- 17 Ocak 2020
- 4.669
- 10.242
- 158
- Konu Sahibi Paresilaaa
-
- #218.341
Evdeyim. Çocuk büyüdükçe koşturması da çoğalıyor. Hâlâ emeklemiyo. Desteksiz biraz ayakta durabiliyo. Emeklemeden yürüyecek diyorlar ama hâlâ kucakta gezmesi de benim işlerimi zorlaştırıyor. Oturuyorum bütün gün yeni oyunlar.buluyorum oynatıyorum. Hicbir şeye vaktim kalmıyor. Yemeği bile ya annemde yiyorum ya da makarna sandvicle geçiştiriyorum.
Gerçekten çok seviyorum hiç pişman değilim ama psikolojik olarak çok yorgunum. Neredeyse bir yıldır kendimi herşeyi herkesi bi tarafa bıraktım. Yarış atı gibi koşuyorum, gün sonunda baygın düşüyorum. Ertesi gün yine aynı. Annem de bakarım ederim diyo ama bi saat sonra yoruldum sıcak bastı falan demeye başlıyo. Kalbim kiriliyo. Ona da mecbur kalmadan vermiyorum. Koca zaten yok. Gelince de ben izne geldim deyip cekiliyo kenara. Iki üç yasına gelsin en azından biraz isim kolaylasın diye dua ediyorum Allah a