24 yaşında bir kızın hala kendi kararlarını verememesi normal mi?

Çirkefleşiceksin mücadele edeceksin.bende aynıydım hatta farkında bile değildim sürekli annem manipüle etti beni.sırf olay çıkmasın diye alttan aldım onların istediği gibi davrandım.sonra baktım benlikten çıkmışım annemin istediği insan olmuşum.

İşte, gücüm kalmadı artık. Teslim olmuş gibiyim. Onlardan tamamen ayrı kalmadan da bu sorun çözülmeyecek gibi, inanmiyorum çünkü...
 
Sözde bize seçim hakkı tanıyor, kardeşime de öyle diyor. Mesela almak istediği kazağın rengini seçmesi gibi.

Ama tabii bunlar her şeyde geçerli değil maalesef.

Anneme göre anne anne, çocuk da cocuk gibi davranacak. Anne ile çocuğun arkadaş gibi olacağına inanmıyor, arada her daim bir seviye olmalı. Tabii ben hastalığım yüzünden abuk subuk hareketler yapıyorum, o ayrı. Tabii artık eskisi gibi yapmıyorum, o da apayrı.

Anneyi mutlu etmek elbet çok önemli ama iş kendinden taviz verme boyutuna ulaşmış. Eğer siz annenizin aynısını düşünmek zorunda olsaydınız size gerek yoktu ki. Anneniz zaten hayatına devam ediyordu siz yokken de. Siz yeni bir bireysiniz. Fairy isminde yeni bir kadın. Aksi olsaydı annenizin ismiyle hayata devam etmeniz gerekirdi. Öncelikle kendinize inanın. Terapsitinize de bu konuyu açın.

İş mülakatında bile sizinle gelmiş. İleride evlilik düşünürseniz olabilecekleri hayal edebiliyor musunuz? Ben durumu nacizane ciddi buldum. Önlem almanız gerek. Bunun sonu yok.
 
normal degil,
ama anneniz cok hatali davraniyor.
sizin ozguveninizin gelismemesi cok normal bu sartlarda.
sanirim baba da annenizi dengeleyecek sekilde davranmamis, o da hatali.

ama yine egitimli bir birey olarak biraz ipleri elinize almaya calismalisiniz.
Yerinizde olsam is bulup evden ayrilirdim, baska turlusu cok zor sizin icin.
 
Tabi ki de normal değil. Bence kendi sınırlarını biraz aşman gerekiyor. Mesela lise arkadaşlarınla buluşup gece boyunca takılabilirsin. Eve gelince de hiçbir şey anlatmayıp iyi geçti eğlendik deyip detay vermezsin.

Lise, hastalığımla boğuştuğum yıllar olduğu için pek sağlıklı ilişkiler kuramamistim o dönemde. O yüzden liseden arkadaşım yok. Üniversiteden var onlar da birkaç tane. Hepsiyle o kadar samimi değilim üniversite arkadaşlarımın...


İnsanları güldürmek için çaba harcama. Olgun bir insan nasıl olunur bunu araştır. Özgüven üzerine kitaplar oku

Önerileriniz için teşekkür ederim.

Şu sıralar Sam Horn'un 30 Adımda Özgüven adlı kitabını okusam da uygulamada sıkıntı yaşamıyor değilim. Denemekten korkuyorum çünkü. Yeni insanlarla tanışırken çok geriliyorum mesela. Endişe kaplıyor içimi, beni sevmezlerse veya bir terslik olur da beni terslerlerse diye korkuyorum.

Terslemeleri benim için dünyanın sonu olur çünkü kırık özgüvenim paramparça olur... 😞😞😞
 
Ben 10 yaşındaki kızım sürekli bana danışınca bile deliriyorum.Ama benim kızımda da kendi kararlarını almama durumu var.Saçmalığını görünce malesef bende müdahele ediyorum.Yoksa çarşıya pijamalarıyla gidecek:KK43: Buna bana kalırsa ananesi sebep oldu.Aşırı şefkat ve merhametle herşeyine el atılarak tembelliğe alıştırıldığı için diye düşünüyorum.Keşke kendi kararlarını alabilse ama mantıklı kararlar..Pijamayla avm ye gitmek istemese mesela:KK43:(

Anladığım kadarı ile anneanneler, annelerden bile fena 😅😅

Gerçi haklısınız, bayağı şefkatli yaklaşıyorlar torunlarına karşı. Tabii bu da sizin kızınızı eğitmenizi zorlaştırıyor galiba.

