Bugün öğlen kullanmaya başladım, inşallah yarına etki eder. Ağlamaktan katılmaya başladı artık, ben de yıldım, ağladığında hiçbirşey yapasım gelmiyor, öylece duruyorum. Çocuk katıldı, mosmor oldu, annem aldı kucağına. O da benim kafayı yediğimi düşünüyor herhalde, getirip “baksana ne masum, insan buna kızar mı” diye bebeği gösteriyor.
Çaresizlik çok zor, ağlamasını durdurmak mümkün değil, gün içinde 20dk’dan uzun uykusu kalmadı artık ve bunun sebebi atak haftası mı, gaz mı, kolik mi bilemiyoruz. En çok sinirimi bozan da bu bilinmezlik…