Adı: Zeynep
BDT:18.05.2013
DT: 14.05.2013 saat:01:45
Doğum şekli: Epidural Normal Doğum
Aylardır bu sayfaya doğum hikayemi yazma hayalleri kurardım ve işte o an geldi. Bu da senin doğum hikayen Zeynep'im;
Eşimle üniversitede tanışmıştık ve 3,5 senelik birliktelikten sonra 2007 Mayıs'ın da evlendik. Evlendiğimiz gibi ev aldık ve taksit ödemeye başlamıştık. Benim hep hayalim bir gün olacak bebeğimi en az 2 yıl kendim yetiştirmekte o sebeple kredi sebebiyle işi bırakamayacağım için hep çocuk isteğimizi erteleyip durmak zorunda kaldık. Ama ben sürekli dua ediyordum Allahım hayırlı zaman ne zaman ise sen o zamanda bana evlat isteği ver diye. Bu arada özel sektörün zorluğunu gördükçe bu süre zarfında KPSS ye hazırlandım ve 2011 yılında Devlet memuru olarak atandım. Artık kredi borcumuz az kalmıştı ve bende devlete atandığıma göre kendi çocuğuma kendim bakma isteğim gerçek olma yolundaydı.
Artık hamile kalmak istiyordum ve her regl olduğumda neden hamile kalamıyorum diye ağlıyordum. 2012 Eylül ayında bir akraba düğünü için Antalyaya gitmiştik yol buyunca sürekli olarak belim ağrıyordu ama ben hamile olabileceğime hiç yormamıştım durumu. fakat regl tarihimde geçiyordu ama ben kendimi ve eşimi umutlandırmamak için hep bir gün daha geçsin diye bekledim durdum. Sonunda bir pazar günü nöbetçi eczaneden test alıp denedim ve silikte olsa çift çizgi vardı. eşimle şaşkınlık içindeydik. bir hafta bekleyip bu sefer kan testi yaptırdık ordada hamile olduğum görünüyordu. 6 haftalıkken doktora gittik.Kese görünmüştü ama kalp atışı için 8. hafta gelmemizi istedi doktor. o 2 hafta bir türlü geçmek bilmedi. kimseyle paylaşmamıştık durumu. Ve o gün geldi doktorumuz bize kalp atışlarını dinletti. heyecandan ölecektim o anda. Hemen annemleri aradık. Kayınvalidemlere gittik haber vermek için. 5 senedir bizden sürekli bebek bekledikleri için havalara uçtular
mide bulantılı dönemler, 2 li test stresi, detaylı ultrason derken günler geçip gidiyordu. Detaylı ultrasonda doktor bebeğimizin cinsiyetinin kız olduğunu söylemişti. Bizim bir kızımız olacaktı. Ben hep kızım olursa ismini Zeynep koymak istiyordum eşim de olumlu bakarsa Zeynep'im gelecekti Allahın izniyle.
Herkesin bebişi erkenden kendini hissettirirken anne karnında benim kızım 23. haftasına kadar bekletti annesini:) bir nevi sabretmeyi öğretti sabırsız annesine. birde hamilelik şekerim çıktığı için diyet yapmak zorunda kalmıştık.
günler bazen sıkıntılı bazen sorunsuz geçip gitti. 37. haftanın sonuna kadarda işe devam ettim. 38. haftada izne çıkmıştım.Kızımın herşeyi hazırdı . Evimizde , Eşimle bende kızımızın gelişine hazırdık. Artık haftada bir gitmeye başladık kontrole. Nst de hiç sancım çıkmıyordu. Kızım gününü geçirecek gibi gözüküyordu. Tek sorunumuz suyumun çok sınırda olmasıydı. 13 Mayısta pazartesi kontrolümüz vardı. yine Nst de sancımız yoktu ama doktor suyumun artık bebeğin kendi gelişini beklemeyeceğini söyledi ve bu gece kendi geldi geldi yoksa yarın alıcam dedi. çok şaşırmıştım. tam nasıl olacağını konuşacaktık ki Doktorum başka bir teklifte bulundu. O gece kendisinin nöbetçi olduğunu istersem yatış yaptırıp o gece suni sancı ile doğumu başlatabileceğini eğer bir sorun olursa hemen sezeryana çevirebileceğini söyledi. Zaten tüm gece kendiside benimle ilgilenecekti.
