How to install the app on iOS

Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.

Not: This feature may not be available in some browsers.

2018 Mayıs Anneleri

Bebeğinizin cinsiyeti ne olacak ?


  • Ankete Katılan
    349
Oyle bakmayin arkadasim Allah elindekini alir. dersin gece gunduz aglasaydida yanimda olaydi dersiniz. Basta kabulleneceksiniz zorluklara altindan her turlu kalkmaya. benimde annem yok 2 cocukluyum kaynanam 18 saat uzakta bende cok zorlaniyorum ama yeterki iyi olsunlar. Benimde dayanamadim zamanlar oluyor benimde hayallerim var ama hayallerim bi kenara iyiki cocuklarim var.
Yahu sizede olmuyormu

Ben cocuklarimsiz hayat nasil yasamisim nasil bi bosluk nasil bi eksiklik nasil gecmis onca zaman onlarsiz Allah kimseye evlat acisi vermesin cocuklarimiz Allah yolunda mubarek olsun insallah. Ilk anneler acemilik cekiyo olabilirsiniz ama 2 yasina kadar sabredin ondan sonra biraz daha rahat olacak hersey
Cabum oglun nasil oldu? Ne zamandir soracaktim soramiyorum. Tum tahlilleri kontrolleri iyi cikti dgil mi?
 
Kızlar 2.ay aşılarını olduk bugün 6 gibi ateşi 38 e yükseldi calpol verdim düştü. Her ihtimale karşı 6 saate bir vereyimmi yoksa ateş çıkarsa öylemi vereyim şimdi 37lerde filan seyrediyor
 
Kızlar bu hiç geçmeyecek gibi gelen sıkıntıyı bir tek ben mi yaşıyorum? Böyle hep bir memnuniyetsizlik, hep bir uyusam uyunmasam isteği yada tam kızım uyurken gelen kendim veya ev için bir şeyler yapma isteği (temizlik, kek, yemek vs) sonrası amaann boşver şimdi uyanır yarım kalır fikri ve bu fikrin bana yaşattığı kısıtlanmışlık duygusu ve sonrası kendimi bu duruma soktugum için kendimden nefret etme hissi.
Şimdi bazılarınız “çocuk sahibi olmak için yanıp tutuşanlar var, bulmuşsun bunama” falan diyeceksiniz ama demeyin. Kızımın saçının teline zarar gelsin istemiyorum ama bende anne olacak sabır, metanet, dayanıklılık vs yok bence. 34 yasındayım ve hiçbir zaman çocuk sahibi olmayı düşünmedim, istemedim de. Hiçbir çocugu aman da aman diye falan sevmedim. Çocuk seven bir yapım yok. Elbette nefret etmiyorum ama özellikle sevmiyorum da. Evlendiğimin 2. ayında hamile kaldım. Korunuyorduk ve hatta eşime 3 doktor tüp bebek harici çocugun olmaz, ileri varikosel var demişti ama oldu. Havalara uçmadım hamile kalınca ve hamileliğim boyunca da çok çok memnun bir anne adayı değildim. Agrılarımdan falan çok çektim, çok zor geçti hamileliğim ve zaten de en son gebelik zehirlenmesiyle apar topar doguma alındım. Sonrasını bilen biliyor. Ben yogun bakıma kızım küveze. Sonrası benim ağlamalarım, çaresiliğim, sütümün gitmesi gelmesi azalması ve bir daha be yapsam çoğalmaması. Mama kullanmak zorunda kalmam ve kendimi acayip yetersiz anne olarak hissetmem. Bunların hepsi için kendime telkinlerim, hatta Dr görüşmelerim ama yine de hep bir tarafımda duran bu duygular.. çok gergin ve mutsuzum.Evet annelik çok çooookkk güzel bir şey. Çok da zor. İşte o zorluk kısmı beni aşıyor. Uykusuz kaldıgım için, kendime zaman ayıramadıgım için, tuvalete bile zar zor gittiğim için, duşta artık 10 dakikadan fazla kalamadıgım için, evimle istedigim gibi ilgilenemediğim için, istedigim an istedigimi yapamadıgım için kendime kızıyorum. Annelik bana göre değil. Bunu kiminiz yanlış anlayacak ama empati yapmaya çalışın. Bende o adanmışlık yok. Hiç yoktu sonradan da olmadı. Kızım için dünyayı karşıma alırım, olmayanı oldururum ama bu kısıtlanmışlık hissi beni öldürüyor. Her zaman çalışan, kendi parasını kazanan, her istediginde seyahatlere çıkan, dost sofralarında sabahlayan biriydim. Eşimle evlendigimde de çok fazla kopmadım kendi hayatımdan. Eşimle iyi anlaşırız. Ama bebek! Allah saçına rüzgar değdirmesin ama ben çok zorlanıyorum. Ve en çok da gelecekte benim bu tahammülsüzlüğümün kızımı çok etkileyeceğini düşünüp üzülüyorum.
Çok uzun yazdım ama yazmasam çatlayacaktım. Eşim hariç kimseyle konuşamıyorum bunları. Adam da çaresiz. Bana mı yansın çocuguna mı bilemiyor. Ben hiç bilemiyorum..

