Sizi anlamak için çok çabaladım gerçekten yazıp yazıp sildim sizi yargılamak yerine anlamak için ama yok olmadı .Ben ilk gebeliğimde 32. Haftada hiç beklenmedik bir şekilde bebeğimi kaybettim ,başka bir arkadaşım 5 kayıptan sonra daha yeni bebeğini kucağına aldı,başka bir arkadaşım trizomi 18 olan bebeğini doğurdu ve ölümünü bekledi hastane köşelerinde ,bir sürü arkadaşım çocuk diye yanıyor ama olmuyor Rabbimin var bir bildiği diyip sabrediyorlar .Sizin ki şımarıklık mı oluyor bu durumda yoksa kendini bilmezlik mi bilemedim ben.Lütfen sizden daha kötü durumda olanları düşünün arkadaşım .Ben elim yüreğimde yatıp kalkıyorum günleri sayıyorum ya bu bebeğimede bişey olursa diye ama Rabbimin takdiri diyip tevekkül ediyorum .Sizin deyiminize göre diğer bebeğimi aldığı için 32 ye kadar iyi gidip son anda aldığı için Allah’a kızmalımıyım neden nasip etmedi diye tövbe estağfurullah..En kısa zamanda doğruyu görmen dileğiyle arkadaşım,ben şu söze çok inanırım verdiğinde bir hayır vermediğinde bin hayır vardır Rabbimin .En çok bu sözle teselli buldum yavrumu kaybettikten sonra,Rabbim doğruyu göstersin sanada inşallah
Amacım seni kırmak yargılamak değil asla sadece bizim gibi durumda olanları gör ve şükret demek istiyorum