Eşinle konuş, eşyalarını al gel bu akşam normal doğurtalım seni dedi. odadan çıkar çıkmaz annemleri aradım 2 saatlik yoldan hemen gelsinler diye. Birde eşime hemen eve gelmesini söyledim. Evime geldim eşyalarımı kontrol ettim. Evi toparladım. Duş aldım. Kuran okudum ve namaz kılıp hastaneye gittik.
hemen doğumhanede gerekli hazırlıkları yaptılar.3 santim açılmam vardı. Lavman yapıp Suni sancı için serumu taktılar. ve beni odama gönderdiler. hafiften sancı geliyordu ama o kadar azdı ki gülüp eğleniyordum odada. 2 saat sonra beni doğumhaneye aldılar. Nst ye bağladılar. yan odada bir doğum oldu o anda kadının hiç sesini duymadım sadece bebek ağlaması geldi kulağima. ağlamaya başladım. Sonra sancıların artmaya başladı dakikada 1 sancı geliyordu ve öyle şiddetliydi ki allahıma yalvarıyordum sürekli. Ebe odaya göndermeyeceklerini istersem eşimi yanıma alabileceklerini söylediler. Eşim geldi ve bana her sancı geldiğinde beni telkin edip sürekli elimi tuttu.açılmam 5 santim olmuştu.ben sancıdan ağlıyordum o sırada doktorum geldi istersen epidural yapalım dedi. hemen kabul ettim. Epiduralden sonra o kadar rahatladımki anlatamam.
2 saat sonra açılmam 8 santim olmuştu ve ben bebeğimin baskısını hissetmeye başlamıştım. Eşimi dışarı alıp beni sandalyeye aldılar ve doktor gelene kadar ıkınmamı istediler. Ne zordu o ıkınma olayı
ve doktor geldi son bir ıkınma istediler ve var gücümle öyle ıkındımki kızım çıkmış ama ben hala ıkınıyordum. Ebe artık bırakabilirsin deyince kızımın sesini duydum ve kendisini gördüm birden. Saçlı bir bebekte. çok şaşırdım. Çünkü ben hep kel olur diye düşünmüştüm
Doğum fotoğrafçısı vardı doğumumda kızımı yanıma getirip öptürdüler. O an şoklardaydım yani
dikiş atıldı ve beni odama aldılar.Annem babam, kayınvaliden ve tabiki eşim kapıda bekliyorlardı beni. odama aldılar ve bebeğimi getirdiler. Ve o an tüm çektiğim ağrıları unuttum. 9 ay karnımda büyüttüğüm yavrum şimdi kucağımızdaydı allahın izniyle.
Rabbime ne kadar şükretsem azdır bize bu duyguları yaşattığı için.
Allahım herkese bu duyguları yaşatsın inşallah.
Hiç o şekilde bi muameleyle karşılaşacağımı tahmin etmemiştim bi an önce ordan kurtulmak ve o lafları daha fazla duymamak için sıktım dişimi ben seni uyuşturdum yalandan bagırıyorsun demesiyle şok oldum zaten ben ne dikişler atıyorumda senin gibi bagırmadı kimse dedi esas bu lafı yalandı kadının.Can havliyle ne yaptıgımı bilemediğim bi durumda bide yalancı oldum :))
Bide özeldi burası sadece paralarını almaya bakıyolar bilemedik işte tecrübe oldu bize..
