Seni cok iyi anliyorum. Hissettiklerin cok insana ait seyler ve aslinda olmasi gereken de bu empatidir. Birbirimizin acisina sahip ciktikca kazanacagiz. Sadece bu empatinin sinirini asmasina izin verme - su an icin konusuyorum-. Cünkü o artik empati olmaktan cikar, o kadar yogun bir duruma gelir ki baskasinin hislerini üstüne alir, yani onlar icin hissedersin; oysa kendi hislerimiz ve baskalarinin hisleri arasindaki ayrimi yapabilmeliyiz - bu durum her zaman icin gecerli. Bu uzun süren durumlarda strese neden olur. Kulaga ne kadar bencilce gelirse gelsin kendi ihtiyaclarini ve duygusal dengeni göz önünde bulundurmak zorundasin.
Üzüldügün zamanlarda kücük bir mola ver dünyadan. Kendine bir tatli yap kücük, bir kurabiye koy mesela, yanina cay. Disari bak, bebeginle konus. Onunla kuracagin gelecegi düsün, güzel planlar yap. Evet bu bir lükstür, bunun bilincinde ol, ama hayir, kendini suclu hissetme. Ve sükret. Emin ol iyi gelecektir.