Kabullenirsen her sey duzelecek. Sen üzerindeki stresi attiginda cocugunda sen se daha mutlu olacaksiniz.
 
Kızlar 2.ay aşılarını olduk bugün 6 gibi ateşi 38 e yükseldi calpol verdim düştü. Her ihtimale karşı 6 saate bir vereyimmi yoksa ateş çıkarsa öylemi vereyim şimdi 37lerde filan seyrediyor
Atesi 38 i gormus bence 6 saatte bir ver tekrar yukselmesin.
 
Kabullenirsen her sey duzelecek. Sen üzerindeki stresi attiginda cocugunda sen se daha mutlu olacaksiniz.

Kabullendim. Tüm hayatımı ve geleceğimi kızım üzerine kurdum. Ama o ağlama noktasında bitiyorum. 2,5 aydır her seferinde kendimi telkin ediyorum. Bebek bu, elbet aglayacak, derdini başka nasıl anlatsın falan diye. Üstelik artık ağlama şeklinden ne derdi oldugunu da anlayabiliyorum. Hatta yatma şeklinden gazını, açlığını, susuzlugunu anlıyorum. Ama yok olmuyor. Ağlamaya başlayınca bende bir yay geriliyor, beynim kaynıyor ve acayip geriliyorum. O an bebeğim sanki bana kastı olan bir düşman gibi görünüyor gözüme. Elbette asla zarar vermedim bebeğime. Asla aklımdan geçmez böyle bir şey ama ben bitiyorum. Kereminannesi22 Kereminannesi22 beni çok iyi anlıyor galiba. O da yazmış yaşadıklarını. Çok farklı değiliz
 
iyi geceler herkese.yazamadan duramadim.bazi arkadaslar hani yazmisya bebek agladiginda sinirlendiklerini ben iste anlamiyorum sizi kucucuk bebek o acikinca aglar susadiginda aglar uykusu geldiginde sizi istediginde aglaar yavrucaklarin isteklerinj belirtme yollari bir tek o.nasil boyle dusunduyunuzu anlamiyorum.mutsuz anne mutsuz aglayan bebek demekdir.benim 3yasinda biri 3aylik biri 2cocugum var zorlandigim anlar elbet cok oliyor ama iyiki varlar herseye deger onlar icin olume bile giderim hatta.ban da yesem sozlerimi yaziyorum sizi kiniyorum bu acemilik degil.sinirlerim hopladi gece gece .tutup firlatasim geliyor yazmis biri yok artik.daha neler.el kadar bebege karsi dusuncesi bile kotu
 
Yani ilerisini bilmem ama şuanda hiç mutlu değilim. Ya depresyona girdim farkında değilim ya da gerçekten annelik bana göre bişey değil. Negatif bakmamaya çalışıyorum gerçekten oynuyorum konuşuyorum onunla. Ama ağlamaya başladı mı bütün o güzellikler gidiyo delirecek gibi oluyorum. Tutup fırlatasım geliyor gerçekten. Bu yüzden kızabilirsiniz belki ama başka bişey düşünemiyoru
Canım depresyon gebelik hormonlarının çekilmesinden kaynaklanan ciddi bir hastalık. Gebelik depresyonu kolay kolay kendi kendine geçmiyor. Ben de depresyondayim. Önce gebelik doktoruna ulaş depresyondayım bana doktor yada kaynak önerin de.

