2013 Nisan Anneleri'nin Doğum Hikayeleri

ersnilcim gözlerim dolu dolu okudum hikayeni...
çekirdek ailenizle mutlu mesut bir hayatınız olsun :nazar:
 
Ersnil canim bende aglaya aglaya okudum yaa ah su hormonlar:) Allah bozmasin mutlulugunuzu insallah..
 
28 Mart 2013

Gece boyu mide bulantisi ... Sabahı zor ettim bulantı ve yanma.. Şurup elimde uyku yok.. Sabah esimi kaldırdım evde annem ve kv.. Herkes tetikte. Son kontrol.. Kızım gelmemeye devam ederse suni sanci verilecek gibi bir durum var son kontrolde söylenen ... Kahvaltı yaptık evden çıkacaktım ki kusma başladı.. Boğazım şişmiş halim bitik.. Kendimi hastaneye zor attım.. Hemen kontrol bitsin çıkıp birseyler yiyelim dedim midem fena durumda ya.. Neyse girdim içeri son kontrolum olacak bu hastanede.. Dogumu devlet hastanesinde normal yapacagım için bu son açıklık var mi kontrolünden çıkıp eve gidip sancılarımı bekleme yanlısıyim.. Doktor once USG de bakalım dedi. Bir önceki kontrolde plesenta yaşlanması ve suyun azalması risk olabilir demişti.. Uzunca baktıktan sonra esın yanında mı dedi evet kapida bekliyor dedim hemşireye esimi cagirtti.. "Bakın suyu bitmek üzere ve kalp atışları cok zayıflamış" dedi. Ben hala ciddiyetin farkında değilim bir iki gun daha sanci bekleyelim dedim. Kadin bir en fazla iki saat icinde dogum başlamak zorunda dedi. İki seçeneğin var. Ya suni sanci ile deneyelim ki açıklığın henüz yok bu uzun surebilir ya da sezaryen ... Benim gözlerden yaslar boşaldı hemen.. Eşimde kötü oldu. Bize bes dakika verin karar verelim dedik odadan çıktık.. Kantine indik.. Esim konuşmamı bekledi bende tık yok. Binbir dusunce.. Normalde israr edeyim ya bebegim bunu kaldiramazsa ya ameliyatta bir sorun olursa .. En son esim "Aylardır bekliyoruz takdir Allahtan ama yine de riske girmeyelim istersen" dedi.. Bebeğin .ve şu durumuna bakılırsa senin su an suni sancıyı çekecek gücünüz kalmadı gibi dedi.. Tmm dedim . Doktora gidip tmm yatış yapıyoruz dedi esim .. "Oncesinde etkilemek istemedim o yuzden yorum yapmadim ama en doğru kararı verdiniz" demiş Dr esime..

Esim eve gidip aylardır kenarda bekleyen dogum çantamı, bebeğin eşyalarını ve annelerimizi alıp geldi. Odaya girmemizle bana ameliyat önlüğünün giydirilmesi dakikalar icinde oldu .. Hersey oyle bir anda ve oyle ani gelişti ki.. Korkuyor muyun heyecanlı miyim istediğim bu mu hersey birbirine karıştı.. Tek dua'm kızımın saglikla dogmasiydi. O hastaneden eli boş çıkma korkusu beni de esimi de ailelerimizi de duman etti ameliyat oncesi.. Hemen kk ya haber saldim. Canım kardeslerim dualar etti biliyorum benim için çünkü hersey oyle güzel devam etti ki.. Ben önlüğü giydim acilen tahliller yapıldı ve ameliyat kapisindayim. Vedalastim bizimkilerle.. Esim sizi birlikte bekliyorum dediginde icim gitti..Daha once igne olurken bile ortalığı ayaga kaldıran biri olarak o ameliyat masasına çıkma anımı o duyguyu anlatamam burdan kaldır beni Allahım dedim.. Dr u beklerken ameliyat personeli beni hazırlıyordu dogrusu soğuk tavırları ve ameliyathane soğukluğu birleşince beni bir titreme aldı.. Zangir zangir masayı sallıyorum .. Anestezi uzmanı geldi.. Tanıştık. Ona igne korkumdan bahsettim :) igneyi tam yapacak bir dakika hazir degilim buna diyorum :KK66: kipirdama dedi bende hemsireye elimi tutar misin dedim :) o kadar oyaladim bosuna onlari sanki kacarim var gibi :) veeeeeee spinal iğnesini yaparken bir damla birsey hissetmedigime yemin edebilirim :) aylardır spinal ve sonda korkusuyla yasamış biri olarak o iki durumunda böyle kolay bitmesi cok komik geldi. Sizlerle burda yaptıgım sohbetleri düşündüm.. Çatı muayenesi sondasi spinali derken hep herseyden korktum ve belki bilmeden de korkuttum. Doktorum başlıyoruz dediğinde hayiiiiirrrr su an herseyi hissediyorum sakın kesmeyin dedim :)) tamam seni hazırlıyorum dedi. Aslında coktan başlamıştı ameliyat.. Bacaklarımda bir sıcaklık hissi ve dokunmalar dısında birsey hissetmiyordum ama yine de bana dokunmayın diye bağırıp duruyordum.. Doktorum cok sakinlestirdi bu süreçte.. Anestezi uzmanı ayrı bir güzellik oldu benim için dogumda. Ellerimi tut ve benimle konus dedi. Ona sürekli sana guvenebilir miyim diye soruyordum :) kesinlikle dedi. O zaman dogum bitene kadar gitme bı yere dedim. Tmmdir dedi :))

Sohbetimiz basladi onunla.. Arada muhabbete kendi doktorumda katiliyordu. Meslegimle ilgili esimle nasıl .tanistigmla ilgili sorular vs... Anestezi uzmanina sacma sapan bir suru sey sordugumu farkedince denim ki "bana kafam güzel olsun diye birsey mı verdin" .hayır dedi görmüyor musun onu versem su an terapi yapmak zorunda kalmazdim :)) sonra memleket muhabbetleri açıldı. Adanaliymis..Soz nasıl bu noktaya vardı bilmiyorum ama internet muhabbeti oldu. Dedim ki forumdan yazistigim arkadasımda adanalı. Dr dedi o şimdi kaynar yapar lohusalikta falan.. Yoksa KADINLAR KULUBÜNE mı takılıyorsun dedi .. Nerden biliyorsun dedim. Bütün kadınlar aynisiniz dedi :) benim eşimde Nisan 2009 annesi dedi :))))) karisi da kk muptelasiymis :))
sonra cok komik birsey oldu eşini aradı beni anlatıyor ameliyat esnasında hatta vereyim mı teli dedi kadın buna sacmalama falan dedi galiba :)) kapattı.. Eşi de kadın dogum uzmaniymis.. Neyse biz el ele sohbete devam ederken dedi ki artık rahatladiysan elimi kırılmadan alabilir miyim :) korkudan heyecandan elini oyle bir sıkmışım ki :) .tammmmmm o an .bir ses dunyamı durdurdu.. İngaaaaaaaaa ingaaaaa. Aynen boyle agladi kuzum ya :) Dr örtünün üzerinden iste kızın diye gösterince hayat durdu gözlerimden yaslar boşaldı sadece benim mı oooooo benim miiiiiiii diye seslendigimi ve doktoruma seni seviyorum diye bagirdimi hatırlıyorum son olarak.. Kadin benim bir manyak oldugumu dusunuyordur artik...