Keşke benim de öyle aile büyüklerim olsaydı. Anneanne, babaanne, dede falan. Hepsi ben küçükken vefat edince 😢😢😢

Gerçi o zaman da işler hepten sarpa sarardı belki de...
 
keşke kendi istediğini yapsaydın..bir yerden başlaman gerek.
sende kabullenip kaderine razı gelmişsin.

Razı gelmemde zaten halihazırda Anadolu lisesinde okumamın ve İstanbul'dan bir üniversite tutturabilmemin de etkisi oldu.
Tutturamasaydim belki de gidecektim.


bir daha ki iş görüşmesine yalnız git. söyleme görüşmen olduğunu.

Söylemezsem de görüşmeye gidemem çünkü zaten çok sık dışarı çıkan biri değilim. Huylanırlar, bir de onların dırdırını dinleyemem.

ayrıca sadece senin destek alman yetersiz annenin de alması lazım.

O konuda bir şey diyemiyorum. Haklı olabilirsiniz.
 
Ben 24 yaşındayken tam tersi her şeyi bana sorarlardi ailem. Bir şey alınacak, bir karar verilecek, bana danisirlardi. Yıllardır böyle bu, annem hala arar danışır kafası karıştığında. O saygınlığı siz kazanacaksınız, size gümüş tepsiyle sunulmaz.

Kesinlikle haklısınız. Ama siz bu saygınlığı kazanmak için başka neler yaptınız, biraz ipucu verebilir misiniz?


Şimdi size gelince. Sizdeki onaylanma ihtiyacı. Yani bunun için yardım almalı ya da kendi kendinizi telkin etmelisiniz başka yolu yok.

Yardıma ihtiyacım olduğu kesin! Ama telkin yoluyla nasıl önlenir ki bu durum?
 
Merhaba.

Başlıkta da anlaşıldığı gibi, ben 24 yaşındayım, ve kendi kararlarımı kendim vermekte çok zorlanıyorum. Başka şeyler de var tabii, aşağıda anlattım.

En küçük bir karar almada annemden (çoğunlukla) veya babamdan (bazen) akıl alma ihtiyacı hissediyorum.

Kendime ait bir kararım, neredeyse hiç yok. Saygı maygı da duyulmuyor tabii bana doğal olarak...

Örnek vermek gerekirse, evde en ezik, en aptalca, komik hareketleri yapan kişiyim. Bunları tamamen aile bireylerinin neşesini yerine getirmek ve modunu yükseltmek için yapsam da, genelde annemden hep "Çocuk gibi davranma" azarini işitip, küçük kız kardeşimin gözünde sayginligimi o an için kaybediyorum.

Özgüven falan da kalmadı bende doğal olarak.

Kimseye yaptığı haksızlıkları için karşı koyamıyorum evde. Babama karşı koyma gücüm zaten yok. Anında çirkefleşip üste çıkıyor. Kendini haklı çıkarıyor. Annem de "zeytinyağı gibi üste çıkma, ben ne yaptıysam senin iyiliğin için yapıyorum" diyor.

Kararlarımı alma durumuma ilişkin örnek vermek gerekirse... Mesela şu anda bir iş bulma sürecindeyim, ve gittiğim mülakatları hemen anneme anlatıp, ondan akıl alma ihtiyacı hissediyorum.

Veya en küçük arkadaşımın dediği bir lafı dahi ona anlatma ihtiyacı hissediyorum.

İçimde tutamıyorum hiçbir şeyi. En küçük şeyi kadıncağıza anlatıp kafasını şişiriyorum.

Belki de memnundur halinden, bilmiyorum. Benim hakkımdaki her şeyi bildiği için.

