Kızlar ben de oğlumun şöyle bir kenarda sızıp uyumasını çok isterdim :)
Geçenlerde bakıcı teyzemize söyledim, yok dedi, sen emzirerek uyutuyorsun, kendi kendine uyumaz bu çocuk bekleme hiç.
Bu konuşmadan bir kaç gün sonra bakıcı teyzemiz namaz kılarken büyücek bir tesbihi Gökalp'in eline vermiş. O imamesiyle oynarken namaz kılmaya devam etmiş. Tam bitirecektim diyor, baktım Gökalp elinde ipleri sıvazlıyor, sonra yavaşça yanıma düştü.
Korktum ilkin diyor, hiç böyle yapmazdı bu çocuk, aldım yerine yatırdım, evhamlandım, geldim gittim kontrol ettim.
Şu bağırma meselesine gelince.
Son zamanlarda huy edindi, eline yumuşak sert ne geçerse televizyona vuruyor. Bizim tv'de biraz aşağıda, ciddi ciddi vuruyor, bun yaparken de bize bakıyor. Hayır ilgisiz bir anne olsam ilgi çekmeye çalışıyor diyeceğim ama inanın tüm vaktim onla geçiyor. Tatlılıkla da söylüyorum, hafif çıkışarak da. Bazen de sertçe vurduğunda ben de can havliyle bağırıyorum. Ağlıyor tabii.
Sonra alıp kucağıma avutuyorum.
Yemek yerken masa üzerine çıkmaya çalışıyor, yer sofrası kurmuşsam kaşığı elimden alıp yemekle oynamasına bayılıyor. Bu arada ben de tıkıştırıyorum ağzına. Etraf batıyor, üst baş batıyor.
Saldım ben de kendimi iyice. Dizanteri olmayacak kadar temiz, misafir kabul etmeyecek kadar dağınığız :)
Oturuyorsam sırtıma geliyor, sağdan soldan "ce" yapıyor.
Mutfakta tezgahla arama girmeye bayılıyor, bayılıyor, bayılıyor..
Bulaşık makinası favorimiz, eğdi zaten biraz, kirli temiz hiç farketmez, ilk fırsatta içine dalıyor.
Kafa atıyor, ısırıyor, omuzundan pencereye çıkmaya çalışıyor, cıs dediğim ne varsa ilgi alanına giriyor.
Ah oğlum ah,
"Sen benim çilehanem
Sınavım en zor dersim
Hoş gelir sefa gelir
Senden ne gelirse gelsin"