Dikislerim bitince ameliyathane kapısına götürdüler o da ne kapı bozuldu açılmıyor tamir etmeye çalışıyorlar ( benim şifayı kapma surecim burda oldu, dondum titredim zangirdadim resmen)
Sonra bağırmaya başladım hemen kızımı görmek istiyorum beni burdan çıkarın çıkarın.. Neyse bir süre de oyle gecti zaman kavramım gitmişti zaten.. Odama götürdüler kızım beni bekliyordu .. Rabbim isteyen bekleyen herkese nasip etsin o ani. Buluştuk kavuştuk sarıldım kızıma acılarımı unuttum.. Ben ağladım o ağladı...
 
canım tekrar geçmiş olsun. baya çektirmişsin anlaşılan ameliyat ekibine ama onlarda çok iyiymiş anlaşılan. temiz kalbinle öyle insanlar çıkmış karşına.
kızınla sağlıklı mutlu bir hayat sizin olsun:KK9:
 
canım tekrar geçmiş olsun. baya çektirmişsin anlaşılan ameliyat ekibine ama onlarda çok iyiymiş anlaşılan. temiz kalbinle öyle insanlar çıkmış karşına.
kızınla sağlıklı mutlu bir hayat sizin olsun:KK9:

Cok teşekkür ederim canım daha iyi insanlarla sen karşılaşırsın inşallah.. Bakalım senin hikayen nasıl olacak :)))
 
Supriz bir hamilelikdi benimkisi...Henüz evliliğimizin 6.ayındaydık kocişimle.
Kendimi bildim bileli ilk kez ramazan ayında oruç tutmaya zorlanıyordum.
Mide bulantılarım vardı,kendimi üşüttüm heralde diyerek kandırıyordum.
Test alıp bakmak aklımın ucuna bile gelmiyordu taki kocişimin içtiği sigara bana kokana kadar.
Bebişim olabileceğini işde o an hissettim.Hemen test aldım ve çift çizgiyi gördüm.
Aglıyarak kocişimin yanına gittim,o kadar heyecanlanmıstım ki inanamıyordum.
Yanılma payını bildiğimiz için hemen aynı gun kan testı yaptırdık ve mutlu haberi bir kez daha onaylatmış olduk.
Şaşkındık,heyecanlıydık ama bir o kadar da mutluyduk...


Hamileliğimde son 2 ayıma kadar hiç zorlanmadım diyebilirim.
İşime devam ediyordum,eşim her konuda destekdi,nisan anneleri vardı :)
Ne olduysa işden izne çıktığımda oldu,kendimi bir anda boşlukda hissettim.
Eve kapatılmış gibi hissediyordum.Eşimin eve gelmesini dört gözle bekliyordum.
Eve geldiğinde sadece benle ilgilenmesini istiyor,etrafında fır dönüyordum.
İtiraf ediyim sabah işe gitmesini bile kıskanır hale gelmişdim :)

Son 1,5 ayımıza geldiğimizde idrarımda protein olduğunu öğrendim.
Eğer tansiyonla birlikde olursa bebeğime zarar verebilirdi.
Her hafta aynı testi tekrarlayıp sonucu beklemek saatleri saymak...
Çok sitresli günlerdi...

Doktoruma güveniyordum,allah razı olsun benim aramama fırsat kalmadan sonucu öğrenir öğrenmez beni bilgilendiriyordu.
Her zaman pozitif ve güler yüzlü yaklaşdı.Birlikde karşılıklı konuşarak sezeryan tarihini belirledik.
22 mart saat 10.30 da oğluşuma kavuşacakdım..
Hem proteinden hemde çatımın dar olmasından dolayı normal doğum şansım çok düşükdü.
Bende kendimi geçmişdim zaten,tüm ağrılara razıydım tek derdim oğluşumu sağlıkla kucağıma almakdı...

Doğumdan birgün önce kocişimle annemlere geldik.Hepimiz çok heyecanlıydık,endişeliydik...
O gece saatler geçmek bilmedi.Sabah erkenden hastanemize doğru yola çıkdık.
Hastane personeli daha işine başlamadan biz ailecenek hastaneye gelmişdik bile :)

Kocişimle el ele hastaneye girişimizi yaptık.Odamıza yerleştik.
Tüm sevdiklerim yanımdaydı rahattım.

Taki hemşireler odaya girip ameliyat onlugunu bana giydirene kadar :)
Erken değil mi daha dedim.Hazırlıklar yapılacak dediler.
Sonda takılacakdı,damar yolu acılacakdı o kadar cok okumustum ki hazırlamışdım kendimi.
İlk şoku atlattıktan sonra tum gerginliğim gitti.

Hemşireyle sohbet halindeyken sondam takıldı.
Acımadı diyebilirim,hemşire dahi beni tebrik etti.
En rahat taktığım sondaydı aferim sana dedi.

Sonrası o kadar hızlı gelişti ki ne olduğunu anlamadım bile.
Hemen sedyeyle içeri girdiler,beni sedyeye yatırdılar bonemi taktılar.
O ara eşim içeri girdi beni öptü,göz göze geldik.
Elimi tuttu ve sedye hareket etmeye başladı.
Herkesin gözü bendeydi.Başladım ağlamaya.
Kocişim asansöre binince elimi bırakmak zorunda kaldı işde o an çok zordu.

Dogumhaneye girerken yine tüm sevdiklerim yanımdaydı.
Ağlıyarak içeri girdim.Herkes güler yüzle karşıladı beni.
Aneztezi uzmanı işde bir sulu göz daha geliyor dedi:)
Bende ona genel anestezi istiyorum dedim :) Tamam sen nasıl istersen oyle olucak dedi.
Bebişimin cinsiyetini sordu,ismini sordu sohbet ederek içeri girdik.Artık ağlamıyordum.

Sonra beni ameliyat masasına aldılar,hazırlıklar basladı.
Hemşire fotograf çekmek için telefonumu istemişdi.
Hemşire saolsun doktorum gelene kadar kocişimi aradı :) Kocişimle konuştuk artık iyice sakinleşmişdim.
Sonra doktorum geldi,her zamanki gibi güler yüzlüydü.
Herşey çok güzel olucak dedi.Anestezi uzmanı başıma geldi.
Az yanıcak dedi.Evet dediğimi hatırlıyorum sonrası yok..

Uyandığımda anestezi uzmanı adımı söylüyordu.
Sedye hareket ediyordu.Ben cıkarken içeriye doğum için baska bir arkadaş alınıyordu.
Onada dedim ki hiç korkma,hiç zor değil herşey güzel olacak :)
Kız bana gülümsedi teşekkür etti,ben ona gülümsedim ve dışardaydım.
Kocişim,ailem sevdiğim herkes beni bekliyordu.
Ben iyiyim merak etmeyin dedim,ve ilk sordugum eşime ogluşum oldu.
Arası gördün mü sağlıklı mı diye sorduğumu hatırlıyorum.

Odama geldiğimizde oğluşumu gördüm,beyaz tenli sarısın bir oğluşum olmuşdu.
O kadar güzeldi ki kokusu,nefes alıp verişi tüm ağrılar ucup gitmişdi.
6 saat sonra ayaktaydım.Kocişimin yardımıyla kalkdım ve koridora çıkıp yürüdüm.
Sonrasında her fırsatta kalkıp yürüdüm,yürümenin etkisi belkide öyle çok aman aman bir ağrım olmadı.

İlk gün söylemesi ayıp lavaboyada çıkdım,gaz sancısıda çekmedim.
Kanamam çok yogundu,kanamam arttıkca agrıların gittiğini rahatladığımı hissediyordum.
Hastanedeki 2. günümde iki büyük parça düşürdüm ve bütün ağrılarım bitti.

Butün bu zor anlarımda ailemde kocişimde hep yanımdaydı.
Oğluşumun işitme testleri,göz muayenesi,cigerleri,sarılık testi bütün kontrolleri yapıldı hastanede.
Çok şükür hepsi temiz çıkdı.Ve hastanedeki 3. gunumuzde hastaneden taburcu olduk.

Evimize 3 kişilik aile olarak girdik.Allahım herkese sağlıkla nasip etsin çok ama çok güzel bir duygu.

Bugun oğluşum 10. gününde.
4. gunumde sütüm geldi.
İlk zamanlar emzirme konusunda sıkıntı yaşasakda çok şükür iki gündür onuda atlattık.
Zorunlu yada isteyerek sezeryan yapacak olan arkadaşlar umarım benim kadar kolay atlatırsınız...