Diğer arkadaşlarımın anneleri ile ilişkisi daha farklı oysaki, kendilerine ait bir dünyası var.

Benim ise dünyam, 4 duvar arasından ibaret.
Zaten şu anda çalışmıyorum, yeni mezunum. Bütün gün evde oturuyorum, dış dünya denilen şey bende yok.

Ne arkadaşlarla kafeye gitme, ne de bir sinema,tiyatro,vb. yok.

Bir de, mesela giyim ve makyajımı annemin onayladığı şekilde yapmak durumundayım.

Yoksa, yani kendi bildiğimi okuduğum takdirde, hemen babamı bahane ediyor, veya bana yakışmadığını söylüyor, veyahut geçmişte psikolojik rahatsızlığımın had safhada olduğu dönemlerde de bu tip hareketleri sergilediğimi, o zamanlarda yaptığım şeylerin aynısını yaptığımı söyleyip beni korkutarak vazgeciriyor. Veya "bir gün annen olmayınca anlayacaksın" deyip ajitasyon yapıyor. Buna da "gerçeklerle yüzleş artık" diyor, gerçek adı altında ajitasyonunun üstünü kapatıyor.

(Sahi, sizin anneniz de böyle ajitasyonlarla dilediğini yaptırır mı size?)

Onların haklı çıkmasından nefret ediyorum çoğu kez. Belki de bu yüzden çoğu zaman onların dediklerini yapma ihtiyacı hissediyorum.

Şimdi bahse giriyorum ki cevaplar gelmeye başlar başlamaz anında anneme göstereceğim bu postu ve ondan azar işiteceğim. Elimde değil, kendimi huzursuz ve yanlış bir şey yapmış gibi hissediyorum anlatmazsam. Sanki gizli kapaklı bir iş yapmışım gibi.

O kadar ezik ve özgüvensizim ki, kendime saygı duymuyorum. Kendimden nefret ediyorum hatta.

Sizde de böyle bir sorun var mı(ydı) ; nasıl aştınız???
Bu ben mi acaba 24 yaşında bir ikizler yükseleni de ikizler olarak bu benim ya. Karar vermek işkencee
 
22 aylik evet evet 22 aylik kizim kendi kararlarını kendi veriyor. Cunku kendi kararini vermesine izin veriyorum. Hos izin vermedigim zamanda kendi bildiğini okuyor ama o ayri.
Burcu nedir kızınızın? 😃
Burçlara ilgiliyim de.
Akrep olabilir mi mesela? 😅
Veya Koç, Oğlak...
Genelde bu burçlar bildiğini okumaları ve inatçılıkları ile ünlüdür.

Anneniz helikopter anneligi cok abartmis.

Ya demeyin öyle :110::110:

Sonuçta anne, kopsanız kopamazsınız...

Sadece biraz fazla korumacı. Bazen aşırı düzeylere varabiliyor.

Tabii annem gibi seven de başka bir insan yoktur belki de çocuğunu, o ayrı.

Mesela bir kere bile kafama terlik attığını hatırlamıyorum 😅😅😂😂

Atmaması gerekir, o ayrı. Ama atan anneleri görünce halimize şükrediyoruz :KK70::KK70:
 
kanatlarını açabilmen için bazı şeyleri kırıp dökmen gerekir. bu hep böyledir. anneni üzeceksin, kıracaksın. bu şartlar altında asla uçmayı öğrenemezsin çünkü. yeni bişeyler için önce eskitmen, bozman gerekir.

kararlı ol. sen kendi başına biricik bir varlıksın. hayatın, yaşayışın, düşüncelerin sana özgü olmalı. hatta bazen sadece sen bilmelisin. nasıl derler, kendine meydan oku. içinden gelen o annene herşeyi anlatma hissi var ya... senin kanatlarını koparıyor. yapma güzelim. kendine meydan oku.sus biraz. sessizlik, sır iyidir.

ailenden kopman için illa her gece dışarılara çıkman falan gerekmez. değişim senin içinden başlar. her gece dışarı çıkıp o gece neler olduğunu eve döndüğünde yine annene anlatacaksan, yine bişey değişmez.

ailene sınırlar koy. senin anlatmak istediğin kadar bilecek herkes. senin de içindeki o herşeyi anlatma hissini törpülemen lazım. bunun için de gerekirse anne babanı bazen kırman gerektiğini göreceksin.korkma... başkalarını kırmamak için, uysal olmak için 24 yılını vermişsin. bu bedel çok bile...