hangi hastane hangi dr bence yaz kimsenin ayağı kaymasın oralarda ben 3 doğum yaptım böyle muamele görmedim insanın ençok desteğe ihtiyacı olduğu anda bu yapılırmı ya
canım allah yardımcın olsun dualarımız seninle allahım en kısa zamanda bebeğine şifa versin sağsalim eline almayı nasip etsinn...yüreğini ferah tut arkadaşım...Adı: Ela
BDT:30.05.2013
DT: 17.05.2013 Saat: 13:05
doğum şekli: sezeryan
Sonunda Ela'mız aramıza katıldı ama hiç hayal ettiğim gibi olmadı. Sabah 09.45 gibi bi ağrı başladı ama öyle çok şiddetli değildi sonrasında ağrı artınca eşimle de dışardaydık bi gidelim hem kontrol zamanı geldi dedim ama yolda artmaya başladı ağrı. doktorun yanına gidince bebeğin kalbi çok yavaş suyu çok azalmış nstyi getirin derken gerek yok diyip alttan bakınca 1 cm açılmış içerisi kan dolmuş hemen ameliyathane derken nasıl oldu saniyeler içinde anlamadım bile üstümle başımla ameliyat olmuşum. İç kanama başlamış bebeğim plasentadan ayrılmış havasız kalmış kalbi durmuş çalıştırdılar ama 12 gündür yoğun bakımda şuan makinelere bağlı nefes alıyor kendi başına nefes almasını bekliyoruz. çok kötü bir şey bebeğimden ayrı kaç gün geçti ne anne olduğumu anladım ne bebeğimin sesini duydum yani kısacası sizin anlattığınız güzelliklerin hiç birini yaşamadım olsun bebeğim sağ salim yanıma gelsin başka bir şey istemiyorum.Bu arada doktorum çok korkmuş beni de ölümün kıyısından almış. Hepinizden dualarınızı bekliyorum...
Adı: Ela
BDT:30.05.2013
DT: 17.05.2013 Saat: 13:05
doğum şekli: sezeryan
Sonunda Ela'mız aramıza katıldı ama hiç hayal ettiğim gibi olmadı. Sabah 09.45 gibi bi ağrı başladı ama öyle çok şiddetli değildi sonrasında ağrı artınca eşimle de dışardaydık bi gidelim hem kontrol zamanı geldi dedim ama yolda artmaya başladı ağrı. doktorun yanına gidince bebeğin kalbi çok yavaş suyu çok azalmış nstyi getirin derken gerek yok diyip alttan bakınca 1 cm açılmış içerisi kan dolmuş hemen ameliyathane derken nasıl oldu saniyeler içinde anlamadım bile üstümle başımla ameliyat olmuşum. İç kanama başlamış bebeğim plasentadan ayrılmış havasız kalmış kalbi durmuş çalıştırdılar ama 12 gündür yoğun bakımda şuan makinelere bağlı nefes alıyor kendi başına nefes almasını bekliyoruz. çok kötü bir şey bebeğimden ayrı kaç gün geçti ne anne olduğumu anladım ne bebeğimin sesini duydum yani kısacası sizin anlattığınız güzelliklerin hiç birini yaşamadım olsun bebeğim sağ salim yanıma gelsin başka bir şey istemiyorum.Bu arada doktorum çok korkmuş beni de ölümün kıyısından almış. Hepinizden dualarınızı bekliyorum...
Biraz uzun olacak ama o kadar çok anlatmak paylaşmak istediğim şey vardı ki bu özetin özeti oldu :)
Adı:RANA
BDT: 31.05.2013
D.T : 23.05.2013 Saat :15.09
Doğum Şekli: Normal Doğum
Hastane: Giresun Ada Hastanesi
Her şey bir şehirler arası otobüs yolculuğunda başladı..
Babanla görev yerlerimizin farklı olması sebebiyle geçirdiğimiz bir yılın ardından sürpriz bir şekilde eş durumundan tayin hakkı verilmiş ve sonunda aynı şehirde buluşabilmiştik. Aylardır evli olmamıza rağmen bir evimiz, eşyalarımız bile yoktu :). Sanki yeni evlenmiş gibi her şeye sıfırdan başlamanın ve yeni bir şehrin heyecanıyla otobüste yolculuk yaparken baban kulağıma yaklaşıp artık hiçbir engel kalmadı diye fısıldadı. anlamadım, neye engel kalmadı? diye sorduğumda, artık yan yana olduğumuza göre bir bebeğimiz olabilir dedi. Sadece gülümsedim cevap bile vermedim ama yolun geri kalanı bu düşünceyle geçti. Bir taraftan minik bir bebeğin, canımdan kanımdan olan bir varlığın heyecanı sarıyorken içimi bir taraftan başarabilir miyim? Hazır mıyım? soruları üşüşüyordu aklıma. Sonra evet olabilir dedim babana biranda.