Ağlama konusunda bebeği bir şekilde aralarda uyutmaya çalış. Artık memede pusette bir şekilde. Öğleden önce Ayşe öner masajini yap. Arada 10sn ile başlayarak karın üzerine bırak. Karın üstü bırakınca başında duruyoruz.

Ayrıca gerçekten tutup fırlatacak noktaya geliyorsan, mama vermeyi deneyebilirsin. Fakat Mama verince emzirme ilişkisi bozulabilir ve maddi külfet getirebilir ama belki ikiniz de rahatlarsıniz.

mutlu anne mutlu bebek. Az önce memede ağlayan kızım biberon ağzında goZumun içine bakarak bakanı gülüyor
 
ben de yazilanlari okudum, arkadaslar bahsettiginiz seyler lohusa depresyonu belirtileri, aynilarini bire bir yasadim ilk cocugumda, firlatip atma hissi de dahil, kendini yetersiz gorme, ozgurlugun gitmesine dayanamama, evdeki duzensizlik, yiycek yemek bulamama, eşe de gicik oluyordum ayrica surekli kavga. kolik bebek gece uyumaz gunduz uyumaz, hic yakinim yok , annem ben hamileyken öldü, aile perisan ben perisan..velhasil o zamanlar uzmandan destek almadigim icin cok pisman oldum, eger bebeginiz zor bebeklerdense sadece gaz degil bazi bebeklerim her seyi zor geciyor. emme kaka uyku aşı sonralari, kiyafet rahatsizligi, kalabalik rahatsizligi, arabada durmama hic biyerde durmama:) boyle bir bebege sahipseniz acik ve net soyluyorum 3 yil cekeceksiniz, ondan sonra da okul huysuzlugu arkadas ortami huysuzlugu,yasayacaksiniz. benim kizim 6 yasinda hala bebekten fazla onla ugrasirim,hala inatcidir ve kendi dedigini yaptirmak icin bikmadan usanmadan bana psikolojik baski uygular:) bebeklikten beri degismedi..her cocuk karakteriyle doguyor.ikinciye cesaret edemedim, ancak kizima bir kardes birakmadan bu dunyadan gocme durumu beni cok uzdu. sadece bu yuzden ikinciyi yaptim, iyi ki de olmuş, bahtima bu cocugum uslu bi bebek, 2 ay nasil gecti anlamadim,hem zor cocuk hem kolay cocuk bakmis bir anne olarak size diyorumki gercekten neler hissettiginizi biliyorum, sinir krizi durumlari falan yasiyorsaniz uzmandan destek alin, ben cok pismanim cok kotu yillar gecirdim. kendinize yazik etmeyin millet bos bos konusur onlari dinlemeyin.
 
Sizin işiniz hakkat zor allh gerçkten kolaylık versin. Geçmiş olsum ayrıca kısa zamnda iyileşin inşllh. Herkes kendine dertli. Bnmki tammn anneliğe hazır olmmakla ve anne olmayı şuanda istememekle alakalı bi durum. Başkasının başka sebeptendir kimse bilmez. Kiminin psikolojisi kaldırr üç dört tane bkar kimi kaldıramaz bi taneyi zor bakar. Allah biliyor bn iki çocupu bile aynı anda tek başıma bakamm. Vallhi bkamm bilahi bakamm. Bakanlara ayrıca imreniyorum. Tek çocuk elbet iki üç taneden daha iyi ama ona bile hazır değilsen ve istemeden olduysa inanın çok zor oluyor. Alışması bakması. Ha sevmiyor muyum deli gibi seviyorum. Ama sorunlu zamnları oldu mu kaçıp gitmk istiyorum. Npacağımı da bilmiyorum. Öneriniz vsrsa seve seve dinlerim uygulamaya da çlışırım
Canım isteyerek yada istemeden bir şekilde anne olmuşsun artık. Doğum sonrası hormonları da işin içine girmiş. Sana yanlis zamanda yanlış ama yine de çok değerli bir hediye verilmiş gibi düşün.