Anlattıklarını okurken sanki an be an yaşadım. Çok duygulu anlar gerçekten, tutamadım ben de kendimi:KK5::KK5: Kocişinle ve oğluşunla birlikte sağlıklı, mutlu, uzun bir hayat diliyorum canım:KK16:
 
28 Mart 2013

Gece boyu mide bulantisi ... Sabahı zor ettim bulantı ve yanma.. Şurup elimde uyku yok.. Sabah esimi kaldırdım evde annem ve kv.. Herkes tetikte. Son kontrol.. Kızım gelmemeye devam ederse suni sanci verilecek gibi bir durum var son kontrolde söylenen ... Kahvaltı yaptık evden çıkacaktım ki kusma başladı.. Boğazım şişmiş halim bitik.. Kendimi hastaneye zor attım.. Hemen kontrol bitsin çıkıp birseyler yiyelim dedim midem fena durumda ya.. Neyse girdim içeri son kontrolum olacak bu hastanede.. Dogumu devlet hastanesinde normal yapacagım için bu son açıklık var mi kontrolünden çıkıp eve gidip sancılarımı bekleme yanlısıyim.. Doktor once USG de bakalım dedi. Bir önceki kontrolde plesenta yaşlanması ve suyun azalması risk olabilir demişti.. Uzunca baktıktan sonra esın yanında mı dedi evet kapida bekliyor dedim hemşireye esimi cagirtti.. "Bakın suyu bitmek üzere ve kalp atışları cok zayıflamış" dedi. Ben hala ciddiyetin farkında değilim bir iki gun daha sanci bekleyelim dedim. Kadin bir en fazla iki saat icinde dogum başlamak zorunda dedi. İki seçeneğin var. Ya suni sanci ile deneyelim ki açıklığın henüz yok bu uzun surebilir ya da sezaryen ... Benim gözlerden yaslar boşaldı hemen.. Eşimde kötü oldu. Bize bes dakika verin karar verelim dedik odadan çıktık.. Kantine indik.. Esim konuşmamı bekledi bende tık yok. Binbir dusunce.. Normalde israr edeyim ya bebegim bunu kaldiramazsa ya ameliyatta bir sorun olursa .. En son esim "Aylardır bekliyoruz takdir Allahtan ama yine de riske girmeyelim istersen" dedi.. Bebeğin .ve şu durumuna bakılırsa senin su an suni sancıyı çekecek gücünüz kalmadı gibi dedi.. Tmm dedim . Doktora gidip tmm yatış yapıyoruz dedi esim .. "Oncesinde etkilemek istemedim o yuzden yorum yapmadim ama en doğru kararı verdiniz" demiş Dr esime..

Esim eve gidip aylardır kenarda bekleyen dogum çantamı, bebeğin eşyalarını ve annelerimizi alıp geldi. Odaya girmemizle bana ameliyat önlüğünün giydirilmesi dakikalar icinde oldu .. Hersey oyle bir anda ve oyle ani gelişti ki.. Korkuyor muyun heyecanlı miyim istediğim bu mu hersey birbirine karıştı.. Tek dua'm kızımın saglikla dogmasiydi. O hastaneden eli boş çıkma korkusu beni de esimi de ailelerimizi de duman etti ameliyat oncesi.. Hemen kk ya haber saldim. Canım kardeslerim dualar etti biliyorum benim için çünkü hersey oyle güzel devam etti ki.. Ben önlüğü giydim acilen tahliller yapıldı ve ameliyat kapisindayim. Vedalastim bizimkilerle.. Esim sizi birlikte bekliyorum dediginde icim gitti..Daha once igne olurken bile ortalığı ayaga kaldıran biri olarak o ameliyat masasına çıkma anımı o duyguyu anlatamam burdan kaldır beni Allahım dedim.. Dr u beklerken ameliyat personeli beni hazırlıyordu dogrusu soğuk tavırları ve ameliyathane soğukluğu birleşince beni bir titreme aldı.. Zangir zangir masayı sallıyorum .. Anestezi uzmanı geldi.. Tanıştık. Ona igne korkumdan bahsettim :) igneyi tam yapacak bir dakika hazir degilim buna diyorum :KK66: kipirdama dedi bende hemsireye elimi tutar misin dedim :) o kadar oyaladim bosuna onlari sanki kacarim var gibi :) veeeeeee spinal iğnesini yaparken bir damla birsey hissetmedigime yemin edebilirim :) aylardır spinal ve sonda korkusuyla yasamış biri olarak o iki durumunda böyle kolay bitmesi cok komik geldi. Sizlerle burda yaptıgım sohbetleri düşündüm.. Çatı muayenesi sondasi spinali derken hep herseyden korktum ve belki bilmeden de korkuttum. Doktorum başlıyoruz dediğinde hayiiiiirrrr su an herseyi hissediyorum sakın kesmeyin dedim :)) tamam seni hazırlıyorum dedi. Aslında coktan başlamıştı ameliyat.. Bacaklarımda bir sıcaklık hissi ve dokunmalar dısında birsey hissetmiyordum ama yine de bana dokunmayın diye bağırıp duruyordum.. Doktorum cok sakinlestirdi bu süreçte.. Anestezi uzmanı ayrı bir güzellik oldu benim için dogumda. Ellerimi tut ve benimle konus dedi. Ona sürekli sana guvenebilir miyim diye soruyordum :) kesinlikle dedi. O zaman dogum bitene kadar gitme bı yere dedim. Tmmdir dedi :))

Sohbetimiz basladi onunla.. Arada muhabbete kendi doktorumda katiliyordu. Meslegimle ilgili esimle nasıl .tanistigmla ilgili sorular vs... Anestezi uzmanina sacma sapan bir suru sey sordugumu farkedince denim ki "bana kafam güzel olsun diye birsey mı verdin" .hayır dedi görmüyor musun onu versem su an terapi yapmak zorunda kalmazdim :)) sonra memleket muhabbetleri açıldı. Adanaliymis..Soz nasıl bu noktaya vardı bilmiyorum ama internet muhabbeti oldu. Dedim ki forumdan yazistigim arkadasımda adanalı. Dr dedi o şimdi kaynar yapar lohusalikta falan.. Yoksa KADINLAR KULUBÜNE mı takılıyorsun dedi .. Nerden biliyorsun dedim. Bütün kadınlar aynisiniz dedi :) benim eşimde Nisan 2009 annesi dedi :))))) karisi da kk muptelasiymis :))
sonra cok komik birsey oldu eşini aradı beni anlatıyor ameliyat esnasında hatta vereyim mı teli dedi kadın buna sacmalama falan dedi galiba :)) kapattı.. Eşi de kadın dogum uzmaniymis.. Neyse biz el ele sohbete devam ederken dedi ki artık rahatladiysan elimi kırılmadan alabilir miyim :) korkudan heyecandan elini oyle bir sıkmışım ki :) .tammmmmm o an .bir ses dunyamı durdurdu.. İngaaaaaaaaa ingaaaaa. Aynen boyle agladi kuzum ya :) Dr örtünün üzerinden iste kızın diye gösterince hayat durdu gözlerimden yaslar boşaldı sadece benim mı oooooo benim miiiiiiii diye seslendigimi ve doktoruma seni seviyorum diye bagirdimi hatırlıyorum son olarak.. Kadin benim bir manyak oldugumu dusunuyordur artik...

Dikislerim bitince ameliyathane kapısına götürdüler o da ne kapı bozuldu açılmıyor tamir etmeye çalışıyorlar ( benim şifayı kapma surecim burda oldu, dondum titredim zangirdadim resmen)
Sonra bağırmaya başladım hemen kızımı görmek istiyorum beni burdan çıkarın çıkarın.. Neyse bir süre de oyle gecti zaman kavramım gitmişti zaten.. Odama götürdüler kızım beni bekliyordu .. Rabbim isteyen bekleyen herkese nasip etsin o ani. Buluştuk kavuştuk sarıldım kızıma acılarımı unuttum.. Ben ağladım o ağladı...

