Amin canım inşallah uykusu yemesi kolay düzene girer kızımdaki gibi
kıdemli anne olcam artık ben de
Ah canım benim ya. Hepimiz o kadar benzer şeyler yaşıyoruz ki. Ben eşimin beni çoktan gözden çıkardığına bile inandım bir dönem. Bu yaşananlara ek bir de kayınvalideyle çok sıkıntılar yaşadık biz. Torun torun diye beynimi yiyen kadın, bütün hamileliğim boyunca bunu da düşüreceğimle ilgili laf çarpıp durdu (2 düşüğüm vardı benim). Hayrına bir tas çorba yapmadığı gibi bir de hamile lohusa halimle hizmet bekledi. Ben onun yanında emzirmiyorum arka odaya gidiyorum diye eşimle kavga etmiş, sonra da “senin memelerin yüzünden biz oğlumla kavga ediyoruz” diye beni darlayıp durdu. Eşime “ben rahatlıkla evinize gelemiyorsam onun ailesi de gelmesin” diye baskı yaparak tüm lohusalığımı evde yalnız başıma ameliyatlı ve acı içinde geçirmeme sebep oldu. Eşime o kadar kızgındım ki. Ne ilgi alaka, ne bir tas çorba, ne hal hatır, ne ufacık bir hediye… Ve bunları göre göre ailesini hala evimize sokmaya çalışması. En son kızım yanımda babamla ayakkabı alışverişine çıktığım bir gün “seni yanında orta yaşlı bi adamla avm de görmüşler” diye aradı beni ki bu artık son damla oldu ve eşim görüşmeyi kesti öyle kurtulduk. Ben bunlar yaşanırken zaten anneliğe alışmaya yeni vücuduma uyum sağlamaya çalışıyorum. Bir de üstüne benlik savaşı verdim eş ailesine karşı. Günlerce haftalarca “ben kimim, niye bu kadar yıl okudum, dünyayı gezdim, işin sonunda mezradan kasabaya gelin gitmiş 17’lik kız muamelesi görmek için miydi tüm bunlar” diye kendimi sorguladım. Babam dahil kimseye hesap vermemek için üniversite yıllarımdan beri kendi paramı kazanan ben, kayınvalidemin adi iftiralarını duyup kendimi suçladım. Üstelik kucağımda küçücük bir bebekle. Eş kim ki? Kendimden soğudum. Kendime bunları yaptırdığım, dedirttiğim için. Demem o ki lohusalık bambaşka bir alem, emzirme bitene kadar da lohusayız. Güçlenip kendimizi toparliycaz. Bebeklerimiz için güçlü birer anne örneği olucaz. Biz bunlarla başa çıkabildiğimiz için bile çok güçlüyüz.