Sakın korkma. aç kanatlarını
 
Ben inanilmaz rahat buyudum, cocukluk ergenlik donemlerimde de ailemin hic baskisini hissetmedim. 18 yasimdan beri ailemden ayri yasiyorum zaten. Su an 27 yasindayim, evliyim ve dunyanin obur ucunda yasiyorum ama gecen yazdan beri anneme bir haller oldu! Sanirim onun menapoz donemiyle benim evlenmem ayni doneme gelince bir sekilde etkilendi ve cok degisti. Hic karismayan annem yazin benim evime geldigimde izinsiz cekmece dolaplari duzeltmeye basladi, ne adim atsam bir sekilde mudahil olmaya basladi. Birkac haftadir Turkiye' deyim karistigi seyleri soyleyeyim : Montunu oraya degil buraya koy(arada hic fark yok). Iki kat oje surme tek kat sur:)) Hep koyu renk kiyafet almissin acik renk al. Arabayi o yere degil 300m ilerideki baska yere park et. Kiyafetlerimi cikartip getirmis ben bu ikisini beraber giyebilirsin diye dusundum diyor ki 3 yasinda bile kiyafetimi kendim secerdim :)))) Sacimi boyattim mesela beni bunaltana kadar ben senin yerinde olsam baska bir renge boyatirdim, sen de o renge boyat deyip durdu(boyatmadim). Daha bunun gibi bircok basit ve sacma ornek verebilirim.

Kisaca kafasinda olusturdugu sinirlar var ve o sinirlara gore hareket etmemi istiyor. Son 6 aydir boyle oldugu halde ben cok bunaldim! Kisa zaman sonra evime donuyorum ve kosa kosa gidecegim. Iliskileri lackalastirmanin ve yipratmanin anlami yok tek cozum: Uzak kalmak. Bazi iliskiler uzaktan, senede 1-2 gorusme ile guzel. Annem menapoz durumu stabil olunca degisir mi bilmiyorum ama degismedigi muddetce ben minimum olcude iletisim kurup iliskimizi yipratmamayi tercih ediyorum. Kisaca ilk firsatta evden ayrilmaniz yarariniza olacaktir.
 
Annen mi baban mı seni küçükken görmezden geldi de onları neşelendirmek istiyorsun bu yaşta hala kıyamam sana

Aslında onların görmezden gelmesi demeyelim de, ben aile bireylerinin moralinin hep bozuk olduğunu görüp onların yüzünde bir tebessüm belirtmeyi bir vazife bellemişim diyelim 🙂

Gerçekten maddi sıkıntı çekiyoruz. 😞😞
O yüzden evde bir para bulma telaşıdır gidiyor bir yerden. Bunu ise çoğunlukla babam hallediyor, ama bazen ben de bir iki arkadaşımdan borç alıyorum. Sonra ödüyorum ama. Eve harcanıyor tum bu paralar tabii. Kendi cebimize girmiyor.

O yüzden evdeki herkesin morali bozuk, canı sıkkın. Afedersiniz ben de şebeklik yapıyorum bazen. Tabii bu plan tuttuğu kadar tutmayabiliyor da.

Yapmamam lazim, o ayri. Ama onları üzgün görmeye dayanamıyorum.

Hem bakma sen anlattığın için sana güveniyorlardır içi dışı birsin işte hangi anne istemez kızı böyle olsun?

Çok teşekkür ederim güzel sözleriniz için... 🌹💕
 
Burcu nedir kızınızın? 😃
Burçlara ilgiliyim de.
Akrep olabilir mi mesela? 😅
Veya Koç, Oğlak...
Genelde bu burçlar bildiğini okumaları ve inatçılıkları ile ünlüdür.