Aynı anda hem ağladım hem güldüm unutulmaz bir doğum olmuş seninki..Ameliyat ekibini de tebrik etmek lazım iyi insanlara denk gelmişsin. Darısı başımıza :KK9:
 
28 Mart 2013

Gece boyu mide bulantisi ... Sabahı zor ettim bulantı ve yanma.. Şurup elimde uyku yok.. Sabah esimi kaldırdım evde annem ve kv.. Herkes tetikte. Son kontrol.. Kızım gelmemeye devam ederse suni sanci verilecek gibi bir durum var son kontrolde söylenen ... Kahvaltı yaptık evden çıkacaktım ki kusma başladı.. Boğazım şişmiş halim bitik.. Kendimi hastaneye zor attım.. Hemen kontrol bitsin çıkıp birseyler yiyelim dedim midem fena durumda ya.. Neyse girdim içeri son kontrolum olacak bu hastanede.. Dogumu devlet hastanesinde normal yapacagım için bu son açıklık var mi kontrolünden çıkıp eve gidip sancılarımı bekleme yanlısıyim.. Doktor once USG de bakalım dedi. Bir önceki kontrolde plesenta yaşlanması ve suyun azalması risk olabilir demişti.. Uzunca baktıktan sonra esın yanında mı dedi evet kapida bekliyor dedim hemşireye esimi cagirtti.. "Bakın suyu bitmek üzere ve kalp atışları cok zayıflamış" dedi. Ben hala ciddiyetin farkında değilim bir iki gun daha sanci bekleyelim dedim. Kadin bir en fazla iki saat icinde dogum başlamak zorunda dedi. İki seçeneğin var. Ya suni sanci ile deneyelim ki açıklığın henüz yok bu uzun surebilir ya da sezaryen ... Benim gözlerden yaslar boşaldı hemen.. Eşimde kötü oldu. Bize bes dakika verin karar verelim dedik odadan çıktık.. Kantine indik.. Esim konuşmamı bekledi bende tık yok. Binbir dusunce.. Normalde israr edeyim ya bebegim bunu kaldiramazsa ya ameliyatta bir sorun olursa .. En son esim "Aylardır bekliyoruz takdir Allahtan ama yine de riske girmeyelim istersen" dedi.. Bebeğin .ve şu durumuna bakılırsa senin su an suni sancıyı çekecek gücünüz kalmadı gibi dedi.. Tmm dedim . Doktora gidip tmm yatış yapıyoruz dedi esim .. "Oncesinde etkilemek istemedim o yuzden yorum yapmadim ama en doğru kararı verdiniz" demiş Dr esime..

Esim eve gidip aylardır kenarda bekleyen dogum çantamı, bebeğin eşyalarını ve annelerimizi alıp geldi. Odaya girmemizle bana ameliyat önlüğünün giydirilmesi dakikalar icinde oldu .. Hersey oyle bir anda ve oyle ani gelişti ki.. Korkuyor muyun heyecanlı miyim istediğim bu mu hersey birbirine karıştı.. Tek dua'm kızımın saglikla dogmasiydi. O hastaneden eli boş çıkma korkusu beni de esimi de ailelerimizi de duman etti ameliyat oncesi.. Hemen kk ya haber saldim. Canım kardeslerim dualar etti biliyorum benim için çünkü hersey oyle güzel devam etti ki.. Ben önlüğü giydim acilen tahliller yapıldı ve ameliyat kapisindayim. Vedalastim bizimkilerle.. Esim sizi birlikte bekliyorum dediginde icim gitti..Daha once igne olurken bile ortalığı ayaga kaldıran biri olarak o ameliyat masasına çıkma anımı o duyguyu anlatamam burdan kaldır beni Allahım dedim.. Dr u beklerken ameliyat personeli beni hazırlıyordu dogrusu soğuk tavırları ve ameliyathane soğukluğu birleşince beni bir titreme aldı.. Zangir zangir masayı sallıyorum .. Anestezi uzmanı geldi.. Tanıştık. Ona igne korkumdan bahsettim :) igneyi tam yapacak bir dakika hazir degilim buna diyorum :KK66: kipirdama dedi bende hemsireye elimi tutar misin dedim :) o kadar oyaladim bosuna onlari sanki kacarim var gibi :) veeeeeee spinal iğnesini yaparken bir damla birsey hissetmedigime yemin edebilirim :) aylardır spinal ve sonda korkusuyla yasamış biri olarak o iki durumunda böyle kolay bitmesi cok komik geldi. Sizlerle burda yaptıgım sohbetleri düşündüm.. Çatı muayenesi sondasi spinali derken hep herseyden korktum ve belki bilmeden de korkuttum. Doktorum başlıyoruz dediğinde hayiiiiirrrr su an herseyi hissediyorum sakın kesmeyin dedim :)) tamam seni hazırlıyorum dedi. Aslında coktan başlamıştı ameliyat.. Bacaklarımda bir sıcaklık hissi ve dokunmalar dısında birsey hissetmiyordum ama yine de bana dokunmayın diye bağırıp duruyordum.. Doktorum cok sakinlestirdi bu süreçte.. Anestezi uzmanı ayrı bir güzellik oldu benim için dogumda. Ellerimi tut ve benimle konus dedi. Ona sürekli sana guvenebilir miyim diye soruyordum :) kesinlikle dedi. O zaman dogum bitene kadar gitme bı yere dedim. Tmmdir dedi :))

Sohbetimiz basladi onunla.. Arada muhabbete kendi doktorumda katiliyordu. Meslegimle ilgili esimle nasıl .tanistigmla ilgili sorular vs... Anestezi uzmanina sacma sapan bir suru sey sordugumu farkedince denim ki "bana kafam güzel olsun diye birsey mı verdin" .hayır dedi görmüyor musun onu versem su an terapi yapmak zorunda kalmazdim :)) sonra memleket muhabbetleri açıldı. Adanaliymis..Soz nasıl bu noktaya vardı bilmiyorum ama internet muhabbeti oldu. Dedim ki forumdan yazistigim arkadasımda adanalı. Dr dedi o şimdi kaynar yapar lohusalikta falan.. Yoksa KADINLAR KULUBÜNE mı takılıyorsun dedi .. Nerden biliyorsun dedim. Bütün kadınlar aynisiniz dedi :) benim eşimde Nisan 2009 annesi dedi :))))) karisi da kk muptelasiymis :))
sonra cok komik birsey oldu eşini aradı beni anlatıyor ameliyat esnasında hatta vereyim mı teli dedi kadın buna sacmalama falan dedi galiba :)) kapattı.. Eşi de kadın dogum uzmaniymis.. Neyse biz el ele sohbete devam ederken dedi ki artık rahatladiysan elimi kırılmadan alabilir miyim :) korkudan heyecandan elini oyle bir sıkmışım ki :) .tammmmmm o an .bir ses dunyamı durdurdu.. İngaaaaaaaaa ingaaaaa. Aynen boyle agladi kuzum ya :) Dr örtünün üzerinden iste kızın diye gösterince hayat durdu gözlerimden yaslar boşaldı sadece benim mı oooooo benim miiiiiiii diye seslendigimi ve doktoruma seni seviyorum diye bagirdimi hatırlıyorum son olarak.. Kadin benim bir manyak oldugumu dusunuyordur artik...

Dikislerim bitince ameliyathane kapısına götürdüler o da ne kapı bozuldu açılmıyor tamir etmeye çalışıyorlar ( benim şifayı kapma surecim burda oldu, dondum titredim zangirdadim resmen)
Sonra bağırmaya başladım hemen kızımı görmek istiyorum beni burdan çıkarın çıkarın.. Neyse bir süre de oyle gecti zaman kavramım gitmişti zaten.. Odama götürdüler kızım beni bekliyordu .. Rabbim isteyen bekleyen herkese nasip etsin o ani. Buluştuk kavuştuk sarıldım kızıma acılarımı unuttum.. Ben ağladım o ağladı...

Canım ne güzel anlatmışsın ne güzel yazmışsın çok duygusal:KK5: umarım benim doğum hikayem de seninki kadar güzel olur kızınla beraber sağlıklı hayırlı nice mutlu güzel günler dilerim ...
 
Canım ne güzel anlatmışsın ne güzel yazmışsın çok duygusal:KK5: umarım benim doğum hikayem de seninki kadar güzel olur kızınla beraber sağlıklı hayırlı nice mutlu güzel günler dilerim ...

Teşekkür ederim canım inşallah seninki cok cok daha güzel olur :KK16:
 
geç kaldım sanırım doğum hikayemi yazmakta ama bu zevkten mahrum kalmamalıyım çünkü en çok istediğim şey birgün buraya hikayemi yazabilmekti...