Babanla öyle zor zamanlar yaşayarak, öyle şeyleri göze alarak birbirimize kavuşmuştuk ve onu öyle çok seviyordum ki sırf ondan bir parça olacağı için bile bunu yapabilirdim. Ancak bu kararlılığım bir hafta sürmüş, ev, eşya telaşı, yeni ortam yorgunluğu derken benim gözüm korkmuş ve babana ben vazgeçtim. Benim için çok erken demiştim o da anlayışla kabul etmişti. Fakat ilerleyen günlerde içimde değişik bir his oluşmuştu. Sanki bir şeyler farklıydı. Babana bir şey demiyordum ama içimde büyüdüğünü hissediyordum sanki. İstemiyordum güya ama tarifsiz bir mutluluk vardı içimde.
Derken BAT günüm geldiğinde neredeyse dakikası dakikasına hiç şaşmayan o işaret gelmemişti. Bu beni daha çok ikna etmişti. Anneannenler hava değişimine falan bağlasa da biliyordum bu durum senin müjdendi :)
Birkaç gün geçince babanla dayanamayıp test aldık. Ve sonuç çift çizgiydi hem de çok belirgin. Sonra netten o markayı araştırınca hatalı sonuçlar verdiğini görmüş çok üzülmüştüm. Yinede biliyordum orada olduğunu. Baban ise Çok kaptırma kendini diyordu. Sanki bebek isteyen bendim istemeyen o :)
On gün geçince artık hastaneye gitmeye karar verdik. Gidip test yaptırdık. Test sonucunu öğleden sonra alacaktık. Ben o arada nasıl ders anlattığımı bile bilmiyorum:) Test sonuçlarını almaya gittiğimizde doktor teyze gülümseyerek gebesin dedi. O an babanı görmeliydin:) Daha sonra o tatlı süreç başladı. Seni ilk görüşümüz, yakınlara müjde verişimiz, çok zor geçen mide bulantıları, karnımdaki o küçük kelebek kıpırtısı Doktor arayışlarına girip doktorumuzu seçtik.(Ne kadar doğru bir karar verdiğimi de özellikle doğumda anladım zaten) Çok ama çok güzel bir hamilelik geçirdim kızım. Sen anneni hiç üzmedin, yormadın. Hatta doğumundan iki hafta önce arkadaşlarla yaylaya çıkmış deli gibi voleybol oynamış tepelere tırmanmıştım. o kadar enerjiktim ki kimse doğumumun yakın olduğuna inanmıyordu.
Derken anneannen ve babaannen geldi. Sanki içlerine doğmuş gibi 3 günde bütün evi temizlediler. 22 Mayısta doktor kontrolümüz vardı. O gece uyumadan önce eşyalarını beşiğini seyretmiştim içimde bir korku girmişti. Ya tüm bu hazırlıklar boşuna olursa diye. Sonra dua ettim sürekli "Rabbim bebeğimi sağ salim kucağıma almayı nasip et" diye ve uyumuşum öylece. LRüyamda suyum geliyordu doktoru arıyordum numarası yanlış çıkıyordu falan. Sabah temizliğimiz bitmişti. Poğaçalar falan yaptık. Kontrolden sonra güya kalede deniz manzarasıyla çay keyfi yapacaktık. -Tık -diyorum çünkü her hafta rutin bağlandığım nst de o gün bir şeyler farklıydı. Doktorum tekrar uzun bağlanmamı istedi. Sonuç yine aynıydı. Ben farkında değildim ama sancılarım düzenli ve şiddetliydi. İlçede oturmamız ve yol çalışması olması sebebiyle doktorum seni gönderemem bebek çok baskı yapıyor su gelmesi kordon sarkması vs olabilir dedi. Böylece bizim çay keyfi başka bahara kaldı :) Doktordan zorla izin alıp eve kaçtık, eşyalarımızı kontrol ettim, duş aldım. Ama hala doğuma dair bir şey hissetmiyordum. Sanki normal doğuma değil de planlı sezeryana gidiyordum. Oysa ben çok farklı hayal etmiştim