Ya demeyin öyle :110::110:

Sonuçta anne, kopsanız kopamazsınız...

Sadece biraz fazla korumacı. Bazen aşırı düzeylere varabiliyor.

Tabii annem gibi seven de başka bir insan yoktur belki de çocuğunu, o ayrı.

Mesela bir kere bile kafama terlik attığını hatırlamıyorum 😅😅😂😂

Atmaması gerekir, o ayrı. Ama atan anneleri görünce halimize şükrediyoruz :KK70::KK70:
Burcu kova. Anasinin kizi. Nuh diyor pergamber demiyor
 
Oha yalnız burada çok ciddi tuhaf bir durum var. Anneniz size psikolojik şiddet uyguluyor ve sizi resmen hasta etmiş mental olarak.
Terapi almalısınız. Ayrıca işe başlayınca evinizi ayırın. Ayrı eve çıkın. Annenize de rest çekin gerekirse. Ne biçim ebeveynler var ya. Doğurdu diye bütün hayatını kontrol etme hakkına sahip değil.
 
Ben 24 yaşındayken tam tersi her şeyi bana sorarlardi ailem. Bir şey alınacak, bir karar verilecek, bana danisirlardi. Yıllardır böyle bu, annem hala arar danışır kafası karıştığında. O saygınlığı siz kazanacaksınız, size gümüş tepsiyle sunulmaz. Ben hep mantıklı kararlar verdiğim için ilk adres ben olurum evin en küçüğü olmama rağmen üstelik.

Şimdi size gelince. Sizdeki onaylanma ihtiyacı. Yani bunun için yardım almalı ya da kendi kendinizi telkin etmelisiniz başka yolu yok.

Normal, sinirlariniza saygili anne baba ile dogup buyumussunuz, kucuklugunuzden beri belli ki konu sahibi gibi sorunlariniz olmamis, ana babaniz konu sahibininki gibi asiri kontrolcu korumaci baskici filan degilmis iste belli ki. Burda gelip "ben ailemin saygisini kazandim her seyi bana sorarlar sen kazanamadin cunku ben senden daha saygideger daha mantikli daha zekiyim" altmetnini vurgulamanin konu sahibine ne faydasi var????

Konu sahibi sema terapi/ boyun egme semasini arastirmanizi oneririm. Bu konuda uzman degilim tabi ki ama anlattiklarinizla cok ortusen bir sema… Sevilmek ve suclu hissetmemek icin surekli mutlu etmek ve uyum saglamak egilimindesiniz. En ufak bir catismada surtusmede cok yogun sucluluk duygunuz aktive oluyor. Aile icinde en ufak istekleriniz buyuk tepki ile karsilastigi icin kendi ihtiyaclarinizi dile getiremiyorsunuz.

Ilerde evlenirseniz baskici bir es secmeniz veya onu o konuma getirmeniz mumkun. Yine sosyal iliskilerde herkese evet diyen ve bu yuzden sevilen ama cok da ezilen insan olabilirsiniz.

En ufak ihtiyaci disa vurmayi bencillik olarak algiliyorsunuz, baskasina hayir demek ise vicdansizlikla esdeger sizin icin.

Kendinize karsi sefkatli olun isteklerinizi duygularinizi, mesela ofkenizi disa vurmasaniz bile en azindan kabul edin.

Anne babaniz kotu insanlar demiyorum yanlis anlamayin, onlarin da bir takim sebepleri vardir veya yanlis inanislari vs. Ama yanlis davraniyorlar. Degistirmek mumkun mu bilmiyorum ama iste bir sekilde bu konuya egilirseniz bence devami gelir.
 
Son düzenleme:
Merhaba.

Başlıkta da anlaşıldığı gibi, ben 24 yaşındayım, ve kendi kararlarımı kendim vermekte çok zorlanıyorum. Başka şeyler de var tabii, aşağıda anlattım.

En küçük bir karar almada annemden (çoğunlukla) veya babamdan (bazen) akıl alma ihtiyacı hissediyorum.