Kızım Elif Eylül
Bdt: 22 Nisan 2013
Dt: 26 Mart 2013 09:45
36+0 2.600 gr 45cm

hayatımda en çok istediğim şey deliler gibi aşık olduğum kocamdan bir bebeğimin olması idi eşimle üniversite okurken evlendim her zaman istediğim biranevvel bir bebeğim olsun ama okulum olması sebebi ile hep ertelemek zorundaydım kendimc planlar yapıyordum son sınıfta okulun bitmesine birkaç ay kala hamile kalırım diye ben son sınıftayken eşim askere gitti tabi o arada ayda bir kez denemeler oldu ama pek mümkün değildi olması nitekim olmadıda ve ben her ay tekrar tekrar üzüldüm eşimin geldiği ilk ay mide rahatsızlığı sebebi ile antibiyotik tedavisi görmem gerekli idi 1 ay daha ertelemek zorundaydım bebek isteğimi bu arada yumurtlama ovulasyon testi falan baya birşey öğrenmiştim diğer ay denedik ama olmadı olmamasındada bir hayır varmış çünkü o ay çok sevdiğim halamı kaybettik(mekanı cennet olsun) sonraki ay işte benim hayatımdaki en güzel andı... hamileydim öğrendim bunu hemde regl gününe 4 gün kala... işte herşey o zaman başladı... mutluyduk eşim heyecanlıydı kanamalarım başlayana dek o günleri hatırlamak bile istemiyorum her gece dua ediyordum Allahım yavruma can vereceksen nolur bu kanamalar kesilsin yok nasip etmeyeceksen biranevvel sonlansın diye çünkü psikolojimiz bozulmuştu ha düştü ha düşecek diye ardına hemen bulantı ve kusmalarım başladı geceleri ağlıyordum eşim halimi görüpte çaresiz kalıyordu bir gece dayanamıyorsan aldıralım dedi bende kızdım ve o gece kızım rüyama girdi annecim istemiyorsan beni seni rahatsız ediyorsam giderim diyordu uyandığımda yüreğimn acıdığını hissettim eşime rüyamı anlattım ve birdaha asla böyle konuşma dedim 3 ayımızı doldurduğumuzda bulantı kusma ve kanamalar kesildi 2li test yaptırdığımda herşey yolundaydı ama 3lü testte kızım için büyük ihtimalle down sendromlu amniyosentez yaptır dediler doktorumu değiştirdim ve yeni doktorum bu bebek sağlıklıdır gerek yok amniyosenteze dedi güvendim kendisine gerçi bende istemedim yaptırmayı o hiç olmasını istemediğim sonuç çıkarsa bir karar vermek zorunda olacağım için o benim yavrumdu down sendromlu diye nasıl kıyabilirdimki.. test yaptırmadım tek yaptığım her gece dua etmek Allah'a yakarmak oldu
28-30 haftalar arasında kızımın suyunun azaldığını söyledi doktorum en iyi ihtimalle 36 hafta dolunca doğum yapmak zorunda olduğumu söyledi buzdolabımın üzerine şafak takvimi çizdim her günü karaladığımda şükrettim yavrum 1 günü daha benim karnımda geçirdiği için...
35+6 da gece sabaha kadar uyuyamadım kasıklarımdaki ağrılar beni uyutmadı aynı zamanda bebeğim çok sert hareketler yapıyor canımı yakıyordu sabaha hastaneye gittik ve yapılan muayenede ne açıklığım ne sancım çıktı aslında ertesi gün randevumuz vardı doğuma karar verecektik ama durum böyle olunca doktorumuz bizi odaya aldı ve anlatmaya başladı artık kızımızın doğması gerekliydi ama sancım falan olmadığı içn sezaryene karar verdi hemde hemen ertesi gün yarın alalım dediğinde eşimle birbirimize bakakaldık doktora cevap veremedik sonra eşim kekeleyerek tamam bizim için uygun dedi ve çıktık evimize gittik o gece bütün hazırlıklarımızı tamamladık çok uykum olmasına rağmen uyuyamadım babamızda heyecandan uyuyamadı
26.03.2013 saat 07:00 de hastanedeydik biraz erken gelmiştik odamıza yerleştik odamızı süsledik beni nstye bağladılar hiç bir sorun yoktu nst ye bağlı ike kan alındı tahliller yapıldı odama döndüğümde lavman için hazıranmıştı yatak lavman yapıldı ardından ameliyat önlüğü giydirildi eşim beni öyle görünce çok duygulandı eşim heyecandan yerinde duramazken ben çok korkuyordum çünkü ameliyat olacaktı neticede o masadan kalkamamak ve kızımın yüzünü asla görememek vardı...
önce doktorum geldi halimi hatrımı sordu bazı bilgileri aldı ve o gittikten 5 dk sonra sedye getirildi sedyeden önce eşim ve annemden helallik istedim ve hiçbirimiz gözyaşlarımıza engel olamadık... sedye geldikten sonra yatağımdan sedyeye çıktım anneme sen gelme ameliyathaneye dedim beni dinledi eşimle beraber asansöre bindik ameliyathanenin kapısından girene dek elimi bırakmadı hayatımın en zor anlarından biri o kapıda eşimle ayrılmak zorunda kalmamdı kendimi tutmaya çalıştım ama kapı kapanır kapanmaz ağlamaya başladım ekip çok anlayışlı ve güler yüzlüydü anestezi uzmanı bana sorular sormaya başladı havadan sudan ama ben sürekli yapılacak işlemlerle ilgili sorular soruyordum çok korkuyorum dedim o da neden korkuyorsun ne güzel bebeğini kucağına alacaksın dedi elim üzerinde açtığı damar yolundan ilaç verdi ve o ilacın bütün derimin altında gezdiğini hissettim vucudum yanıyor dedim evet biliyorum dedi galiba ben bayılıyorum dedim güldü ve sonrası müthiş bir acı ile uyanmak... odama geldiğimi farkettim ama sürekli bağırıyor ağlıyorum anneeeeee çok canım yanıyor anneee öldürdüler beni diye ama ayılamıyorum herşeyi duyuyorum ama gözlerimi açamıyorum ebe bana yapma perilous annen çok ağlıyor üzülüyor bak diyor ben feryat figan üzerime sadece pijamamın üst kısmını giydirdiler ardından annemle eşimi almışlar odaya seslerine tahammül edemiyorum susun diye yalvarıyorum ardından bir ses ebenin sesi perilous bak çok güzel bir kızın oldu ben sonunda gözlerimi açtım bebeğimimi yanağıma değdirdiler göğsüme yatırdılar yavrum kuzum diye ağlamaya başladım yine harika bir duyguydu.. benimle beraber herkes ağlamış... sonra iyice ayılmaya başladım kızımı emzirmeye çalıştım ona bakmaktan seyretmekten kendimi alamıyordum çok fazla ağrım vardı yardım almama rağmen yerimden kalkamıyordum eşimden Allah razı olsun tırnağı taşa değmesin herşeyimle o ilgilendi tuvalete bile o götürdü başımda bekledi annem kızıma eşim bana baktı ve eve geldiğimizde ben senin hakkını nasıl öderim acılar içinde kıvranırken kızıma bakıyorsun emziriyorsun dedi bende kızdım o benimde kızım diye ama bu sözü duymak beni çok mutlu etti şımarttı :) 2 gece hastanede kaldık 3. gece evimizdeydik 3. günde geldi sütüm şimdi kızım uyuyo uykususuz ama mutluyuz :KK16::KK16:
hayattaki en güzel duyguyu anneliği yaşattığı için ve heşeye rağmen bana sağlıklı bir evlat verdiği için , bukadar anlayışlı ve sevgi dolu bir eş verdiği için her nefesimde Allah'a şükrediyorum artık 3 kişilik mutlu bir aileyiz....
 