Kabullenmek ve teslim olmak bu işin ilacı. Biraz daha büyüsün o zaten kendini sevdirmeyi bilir. Bugünleri düşünüp iyi geçmiş dersin.

Burda uzaktan sana sarılıyorum.



Ben 34 yaşındayım.daha erken anne olsaydım kolay mı olurdu diye düşünüyorum
 
Son düzenleme:
iyi geceler herkese.yazamadan duramadim.bazi arkadaslar hani yazmisya bebek agladiginda sinirlendiklerini ben iste anlamiyorum sizi kucucuk bebek o acikinca aglar susadiginda aglar uykusu geldiginde sizi istediginde aglaar yavrucaklarin isteklerinj belirtme yollari bir tek o.nasil boyle dusunduyunuzu anlamiyorum.mutsuz anne mutsuz aglayan bebek demekdir.benim 3yasinda biri 3aylik biri 2cocugum var zorlandigim anlar elbet cok oliyor ama iyiki varlar herseye deger onlar icin olume bile giderim hatta.ban da yesem sozlerimi yaziyorum sizi kiniyorum bu acemilik degil.sinirlerim hopladi gece gece .tutup firlatasim geliyor yazmis biri yok artik.daha neler.el kadar bebege karsi dusuncesi bile kotu
Önyargılı davranıyorsun ve lafları cımbızlayıp almışsın. Bu yaşadıgımız sinir harbinden biz de çok memnun değiliz. Ama kim bilir belki hormonal, belki sinirsel bir durum bu. Böyle hissediyoruz. Sen bizi kınadın diye bizde durumlar değişmiyor maalesef. Ve sen mükemmel anne ol her zaman. Biz olamıyoruz. Biz asabiyiz gerginiz. Elimizde olmayan sebeplerle böyle hissediyoruz. Gece gece sinirini hoplatacak bir durum yok. Empati yapamıyorsun belli ki ve ne kadar acı çektiğimizi görmüyorsun
 
ben de yazilanlari okudum, arkadaslar bahsettiginiz seyler lohusa depresyonu belirtileri, aynilarini bire bir yasadim ilk cocugumda, firlatip atma hissi de dahil, kendini yetersiz gorme, ozgurlugun gitmesine dayanamama, evdeki duzensizlik, yiycek yemek bulamama, eşe de gicik oluyordum ayrica surekli kavga. kolik bebek gece uyumaz gunduz uyumaz, hic yakinim yok , annem ben hamileyken öldü, aile perisan ben perisan..velhasil o zamanlar uzmandan destek almadigim icin cok pisman oldum, eger bebeginiz zor bebeklerdense sadece gaz degil bazi bebeklerim her seyi zor geciyor. emme kaka uyku aşı sonralari, kiyafet rahatsizligi, kalabalik rahatsizligi, arabada durmama hic biyerde durmama:) boyle bir bebege sahipseniz acik ve net soyluyorum 3 yil cekeceksiniz, ondan sonra da okul huysuzlugu arkadas ortami huysuzlugu,yasayacaksiniz. benim kizim 6 yasinda hala bebekten fazla onla ugrasirim,hala inatcidir ve kendi dedigini yaptirmak icin bikmadan usanmadan bana psikolojik baski uygular:) bebeklikten beri degismedi..her cocuk karakteriyle doguyor.ikinciye cesaret edemedim, ancak kizima bir kardes birakmadan bu dunyadan gocme durumu beni cok uzdu. sadece bu yuzden ikinciyi yaptim, iyi ki de olmuş, bahtima bu cocugum uslu bi bebek, 2 ay nasil gecti anlamadim,hem zor cocuk hem kolay cocuk bakmis bir anne olarak size diyorumki gercekten neler hissettiginizi biliyorum, sinir krizi durumlari falan yasiyorsaniz uzmandan destek alin, ben cok pismanim cok kotu yillar gecirdim. kendinize yazik etmeyin millet bos bos konusur onlari dinlemeyin.
Ne de güzel anlatmış ve anlamışsın bizi, önyargışı davrananlara inat. Ya hangi kadın bebeğine sinirlenmek ister? Hangi anne çelişkilerle dolu ruh hali ister? Ben burada içimi döktüm, gerçekleri yazdım. Benim gerçeğim bu, böyle hissediyorum. Hissettiğim için de her gün ayrı ayrı binlerce kez ölüyorum. Bu durumu yaşamayan anlayamaz belki ama suçlamak da kötü. Emin olsunlar biz zaten hergün kendimizi milyon kere suçluyor, milyon kere yargılıyoruz. Herkes süper ane olsun, ben değilim. Ben bu hissettikleriyle başa çıkmak zorunda olan bir anneyim. Profesyonel yardım alıcam en kısa zamanda, tavsiyen için sağol canım
 