Kendime ait bir kararım, neredeyse hiç yok. Saygı maygı da duyulmuyor tabii bana doğal olarak...

Örnek vermek gerekirse, evde en ezik, en aptalca, komik hareketleri yapan kişiyim. Bunları tamamen aile bireylerinin neşesini yerine getirmek ve modunu yükseltmek için yapsam da, genelde annemden hep "Çocuk gibi davranma" azarini işitip, küçük kız kardeşimin gözünde sayginligimi o an için kaybediyorum.

Özgüven falan da kalmadı bende doğal olarak.

Kimseye yaptığı haksızlıkları için karşı koyamıyorum evde. Babama karşı koyma gücüm zaten yok. Anında çirkefleşip üste çıkıyor. Kendini haklı çıkarıyor. Annem de "zeytinyağı gibi üste çıkma, ben ne yaptıysam senin iyiliğin için yapıyorum" diyor.

Kararlarımı alma durumuma ilişkin örnek vermek gerekirse... Mesela şu anda bir iş bulma sürecindeyim, ve gittiğim mülakatları hemen anneme anlatıp, ondan akıl alma ihtiyacı hissediyorum.

Veya en küçük arkadaşımın dediği bir lafı dahi ona anlatma ihtiyacı hissediyorum.

İçimde tutamıyorum hiçbir şeyi. En küçük şeyi kadıncağıza anlatıp kafasını şişiriyorum.

Belki de memnundur halinden, bilmiyorum. Benim hakkımdaki her şeyi bildiği için.

Diğer arkadaşlarımın anneleri ile ilişkisi daha farklı oysaki, kendilerine ait bir dünyası var.

Benim ise dünyam, 4 duvar arasından ibaret.
Zaten şu anda çalışmıyorum, yeni mezunum. Bütün gün evde oturuyorum, dış dünya denilen şey bende yok.

Ne arkadaşlarla kafeye gitme, ne de bir sinema,tiyatro,vb. yok.

Bir de, mesela giyim ve makyajımı annemin onayladığı şekilde yapmak durumundayım.

Yoksa, yani kendi bildiğimi okuduğum takdirde, hemen babamı bahane ediyor, veya bana yakışmadığını söylüyor, veyahut geçmişte psikolojik rahatsızlığımın had safhada olduğu dönemlerde de bu tip hareketleri sergilediğimi, o zamanlarda yaptığım şeylerin aynısını yaptığımı söyleyip beni korkutarak vazgeciriyor. Veya "bir gün annen olmayınca anlayacaksın" deyip ajitasyon yapıyor. Buna da "gerçeklerle yüzleş artık" diyor, gerçek adı altında ajitasyonunun üstünü kapatıyor.

(Sahi, sizin anneniz de böyle ajitasyonlarla dilediğini yaptırır mı size?)

Onların haklı çıkmasından nefret ediyorum çoğu kez. Belki de bu yüzden çoğu zaman onların dediklerini yapma ihtiyacı hissediyorum.

Şimdi bahse giriyorum ki cevaplar gelmeye başlar başlamaz anında anneme göstereceğim bu postu ve ondan azar işiteceğim. Elimde değil, kendimi huzursuz ve yanlış bir şey yapmış gibi hissediyorum anlatmazsam. Sanki gizli kapaklı bir iş yapmışım gibi.

O kadar ezik ve özgüvensizim ki, kendime saygı duymuyorum. Kendimden nefret ediyorum hatta.

Sizde de böyle bir sorun var mı(ydı) ; nasıl aştınız???
Yıllardır bÖyle devam etmişsiniz biraz daha sıkın dişinizi bence. Annenizin de katılımıyla gittiğiniz iş görüşmelerinin birinden illa ki olumlu yanıt çıkınca rüzgar tersine dönmeye başlar. İş ortamı, yeni insanlar, sorumluluklar, sabah erken çık akşam geç dön derken derken üzerinizde bu kadar baskı kurmaya vakit bulamayacaklar görürsünüz. Bence bol bol mesaiye kalabileceğiniz bir iş tercih edin hatta, ki böylece bir arada geçireceğiniz süre azalacağı için onu kaliteli geçirmeye çalışmak zorunda hissetsinler 👐🏻
 
Normal, sinirlariniza saygili anne baba ile dogup buyumussunuz, kucuklugunuzden beri belli ki konu sahibi gibi sorunlariniz olmamis, ana babaniz konu sahibininki gibi asiri kontrolcu korumaci baskici filan degilmis iste belli ki. Burda gelip "ben ailemin saygisini kazandim her seyi bana sorarlar sen kazanamadin cunku ben senden daha saygideger daha mantikli daha zekiyim" altmetnini vurgulamanin konu sahibine ne faydasi var????