Son düzenleme:
28 Mart 2013

Gece boyu mide bulantisi ... Sabahı zor ettim bulantı ve yanma.. Şurup elimde uyku yok.. Sabah esimi kaldırdım evde annem ve kv.. Herkes tetikte. Son kontrol.. Kızım gelmemeye devam ederse suni sanci verilecek gibi bir durum var son kontrolde söylenen ... Kahvaltı yaptık evden çıkacaktım ki kusma başladı.. Boğazım şişmiş halim bitik.. Kendimi hastaneye zor attım.. Hemen kontrol bitsin çıkıp birseyler yiyelim dedim midem fena durumda ya.. Neyse girdim içeri son kontrolum olacak bu hastanede.. Dogumu devlet hastanesinde normal yapacagım için bu son açıklık var mi kontrolünden çıkıp eve gidip sancılarımı bekleme yanlısıyim.. Doktor once USG de bakalım dedi. Bir önceki kontrolde plesenta yaşlanması ve suyun azalması risk olabilir demişti.. Uzunca baktıktan sonra esın yanında mı dedi evet kapida bekliyor dedim hemşireye esimi cagirtti.. "Bakın suyu bitmek üzere ve kalp atışları cok zayıflamış" dedi. Ben hala ciddiyetin farkında değilim bir iki gun daha sanci bekleyelim dedim. Kadin bir en fazla iki saat icinde dogum başlamak zorunda dedi. İki seçeneğin var. Ya suni sanci ile deneyelim ki açıklığın henüz yok bu uzun surebilir ya da sezaryen ... Benim gözlerden yaslar boşaldı hemen.. Eşimde kötü oldu. Bize bes dakika verin karar verelim dedik odadan çıktık.. Kantine indik.. Esim konuşmamı bekledi bende tık yok. Binbir dusunce.. Normalde israr edeyim ya bebegim bunu kaldiramazsa ya ameliyatta bir sorun olursa .. En son esim "Aylardır bekliyoruz takdir Allahtan ama yine de riske girmeyelim istersen" dedi.. Bebeğin .ve şu durumuna bakılırsa senin su an suni sancıyı çekecek gücünüz kalmadı gibi dedi.. Tmm dedim . Doktora gidip tmm yatış yapıyoruz dedi esim .. "Oncesinde etkilemek istemedim o yuzden yorum yapmadim ama en doğru kararı verdiniz" demiş Dr esime..

Esim eve gidip aylardır kenarda bekleyen dogum çantamı, bebeğin eşyalarını ve annelerimizi alıp geldi. Odaya girmemizle bana ameliyat önlüğünün giydirilmesi dakikalar icinde oldu .. Hersey oyle bir anda ve oyle ani gelişti ki.. Korkuyor muyun heyecanlı miyim istediğim bu mu hersey birbirine karıştı.. Tek dua'm kızımın saglikla dogmasiydi. O hastaneden eli boş çıkma korkusu beni de esimi de ailelerimizi de duman etti ameliyat oncesi.. Hemen kk ya haber saldim. Canım kardeslerim dualar etti biliyorum benim için çünkü hersey oyle güzel devam etti ki.. Ben önlüğü giydim acilen tahliller yapıldı ve ameliyat kapisindayim. Vedalastim bizimkilerle.. Esim sizi birlikte bekliyorum dediginde icim gitti..Daha once igne olurken bile ortalığı ayaga kaldıran biri olarak o ameliyat masasına çıkma anımı o duyguyu anlatamam burdan kaldır beni Allahım dedim.. Dr u beklerken ameliyat personeli beni hazırlıyordu dogrusu soğuk tavırları ve ameliyathane soğukluğu birleşince beni bir titreme aldı.. Zangir zangir masayı sallıyorum .. Anestezi uzmanı geldi.. Tanıştık. Ona igne korkumdan bahsettim :) igneyi tam yapacak bir dakika hazir degilim buna diyorum :KK66: kipirdama dedi bende hemsireye elimi tutar misin dedim :) o kadar oyaladim bosuna onlari sanki kacarim var gibi :) veeeeeee spinal iğnesini yaparken bir damla birsey hissetmedigime yemin edebilirim :) aylardır spinal ve sonda korkusuyla yasamış biri olarak o iki durumunda böyle kolay bitmesi cok komik geldi. Sizlerle burda yaptıgım sohbetleri düşündüm.. Çatı muayenesi sondasi spinali derken hep herseyden korktum ve belki bilmeden de korkuttum. Doktorum başlıyoruz dediğinde hayiiiiirrrr su an herseyi hissediyorum sakın kesmeyin dedim :)) tamam seni hazırlıyorum dedi. Aslında coktan başlamıştı ameliyat.. Bacaklarımda bir sıcaklık hissi ve dokunmalar dısında birsey hissetmiyordum ama yine de bana dokunmayın diye bağırıp duruyordum.. Doktorum cok sakinlestirdi bu süreçte.. Anestezi uzmanı ayrı bir güzellik oldu benim için dogumda. Ellerimi tut ve benimle konus dedi. Ona sürekli sana guvenebilir miyim diye soruyordum :) kesinlikle dedi. O zaman dogum bitene kadar gitme bı yere dedim. Tmmdir dedi :))

Sohbetimiz basladi onunla.. Arada muhabbete kendi doktorumda katiliyordu. Meslegimle ilgili esimle nasıl .tanistigmla ilgili sorular vs... Anestezi uzmanina sacma sapan bir suru sey sordugumu farkedince denim ki "bana kafam güzel olsun diye birsey mı verdin" .hayır dedi görmüyor musun onu versem su an terapi yapmak zorunda kalmazdim :)) sonra memleket muhabbetleri açıldı. Adanaliymis..Soz nasıl bu noktaya vardı bilmiyorum ama internet muhabbeti oldu. Dedim ki forumdan yazistigim arkadasımda adanalı. Dr dedi o şimdi kaynar yapar lohusalikta falan.. Yoksa KADINLAR KULUBÜNE mı takılıyorsun dedi .. Nerden biliyorsun dedim. Bütün kadınlar aynisiniz dedi :) benim eşimde Nisan 2009 annesi dedi :))))) karisi da kk muptelasiymis :))
sonra cok komik birsey oldu eşini aradı beni anlatıyor ameliyat esnasında hatta vereyim mı teli dedi kadın buna sacmalama falan dedi galiba :)) kapattı.. Eşi de kadın dogum uzmaniymis.. Neyse biz el ele sohbete devam ederken dedi ki artık rahatladiysan elimi kırılmadan alabilir miyim :) korkudan heyecandan elini oyle bir sıkmışım ki :) .tammmmmm o an .bir ses dunyamı durdurdu.. İngaaaaaaaaa ingaaaaa. Aynen boyle agladi kuzum ya :) Dr örtünün üzerinden iste kızın diye gösterince hayat durdu gözlerimden yaslar boşaldı sadece benim mı oooooo benim miiiiiiii diye seslendigimi ve doktoruma seni seviyorum diye bagirdimi hatırlıyorum son olarak.. Kadin benim bir manyak oldugumu dusunuyordur artik...

Dikislerim bitince ameliyathane kapısına götürdüler o da ne kapı bozuldu açılmıyor tamir etmeye çalışıyorlar ( benim şifayı kapma surecim burda oldu, dondum titredim zangirdadim resmen)
Sonra bağırmaya başladım hemen kızımı görmek istiyorum beni burdan çıkarın çıkarın.. Neyse bir süre de oyle gecti zaman kavramım gitmişti zaten.. Odama götürdüler kızım beni bekliyordu .. Rabbim isteyen bekleyen herkese nasip etsin o ani. Buluştuk kavuştuk sarıldım kızıma acılarımı unuttum.. Ben ağladım o ağladı...

Supriz bir hamilelikdi benimkisi...Henüz evliliğimizin 6.ayındaydık kocişimle.
Kendimi bildim bileli ilk kez ramazan ayında oruç tutmaya zorlanıyordum.
Mide bulantılarım vardı,kendimi üşüttüm heralde diyerek kandırıyordum.
Test alıp bakmak aklımın ucuna bile gelmiyordu taki kocişimin içtiği sigara bana kokana kadar.
Bebişim olabileceğini işde o an hissettim.Hemen test aldım ve çift çizgiyi gördüm.
Aglıyarak kocişimin yanına gittim,o kadar heyecanlanmıstım ki inanamıyordum.
Yanılma payını bildiğimiz için hemen aynı gun kan testı yaptırdık ve mutlu haberi bir kez daha onaylatmış olduk.
Şaşkındık,heyecanlıydık ama bir o kadar da mutluyduk...