Ayrıca evet dışarı çıktık mı herkes sevmek istiyor. Eşşek çok tatlı. Allhım bi yerden bi şekilde baktırmk için bi güzelliğini veriyor. Ama yine de bzı dönmlerde çok kötü hissettiğim olmuyor değil
Benimki de aynen. Şaka gibi benim bebeğim. Sürekli guluyor. Bir buçuk aylikken benim zilli gülmeyi agulamayi ogrendi. Konuşuyorum cevap veriyor. Sokakta biri naber desin ağzı kulaklarına varıyor. Gecen gün koltuğa oturdum o da anakucaginda. Bana oradan laf atıp bir şekilde kendisi ile ilgilenmemi sağlıyor. Emzirirken uyuya kalınca kahkahalar atıyor.

Allah seçip de gondermis. Depresyondaki anneye. Bizde bebek aglamiyor anne ağlıyor.

Amerikada tek başımayım. Burda yeni sayılırız çok arkadaşım yok. En iyi arkadaşım bebeği olmadığı için depresyonda. Doğumdan beri bizi görmeye gelmedi. Geçen gün kapıdan uğradı bir şey istemiştim onu bıraktı. İçeri girmek istemedi. Müdürüm kadın. Arada bir o uğruyor.

Annemi davet ediyorum babam huysuzluk ediyor o da gelecekmiş kıçını gezdirtmeye. Annemi göndermiyor. Huysuz pis herif vizesi yok pasaportu yok. Herşeyi ben ödüyorum. Beni burda para basıyorum zannediyor.

Emzirme konusunda uzuldugum kadar hiç bir şeye uzulmemisimdir hayatımda. Bebeğime bir kez memede süt var em diye bağırdım. Eşim geldi aldı. Sonraki iki gün bakıcı geldi eve. Günlüğü 200 dolar. şaka gibi. Sonra icime oturdu. Bakıyorum artık. Biberon kutusu benim süt kardeşim. Zorla kabullendim.

Donmuş gıda doldurduk dolaba. Mikrodalgada ısıtıp yiyorum.
 
Canım depresyon gebelik hormonlarının çekilmesinden kaynaklanan ciddi bir hastalık. Gebelik depresyonu kolay kolay kendi kendine geçmiyor. Ben de depresyondayim. Önce gebelik doktoruna ulaş depresyondayım bana doktor yada kaynak önerin de.

Ağlama konusunda bebeği bir şekilde aralarda uyutmaya çalış. Artık memede pusette bir şekilde. Öğleden önce Ayşe öner masajini yap. Arada 10sn ile başlayarak karın üzerine bırak. Karın üstü bırakınca başında duruyoruz.