Konu sahibi sema terapi/ boyun egme semasini arastirmanizi oneririm. Bu konuda uzman degilim tabi ki ama anlattiklarinizla cok ortusen bir sema… Sevilmek ve suclu hissetmemek icin surekli mutlu etmek ve uyum saglamak egilimindesiniz. En ufak bir catismada surtusmede cok yogun sucluluk duygunuz aktive oluyor. Aile icinde en ufak istekleriniz buyuk tepki ile karsilastigi icin kendi ihtiyaclarinizi dile getiremiyorsunuz.

Ilerde evlenirseniz baskici bir es secmeniz veya onu o konuma getirmeniz mumkun. Yine sosyal iliskilerde herkese evet diyen ve bu yuzden sevilen ama cok da ezilen insan olabilirsiniz.

En ufak ihtiyaci disa vurmayi bencillik olarak algiliyorsunuz, baskasina hayir demek ise vicdansizlikla esdeger sizin icin.

Kendinize karsi sefkatli olun isteklerinizi duygularinizi, mesela ofkenizi disa vurmasaniz bile en azindan kabul edin.

Anne babaniz kotu insanlar demiyorum yanlis anlamayin, onlarin da bir takim sebepleri vardir veya yanlis inanislari vs. Ama yanlis davraniyorlar. Degistirmek mumkun mu bilmiyorum ama iste bir sekilde bu konuya egilirseniz bence devami gelir.

Not: Baska sorunlariniz olabilir tabi , aileniz mukemmeldi demiyorum zaten sizi tanimiyorum belki cok zor kosullarda buyudunuz ama BU TARZDA ve bu yogunlukta baski gormemissiniz bence. Gormus olsaydiniz anne babaniz size danismazdi. Yani aileniz gulluk gulistanlik tuzunuz kuru demiyorum ama konu sahibinin sartlariyla alakaniz yoktur muhtemelen diyorum yanlis anlamayin.
 
Benim bir arkadaşım vardı aynı böyle annesiyle yapışık ikiz gibi bir bağımlılıkları vardı. Kızla arkadaşlığımı kestim çünkü normal değildi.
 
Benim bir arkadaşım vardı aynı böyle annesiyle yapışık ikiz gibi bir bağımlılıkları vardı. Kızla arkadaşlığımı kestim çünkü normal değildi.

Yani arkadasliginizi kesmeniz sizin karariniz size baglar ve evet cok normal davranis degil ama ozguveni zaten yerlebir olmus konu sahibinin konusuna AHAHAHHAHAHA BENIM DE SENIN GIBI ANORMAL BIR ARKADASIM VARDI ILETISIMI KESTIM yazmak ne ya???!!

Ustune vazife degil diyeceksiniz ama hayir ustume vazife. Konu sahibine zorbalik yapamazsiniz. Ne kadar ayip ya. Ne duyarsiz insanlar var ya. Belki de bebekliginden beri psikolojik siddet gordu. Parasi yok, ogrenci, terapiye gidemiyor. Belki mesajiniz iyice uzaklastiracak onu insanlardan, belki gunlerce aglatacak. Afedersiniz de sizin zorunuz ne boyle sacma sapan mesajlar yaziyorsunuz ya?

Banlanirsam da banlanayim artik yani bunu yazmam gerekiyordu. BDV'deki tek cumlelik, derinliksiz, kendini oven, dert sahibi insani gomen yorumlardan gina geldi ya yeter artik dusunerek cevap yazmak cok mu zor?
 
X