorum yanlis anlamayin, onlarin da bir takim sebepleri vardir veya yanlis inanislari vs. Ama yanlis davraniyorlar.
Yıllardır bÖyle devam etmişsiniz biraz daha sıkın dişinizi bence. Annenizin de katılımıyla gittiğiniz iş görüşmelerinin birinden illa ki olumlu yanıt çıkınca rüzgar tersine dönmeye başlar. İş ortamı, yeni insanlar, sorumluluklar, sabah erken çık akşam geç dön derken derken üzerinizde bu kadar baskı kurmaya vakit bulamayacaklar görürsünüz. Bence bol bol mesaiye kalabileceğiniz bir iş tercih edin hatta, ki böylece bir arada geçireceğiniz süre azalacağı için onu kaliteli geçirmeye çalışmak zorunda hissetsinler
Yani arkadasliginizi kesmeniz sizin karariniz size baglar ve evet cok normal davranis degil ama ozguveni zaten yerlebir olmus konu sahibinin konusuna AHAHAHHAHAHA BENIM DE SENIN GIBI ANORMAL BIR ARKADASIM VARDI ILETISIMI KESTIM yazmak ne ya???!!
Banlanirsam da banlanayim artik yani bunu yazmam gerekiyordu. BDV'deki tek cumlelik, derinliksiz, kendini oven, dert sahibi insani gomen yorumlardan gina geldi ya yeter artik dusunerek cevap yazmak cok mu zor?
Şimdi, sevilmeye ben de çok önem veririm. Ama bunu çok çaktırmam. Çünkü insanlar bunu kullanır. Bakın aileniz bile kullanıyor. Daha dik durup, daha soğukkanlı davranmaniz lazım. Tabii biraz yapı meselesi ama olmayacak şey değil inanın. Yani her aldığınız kararı anlatmayın mesela. Hayatinizdaki her ayrıntıyı bilmesinler. Bir insan biri hakkında ne kadar çok bilgiye sahipse, o kişiyi o kadar değersiz görür. Kolaydır çünkü. Açık kitap gibidir. Ama kapalı kitabı herkes merak eder, merak edince ilgi gösterir ve değer verir. Artık her şeyi anlatmamak yönünde karar alın önce. Sonra bu fark edilip sorulduğunda size, normal halinizmis gibi davranın. Mesela insanları güldürmek için çaba göstermeyin. Yeri gelince ufak bir espri, saatlerce süren güldürme çabasından daha etkili olur. Hep gülümser vaziyette dolaşmayın. Bırakın suratsız desinler gerekirse. Ciddiye alinmamaktan çok daha iyi emin olun. Ben bir ortamda ciddiye alınmadığımi düşünsem, kesinlikle susardim. Sustukca sorular gelir çünkü hele ki aileyse bu.
Genelde bu kadar baskı kurularak büyütülen çocuklar hep gizli saklı işler yapmaya çalışırlar daha çok atraksiyon sergilerler ama sizi nasıl bu kadar bastırmışlar şaşırdım
Küçük bir adım atarak bence değişebilirsiniz
Aileniz de biraz geç olsa da artık size göre şekil alırlar