Anneannen ben ve baban ertesi gün seni yanımıza alıp gelmenin umuduyla gidip hastaneye yattık. Bütün gece sancıları nstden takip etme, açılma için hareketler yaparak ve bol bol anı fotoğrafı çekerek geçti. Ancak sabah olup da doktorum gelince sancıların şiddetine rağmen (ben hissetmiyordum gerçi nst öyle diyordu) açılma hala bir-birbuçuk cm di. Doktorum o kötü haberi vererek sancın açılma yapmıyor sana yardım edeceğiz dedi. Ve o kötü süreç başladı. Suni sancı bağlanmıştı ilk iki üç saat daha rahat geçmişti. Dayanabiliyor nefes egzersizleri yapabiliyordum. Fakat sonrasında dayanılmaz bir hal almıştı sancılar. Çıldıracak gibi oluyordum. Değil nefes egzersizi nefes bile alamıyordum. Ebe gelip açılmayı kontrol edince doğum başlamış 3 cm olmuş dedi. Sonra doktorum geldi. Doktoruma haber verilmiş sancıların normalden sık ve şiddetli olması sebebiyle. Doktorum gelince beni normal doğum konusunda cesaretlendiriyor, bu işin ne kadar doğal olduğunu, çok değerli bir şey yaptığımı anlatıyordu. Ama ben sancılara dayanamıyordum. Epidural yapalım dedim. Tamam açılmaya bakayım dedi ve "4 cm olmuş hatta 5 cm olmuş" diyecekti ki suyum patladı ve Artık epidural yapamayız. Ama zor kısmı geçtin bundan sonrası daha kolay ilerler dedi. Bende hemen pazarlığa giriştim. O zaman bana yarım saat sonra doğuracaksın deyin dedim Öyle şey mümkün değil seni nasıl kandırayım dedi. Sonra bebeğin kalp atışlarını dinlemeye başladı. Yüz ifadesi değişmeye başladı. Bekledi bekledi sonra Hayır hayır kaybedeceğiz ben aşağı iniyorum hazırlayıp gönderin dedi ve kalktı. Bir anda odaya bir sürü hemşire ebe hasta bakıcı doldu, odadakiler çıkarıldı. Bana oksijen maskesi takıldı. Meğer kalp atışların bir anda 60lara düşmüş ve dakikalarca öylece kalmış. Ve ben nefes almakta gerçekten zorlanıyormuşum. Derken nasıl başarmışsa baban tekrar içeri girdi. O girince bir anda kalp atışların yükselmeye başladı. Baban da Artık sezeryana almayın o kadar acı çekti sonrasında da çekmesin dedi. Doktoru aradıklarında kalp atışlarının çok sert düşüp uzun kaldığını tekrar olma olasılığının yüksek olduğunu ve bunu kaldıramayacağını söyledi. Ama baban ısrarcıydı. Bir hemşire de bana cesaret veriyordu. (onun desteğini asla unutmayacağım) ben ise deli gibi ağlıyor ağrının umrumda olmadığını sadece bebeğimi sağ salim istediğimi sayıklıyordum. Korkudan beynim uyuşmuştu adeta artık sancıları bile hissetmiyordum. O hemşire açıklığı kontrol edelim dedi. Edince 8 cm olmuş dedi. Ebeyi çağırttı. Beş dkya gelen ebe açıklığı kontrol edince 10 cm olmuş dedi. O tatlı hemşire bana "ıkınman varmı" diye sordu. "Yok" dedim. O arada da babana kağıt imzalatmaya çalışıyorlardı. Sonra senin kalp atışların tekrar düşmeye başlamışken babanı bile dinlemeden ebe "sondayı getirin indiriyoruz" dedi. O an bana ıkınma hissi geldi. O hemşireye ıkınmam geldi dedim ıkın ıkın dedi. Açıklık o kadar hızlı ilerlemiştiki lavman bile yapılamamıştı. Ben tam kendimi tutacak oldum o hemşire "sakın tutma rahat ol rahat ol" diye beni rahatlattı. Sonra kaldırdı beni ayağıma terlik bile giymeden üzerimde sırtı açık önlükle koşa koşa doğumhaneye gittim. Arkamda bir sağlık ordusu :) Hemen çatala oturdum. O esnada