Hamileliğimde son 2 ayıma kadar hiç zorlanmadım diyebilirim.
İşime devam ediyordum,eşim her konuda destekdi,nisan anneleri vardı :)
Ne olduysa işden izne çıktığımda oldu,kendimi bir anda boşlukda hissettim.
Eve kapatılmış gibi hissediyordum.Eşimin eve gelmesini dört gözle bekliyordum.
Eve geldiğinde sadece benle ilgilenmesini istiyor,etrafında fır dönüyordum.
İtiraf ediyim sabah işe gitmesini bile kıskanır hale gelmişdim :)

Son 1,5 ayımıza geldiğimizde idrarımda protein olduğunu öğrendim.
Eğer tansiyonla birlikde olursa bebeğime zarar verebilirdi.
Her hafta aynı testi tekrarlayıp sonucu beklemek saatleri saymak...
Çok sitresli günlerdi...

Doktoruma güveniyordum,allah razı olsun benim aramama fırsat kalmadan sonucu öğrenir öğrenmez beni bilgilendiriyordu.
Her zaman pozitif ve güler yüzlü yaklaşdı.Birlikde karşılıklı konuşarak sezeryan tarihini belirledik.
22 mart saat 10.30 da oğluşuma kavuşacakdım..
Hem proteinden hemde çatımın dar olmasından dolayı normal doğum şansım çok düşükdü.
Bende kendimi geçmişdim zaten,tüm ağrılara razıydım tek derdim oğluşumu sağlıkla kucağıma almakdı...

Doğumdan birgün önce kocişimle annemlere geldik.Hepimiz çok heyecanlıydık,endişeliydik...
O gece saatler geçmek bilmedi.Sabah erkenden hastanemize doğru yola çıkdık.
Hastane personeli daha işine başlamadan biz ailecenek hastaneye gelmişdik bile :)

Kocişimle el ele hastaneye girişimizi yaptık.Odamıza yerleştik.
Tüm sevdiklerim yanımdaydı rahattım.

Taki hemşireler odaya girip ameliyat onlugunu bana giydirene kadar :)
Erken değil mi daha dedim.Hazırlıklar yapılacak dediler.
Sonda takılacakdı,damar yolu acılacakdı o kadar cok okumustum ki hazırlamışdım kendimi.
İlk şoku atlattıktan sonra tum gerginliğim gitti.

Hemşireyle sohbet halindeyken sondam takıldı.
Acımadı diyebilirim,hemşire dahi beni tebrik etti.
En rahat taktığım sondaydı aferim sana dedi.

Sonrası o kadar hızlı gelişti ki ne olduğunu anlamadım bile.
Hemen sedyeyle içeri girdiler,beni sedyeye yatırdılar bonemi taktılar.
O ara eşim içeri girdi beni öptü,göz göze geldik.
Elimi tuttu ve sedye hareket etmeye başladı.
Herkesin gözü bendeydi.Başladım ağlamaya.
Kocişim asansöre binince elimi bırakmak zorunda kaldı işde o an çok zordu.

Dogumhaneye girerken yine tüm sevdiklerim yanımdaydı.
Ağlıyarak içeri girdim.Herkes güler yüzle karşıladı beni.
Aneztezi uzmanı işde bir sulu göz daha geliyor dedi:)
Bende ona genel anestezi istiyorum dedim :) Tamam sen nasıl istersen oyle olucak dedi.
Bebişimin cinsiyetini sordu,ismini sordu sohbet ederek içeri girdik.Artık ağlamıyordum.

Sonra beni ameliyat masasına aldılar,hazırlıklar basladı.
Hemşire fotograf çekmek için telefonumu istemişdi.
Hemşire saolsun doktorum gelene kadar kocişimi aradı :) Kocişimle konuştuk artık iyice sakinleşmişdim.
Sonra doktorum geldi,her zamanki gibi güler yüzlüydü.
Herşey çok güzel olucak dedi.Anestezi uzmanı başıma geldi.
Az yanıcak dedi.Evet dediğimi hatırlıyorum sonrası yok..

Uyandığımda anestezi uzmanı adımı söylüyordu.
Sedye hareket ediyordu.Ben cıkarken içeriye doğum için baska bir arkadaş alınıyordu.
Onada dedim ki hiç korkma,hiç zor değil herşey güzel olacak :)
Kız bana gülümsedi teşekkür etti,ben ona gülümsedim ve dışardaydım.
Kocişim,ailem sevdiğim herkes beni bekliyordu.
Ben iyiyim merak etmeyin dedim,ve ilk sordugum eşime ogluşum oldu.
Arası gördün mü sağlıklı mı diye sorduğumu hatırlıyorum.

Odama geldiğimizde oğluşumu gördüm,beyaz tenli sarısın bir oğluşum olmuşdu.
O kadar güzeldi ki kokusu,nefes alıp verişi tüm ağrılar ucup gitmişdi.
6 saat sonra ayaktaydım.Kocişimin yardımıyla kalkdım ve koridora çıkıp yürüdüm.
Sonrasında her fırsatta kalkıp yürüdüm,yürümenin etkisi belkide öyle çok aman aman bir ağrım olmadı.

İlk gün söylemesi ayıp lavaboyada çıkdım,gaz sancısıda çekmedim.
Kanamam çok yogundu,kanamam arttıkca agrıların gittiğini rahatladığımı hissediyordum.
Hastanedeki 2. günümde iki büyük parça düşürdüm ve bütün ağrılarım bitti.

Butün bu zor anlarımda ailemde kocişimde hep yanımdaydı.
Oğluşumun işitme testleri,göz muayenesi,cigerleri,sarılık testi bütün kontrolleri yapıldı hastanede.
Çok şükür hepsi temiz çıkdı.Ve hastanedeki 3. gunumuzde hastaneden taburcu olduk.

Evimize 3 kişilik aile olarak girdik.Allahım herkese sağlıkla nasip etsin çok ama çok güzel bir duygu.

Bugun oğluşum 10. gününde.
4. gunumde sütüm geldi.
İlk zamanlar emzirme konusunda sıkıntı yaşasakda çok şükür iki gündür onuda atlattık.
Zorunlu yada isteyerek sezeryan yapacak olan arkadaşlar umarım benim kadar kolay atlatırsınız...

kızlar Allahım yavrularımıza sağlık sıhhat versin ersnil gerçekten çok rahat olmuş seninki ben hala çekiyorum mezoşum sende inşallah biranevvel düzelirsin
 
Periiiiiii zaten sürekli ağlıyorum fena oldum okuyunca.. Cokmsukur sag salim kavuştun kızına.. Bu arada sepetini cok aktif kullanıyorum kızımın kremleri icinde sana dua eciyoruz baktikca :KK16: tekrar ellerine saglık .. Kizinla mutluluklar :KK16:
 
Dogumuma 5 -6 günüm kaldi nasipse. Hikayelerinizi okudukca göz yaslarimi tutamadim.o kadar guzelki. Allah evlatlarinizi size bagislasin. Hepimizede saglikla kucaklamayi naaip etsin.Cok heyecanliyim. Ancak dua ederek ve burdaki guzel seyleri okuyarak rahatlayabiliyorum.Allah im herkesin yardimcisi olsun.Birbirimizden dualarimizi eksik etmeyelim neolur. . .
 
pericim, mezoşum canlarım ikinizin hikayesini de ağlayarak okudum.
rabbim sağlıklı sıhhatli uzun ömürler versin yavrularınıza.
evinizden, huzur, sağlık, mutluluk eksik olmasın,
herşey gönlünüze göre olsun inşallah.
 
