Kardesim şu anda 11 yaşında, ama evet, ona karşı da oldukça korumacı.
İzin vermedi ki
İstanbul dışında yerde mi okunurmuş, herkes "haril harıl buraya geliyor okumaya" dedi
Psikoterapi olmuyorsa su asamada spsyallesmeye odaklanabilirsin en azından. Arkadas edin, ya da mevcut arkadaslarınla birseyler yap. Evden sandvic yap en kötü yürüyüse cık. Farklı bakıs acıları edinmeye calıs en azından.
Farklı bakıs acıları edinmeye calıs en azından. İsmek in kursları var ya da belediyelerin spor salonları bunları da değerlendirebilirsiniz
Bu arada benim ailem de her Türk ailesi gbi fazla korumacı idi. Hatta İstanbul dısında okumak istememe laf etmişlerdi. Senin yaslarında ne yapmak istediysem asama asama yapmaya calıstım. Hatta Baska Bi ülkede kısa sürede olsa bile yasadım.
Onları dıs dünyaya actım özellikle annemi aldım beyogluna gece gezmelerine götürdümbak böyle de bir dünya var diye...
Neyse sonuc olarak evde cok vakit harcama ki özgüvenin gelissin.
Eğer yakın bi arkadaşın varsa çık onunla güzel eğlen gez annene çok detay verme gideceğin yer hakkında ama kadını merakta da bırakmadan yap bunu.
Net adımlar atamıyorsan eğer ufak adımlar atarak başla.
24 yaşındasın yetişkin bi bireysin hayatına sen karar verip kendin sorumluluk alabilecek bi yaştasın. İlk sen kendin bunu kabul et yani kendi başına yapabileceğini birine ihtiyaç duymadan da yapabileceğini kabul et ve inan sen bu inanca kavuştuğunda ailenle de sorunların hallolacak bence.
Benim gördüğüm buna biraz da senin davranışların sebep olmuş.
Siz artık yetişkin bir bireysiniz ve madem durumunuzun farkındasınız artık koparın göbek bağınizi annenizle
Sosyalleşecek çok imkan var eğer dışarıda eğlenecek arkadaşın vs yoksa çık kütüphaneye git oturduğun yerin yakınında vardır muhakkak okul bitmiş olsun kitap oku yeni bi dil öğren gittiğin yerde yeni insanlarla tanışırsın evde durmak zorunda da olmazsın
Devlet hastanelerini de arastirabilirsin bu konu da..
Söyleme. İşim var de beklemeden cik. Sende cirkinles cirkefles. Emin ol hiçbir şey kaybetmezsin. Sesini de yükselt. Bağırmak istiyorsan bağır. Deli desinler önemli değil. Kimseye de maymunluk yapma.Belki şu anlattıklarım size şu an için oldukca komik gelebilir.
Olayın ciddiyetini anlamanız için, size şunu anlatayım. Da anlayın nasıl bir "girdap"ın içinde olduğumu...
Gittiğim iş mulakatlarina bile annem benimle geliyor. Tek başıma gitmeme izin vermiyor.
"Ben içeride otururum, sen de mülakat salonuna kendin çıkarsın" diyor. "Anne" diyorum, "özgüvenim nasıl gelişecek böyle?" O da "sen iş görüşmesine yoğunlaş, teferruatlara takılma" diyor.
"Anne" diyorum, "arkadaşım XXX de mulakatlar tek başına gidiyor", o zaman da ilk başta "Elalem bizi ilgilendirmez" deyip, ardından da "Arkadaşına söyle, o isterse onun mülakatına da eşlik ederim" diyor...
Zor bir vaka yani. Düşünün halimi.
Sıkıntı sizde değil annenizde. Destek aldığınızı söylemişsiniz. Terspistinize de bu konuda danışabilirsiniz. Annenizin değişmesi gerekiyor. İstemeden de olsa size ve kardeşinize zarar veriyor.
Anneyle babanın fikrini almak dogru olan.
Ama evdekileri eglendirmek ıcın ezik hareketler yapmak bıle bile bide?
Yapmayın, bizi eglendir diye zorlamıyorlardır sizi heralde.
Söyleme. İşim var de beklemeden cik. Sende cirkinles cirkefles. Emin ol hiçbir şey kaybetmezsin. Sesini de yükselt. Bağırmak istiyorsan bağır. Deli desinler önemli değil. Kimseye de maymunluk yapma.