doktorum geldi o benden çok korkmuştu sanki, sesi titriyordu. Beni hazırlarlarken o hala bana sen anne olacaksın bu yüzden annelik çok değerli. Bende normal doğum yaptım zor biliyorum ama sonucu çok güzel çok değerli diye beni rahatlatıyordu. Ikın dediklerinde öyle güçlü ıkındım ki hemen kafanın çıktığını hissettim. İkinci ıkınmada içimden kayıp düştün ve ağladın. (Doktorumun önceki kontrollerde dediği gibi gerçekten de doğum benim ıkınmam onların ise düşmesin diye bebeği tutmasından ibaretmiş..) Seni alıp temizlerlerken ben seni seyretmekten acımı bile hissetmiyordum. Sonra yanıma getirdiler mosmordun. Neden öyle dedim kordon dolanmış çok zorlamış ama geçecek annesi merak etme dediler. Sonra tatlı minik yüzüne bakıp "Bebeğim sen şimdi benim misin?" dedim gözlerim doldu. Ama ağlamadım :) Sen doğumhaneden çıkınca ben acımı hissetmeye başladım ama doktorum ve ebemle muhabbet ede ede acı hissetmeden dikişler tamamlandı. Zaten çok dikişim yoktu. Doktorum bana kırk gün içinde ölürsem bil ki senin yüzünden diyip durdu:)
Gözüm saate takıldığında gördüm ki doğum benim doktora deki yarım saat sonra doğuracaksın dediğim andan tam yarım saat sonra olmuş. Ne büyüksün Rabbim. Sonra öğrendim ki son anda kakanı yapmışsın ve plesenta ayrılmaya başlamış. Yani biraz daha geciksen her durumda mecburi sezeryan olacakmışım. Ve Rabbim öyle güzel ayarlamış ki zamanı tıpkı seni bize nasip ettiği zaman gibi. Senden on dk sonra beni odama aldılar. Ve seni getirdiler. Çok beğenerek aldığım ve içinde hep seni hayal ettiğim kıyafetlerinin içinde çok güzeldin. Hemencecik emdin. Seni emzirirken babana dönüp hani ikinciyi yapmayız diyorlar ya doğumdan korkup ben o acıları unuttum. Bu anı yaşamak için ikinciyi yaparım dedim :) Çünkü dünyanın en güzel anıydı bebeğim seni kucağıma aldığım an. Sen kollarımdaydın. Artık çok çok daha değerliydin hem de. Sonra tüm personel bizi ziyarete geldiler. Ebem çok güçlü, azimliymişsin kendi kendine doğurdun maşallah dedi onure oldum:) O tatlı hemşire de eşin dünden beri kuran okuyordu burada Allah nasılda kolaylık verdi bak başardın dedi. Bense ona sürekli teşekkür ettim. Hala da aklıma geldikçe dua ediyorum ona.
Sancıların son bir buçuk saati kabus gibi olsada çok güzel bir doğumdu. Ben hatırlayınca sadece güzel şeyleri hatırlıyorum. Güler yüzlerini, olumlu tutumlarını ve desteklerini hiç unutmayacağım doğum ekibindeki ebe, hemşire ve hastabakıcılara çok minnettarım. Özellikle o tatlı hemşire, ebem ve doktorum Gülseren DİNÇ olmasaydı belki başaramayacaktım. En stresli anda bile kaprisimi çekip bir an dahi yüzlerini düşürmediler ve bunun bende etkisi çok büyük oldu.
Şimdi ben bunu yazarken sen 14 günlüksün ve yanımda tatlı tatlı uyuyorsun. 14 günün her anında babanla senin ne kadar güzel birşey olduğunu, iyi ki ertelemediğimizi konuşup yüzüne bakmaya doyamıyoruz.Ve sanki 14 gündür değil de hep bizimleymişsin gibi. Hergeçen gün hem sana aşık oluyoruz hemde bu güzelliğe sahip olmada birbirimize vesile olduğumuz için babanla yeniden aşk tazeliyoruz:) Rabbim her işini kolaylaştırsın bebeğim, doğumunda olduğu gibi. Çok çok mutlu ol inşallah...