Ayrıca gerçekten tutup fırlatacak noktaya geliyorsan, mama vermeyi deneyebilirsin. Fakat Mama verince emzirme ilişkisi bozulabilir ve maddi külfet getirebilir ama belki ikiniz de rahatlarsıniz.

mutlu anne mutlu bebek. Az önce memede ağlayan kızım biberon ağzında goZumun içine bakarak bakanı gülüyor
Mama vermemi gerektirecek bi durum yokki ama. Sütüm çok ona fazla bile yetiyor. Emdiği zaman rahatlıyor. Masajı falan deniycem ama. Yani önceden istediğimde dışarı çıkar gezer eşimle vakit geçirirdim. Şimdi bunlar olmayınca ki eşim bu aralar çok çalışıyor. Sürekli bi mutsuzluk memnuniyetsizlik hali oluyor üstümde. Bebeğime yetemwdiğim düşüncesi yok. Bence gayet iyi yetiyorum. Ama bebeğime yetmye uğraşırken kendime yetemiyorum bence bütün sıkıntı burda
 
Ya
Canım isteyerek yada istemeden bir şekilde anne olmuşsun artık. Doğum sonrası hormonları da işin içine girmiş. Sana yanlis zamanda yanlış ama yine de çok değerli bir hediye verilmiş gibi düşün.

Kabullenmek ve teslim olmak bu işin ilacı. Biraz daha büyüsün o zaten kendini sevdirmeyi bilir. Bugünleri düşünüp iyi geçmiş dersin.

Burda uzaktan sana sarılıyorum.



Ben 34 yaşındayım.daha erken anne olsaydım kolay mı olurdu diye düşünüyorum
Ya bi yönden kolay olurdu belki hamileliğiniz daha kolay geçerdi ya da ne biliyim başka bişey gerçi benm hamileliğim de kolay geçmedi pek. Neyse o günler geçti artık. Şimdi bile kendini sevditmesini biliyor türlü türlü maymunşuklar. Seviyorum da canımdan çok dediğiniz gibi kabullenmek lazım ben hala anne olduğumu bi türlü kabullnemedim galiba. İlk zamanlarda daha kötüydüm şimdi yavaş yavaş kendin kendimin tedavisi olmaya çalışıyorum. Elimden ancak bu kadarı geliyor
 
Benimki de aynen. Şaka gibi benim bebeğim. Sürekli guluyor. Bir buçuk aylikken benim zilli gülmeyi agulamayi ogrendi. Konuşuyorum cevap veriyor. Sokakta biri naber desin ağzı kulaklarına varıyor. Gecen gün koltuğa oturdum o da anakucaginda. Bana oradan laf atıp bir şekilde kendisi ile ilgilenmemi sağlıyor. Emzirirken uyuya kalınca kahkahalar atıyor.

Allah seçip de gondermis. Depresyondaki anneye. Bizde bebek aglamiyor anne ağlıyor.

Amerikada tek başımayım. Burda yeni sayılırız çok arkadaşım yok. En iyi arkadaşım bebeği olmadığı için depresyonda. Doğumdan beri bizi görmeye gelmedi. Geçen gün kapıdan uğradı bir şey istemiştim onu bıraktı. İçeri girmek istemedi. Müdürüm kadın. Arada bir o uğruyor.

Annemi davet ediyorum babam huysuzluk ediyor o da gelecekmiş kıçını gezdirtmeye. Annemi göndermiyor. Huysuz pis herif vizesi yok pasaportu yok. Herşeyi ben ödüyorum. Beni burda para basıyorum zannediyor.

Emzirme konusunda uzuldugum kadar hiç bir şeye uzulmemisimdir hayatımda. Bebeğime bir kez memede süt var em diye bağırdım. Eşim geldi aldı. Sonraki iki gün bakıcı geldi eve. Günlüğü 200 dolar. şaka gibi. Sonra icime oturdu. Bakıyorum artık. Biberon kutusu benim süt kardeşim. Zorla kabullendim.