Periiiiiii zaten sürekli ağlıyorum fena oldum okuyunca.. Cokmsukur sag salim kavuştun kızına.. Bu arada sepetini cok aktif kullanıyorum kızımın kremleri icinde sana dua eciyoruz baktikca :KK16: tekrar ellerine saglık .. Kizinla mutluluklar :KK16:
canııııım çok şükür sağlıklı kızım canım benim ne demek bir sepetin lafımı olur istersen yine yapar yollarım kuzuma teyzesi yesin onu çok tatlı maşallah kızın kendimi resmine bakmaktan alamadım :KK16:
pericim, mezoşum canlarım ikinizin hikayesini de ağlayarak okudum.
rabbim sağlıklı sıhhatli uzun ömürler versin yavrularınıza.
evinizden, huzur, sağlık, mutluluk eksik olmasın,
herşey gönlünüze göre olsun inşallah.

canım benim yaaaaa Allahım sanada çok kolay bir doğum nasip eylesin kuzuna sağlıcakla kavuş inşallah
 
Merhabalar, doğum hikayelerini okudum, okudukça ağladım, ama sağ salim bebeklerinize kavuşmuşsunuz, onun için sevindim, darısı bizlerin başına, allahtan bebeklerinize sağlıklı uzun ömürler diliyorum, güle güle büyütün bebişlerinizi....
 
canım allah bağışlasın okurken cok duygulandım benımde doğuma, oğlumun gelmesıne 13 gun kaldı sezeryan olucak ama ben doğumdan cok sondadan korkuyorum :KK43: umarım senın kadar rahat geçer herseyım dua ettt
 
BDT:11.04.2013
Gdt:01.04.2013
Boy:51 cm
Kilo:3600
Cinsiyet:kiz
Yer:İstanbul
İsim:söylemeyeceğim :)
Spinal sezaryen

Bir spiral mucizesi:)
Hikayemin oncesine gitmek istemiyor ve direkt doğumdan başlıyorum .

31 Mart gunu son gezmeme çıktım araçta o kadar cereyan oldu ki hava 1500 derece diye camlar acik.
Kaynana da var.kulaklari duymuyor bağıra bağıra sohbette.
"Ben gezmeyi cok severim ah su dizlerim"Demesi kelesimi kaldırdığım sandıktan çıkarmama sebep.
Esim sura Beyazıt sura Galata diyor,
"heeeee buraymis he he buraydi ben geldiydim"
Yalancı.in lan diyesim var:KK53:
Neyse ac mısınız dedi esim,kaynana bana minik gözleriyle ac bir kedi bakışı attı
Yoo daha yeni yedik dedim:p
Ayıp değil banane.neyse eve geldik disarda yiyecekleri yaptırdık falan.
Benim mide bağırsak hengilim atıyor.
Allahım birde yiyemiyorum dedikce,gorhma ne var gorhacak?
Yoo ne heycanlaniyon?
Kizlar beni az cok biliyorsunuz hakaret etmem ama Akran olsam vallahi mal misin ya dicem.saygı sevgi hoşgörü yok o gün bende.

Neyse iste sabaha kadar böbreklerim o kadar ağrıdı ki hele istifra ettikçe off.
12 den sonra yemek icmek yok tabi.su icsem çıkıyor.
Sabaha kadar zirt pirt uyandım .gece yatarken bir hıçkırık usul usul ses.kalktim ki oglum yatakta oturmuş elini acmış dua ediyor ağlıyor.biraz konuştuk aglastik...
Sabah kızım erkenden uyandi(onunda adını demiyorum cok adı geçiyor)
Neyse tam çıkmadan önceki gün dediğim gibi arkadasinı cagiracaktim kabul etmişti o şekil.
Tam ben cikiyorken kapıdan ne ağıt ne figan.
Yerlerde tepiniyor,kapıları tirmaliyor
"Nolur anne bırakma beni
Annem noluurr"
.....
Aşağıda arkadaslarımız da var bizimle geliyorlar.ben tabi hic selam bile veremedim hickirarak ağlıyorum.

Hastaneye vardık o kadar erken gittik ki personel bile yok yani:)
Tlf oğlumda yönlendirmesi esime yaptık ,ara sor diye diye ömrüm gitti.

Neyse odama alındım,hemen anestezi yardımcı seysi geldi sorular sohbet vs derken,
Dr geldi baktı konuştu falan.
Beni giydirdiler nst bagliydim ben orda diyorum ağrım var kulak asan yok:KK53:çünkü hem gülüyorum hem sondayi ve elime aldım falan herseyi inceliyorum ağrı 4 dk bir:)
Hemşireler geldi sondayi takacaklar
Dedim valla tamda cisim var:)) kaçamazsın diyor yok valla kalkmaya erindim tak dedim:)))
Takıldı damar yolu açıldı veeee
Gidiyoruz dedi Dr ağrın cok siklasmis.
Kameramı verdim hemşireye.
Beni aldılar esim ve arkadasım kapıda hic bakmadım cok dramatize etmek istemedim.
İçeri girince oyş
Exit exit :KK53: yok öyle dediler
Hemen geldi anestezist dedim fıtıktan tedavi gördüm siyatikte var
Hic bir şey olmazmış tmm dedik.bana sormak istediğin birsey var mı dedi,uyuşurum demi dedim:KK53:
Uyusmazsan uyuturum dedi tmm.
Oturdum,cenemi dosume dayadim ayaklar free,karşımda hemşire omuzlarımı tutuyor hic kıpırdama dendi.boyadi hep ,sohbet vs o ara ince birsey sadece dokundu.sonra bir kez daha dokundu sıcaklık sag bacağıma geldi ama ağrı acı yok sadece oturdum da uyuşmuş gibi.
Neyse beni hemen yatırdılar ama benim ayakları görün horon tepiyor uyusmadigimi görsünler diye:KK53:
Önüm örtüldü Dr geldi karnımı boyuyor o ara damardan bir iki birsey verdi dedim ki Dr a ayaklarımı görüyorsunuz dımı:KK53:
Ben uyusmadim ona göre ,
Oda dedi bende kesmedim sadece boya:KK53:
Havadan konuşuyorlar vs.
O ara tam sersemlemistim voltaaajjj kızına baaak dedi enemmm o ney benim bizdik havada hemen doladi örtüye bir viyaklama,
Getirdiler optum kokladim ağladım sevindim tabi sacmaladim:86:
Bu benim mı Dr beni bastırdı ama
Başka bebek yok senin o:KK1:ona ne verdilerse:))
Hemen aldılar vs.
Zaten ondan sonrası sıkıcı ya birde bulandım çıkardım mide bozuk .ilaclarda cabası.tüplerin bağlandı dedi 1 dk sonra,
Neyse o ara demez mı Dr isim bitti gecmis olsun voltajcim.
Anam nereye dedim diktin mı beni :KK53:
Kızlar temizliyor çıkacaksın dedi.
Anam ben çatladım hadii
Ya hadiii kalkacak güç var bende:KK53:
Tmm bitti dediler şükür.
Beni yan tarafa çektiler anam o masada seksu parlak bacaklarımı gördüm sonradan çektiler his sıfır :KK53:
Bu neyse ben hep bundan istiyorum dedim:))
Çıktım cocuklarım geldiler hemen bana sarildilar optuler kiz biraz atarliydi olsun acildi.kardeslerini gördüler sevdiler .Cok seker bir bal kiz geldi.
Hemen bana tasım için serum takıldı ama ne fayda.ne dikiş ne sonda ne birsey
Böbrek tasi yok mu...
Neyse hala ağrı kesici alamamanın ezikligiyleyim.ben niye çektim herkes prenses:KK52:
Sabaha dek sek kahve ve 3 lt su...
Bas ağrısı olmasın dedi.
Cook uzattım ,olsun okuyun:KK53:


Ailenin 5. Üyesi hosgeldin bebek,
Sefalar getirdin:)
 
voltajım maşallah ne güzel anlatmışsın öyle ağlatmadan.
abdestliyim kuran okuyorum sonra okuyayım ağlarım şimdi dedim.
bir solukta okudum valla.
çocukların durumuna çok üzüldüm aklın hep onlardaydı zaten.
ama çok şükür atlattın artık.
rabbim ailenize sağlık, huzur, mutluluk versin, her konuda yüzünüzü güldürsün inşallah.
 
Son düzenleme:
X