umarım burayı okursun. mesajına cvp veremiyorum mesaj sayım yetmiyor. evet giresun merkezde ada hastanesinde
Bebek NEHİR
bdt: 26.05.2013
D.T : 11.05.2013 saat00
dogum şekli: mecburi sezeryan
kilo : 2,800
Hamile kalma serüveninden sonra zorlu bir süreç geçirdik , geçmeyen mide bulantıları mide yanmaları kaşıntılar agrılar, burun tıkanıkları daha aklıma gelmeyen şimdi unuttuğum bir çok şey . . . Normal kontrollerden geçerken gittiğim devlet hastanesinde normal dogum yapanların refakatcılarına izin yokmus sadece sezeryan olan hanımların refakatcı ıznı varmış tabiki bende kendımı normal doguma sartladıgım iiçin yanımda kesinlikle annemin olmasını istiyordum bunu öğrendkten sonra ki 32.haftamda öğrenmiş oldum o dakıkadan itibaren doktorumu degıstırme hastanemı degıstırme telasna girdim.
Ve bir hastane bulduk refakatcı kabul eden doktoru tavsıye edılen bir hastane Beykoz Devlet Hastanesi . . . İşte orada asıl korkular serüven başladı ve sonunu büyük merakla beklediğim . İlk muaneye girdim ve doktorum herseyın yolunda oldugunu fakat ıkıncı kez 2.düzey ultrsona girmem gerektıgını söyledi randevulu oldugu ıcın bır hafta sonrasına verdıler . Doktor hersey normal dediği için benim de aklıma gelmedi 'hersey yolunda ise neden ultrsn istedi' sorusu. bir hafta boyunca beynimi kemirdi yerimde duramadım acabalarla geçti bir haftam . Beklenen gün geldi ve ultrsona girdim radyolog bana kac haftalık oldugumu söyledi ve işte o an beynimden kaynar sular döküldü gecen hafta 2,500 kılo ve 35 haftalık olan bebek 2.duzey ultrsonda 32 haftalık 2000kılo gozuktu olması gereken 35 haftalık iken . tabı ben cok kotu oldum aglamakdan gözlerim şişti aslında cokda kotu bırsey yoktu ama işte anne olmak bebegın rahme dustugu andan insanı sorumluluga sokuyor .
Sonra doktorumuza gittik tekrar baktı evet böyle böyle bir durum var dedi .sonra tekrar ultrson günü verdi uzun bekleyiş tekrar sürdü yine aynı mevzu ama doktor yoktu . Başka özel hastaneye gitmek istedik oradada kadın dogum doktoru yoktu . sonra oncekı gıttıgım doktoruma gıttık ama saat gec ve devlet hastanesı oldugu ıcın oda yoktu hastanedekı baska doktorlar da bakmadı bende muanyı sınırlenıp iptal ettım . Evimize yakın özel hastaneye gittik orada da onayladı doktor suyunun azaldıgını , gelısmının durdugunu ertesı sabah almak gerektıgınden bahsettı ve sezeryan olması gerektıgını soyledı . Tabi özel hastane oldugu için ilk önce düşünce para içinmi oldu .
Sonra eve geldik düşünüp karar verdik doktoru aradık saat soyledı . ama hala yanlıs mı yapıyoruz dogrumu yapıyoruz karar veremedim . gecenin saat 1ınde baska ozel hastaneye gittik eşim annem ve ben . oradada aynı seyı söyledıler ve direk sezeryana alalım dedıler ne zaman yemek yedın fılan dıye sordular amelıyatı kabul etmıyorum dıye kagıt ımzalayıp evımıze geldık ertesı gun beklemek oldukca zordu :)
Ve sabah oldu hazırlandık . saat 11 dı sanırım doguma gırdım ve cok kısa sürmüş dogumum kızım 2400 beklenırken 2800 gr geldı hersey yolundaymıs . ilk bulusmamıza sahıt olamasamda resmımıze baktıkca hıssedıyorum cok tatlı bır kızım var aynı babasına benzıyor . Tabi narkozun bendeki etkılerını anlatmaya zaman yok anne babamın yanında eşime ilanı ask etmısım
Anne olmak çok güzel Rabbim isteyen herkese anna baba olmayı nasip etsin