Donmuş gıda doldurduk dolaba. Mikrodalgada ısıtıp yiyorum.
Ayrı ülkede olmak zor olmalı. Benm süt sıkıntım hiç olmadı. Sadece beni hastanede hiç emmedi. Hiç. Sarılık olmaya başlayınca mama verdiler. Hastanede bile sütüm vardı. Sonra sağıp verdim bir hafta boyunca. Arada silikonla deniyordum emer belki diye. 1 hafta öyle uğraştıktan sonra silikonla emmeye başladı biraz rahatladım o bile sıkıntı olsa da sağ ver daha zor. Şimdi allaha şükür kendi emiyor. Sürekli orda durup aylaklık etmek istiyor gülüyor çekiştiriyor kendi kendine. Rahatına da pek düşkün. Bi keresinde bende bağırmıştım emmediği zamanlarda. Eşim o sana muhtaç küçükcük öyle yaparsan ne hisseder düşündün mü hiç diye bir gün çıkışınca odur budur hiç bağırmadım. O sekilde düşünüp kendimi sakinlştiriyorum. Hala onun benm bebeğim olduğuna inanamıyorum. Belki 22 yaşında daha önümde bir sürü yapmak istediğim şeu varken anne olup bunlar ertelendiği için bebeğime mi kızgınım diye düşünüyorum ama öyle de değil. Sanki kendi bebeğime değil de birisi geldi bıraktı onu bana sonra gelip alacak benden. Öyle hissediyorum. Hamileliğimde bile doğru düzgün iletişin kurmamıştım onunla. Tuhaf geliyordu. İstemiyordumç amaşimdi konuşuyoruz gülüyor çok tatlı oluyor. İki ayı daha yeni bitti önümüzde daha bir sürü zamanı var beraber geçireceğimiz. Benm annem yok. Kv ile birlikte yaşıyorum. Allahım bana bilmiş de öyle bi kv göndermiş şükürler olsun. Yemeği yapıyor yeri geliyor evi süpürüyor bende bebeğimle ilgileniyorum ya da dinleniyoeum çok yorgunsam alıp bakıyor. Aslında sizin durumuzda anneler varken benm şikayet etme hakkım yokmuş gibi duruyor ama napıyım elimde olmuyor. Özellikle geceleri uyumadığı zamanlarda çok geriliyorum. Ki aslında fena da uyumuyor. Hep uyuycak değil ya çocuk ben sanırım küçücük bebekten fazla şey bekliyoeum :)) yine de iyi kötü yuvarlanıp gidiyoruz bir şekilde. Allah size kolaylık versin tek olmak da zor bebek bakımında. Bende bir şekilde atlatacağıma inanıyorum. Ama hala doğum kontrol hapıyla hamile kaldığıma inanamıyorum düşününce. Ki ben kızlığımda düzensiz adet gördüğüm için dr a gitmiştim bana polikistlerin var hormon tedavisi görmezsen ilerde çocuğun zor olabilir demişti. Bende o zamanlar yaşım daha 17 18 di istememiştim hormon almak. Şimdi o doktoeu bulup o çocuğu gözüne sokmak istiyorum. Ha diyceksiniz ki oldu da pişman mısın yok değilim deli gibi hareketli herkese şaklabanlıklar peşinde daha 2 aylık bebek büyüdü mü ne olacak allah bilir ama yin2 de bir tarafım çok zorlanıyor. Kimsyee belli etmemeye çalışmak da zor. Napacağımı bilemiyorum bazen işin içinden çıkamıyorum
 
ben de yazilanlari okudum, arkadaslar bahsettiginiz seyler lohusa depresyonu belirtileri, aynilarini bire bir yasadim ilk cocugumda, firlatip atma hissi de dahil, kendini yetersiz gorme, ozgurlugun gitmesine dayanamama, evdeki duzensizlik, yiycek yemek bulamama, eşe de gicik oluyordum ayrica surekli kavga. kolik bebek gece uyumaz gunduz uyumaz, hic yakinim yok , annem ben hamileyken öldü, aile perisan ben perisan..velhasil o zamanlar uzmandan destek almadigim icin cok pisman oldum, eger bebeginiz zor bebeklerdense sadece gaz degil bazi bebeklerim her seyi zor geciyor. emme kaka uyku aşı sonralari, kiyafet rahatsizligi, kalabalik rahatsizligi, arabada durmama hic biyerde durmama:) boyle bir bebege sahipseniz acik ve net soyluyorum 3 yil cekeceksiniz, ondan sonra da okul huysuzlugu arkadas ortami huysuzlugu,yasayacaksiniz. benim kizim 6 yasinda hala bebekten fazla onla ugrasirim,hala inatcidir ve kendi dedigini yaptirmak icin bikmadan usanmadan bana psikolojik baski uygular:) bebeklikten beri degismedi..her cocuk karakteriyle doguyor.ikinciye cesaret edemedim, ancak kizima bir kardes birakmadan bu dunyadan gocme durumu beni cok uzdu. sadece bu yuzden ikinciyi yaptim, iyi ki de olmuş, bahtima bu cocugum uslu bi bebek, 2 ay nasil gecti anlamadim,hem zor cocuk hem kolay cocuk bakmis bir anne olarak size diyorumki gercekten neler hissettiginizi biliyorum, sinir krizi durumlari falan yasiyorsaniz uzmandan destek alin, ben cok pismanim cok kotu yillar gecirdim. kendinize yazik etmeyin millet bos bos konusur onlari dinlemeyin.
Benm bebeğim zor bi bebek değil aslında. Sıkıntısı olmadığı sürece durur ya da uyur. Gece dahil. Sadece gazı oluyo bi de kaka yaparken zorlanıyor biraz o kadar. Onun dışında bi sıkıntısı yok sıkıntı bende arkadaşım. Böyle bi bebekken böyleysem zor olsaydı bebeğim ben heralde bakamazdım diyorum. Hani şu bebeğini görmek istememe durumu var ya öyle olurdum kesin. Dr gitmeyi düşünüyorum açıkçası ama bunları doktora anlattım mı benm hislerim düşüncelerim değişmiycek diye de gitmek istemiyorum.
 
iyi geceler herkese.yazamadan duramadim.bazi arkadaslar hani yazmisya bebek agladiginda sinirlendiklerini ben iste anlamiyorum sizi kucucuk bebek o acikinca aglar susadiginda aglar uykusu geldiginde sizi istediginde aglaar yavrucaklarin isteklerinj belirtme yollari bir tek o.nasil boyle dusunduyunuzu anlamiyorum.mutsuz anne mutsuz aglayan bebek demekdir.benim 3yasinda biri 3aylik biri 2cocugum var zorlandigim anlar elbet cok oliyor ama iyiki varlar herseye deger onlar icin olume bile giderim hatta.ban da yesem sozlerimi yaziyorum sizi kiniyorum bu acemilik degil.sinirlerim hopladi gece gece .tutup firlatasim geliyor yazmis biri yok artik.daha neler.el kadar bebege karsi dusuncesi bile kotu

Kınayabilirsiniz bu sizin düşünceniz bişey diyememem. Ama ön yargı da kötü bişeydir belirtmek isterim. Her anne çocuğuna iyi bir gelecek güzel bir bakım şefkat ve emek vermek ister. Kimisi bunu elinden gelenin en iyisi şeklimde yapar kimi yapar anlamaz yapmadığını sanır. Kimi de bazı sebeplerden ötürü yapamaz ve bunun farkındadır. Biz de çok memnun değiliz bu halimizden. Buraya yazıyoruz ki bizim gibi olan anneler varsa birbirimize destek olalım bu durumuzu atlatmanın bir yolunu bulalım diye. Yaşamış anneler varsa bir fikir versin tecrübe etsin bize diye. Ha siz kınamışsınız o sizin bileceğiniz iş. Çok iyi bir annesinizdir bilemem. İyi bir anne olunda elbet. Tutup fırlatasım geliyor evet ben yazdım o cümleyi ve hala da lafımdayım belki ağır depresyon belirtisi belki başka bişey bu bilemezsiniz ki. Doğumdan itibaren çocuğınu görmek istemeyen uzak tutun benden diyen anneler var onlarla karşılaştırılınca biz bence yine de bir adım öndeyiz. Bu kadar önyargılı davranmayın biraz kendinizi bizim yermize koymaya çalışın en kadın anne olamaz. Ben demiyorum ki benden anne olmaz oldu işte bakıyorum da bir şekilde ama bu ruhsal duygularım bebeğime geçtiğini bildiğim için kat kat daha çok üzülüyorum ve daha fazla depresif ruh haline giriyo insan. Yani işin kısası sinirlerinizi hoplatmanıza gerek yok azcık empati yapmaya çalışın yeter.
 
Back